Υπέροχο, εύστοχο, πανέξυπνο!..

Πολύ ωραίο και πολύ βαθύ.
Δεν είναι τυχαίο που σκεφτόμαστε καλύτερα με κλειστά μάτια!
Καληνύχτα!

Roadartist,
τα μάτια μας δεκατέσσερα...
Έξω από τα κάδρα της όποιας οθόνης και μέσα εκεί που τραυματίζεται η ζωή.


Αίσθηση,
σωστά μιλάς. Σκεφτόμαστε με διαύγεια και αισθανόμαστε. Κλείνοντας τα μάτια. Να φτάσει μέχρι και το τελευταίο μας κύτταρο η αίσθηση ή το συναίσθημα, να συγκεντρωθούμε στις αλήθειες μας.

Καληνύχτα γλυκιά. Κι ανέφελη.

Πανέξυπνο!

Γι αυτό, όπως είπε και η αίσθηση, κλείνουμε τα μάτια και κάνουμε τα πιο όμορφα ταξίδια...
Καλή σου μέρα καπετάνισσα! :-)

Στην εποχή των εικόνων οι μόνοι που μπορούν αληθινά να δουν και τα μέσα και τα έξω είναι αόμματοι πολυόμματοι!

Και να ακούς, και να τσιμιέσαι και να αισθάνεσαι και και και. :-)

κι όμως τόσο "καθημερινή" αυτή η εικόνα,τόσο αφόρητα συνηθισμένη
φιλιά

stalagmatia,
δεν ξέρω καλή μου αν τα καλύτερα φωλιάζουν σ' έναν κόσμο που τον στήνουμε εντός μας.
Μάλλον έτσι θα'ναι.
Αλλά για τον κόσμο τον εκτός μας, λέω: να γινόταν να γουρλώναμε τα μάτια και φέρναμε τούμπα τη ζωή...


Aντώνη μου,
απόλυτα σύμφωνη με βρίσκεις. Εμείς, μονάχα σε βιτρίνεις χωνόμαστε και τις αντανακλάσεις των γυάλινων πύργων μας μπορούμε ν' αντικρίσουμε. Μέχρι εκεί.

κολοκυθι...
Και να δρας. Να αντιδράς. Ξεχασμένο, μες στη νωθρότητα των καιρών και τη σαπίλα της βολής μας.



Alkyoni μου,
η φτώχεια της ματιάς μας μες σε μια συνήθεια που μας πολτοποιεί. Ζυμαράκια και μεις, υλικά φτηνά σε πάγκους πλανόδιων πωλητών, στηνόμαστε όπως-όπως για το θεαθήναι.

Φιλιά κι απ' το Νότο κορίτσι!

Έτσι είναι Καπετάνισσα. Φιλιά από καρδιάς!
"η"

Καλομάθαμε!
Αδυνάτισαν τα δόντια μας.
Δεν μπορούμε να φάμε την αλήθεια ωμή!...

(καταπληκτικό το βίντεο)

Τέρμα οι τυφλοί φιλενάδα....
Μόνο μονόφθαλμοι πια....
...και βλέπεις τα χαΐρια μας...

γι' αυτό ανάβουν οι προβολείς. Για να μη βλέπουμε...

ΜΠΡΆΒΟ πολύ ωραίο βίντεο!!!
απλά και ωραία χτυπάει εκεί που πρέπει,
αυτός είναι ο κόσμος που θέλουν να φτιάξουν!!!
θέλουν ο κόσμος να μην βλέπει τα αίσχη τους!

η όραση του ανθρώπου
σπάνια αντιλαμβάνεται όπως βλέπει
συνήθως βλέπει όπως αντιλαμβάνεται!

καλό σου σαββατοκύριακο

Πολύ εύστοχο κυρία μου..
Και με έκανε να σκεφτώ πως στην πραγματικότητα δεν ξεχνάμε την ανθρωπιά, αλλά σταματάμε να την μαθαίνουμε.
Καλή σου μέρα :(

αυτα ειναι τα ματια της ψυχης καπετανισσα μου!!

Και μεις ακολουθούμε τον τυφλό προφήτη...

to ksereis auto pou leei : to daxtulo edeixne to feggari kai o ...hlithios koitaze to daxtulo?
kalinixtes
Viz

Σκληρή απεικόνιση μιας πραγματικότητας.

Εγώ πάντα το λέω. Κοίτα και μετά
κλείσε τα μάτια για να δεις!
Καλημέρα και καλή βδομάδα.
φιλιά

μερικά μόνο λεπτά πόση αναστάτωση στο στομάδι μπορούν να φέρουν...ε?

καπετάνισσα,
πήγα στον Ιουλιανό τον παραβάτη που ανεβάζει το κρατικό θέατρο βορείου ελλάδος και για κάποιον λόγο σε σκεφτόμουν έντονα...

καλή μας εβδομάδα με καινούργια κουράγια...

*στο στομάχι εννοούσα πιο πάνω...

αχ αυτοί οι "δαίμονες"....

........

"η",
γλυκοφιλώ σε καλή μου! Μ' αγάπης λόγια να'ρχεσαι πάντα.


παράλληλε!
Ωραίος. Την προτιμάμε ζαχαρωμένη. Με ψιμύθια λογής-λογής και σελοφάν γυαλιστερά.
Να μας την ταΐζουν όπως-όπως. Κι εμείς να χάσκουμε.


Vlaxe μου,
βλέπω και καλοβλέπω. Και σέρνω και τη θλίψη μου χαμηλωμένη, να μη θωρεί, μόνο να μου θυμίζει να πατώ σταθερά σ' αυτό που συλλαβίζω σαν όνειρο και που οι άλλοι απλώς, τ' αποκαλούν αιθέρα.

Σπύρο μου,
αυτό είναι βέβαιο. Η χρησιμότητα των προβολέων είναι αυτή ακριβώς. Να κάνουν μπούγιο, να θολώνουν την καθαρότητα του βλέμματος, να αποπροσανατολίζουν.
Άρτος και θεάματα; Ναι, ναι.
Όπως, ας πούμε, οι εντυπωσιακά φωταγωγημένες συγκεντρώσεις κάποιων αλλοτινών ή και κοντινών καιρών...


melomene,
ορθόν. Τα περί όρασης και αντίληψης λέω. Όπως τα γράφεις.
Παγάκια θέλουμε στα μάτια. Να μας τσούξουν, να γδαρθούν με γυαλόχαρτο μετά.
Να γίνει ο πόνος πόνος μας, να συν-αισθανθούμε.


sadmanivo,
πιο στυφά τα δικά μου χείλη. Την ξεχνάμε, θα πω. Την ανθρωπιά. Όσο δεν μας αφορά -άμεσα εννοώ-, όσο δεν γινόμαστε πρωταγωνιστές, να βιώσουμε την έλλειψή της, την έχουμε πρόχειρη σαν λέξη μα, πανάκριβη και σπάνια ως πράξη.
Εκείνοι οι αδιάφοροι, οι βολεψάκηδες, οι "ωχ αδελφέ", δεν είναι άλλοι. Εμείς είμαστε.

φεγγαραγκαλιες,
αυτά είναι, ναι. Τα κρυστάλλινα, τα διάφανα, κείνα που βλέπουν κι ακούν και νιώθουν και πράττουν!


VITA MI BAROUAK,
σμήνη πουλιών που αντί ν' ανοίγονται σε σχηματισμούς δεμένους, σέρνονται στο χώμα μιζεριάζοντας.
Αυτό είμαστε. Και, φοβούμαι, αυτό θα παραμείνουμε.


Viz...
Το ξέρω καλή μου. Παραλλαγές πολλές στην ηλιθιότητα. Ποικιλία μεγάλη.
Κοινός τόπος, ο άνθρωπος κι οι πρακτικές του.

αθεόφοβε,
καλά το ξέρεις και συ πως απ' ατσάλι είναι καμωμένη η καρδιά τ' ανθρώπου. Πως αλλιώς;
Αν ήταν αλλιώς, θα'χαμε μπροστά, άλλο κόσμο.


ellinida μου,
το'πανε κι οι ποιητάδες πως με τα μάτια σφαλιστά βλέπουμε ό,τι ποθούμε κι όχι ό,τι τύχει.
Μα θαρρώ πως, για να πλάσουμε τους πόθους μας με μορφή και φωνή, πρέπει πρώτα να κοιτάξουμε κατάματα. Αυτό που τυχαίνει. Δηλαδή, αυτό που εμπρός μας φτιάξαμε.


mAuVe...
Φταίει ο Καζαντζάκης μάλλον. Που'χες σκέψεις μακρινές, πέρα από πέλαγα και κορυφογραμμές.
Χαρά μου δίινεις πάντως. Καλή η παράσταση;
Φιλιά ευθεία καταπάνω. Σου.


Aggele,
αγκαλιές. Να νιώθουμε τη ζέστα της πολυφωνίας. Κάτι είναι...

Χιχι σοφή καπετάνισσα.:))
M'ανοιχτά ή κλειστά, ούτως ή άλλως δεν θα δούμε αυτό που θέλουμε να δούμε;

ellinida γλυκιά,
έτσι είναι.
Κείνο που αντέχουμε θα δούμε.
Αυτό ορθώνεται μπροστά.
Να το σηκώνει η ψυχή η καθαρή: όπου, και αν υπάρχει.

Ο ποιητής δε λάθεψε σα ζήτησε

"Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ΨΥΧΗΣ του".

Όπως δε λάθεψαν κι εκείνοι οι αρχαίοι παππούδες που έλεγαν το "Νους ορά και νους ακούει"...

Σήμερα όμως, χρειαζόμαστε εικόνες για να μας θυμίσουν την κατακτημένη σοφία του ανθρώπου. Άρα έχει νόημα; Τελικά ο έχων ώτα ακούει... Ο μη έχων ούτε ακούει ούτε βλέπει. Πάντα το ίδιο πρόβλημα.

Άνθρωποι που θαρρούν τους εαυτούς τους ζωντανούς. Κι είναι πιο νεκροί απ' τους νεκρούς. Κι άλλοι, λίγοι, ελάχιστοι να ακουρμάζονται και τα φανερά και τα αφανέρωτα...

Δανάη...
Παρα-αγριεύουν οι καιροί.
Λυσσάνε δηλαδή.
Καταπάνω, να μας καταβροχθίσουν. Χμ... Ο,τι και να'ρθει μπροστά, μια εττικέτα -η ίδια- θα σκίζει τη ψυχή: του αδιάφορου.