Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007
Οι μνηστήρες της εξουσίας

Ξεφυλλίζω διάφορα πολύχρωμα, γυαλιστερά έντυπα –ακαλαίσθητα τα περισσότερα-, όπου φιγουράρουν οι "καλλιτεχνικές" φωτογραφίες των επίδοξων Πατέρων και Μητέρων (ξενίζει ο όρος μα πως αλλιώς;) του Έθνους. Σκαλώνει η ματιά σε βιογραφικά σημειώματα, σοβαντισμένα με προσοχή, περασμένα με βερνίκι εντυπωσιακό, ώστε να κερδίζουν τον αναγνώστη• κυρίως τον βιαστικό, τον τρεχάτο. Να κοντοσταθεί, να καμαρώσει, να χειροκροτήσει, που ο επίδοξος εκπρόσωπός του έχει ένα σακί προεδρικούς τίτλους, που υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στο στρατό ή που τεκνοποίησε τρις και τα καμάρια του έχουν διακρίσεις σε σχολικά πρωταθλήματα.
Και να λοιπόν οι βαρύγδουπες ετικέτες, οι χαρακτηρισμοί οι φανφαρόνικοι, οι κουβέντες οι βαρυφορτωμένες, οι παρακεντημένες, που –το νιώθεις και αγανακτείς!- βγάζουν με θράσος τη γλώσσα στην στοιχειώδη κρίση που, εν πάση περιπτώσει, οφείλει να έχει κάθε ορθώς σκεπτόμενος άνθρωπος.
Στρωμένος ο δρόμος της εξουσίας με ρόδα, -τι δρόμος… αυτή η φωταγωγημένη, ολόλαμπρη λεωφόρος- γιατί το απολυτήριο Λυκείου ήταν με «άριστα», ή ο τάδε σύλλογος έδωσε διάκριση ζηλευτή.
Δηλαδή… πως κατακτάται η εύνοια της κοινής γνώμης;
Με ποια στρατηγική, με ποια βαθυστόχαστη τακτική φλερτάρουν με τη ψήφο μας;
Τι να προσμένει κανείς ως ελπίδας αχτίδα, έστω θαμπή, και τι είδους προσδοκίες να υφαίνει εντός του;
Όταν απ’ το στόμα του επίδοξου βουλευτή εξέρχονται τόσες πομφόλυγες και «άλλα ηχηρά παρόμοια» που λέει κι ο Καβάφης δίχως ανατριχίλα καμιά, κοκκίνισμα ελαφρύ, έστω, τι να διαφανεί στον ορίζοντα τον μελλοντικό…

Οι κυράδες οι δημοφιλείς και πολυγυρίστρες, η Οίηση και η Έπαρση, είναι εντελώς σιχαμερές στα καθημερινά πρόσωπα και στα ιδιωτικά δώματα.
Στα δημόσια σκαλιά όμως, είναι όχι απλά κατάπτυστες, αλλά και επικίνδυνα χυδαίες.

Τώρα θα μου πεις, εδώ σουλατσάρει στο πολιτικό σκηνικό τρισάθλια «τραγουδιάρα» που λέει κι ο νταλκαδιάρης λαός, και μάλιστα με αναιδές ύφος, προσβλητικό, υβριστικό πιο σωστά, για κάθε κοινό νου. Λες και με βαλαντωμένα γρυλίσματα, έχει πιθανότητες να εισβάλλει στον «Ναό της Δημοκρατίας».

Ντρέπομαι για πολλά δημόσια πρόσωπα που μας κυκλώνουν και γυρεύω απεγνωσμένα μια σανιδούλα να πιαστώ. Βρεγμένη ίσως να ήταν πιο αποτελεσματική, θα μου πεις…

Η θεοποίηση της γελοιότητας και της κακογουστιάς μέσα από εξευτελιστικές μουσικές που συνοδεύουν υποψηφιότητες βουλευτών! Πανηγυριώτικες κορώνες θριάμβου που ούτε διαδρομές μεθυσμένες δεν παρηγορούν…

Ωραία, υπάρχει και η λούμπεν οπτική, σαφώς, αλλά να εισβάλλει κι εκεί που νομοθετεί ο λαός; Ήμαρτον!

Από την άλλη, ο λαός έχει (και οφείλει να έχει) πολύπλευρη εκπροσώπηση.
Για να είναι εκεί κάμποσοι υποψήφιοι -που μόνο βίο «έντιμου ανδρός» δεν έχουν-, πάει να πει ότι κάποιοι τους στηρίζουν. Και ίσως, αρκετοί να τους ψηφίσουν.
Άρα, είναι κομμάτι της κοινωνίας. Και δείγμα κοινωνικής παθογένειας, σαφώς, αλλά η δημοκρατία δεν έχει ελιτίστικη οπτική. Ούτε απαιτεί περγαμηνές από τους εκπροσώπους του λαού. Και ορθώς. Τουναντίον, δέχεται στους κόλπους της, ακόμα και κείνους που ενδέχεται να την ανατρέψουν. Κι εδώ αναδεικνύεται η δύναμη του λαού, η εσωτερική ορμή κι η συνοχή του: στον περιορισμό όλων αυτών των δυσωδών φαινομένων.
Εύκολο το ΄χεις; Άρα…
Για να μην πω ότι αυτά που φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού είναι τα λιγότερο επικίνδυνα… Τα άλλα, τα λουστραρισμένα, είναι και τα περισσότερα.

Αχ, αυτές οι ακριβοθυγατέρες της Αρετής, η Αιδώς και η Σεμνότητα, πόσο ακριβοθώρητες είναι!
Παρηγοριά ισχνή, ίσα που αναπνέει, η σκέψη πως αρκετοί –ο περισσότεροι εύχομαι- από τους αλαζόνες ανόητους υποψήφιους… γαμπρούς της εξουσίας, θα φάνε ωραιότατη χυλόπιτα. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις νύφες, που συναγωνίζονται τους άντρες συνυποψηφίους τους, σε μηρυκασμούς αναίσχυντων φληναφημάτων.

Να επιστρέψουν λοιπόν, εύχομαι από καρδιάς, όλοι ετούτοι οι μασκοφόροι δημαγωγοί με τα cool-wool ταγεράκια και τις γραβατωμένες α-συνειδητότητες, να γυρίσουν λέω, εκεί που ανήκουν.
Στη χορεία των ανέραστων μνηστήρων της εξουσίας. Των ευνουχισμένων στη ψυχή, στη θέληση και στη μπόρεση, στο ανάστημα και στη μέσα θωριά.

Αν και εδώ που τα λέμε, θαρρώ πως όσο φυλαμμένα και να’ χει τα νώτα της η εξουσία, δεν αποφεύγεται με τίποτα ο βιασμός της.

Κι εδώ μάλιστα, θα είναι και δημόσιος.



( Η φωτογραφία είναι του Derek Ρidgers )
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 23:32 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


37 Ανάσες:


  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 12:08:00 π.μ., Blogger Τάσος Ν. Καραμήτσος

    Καλά τους περιγράφεις
    Την καλησπέρα μου

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 12:29:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Προς στιγμήν πήγα να πω ότι συμφωνώ με όσα γράφεις.
    Αλλά δεν...
    Το ξανασκέφτηκα δηλαδή και αποφάσισα ότι όχι δεν έχεις δίκιο.

    Δεν είναι οι υποψήφιοι καλή μου το πρόβλημα.
    Οι ψηφοφόροι είμαστε!!
    Διότι, για παράδειγμα η καλή αοιδός (στην καθαρεύουσα τραγουδιάρα) έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί, ακόμα και από τους αρχηγούς των κομμάτων!
    Και κακώς λέω "να εκλεγεί", δεν είναι απρόσωπο το ρήμα. Να την εκλέξΟΥΜΕ είναι το ορθό..
    Οι ψήφοι θα πέσουν είτε για το χαβαλέ, κάτι που τον έχουμε ετοιμάσει όλοι μαζί, είτε από προσδοκία κορεσμού της πείνας. (όχι της φυσικής πείνας, της σεξουαλικής εννοώ.)

    Και μην ξενίζεσαι για το περιεχόμενο των βιογραφικών.
    Δεν γράφτηκαν άλλωστε για να τα διαβάσεις εσύ.

    Γράφτηκαν για να τα διαβάσουν οι δεκάδες και οι εκατοντάδες για παράδειγμα που γεμίζουν τα θέατρα και παρακολουθούν τις παραστάσεις που μας σερβίρει σταθερά ο ΑΝΤ1 και τα εκατομμύρια όμοιοί τους!
    Έχεις αντέξει να τις παρακολουθήσεις ποτέ; Έχεις προσέξει τα ασυγκράτητα γέλια του κοινού στα υποτιθέμενα πολιτικά υπονοούμενα και την κοινωνική κριτική; Έχεις προσέξει πόσο ανατριχιαστικά σεξιστικά, ρατσιστικά, και εν τέλει φασιστικά είναι τα μηνύματα που περνάνε;

    Γιατί λοιπόν τα βάζεις με τους υποψήφιους;
    Τι να γράψουν κι αυτοί;
    Το φαντάζεσαι δηλαδή ένα σημείωμα υποψηφίου που θα έλεγε, "παιδιά ψηφίστε με για να ψηφίζω ό,τι μου λέει ο αρχηγός"; (Γιατί εν τέλει αυτό θα κάνει..) Πόσες ψήφους λες να συγκεντρώσει;
    Ή φαντάζεσαι κάποιον ή κάποια άλλη να σημειώνει πως "αν δεν μου αρέσουν όσο λέει η ηγεσία, θα την καταψηφίζω.."(ε εδώ γελάω μόνος μου τώρα που το γράφω..) Λες να έβρισκε στην κάλπη την δική του/της ψήφο;

    Και μια τελευταία παρατήρηση.
    Θα εκλέξουμε Πατέρες και ... Πατέρισες (!!!) του έθνους. Όχι μητέρες!! Αν οι κυρίες ήταν υποψήφιες μητέρες του έθνους, τότε δεν θα έπαιρναν κυριολεκτικά (και αυτές) ούτε τη δική τους ψήφο.
    Για σκέψου το λίγο...

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
    Και συγνώμη που στο χαλάω ...
    :( :(

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 12:48:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Τάσο,
    το θράσσος και η λαχτάρα για δύναμη, δεν έχουν πλέον όρια.
    Μα πιο πολύ, η δική μας αναπηρία να δούμε, να συνειδητοποιήσουμε εν ολίγοις, πως γινόμαστε και δεκανίκι και εφαλτήριο για τα... "ψηλά"!


    Σωτήρη μου,
    διαφωνούμε θαρρείς;
    Σαφώς και ο λαός αναδεικνύει εκείνους που τον εκφράζουν και του μοιάζουν. Εμ, πως! Το βλέμμα και τ' αυτί του θα είναι για 4 χρόνια, να μην ανήκουν στη πάστα του;
    Από την άλλη, συλλογίζομαι πως πέντε φωτισμένοι άνθρωποι ανοίγουνε πάντα το δρόμο. Θέλω να πω, τα γράμματα τα έρμα, δεν έχουνε μπροστάρηδες να διδάξουνε ήθος στον ταλαίπωρο λαό;

    Τηλεόραση δε βλέπω μωρέ Σωτήρη... Αλλά κατανοώ τα περί ρατσισμού που λες.
    Η αθλιότητα κυριαρχεί παντού και αποθεώνει την ομοιομορφία.

    Για τις Μητέρες, ναι, ας τις πούμε απλά εκπροσώπους. Έτσι κι αλλιώς οι ζωηρόχρωμες και συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις, μάλλον παραφορτώνουν την πολιτική.

    Βρε παιδιά! Κανείς/καμμιά ν' αγαπήσει αυτόν τον τόπο;

    (Καλή βδομάδα βέβαια.
    Όχι τυπικά λόγια, ε;
    Χαρά μου ο λόγος σου πάντα!)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 9:39:00 π.μ., Blogger ΠΑΥΛΟΣ

    Θα συμφωνήσω με τον Σωτήρη. Εμείς είμαστε το πρόβλημα. Εμείς που δεν θυμόμαστε. Εμείς που τον τόπο μας τον αγαπάμε από τον καναπέ μας. Και μην μας ξενήσει το γεγογνός ότι αυτή η τραγουδιάρα μπορεί και να βγει. Έστω και για πλάκα θα την ψηφίσουν πολλοί.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 12:26:00 μ.μ., Blogger Βαγγέλης Μπέκας

    Αν αυτοί είναι οι καλύτεροι της κοινωνίας μας, τότε ο γιαλός είναι θεόστραβος...

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 2:25:00 μ.μ., Blogger Μαρινα .....

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 2:28:00 μ.μ., Blogger Μαρινα .....

    ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ μου...
    η συνειδηση αγρυπνα, αφυπνουται, ξαγρυπνα....
    την μέρα που πρεπει όμως....
    τότε τον "υπνο του δικαιου" επιλέγει....
    και σε "μη δικαιους" εξουσια δίνει....

    φιλι....α-υπνο σου στελνω
    κυριαρχη της "θαλασσας" Εσύ...
    κορη του λιμανιου εγω.....φιλι για αρμενίσματα νηνεμιας όσης - τοσης καπετανισσα μου....

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 2:29:00 μ.μ., Blogger Μαρινα .....

    ζητω συγνωμη για τη διαγραφη....ενα "μη" ομως παραπανίσιο άλλαζε οικτρα το νόημα των γραφόμενων....

    φιλι....συγνωμης

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 3:07:00 μ.μ., Blogger αθεόφοβος

    Κάνεις και εσύ το λάθος που έκανα και εγώ μέχρι να πάω στο στρατό.
    Εκεί είδα ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος που δεν είχε καμία σχέση με τον κόσμο που ήξερα μέχρι τότε από τον κοινωνικό μου περίγυρο.
    Στο διπλανό μου κρεββάτι κοιμόταν ένα παιδί που έβαζε για προσκεφάλι του τις βρώμικες αρβύλες του!
    Ε λοιπόν όλοι αυτοί που γράφεις απευθύνονται και στον αντίστοιχο κόσμο που τους ψηφίζει.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 3:29:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Παύλε,
    αναρωτιέμαι που φάνηκε -μέσα από το κείμενό μου- το αντίθετο.
    Το ότι οι πολίτες εκλέγουν τους εκπροσώπους τους είναι σαφές. Το ότι επιλέγουν καθρέφτες τους, το υποστηρίζω πλήρως. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσοι διεκδικούν τη ψήφο μας δεν πρέπει να υποστούν κριτική. Δε λέω ότι έρχονται τα τους φορέσουμε "καπέλο" στο κεφάλι μας με το ζόρι, έχουμε την απόλυτη ευθύνη της ψήφου μας. Μέσω αυτών των υποψηφιοτήτων, αν θέλεις, βγάζω τη θλίψη και την αγανάκτησή μου για ένα κομμάτι της νεοελληνικής πραγματικότητας, νοσηρό και ειδεχθές.


    VITA MI BAROUAK,
    ναι, οι εκλεκτοί! Οι διάφανοι, η αφρόκρεμα, η βιτρίνα μας! Μωρέ κι ο μπούσουλας στρέφει, κι η στεριά στραβοκάθεται και το ταλαίπωρο μυαλό μας δεν το βλέπω να ισιώνει!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 3:45:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Μαρίνα,
    ούτε να το συζητάς για τη διαγραφή. Σιγά το θέμα το σπουδάιο! Αλώνιζε, κάνε ό,τι θες "μικρή"!
    :)
    Δεν έχει για σύντροφό της την αγρύπνια η συνείδησή μας, διαφωνώ Μαρινάκι. Τον Μορφέα έχει. Στις αγκάλες του κουρνιάζει και ξεχνιέται. Γιατί αν ήμασταν πολίτες με
    πλούτο και βάρος ψυχής, με συλλογικότητες γερά δομημένες και συνείδηση, θα είχαμε πετάξει στο δρόμο κάτι αλήτες που'χουνε το θράσσος να μοιράζουν υποσχέσεις αντί να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να χαμηλώσουν το βλέμμα, έστω! Έχοντας τόσο δα φιλότιμο...


    Αθεόφοβε,
    πες μου που εντοπίζεις το λάθος μου γιατί δεν καταλαβαίνω. Σαφώς και δεν έχω στρεβλή εικόνα της κοινωνίας. Το αντίθετο. Δουλειά μου είναι να τη μελετώ και να τη ξεψαχνίζω. Το σφάλμα της ταύτισης του δικού μας κόσμου (του περιβάλλοντός μας) με ολόκληρο τον κόσμο, το τακτοποιούμε σε πολύ νεανικά χρόνια. Σαφώς και υπάρχουν διάφορα κοινωνικά στρώματα και λογιών-λογιών αντιλήψεις, πεποιθήσεις, νοητικά σχήματα, νοοτροπίες. Δεν είναι ένα πράγμα ο κόσμος. Βεβαίως υπάρχουν αρκετοί που τους ψηφίζουν. Άλλοθι δε θα δώσω ούτε στον έναν, ούτε στον άλλον.
    Είπαμε: αυτό είναι η δημοκρατία.
    Δέχεσαι τους πάντες, αλλά οφείλεις να κρίνεις.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 6:18:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καλή μου Μαρία
    Οι σκεπτόμενοι όρθιοι υποφέρουν, ναι, και δε λυγάνε ως να πληθύνουνε κι άλλο οι Άνθρωποι. Κι είναι ήδη πολλοί

    Την καλησπέρα μου

    Σ.Ξ

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 10:07:00 μ.μ., Blogger melomenos

    δυστυχώς μας έχουν φέρει σε αδιέξοδο εμάς που ψάχνουμε σανίδα σωτηρίας σ'αυτή την σαπίλα!
    τέρατα όμως οι άνθρωποι θα αντέξουμε για άλλη μια φορά θα καλύψουμε τις ατέλειες και θα ξαναγυρίσουμε όσοι μπορούμε στον έρωτα και στην αγάπη!
    ίσως πολύ αισιόδοξος αλλά με κάνουν και αναπνέω τέτοιες σκέψεις!
    καλό κουράγιο μας

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 10:22:00 μ.μ., Blogger A.F.Marx

    Μακάρι οι νέες γενιές ψηφοφόρων να πάψουν να θαμπώνονται από τα λαμπερά τίποτε που ζητάνε την ψήφο μας...
    Και να μη ξαναδούμε στα βουλευτικά έδρανα όλα αυτά τα celebrito-ειδή των κομμάτων

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 1:12:00 π.μ., Blogger Unknown

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 1:14:00 π.μ., Blogger Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος)

    Δεν σχολιάζω Καπετάνισσα…
    Τους γδάρτες των ονείρων μας
    Τους κλέφτες της ελπίδας
    Τους δήθεν που πλασάρονται ως κάρμα
    Τους έρποντες για να αποκτήσουν ανάστημα
    Τους θλιβερούς σαλτιμπάγκους μιας ζωής ανέραστης…της δικής τους……
    Τους τριπλοπρόσωπους Ιανούς της μιζέριας ψυχών παραδομένων,
    Τα celebrities σκυλάδικων και τους θαμώνες τους,
    Την ασχήμια και την παράδοση άνευ όρων για ένα πουκάμισο αδειανό κι ας είναι και χArmani….
    …….
    Στο φως η πυξίδα μου, στα Τάρταρα η ρότα τους…
    Καβάλα στο όνειρο κι ας αφήνουν κομμάτια τους πια τα σύννεφα στο μαλλί,
    Να προλάβω να μάθω στα παιδιά μου πως παλεύοντας γεννιέσαι, παλεύοντας ζεις, παλεύοντας κοιμάσαι….
    Και να μου μάθουν πάλι κι αυτά, πως στα όμορφα, στα αληθινά και στα γεμάτα δεν έχει πάγκο για άδειους κωπηλάτες.
    Εβίβα με ένα μπουκάλι ρούμι……………..

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 9:24:00 π.μ., Blogger Pavlos ...

    Αγαπημένη μου καπετάνισσα το ποστ σου είναι απόλυτα κατανοητό, απλά εγώ πια βγάζω θυμό. Η θλίψη μου τελείωσε.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 1:21:00 μ.μ., Blogger Σπύρος Σεραφείμ

    αλίμονο στα εναπομείναντα δέντρα που κόβονται για να γίνουν αυτά τα κ@%^$φυλλάδια...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 2:03:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose

    "Αχ, αυτές οι ακριβοθυγατέρες της Αρετής, η Αιδώς και η Σεμνότητα, πόσο ακριβοθώρητες είναι!"

    Τα είπες όλα, Καπετάνισσα...Μα όλα.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 5:09:00 μ.μ., Blogger Aντώνης

    Εμένα πάντως η τραγουδιάρα τάλε κουάλε μου κάνει για εκεί. Γιατί εκφράζει πολύ περισσότερα από όσα με την πρώτη ματιά στην όψη της εννοούνται. Μην ξεχνάμε τα αγαπημένα πρότυπα αυτού του άνθρωπου, αυτού, εκεί στα πρώιμα 80. Δε λέω, καλό το ζιβάγκο, αλλά μας έπνιξε!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 8:55:00 μ.μ., Blogger Viz

    καλα τα λες καπ.,
    και (ελπιζωντας να μην ενοχλησω τα αισθηματα των αναγνωστων σου) ευχαριστω που μου δινεις δικαιο... εγω παντα προτιμουσα τις ερωμενες απο τους μνηστηρες....
    φιλια πολλα
    γιατι η ζωη ειναι μικρη και οι αισχροι δεν πεθαινουνε ποτε, εμεις ομως ναι.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007 11:39:00 μ.μ., Blogger Κολοκύθι

    Aκριβώς κάπταιν.Ανέραστοι και άχρωμοι.
    Ότι πιο ποιητικό μπορούσε να γραψεί κανείς γι αυτούς το έγραψες εσύ.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007 12:45:00 π.μ., Blogger Ελπίδα

    Απ' το στόμα σου και στου θεού το αυτί καπετάνισσα! Να γυρίσουν εκεί που ανήκουν!
    Φιλιά πολλά πολλά!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007 1:21:00 μ.μ., Blogger Alexandra

    τα είπες όλα φίλη μου!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007 2:14:00 μ.μ., Blogger stefanos

    το πρόβλημα στην πολιτική είναι ότι
    όσοι αξίζουν την ψήφο μας, δεν θέτουν ποτέ υποψηφιότητα

    καλό φθινόπωρο καπετάνισσα

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007 2:25:00 μ.μ., Blogger ellinida

    Eδώ στας εξοχάς ταχυδρομείο δεν έχουμε. Οι λογαριασμοί χάνονται κάπου στον δρόμο... Εκτός από την προεκλογική περίοδο! Το αστείο είναι ότι δεν ψηφίζω καν εδώ. Εχω όμως ένα σωρό γυαλιστερές ρετουσαρισμένες φατσούλες που με κοιτάνε.
    Αρετή, Αιδώς, Σεμνότητα ... τι είναι αυτά καλέ; Πολύ ντεμοντέ πράγματα.
    Γιαυτό που λες καλή μου εγώ δεν θα ψηφίσω ούτε κουλ γουλ, ούτε κουστουμάκια. Θα φηφίσω λολλ γυμνή αλήθεια. Χαχαχαχα δες τι ανέβασα σήμερα και θα καταλάβεις. Γιατί ειλικρινά δεν μου πάει η καρδιά να ψηφίσω κανέναν τους.
    Ειλικρινά ήταν η πιό αηδιαστική προεκλογική περίοδος ever, πάνω στο κάρβουνο από τα κουφάρια (ανθρώπων, ζώων και δέντρων).
    Και δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι, αλλά και η πλήρης υποτίμηση της νοημοσύνης μας. Χίλιες φορές να δω μιά Σαρρή ή έναν Βεργή στην βουλή. Τουλάχιστον αυτοί θα με κάνουν να γελάω και όχι να ντρέπομαι.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007 3:54:00 μ.μ., Blogger γ.κ.

    Πολύ καλό, καπετάνισσα.
    Πολύ καλό, Σωτήρη. Αυτά τα δύο κείμενα είναι παραπληρωματικά.

    Αντώνη, διαφωνώ. Φαντάζομαι πως αναφέρεσαι στη Ρίτα Σακελαρίου και τον Αντρέα. Σκέψου τον Ωνάση και τον Σταμάτη Κόκοτα. Ούτε ο ένας την έκανε υποψήφια βουλευτή, ούτε ο άλλος οικονομικό σύμβουλο. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τους ανθρώπους από τον τρόπο που ξεδίνουν κάποια στιγμή στη ζωή τους.

    Πίστεψέ με, (στο ορκίζομαι) δεν θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 11:55:00 π.μ., Blogger παράλληλος

    Δεν ξέρω αν το κάνει συνειδητά και σημειολογεί (μπα, δεν), αλλά η Παπαρήγα για να κολακέψει (κι άλλο?) τον λαό, τον αποκαλεί "μάζα" !

    Για μένα αυτό λέει πολλά...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 1:07:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Σωκράτη,
    αγαπημένε μου!
    Ώρες-ώρες λέω πως μια χούφτα άνθρωποι που ανταλλάσουμε σκέψεις και συναισθήματα από δω μέσα, επί της ουσίας, αλληλολιβανιζόμαστε... Το λέω πικρά, πως αλλιώς; Είν' όμορφο να ανταμώνεις όμοιες φωνές, να μοιράζεσαι αγωνίες, μα... φτάνει; Πως να πληθύνουνε οι Άνθρωποι... Μέσα-έξω πρέπει να'ρθουν οι κοινωνίες Σωκράτη. Κι έχουμε τη μπόρεση;


    Μελωμένε μου,
    τη χρειάζομαι τη ζωηρόχρωμη πινελιά σου γιατί είμαι στερεμένη από αισιοδοξία...
    Δεν! Απλά, δεν! Δρώντες μπορούμε να'μαστε;
    Μ' ευχές μονάχα δε φέρνεις τούμπα τη γη. Από την άλλη, ξέρω και γω...


    A.F.Marx,
    είν' εκτυφλωτικά όλα τούτα, όντως. Μα οι πιο πολλοί νέοι σταματάνε στις βιτρίνες, δες!
    Σε κοινωνίες του "φαίνεσθαι" τι να γυρέψουν και τα κοπελλούδια...
    Τα μάθαμε να αξιολογούν τα πάντα με το "πόσο".
    Στα μούτρα μας γυρίζουν. Όλα.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 1:43:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Βλάχε,
    έχεις ψυχή, μωρέ. Πίσω τους επιστρέφεις την εσωτερική φτώχεια, τη σκοτεινιά τους.
    Σαλτιμπάγκοι κιόλας! Γελοίοι φαφλατάδες, ξεπουλημένοι.
    Μας οδηγούν σε μια πνευματική και ηθική στείρωση, σε μια εξαθλίωση μυαλού και ψυχής.
    Τα όνειρά μας και δρόμο. Κι ας μας λογαριάσουν για φυγάδες.
    Απ' αλλού βγαίνει η ανατολή.
    Εβίβα!


    Παύλε,
    έχεις δίκια πολλά. Κι ο θυμός δημιουργικός είναι. Γεννοβολά σκέψεις. Και μετουσιώνεται σε δράση.


    Σπύρο,
    α, καλά! Δεν θα κάνουν "επικοινωνιακή πολιτική" γιατί σέβονται το χιλιοτραυματισμένο περιβάλλον!
    Μα, αν σκέφτονταν έτσι, θα ήταν άλλοι!
    Κι εμέις, θα ήμασταν αλλιώς...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 1:53:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    NIEMANDSROSE,
    άσε τα καλή μου να πάνε στην ευχή.
    Αν βιώνουμε κάτι στο ζενίθ του, αυτό είναι η απουσία σημαντικών πραγμάτων.
    Πρωτίστως αξιών.



    Αντώνη μου,
    Πολύ φοβούμαι που λες ότι η λαπαδοποίηση πολλών εγκεφάλων εδώ τριγύρω, ναι, για την πατρίδα μας λέω, θα λειτουργήσει ευνοϊκά προς τέτοιες υποψηφιότητες.
    Ένας κόσμος αποβλακωμένος από τη διαφήμιση και ντοπαρισμένος από τα καταναλωτικά πρότυπα τι να σου κάνει...



    Viz,
    μωρέ γούστο σου καπέλο σου και δεν πέφτει σε κανέναν λόγος, μα, στην συγκεκριμένη περίπτωση όσοι χαλβαδιάζουν την εξουσία δεν έχουν φύλο. Μόνο ξερογλύφονται για το μέλι. Γλυκιά η άτιμη η πολιτική δύναμη μα κολλάει, ουου, δε φαντάζεσαι πόσο!

    Α, να μη ξεχάσω! Μωρέ ήδη νεκροί είναι όλοι τούτοι οι αισχροί καθώς λες... Μόνο που δεν το'χουν πάρει ακόμα χαμπάρι.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 2:23:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Κολοκυθάκι,
    αγκαλιά μεγάλη.
    Μωρέ ούτε ποιήματα ούτε ανθοί στο στόμα τους πρέπουνε.
    Μα υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός από το να σε πουν ανέραστο, όχι πες μου!
    Επί της ουσίας, είναι η χειρότερη βρισιά.
    [Μα... γι' αυτό την πληρώνουμε εμείς, τι θαρρείς...:)]



    Ανάσα μου,
    συμμαχία έχουνε κάνει με το διάβολο να μας ξεροψήνουν εν ζωή με τις πράξεις τους.
    Και το θέμα είναι ότι βλέπουμε τη Κόλαση για σπίτι μας. Τόσο συνηθίσαμε πιά.



    Αλεξάνδρα,
    που είσαι μικρή μου; Χάνεσαι στη κάψα του καλοκαιριού κι εμφανίζεσαι στην αχλύ του φθινοπώρου! Τα καλύτερα, στο δρόμο σου!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 2:24:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Στέφανε,
    λέω πως υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων έντιμων και αξιόλογων. Με θέληση, με αποφασιστικότητα, με γνώσεις, με ψυχή. Δεν απαξιώνω τους πάντες. Εδώ είναι και τα διαμάντια. Στη λάσπη μέσα. Λίγο να μετακινήσουμε την οπτική μας χρειάζεται. Να καθαρίσει το τοπίο.


    Ελληνίδα αγαπημένη!
    Λογαριασμοί είπες; Μα, τέτοιες μέρες όλα βρίσκονται στην υπηρεσία του πολίτη! Τα πάντα!
    Στο Ηράκλειο έχουμε πρόβλημα με το νερό, έρχεται στα σπίτια μέρα παρά μέρα (οπότε κάνουμε δουλειά με ντεπόζιτα) αλλά... αλλά! Το τελευταίο δεκαήμερο το έχουμε καθημερινά εν αφθονία!
    Άστα να πάνε με τα καλοπιάσματα.
    Και, να σου πω; Έχει λογική διάφανη η άποψή σου. Καλύτερα οι γραφικότητες ή οι ηλιθιότητες που το βροντοφωνάζουν κιόλας, παρά οι μεταμφιεσμένοι σε σκεπτικιστές σωτήρες.
    Η ντροπή, που αναφέρεις, εντάξει... Γίνεται δεύτερο δέρμα πιά.


    ΨουΞ,
    καλώς ήρθες. Θαυμάσιο ψευδώνυμο, δεν ξέρω τι είχες κατά νου αλλά τσαχπινιά βγάζει.
    Το ξουτ να μην ακούς μόνο εύχομαι!
    :)
    Αν και, αυτό το τελευταίο, ώρα μας είναι να το φτύσουμε στις ξυνόφατσες που μας κυκλώνουν.
    Για τα υπόλοιπα προς τον Αντώνη έχεις δίκιο.
    Όλα μέσα μας σε αγαστή σύμπνοια και ομοψυχία...


    Παράλληλε...
    Λέει και παραλέει. Υποτίθεται ότι είναι "καρφί" προς τα καπιταλιστικά αφεντικά που βάζουν σ' ένα κουβά την εργατική δύναμη κι έτσι χάνεται η ιδιαιτερότητα και η ξεχωριστή αξία του καθενός.
    Με τη λογική δηλαδή του υπάρχοντος συστήματος το λέει.
    Υποθέτω, τώρα...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 11:13:00 μ.μ., Blogger παράλληλος

    Όοοχι, καλή μου!
    Μπερδεύει τη θετική φόρτιση του επιθέτου "μαζικός" παραγνωρίζοντας την αρνητική τοιούτη του ουσιαστικού "μάζα".
    Αν σου τύχει, τσεκάρισέ το...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007 6:14:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Παράλληλε...
    Χε, χε! Παραδρομή που θα΄λεγε κι ο παππούς Φρόυντ, παραδρομή...

    Πάει να πει, οι αλήθειες, σ' αυτά που μας ξεφεύγουν.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2007 2:40:00 π.μ., Blogger Stam

    O Milton Friedman είχε πει: η κρατική μηχανή είναι τόσο διεφθαρμένη, που αν δώσεις στο κράτος τη Σαχάρα, μέσα σε 5 χρόνια δεν θα υπάρχει κόκκος άμμου..!Σας θυμίζει κάτι..?

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2007 6:26:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Καλώς τον Σταμάτη!
    Αν θυμίζει λέει...
    Βροχή οι αναγωγές και οι παραπομπές.
    Συχνά συλλογιέμαι πως, όσο κι αν ζορίζονται η ψυχή και το μυαλό να φέρουν βόλτα την εξουσία, αυτή, πάντα θα σέρνεται μες στην αρπαγή και τη διαφθορά.

    Τώρα θα μου πεις, η χρήση της μετράει. Κι ο άνθρωπος, που τη χειρίζεται, είναι μανούλα στην ατίμωσή της. Τελικά.

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape