φώναξε ο βασιλιάς μόλις είδε τον μικρό πρίγκιπα.
Κι ο μικρός πρίγκιπας αναρωτήθηκε:
"Πως μπορεί να με αναγνωρίζει,
αφού ποτέ μέχρι τώρα δεν με είδε;"
Δεν ήξερε ότι για έναν βασιλιά ο κόσμος είναι πολύ απλοποιημένος.
Όλοι οι άνθρωποι είναι υπήκοοι!
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 10:40:00 π.μ., melomenos
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 1:58:00 μ.μ., Niemandsrose
Εύγλωττη η φωτογραφία. Και το απόσπασμα από τον Μικρό Πρίγκηπα, να μην τα ξαναλέμε...Μου θύμισες τον περίφημο πίνακα του Βαν Γκόγκ, "Οι πατατοφάγοι". Όταν για πρώτη φορά τον είδα από κοντά, στο Μουσείο του στο Άμστερνταμ, με καθήλωσε. Νομίζω καταλαβαίνεις τι θέλω να πω και γιατί τα λέω τώρα.
http://www.vincentvangoghart.net/potato-eaters.jpg
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 4:20:00 μ.μ., Βαγγέλης Μπέκας
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 6:59:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Σωτήρη μου,
ναι. Υπάρχει και τούτη η οπτική. Δίλημμα για... γαλαζοαίματους; Μπα...
Υπήκοος για τον πρίγκπα και πρίγκιπας για τον εαυτό σου, ίσως.
Dralion,
κληρονομικό το... χάρισμα, δε λέω! Μα, θαρρώ πως τα πάντα γίνεσαι. Μια και πολλά θρονιάζονται εντός μας. Τώρα, τι θα υπερισχύσει;
Προφανώς, ό,τι αντέχουμε περισσότερο.
Μελωμένε,
αυστηρή η ιεραρχία σ' έναν κόσμο που καμώνεται πως αποθεώνει την ισότητα και τ' ανθρώπινα δικαιώματα, ε;
Αλλά θα μου πεις, ποιοί τα λένε όλα αυτά; Οι αφεντάδες τα λένε...
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 7:09:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Χνούδι,
τα ίδια νιώθουμε στην πεισματάρικη καρδιά μας που λέει πως θα αισθανθεί κι ωραία πράγματα σ΄επίπεδο συλλογικό.
Αλλά που! Μέσα σ' ετούτο το πολτό τι να φεγγίσει...
Αύρα γλυκιά,
το ζήτημα είναι αν μπορούμε να το δούμε.
Θυμίζω πως, για ν' αλλάξεις κάτι, στον εαυτό σου ή στον κόσμο σου, πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσεις.
NIEMANDSROSE,
πολύ καλά σε νιώθω κορίτσι μου. Είναι η στιγμή που δίνει βάρος στα πράγματα, κι η τωρινή είναι από μόνη της ασήκωτη. Πόσο μάλλον όταν δουλεύουνε στο φουλ μηχανισμοί μορφοποίησης της κοινής γνώμης κατά το διαθέσιμο και πολυδοκιμασμένο καλούπι.
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 7:19:00 μ.μ., Καπετάνισσα
fevis,
γλυκό κορίτσι, προφανώς αναφέρεσαι στη τρυφεράδα του Μικρού Πρίγκιπα και στην αγαπησιάρικη αθωότητά του, τη βαθιά ανθρώπινη.
Γιατί, έτσι που το γράφεις, γίνεται εύκολα παρεξηγήσιμο!
Κατανοώ βέβαια το πνεύμα σου και την ευαίσθητη χροιά των λόγων σου.
VITA MI BAROUAK,
έλεγα πως αυτό κάναμε μέχρι εδώ... Γιατί, υπάρχει προσχεδιασμένο συμβόλαιο; Οργανόγραμμα βίου;
Ο,τι έρχεται, ας είναι πρόθεσης καλής.
Σταυρούλα,
εμείς λέμε πως "όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη" κι εκείνοι βλέπουν σα μάζα το λαό. Πλαστελίνη που τη μορφοποιούν κατά τα γούστα.
Της εξουσίας τα καμώματα είν'αυτά...
Αντώνη, μου θύμισες εκείνο το ντάτσουν με τους τσιγγάνους στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μόνο που αυτοί είχανε καρπούζια, ε;
Πάντως, καλύτερα να'σαι φρούτο, παρά να λες και να κάνεις πατάτες...
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 2:09:00 π.μ., Suspect
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 5:19:00 π.μ., Kwlogria
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 10:59:00 π.μ., stefanos
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 11:06:00 π.μ., Αιολος
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 12:08:00 μ.μ., Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος)
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 1:49:00 μ.μ., αθεόφοβος
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 6:54:00 μ.μ., Pavlos ...
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 8:59:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Suspect!
Μωρέ, από σωτήρες, άλλο τίποτα! Αλλά σαν τον Καρνέισον βέβαια, κανείς... Ηρωισμοί καρτουνίστικοι που, σ' ένα Φαρ Ουέστ σαν το δικό μας μοιάζουν άκρως απαραίτητοι.
kwlogria
καλή μου, λατρεμένο... Οι εξαίσιοι συμβολισμοί και οι αλήθειες του υψώνουν τον άνθρωπο και αναδεικνύουν την ουσία: το συναίσθημα.
Στέφανε αγαπητέ,
μακριά από τέτοιου είδους μαγείρους και μαγειρέματα. Έχοντας μια εξοικείωση με τις πατάτες (τις κάνουν συνεχώς), ποτέ δεν ξέρεις -ως ανυποψίαστο θύμα- τι μπορεί να πάθεις!
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 9:07:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Αίολε,
άριστος. Απογύμνωση πλήρης και δάχτυλο υψωμένο να κρυφτούν πίσω του. Ανοχή λέει; Μωρ' να χτυπιούνται κάτω...
Βλάχε,
χε, χε, ωραίο!
Να χαιρόμαστε μωρέ που'μαστε από καλές οικογένειες! Λαΐκές, απλές, με αίμα κόκκινο βαθύ στις φλέβες. Άλλο αν μας το φέρνουν όλο στο κεφάλι!
Αθεόφοβε,
στο πρώτο θα συμφωνήσω. Με τόση έπαρση κι αλαζονεία γύρω, μόνο αυνανιζόμενους βασιλιάδες βλέπω. Στο δεύτερο θα αναρωτηθώ τι έχεις κατά νου. Γεννημένους υπήκοους, έχοντας στα κύτταρά τους τη διάθεση για υποταγή και δουλοπρέπεια, δεν γνωρίζω. Όχι προσωπικά, αλλά να υπάρχουν.
Αυτές είναι μαθημένες συμπεριφορές. Επιβεβλημένες άνωθεν.
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 9:12:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Μπαμπάκη,΄
να ξεσκονίσουμε το βιβλίο μια πάρτη ε; Μήπως να το μοιράσουμε και σε μερικούς αποστειρωμένους, παραμεστωμένους ενήλικες που φλερτάρουν κείνη τη μορφονιά, την εξουσία;
Παύλο-Σάκη,
κοινές απόψεις, πολυφωνίες όμορφες. Δεν είναι κι άσχημα να μη νιώθεις μόνος!
Viz,
λίγο; Αυτό είναι το παν κορίτσι μου! Για μια χούφτα ουρανό και λίγη αστροβροχή, δίνω τη ψυχή μου! Τα πιο πολύτιμα, εδώ.
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 9:53:00 μ.μ., mindstripper
Χρόνος: Σάββατο, Σεπτεμβρίου 08, 2007 7:29:00 μ.μ., fish eye
Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 2:39:00 π.μ., ellinida
Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 11:36:00 π.μ., Βασιλεία Βαξεβάνη
Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 7:48:00 μ.μ., kanataki
Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 10:56:00 μ.μ., Aggelos Spyrou
Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 11:56:00 μ.μ., Καπετάνισσα
mindstripper,
μπορεί καλή μου να γίνονται ακόμη θαύματα, ποιός θα πει με σιγουριά... Μόνο που κι αυτά, όπως και τα όνειρά μας, δεν ξεπουλάνε την ύπαρξή τους με το ρεαλισμό.
Όμορφη βραδιά! Άρωμα νυχτολούλουδου σου στέλνω για στολίδι.
Φεγγαραγκαλιές,
το μαγικό ραβδάκι του παραμυθιού να΄χαμε κι εμείς και μια πνοή απ΄τις αλήθειες του.
Ελληνίδα μου,
πειραχτήρι εσύ! Οι τίτλοι κι οι τιμές για κείνους που αποζητούν το χειροκρότημα.
Εμάς, το άγγιγμα μας φτάνει.
Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 12:03:00 π.μ., Καπετάνισσα
Βασιλεία,
καλώς ήλθες κορίτσι της γειτονιάς! Κι αν λείπεις απ' τον νότο, τη δροσερή αύρα της νύχτας του, σου στέλνω μες στα σκοτάδια!
tsaperdona,
τα σημαντικά και τα ουσιώδη δεν είναι για τους πολλούς. Δε βλέπουν, κοιτούν. Κι από την άλλη τα παιδιά έχουν ένστικτο θαυμαστό και κείνη την ευλογία της άδολης ματιάς...
Άγγελε!
Και σε κείνους που δε φοράνε στέμμα, θα προσθέσω. Η ομοιομορφία κι η ισοπέδωση, το "στέγνωμα" απ' τα πολλά είναι και δικός τους στόχος. Βολικός ο μη σκεπτόμενος λαός. Με μπόλικο θέαμα και λιγοστό άρτο.
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 12:48:00 μ.μ., παράλληλος
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 3:19:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 11:16:00 μ.μ., παράλληλος
Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007 6:16:00 μ.μ., Καπετάνισσα
Και το δίλημμα που αναδεικνύεται λέει:
Τι θέλεις να είσαι; Πρίγκιπας ή υπήκοος;