Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007
Το Εκλογικό Σώμα.
Εναλλακτικά, ο Κυρίαρχος Λαός
"Α! Να ένας υπήκοος!",
φώναξε ο βασιλιάς μόλις είδε τον μικρό πρίγκιπα.

Κι ο μικρός πρίγκιπας αναρωτήθηκε:
"Πως μπορεί να με αναγνωρίζει,
αφού ποτέ μέχρι τώρα δεν με είδε;"

Δεν ήξερε ότι για έναν βασιλιά ο κόσμος είναι πολύ απλοποιημένος.
Όλοι οι άνθρωποι είναι υπήκοοι!


Antoine de Saint-Exupery, Ο μικρός πρίγκιπας




(Η δημιουργική εικονογράφηση είναι του Dick Smolinski )
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 00:34 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


37 Ανάσες:


  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 1:38:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Και το δίλημμα που αναδεικνύεται λέει:
    Τι θέλεις να είσαι; Πρίγκιπας ή υπήκοος;

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 9:48:00 π.μ., Blogger Lion

    Πριγκηπας γεννιεσαι
    Υπηκοος γινεσαι [*]

    [*] αν δεν προσεξεις

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 10:40:00 π.μ., Blogger melomenos

    και ο βασιλάς είναι υπήκοος ενός άλλου άρχοντα!
    αυτή είναι η αλυσίδα του τέρατος που λέγεται άνθρωπος!
    κρίμα μας!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 11:49:00 π.μ., Blogger Xνούδι

    Πιο εύγλωτη φωτογραφία δεν θα μπορούσες να βάλεις Μαράκι. Σαν να βλέπω το ειδικό μηχάνημα για πουρέ, πάνω από το κεφάλι μου. Λιώνει ακόμα και συνειδήσεις...

    Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 12:12:00 μ.μ., Blogger AVRA

    ετσι θελουν να ειμαστε...το ζητημα ειναι αν εμεις το δεχομαστε..

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 1:58:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose

    Εύγλωττη η φωτογραφία. Και το απόσπασμα από τον Μικρό Πρίγκηπα, να μην τα ξαναλέμε...Μου θύμισες τον περίφημο πίνακα του Βαν Γκόγκ, "Οι πατατοφάγοι". Όταν για πρώτη φορά τον είδα από κοντά, στο Μουσείο του στο Άμστερνταμ, με καθήλωσε. Νομίζω καταλαβαίνεις τι θέλω να πω και γιατί τα λέω τώρα.

    http://www.vincentvangoghart.net/potato-eaters.jpg

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 2:23:00 μ.μ., Blogger fevis

    Κρίμα που πέσαμε σε δύσκολους καιρούς για βασιλείς και πρίγκιπες...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 4:20:00 μ.μ., Blogger Βαγγέλης Μπέκας

    Ας αυτοσχεδιάσουμε λοιπόν…
    Ας ζήσουμε μια ζωή πειραματική κι ότι βγει…

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 4:42:00 μ.μ., Blogger scalidi

    Couch-potatoes έχουμε καταντήσει, δυστυχώς...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 4:50:00 μ.μ., Blogger Aντώνης

    Και πατάτεεεες για πουρέεεε έεεχω η γύφτους!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 6:59:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Σωτήρη μου,
    ναι. Υπάρχει και τούτη η οπτική. Δίλημμα για... γαλαζοαίματους; Μπα...
    Υπήκοος για τον πρίγκπα και πρίγκιπας για τον εαυτό σου, ίσως.


    Dralion,
    κληρονομικό το... χάρισμα, δε λέω! Μα, θαρρώ πως τα πάντα γίνεσαι. Μια και πολλά θρονιάζονται εντός μας. Τώρα, τι θα υπερισχύσει;
    Προφανώς, ό,τι αντέχουμε περισσότερο.


    Μελωμένε,
    αυστηρή η ιεραρχία σ' έναν κόσμο που καμώνεται πως αποθεώνει την ισότητα και τ' ανθρώπινα δικαιώματα, ε;
    Αλλά θα μου πεις, ποιοί τα λένε όλα αυτά; Οι αφεντάδες τα λένε...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 7:09:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Χνούδι,
    τα ίδια νιώθουμε στην πεισματάρικη καρδιά μας που λέει πως θα αισθανθεί κι ωραία πράγματα σ΄επίπεδο συλλογικό.
    Αλλά που! Μέσα σ' ετούτο το πολτό τι να φεγγίσει...


    Αύρα γλυκιά,
    το ζήτημα είναι αν μπορούμε να το δούμε.
    Θυμίζω πως, για ν' αλλάξεις κάτι, στον εαυτό σου ή στον κόσμο σου, πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσεις.


    NIEMANDSROSE,
    πολύ καλά σε νιώθω κορίτσι μου. Είναι η στιγμή που δίνει βάρος στα πράγματα, κι η τωρινή είναι από μόνη της ασήκωτη. Πόσο μάλλον όταν δουλεύουνε στο φουλ μηχανισμοί μορφοποίησης της κοινής γνώμης κατά το διαθέσιμο και πολυδοκιμασμένο καλούπι.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007 7:19:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    fevis,
    γλυκό κορίτσι, προφανώς αναφέρεσαι στη τρυφεράδα του Μικρού Πρίγκιπα και στην αγαπησιάρικη αθωότητά του, τη βαθιά ανθρώπινη.
    Γιατί, έτσι που το γράφεις, γίνεται εύκολα παρεξηγήσιμο!
    Κατανοώ βέβαια το πνεύμα σου και την ευαίσθητη χροιά των λόγων σου.


    VITA MI BAROUAK,
    έλεγα πως αυτό κάναμε μέχρι εδώ... Γιατί, υπάρχει προσχεδιασμένο συμβόλαιο; Οργανόγραμμα βίου;
    Ο,τι έρχεται, ας είναι πρόθεσης καλής.


    Σταυρούλα,
    εμείς λέμε πως "όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη" κι εκείνοι βλέπουν σα μάζα το λαό. Πλαστελίνη που τη μορφοποιούν κατά τα γούστα.
    Της εξουσίας τα καμώματα είν'αυτά...


    Αντώνη, μου θύμισες εκείνο το ντάτσουν με τους τσιγγάνους στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μόνο που αυτοί είχανε καρπούζια, ε;
    Πάντως, καλύτερα να'σαι φρούτο, παρά να λες και να κάνεις πατάτες...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 2:09:00 π.μ., Blogger Suspect

    Τη Λόλα από τους Ντάλτον ποιός θα σώσει, μόνο ο Καρνέισον μπορεί να τη γλυτώσει...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 5:19:00 π.μ., Blogger Kwlogria

    Υπέροχη Καπετάνισσα ανατρίχιασα... Αγαπημένο διήγημα, πόση αλήθεια κρύβει... Μια καλημέρα γλυκιά σου δίνω...:)

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 10:59:00 π.μ., Blogger stefanos

    μικρό και ασήμαντο μυρμηγκάκι
    πέσε μεσ' στον πουρέ να σε φάω

    είμαστε όλι πατάτες δηλαδής;
    αν ναι,
    ποτέ πουρές δεν θα γινώ
    κουφάλα Β' μάγειρα

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 11:06:00 π.μ., Blogger Αιολος

    Ξέρετε τι άλλο είπε ο υπήκοος;

    "Ο βασιλιάς είναι γυμνός!"

    Μηδενική ανοχή λέμε στους ταραξίες που μας ανεβάζουν την πίεση κάθε τόσο.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 12:08:00 μ.μ., Blogger Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος)

    Κλασσική βασιλική οικογένεια!
    Ο βασιλιάς - πατέρας δεν αναγνωρίζει το παιδί και το παιδί - πρίγκιπας μέσα στην άγνοια και την καχυποψία! :-D

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 1:49:00 μ.μ., Blogger αθεόφοβος

    Υπάρχουν και άνθρωποι που αισθάνονται βασιλιάδες χωρις να έχουν υπηκόους,όπως και υπαρχουν και γεννημένοι από την φύση τους υπήκοοι.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 5:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Μακάρι να επικρατούσε λοιπόν η οπτική γωνία της αλεπούς από τον Μικρό Πρίγκηπα, και όχι του βασιλιά...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 6:54:00 μ.μ., Blogger Pavlos ...

    Θα συμφωνήσω με τον mpampakis. Εξαιρετική η φωτογραφία.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 7:17:00 μ.μ., Blogger Viz

    Ουτε το ενα με αφορα ουτε το αλλο,
    τσαρλατανος σε τσιρκο γεννηθηκα και καραγκιοζης σε τσαντιρι, για ανταμοιβη μου, εκλεψα,τον ουρανο με τα αστρα...λιγο το εχεις?

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 8:59:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Suspect!
    Μωρέ, από σωτήρες, άλλο τίποτα! Αλλά σαν τον Καρνέισον βέβαια, κανείς... Ηρωισμοί καρτουνίστικοι που, σ' ένα Φαρ Ουέστ σαν το δικό μας μοιάζουν άκρως απαραίτητοι.


    kwlogria
    καλή μου, λατρεμένο... Οι εξαίσιοι συμβολισμοί και οι αλήθειες του υψώνουν τον άνθρωπο και αναδεικνύουν την ουσία: το συναίσθημα.


    Στέφανε αγαπητέ,
    μακριά από τέτοιου είδους μαγείρους και μαγειρέματα. Έχοντας μια εξοικείωση με τις πατάτες (τις κάνουν συνεχώς), ποτέ δεν ξέρεις -ως ανυποψίαστο θύμα- τι μπορεί να πάθεις!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 9:07:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Αίολε,
    άριστος. Απογύμνωση πλήρης και δάχτυλο υψωμένο να κρυφτούν πίσω του. Ανοχή λέει; Μωρ' να χτυπιούνται κάτω...


    Βλάχε,
    χε, χε, ωραίο!
    Να χαιρόμαστε μωρέ που'μαστε από καλές οικογένειες! Λαΐκές, απλές, με αίμα κόκκινο βαθύ στις φλέβες. Άλλο αν μας το φέρνουν όλο στο κεφάλι!


    Αθεόφοβε,
    στο πρώτο θα συμφωνήσω. Με τόση έπαρση κι αλαζονεία γύρω, μόνο αυνανιζόμενους βασιλιάδες βλέπω. Στο δεύτερο θα αναρωτηθώ τι έχεις κατά νου. Γεννημένους υπήκοους, έχοντας στα κύτταρά τους τη διάθεση για υποταγή και δουλοπρέπεια, δεν γνωρίζω. Όχι προσωπικά, αλλά να υπάρχουν.
    Αυτές είναι μαθημένες συμπεριφορές. Επιβεβλημένες άνωθεν.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 9:12:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Μπαμπάκη
    να ξεσκονίσουμε το βιβλίο μια πάρτη ε; Μήπως να το μοιράσουμε και σε μερικούς αποστειρωμένους, παραμεστωμένους ενήλικες που φλερτάρουν κείνη τη μορφονιά, την εξουσία;


    Παύλο-Σάκη,
    κοινές απόψεις, πολυφωνίες όμορφες. Δεν είναι κι άσχημα να μη νιώθεις μόνος!


    Viz,
    λίγο; Αυτό είναι το παν κορίτσι μου! Για μια χούφτα ουρανό και λίγη αστροβροχή, δίνω τη ψυχή μου! Τα πιο πολύτιμα, εδώ.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 07, 2007 9:53:00 μ.μ., Blogger mindstripper

    Εμένα θα μου άρεσε πολύ:

    Το Κυρίαρχο Σώμα.
    Ο μη Εναλλακτικός Λαός.

    Αλλά δε βαριέσαι. Μπορεί να υπάρχουνε κι άλλες ζωές πιο ουτοπικές τελικώς, οπότε όντως θα υπάρχει ελπίδα.

    Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ που υπάρχεις.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Σεπτεμβρίου 08, 2007 7:29:00 μ.μ., Blogger fish eye

    η φωτο σου ειναι εκπληκτικη και ο μικρος πριγκηπας ενα εξαιρετικο αληθινο παραμυθι..

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 2:39:00 π.μ., Blogger ellinida

    Κάποιοι είμαστε γαλαζοαίματοι. Και εξαιρετικά μετριόφρονες.
    Kαλημέρα γλυκειά μου, φοβερή φωτογραφία.
    Καλημέρα υπήκοοι. :PPPPP

    Y.Γ. Πλάκα κάνω.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 11:36:00 π.μ., Blogger Βασιλεία Βαξεβάνη

    Διαβάζεις, όχι αστεία! Αγαπητή κοντοχωριανή, χαιρετώ.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 7:48:00 μ.μ., Blogger kanataki

    και τότε το παιδάκι φώναξε: Είναι γυμνός!! είναι γυμνός!!!!

    υγ κάτι που μέχρι τότε κανείς δεν έλεγε να δει...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 10:56:00 μ.μ., Blogger Aggelos Spyrou

    Όταν ο μικρός πρίγκηπας μεγαλώσει και γίνει κι αυτός βασιλιάς,

    θα καταλάβει

    ότι η απλοποίηση του κόσμου είναι ο παράγοντας-κλειδί που δίνει αξία στους βασιλιάδες.

    Τη θερμή μου καλησπέρα! :)

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 09, 2007 11:56:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    mindstripper,
    μπορεί καλή μου να γίνονται ακόμη θαύματα, ποιός θα πει με σιγουριά... Μόνο που κι αυτά, όπως και τα όνειρά μας, δεν ξεπουλάνε την ύπαρξή τους με το ρεαλισμό.

    Όμορφη βραδιά! Άρωμα νυχτολούλουδου σου στέλνω για στολίδι.



    Φεγγαραγκαλιές,
    το μαγικό ραβδάκι του παραμυθιού να΄χαμε κι εμείς και μια πνοή απ΄τις αλήθειες του.



    Ελληνίδα μου,
    πειραχτήρι εσύ! Οι τίτλοι κι οι τιμές για κείνους που αποζητούν το χειροκρότημα.
    Εμάς, το άγγιγμα μας φτάνει.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007 12:03:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Βασιλεία,
    καλώς ήλθες κορίτσι της γειτονιάς! Κι αν λείπεις απ' τον νότο, τη δροσερή αύρα της νύχτας του, σου στέλνω μες στα σκοτάδια!


    tsaperdona,
    τα σημαντικά και τα ουσιώδη δεν είναι για τους πολλούς. Δε βλέπουν, κοιτούν. Κι από την άλλη τα παιδιά έχουν ένστικτο θαυμαστό και κείνη την ευλογία της άδολης ματιάς...


    Άγγελε!
    Και σε κείνους που δε φοράνε στέμμα, θα προσθέσω. Η ομοιομορφία κι η ισοπέδωση, το "στέγνωμα" απ' τα πολλά είναι και δικός τους στόχος. Βολικός ο μη σκεπτόμενος λαός. Με μπόλικο θέαμα και λιγοστό άρτο.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 12:48:00 μ.μ., Blogger παράλληλος

    Ωραίο σώμα το εκλογικό!
    Όλοι το λιμπίζονται, κάθε τέσσερα χρόνια...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 3:19:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Παράλληλε,
    άπαιχτος!
    Τα σάλια τους τρέχουνε, δεν το συζητώ, αλλά κι αυτό -το σώμα λέω-, σαν πολύ εύκολα δεν ενδίδει;
    Τόση πείνα πιά!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007 11:16:00 μ.μ., Blogger παράλληλος

    Και να πεις ότι τους λείπει!
    Κάθε μέρα, με όλους τους τρόπους του το κάνουν...
    Οι αχόρταγοι!...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007 6:16:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Παράλληλε,
    άτιμο πράγμα η... υπερκαταναλωτική κοινωνία!

    Ζητάς και ζητάς και ζητάς και με τίποτα δεν ικανοποιείσαι!

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape