Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007
Μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυό καράβια



Φωνές της θάλασσας. Του ονείρου ακροάματα.
Μαθήματα πρώτα, απ' τον Ποιητή που πλάθει μ' άμμο κι αλμυρό νερό,
ξανά τον κόσμο.
Οδυσσέας Ελύτης,
σκόρπια αγιάσματα τα λόγια από τους Προσανατολισμούς
και τη Μαρία Νεφέλη.

Χωρικοί του απέραντου γαλάζιου εμείς, κατά πως λέει ο Ποιητής,
με το μαράζι της φυγής στα σπλάχνα,
αγριεύουμε τις έναστρες νυχτιές και κάνουμε το κορμί καρίνα.

Ένα γαλάζιο μαντήλι στα μαλλιά και μια μπουκιά τραγούδι.
Ναι.
Μια σταγόνα αλμυρού νερού και ξεδιψώ.
Πλήρης.



(Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι του David Doubilet)
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 11:11 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


32 Ανάσες:


  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 12:05:00 μ.μ., Blogger Λακης Φουρουκλας

    Απλά υπέροχοι οι στίχοι και θεσπέσιο το Slide Show! Καλές ημέρες

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 12:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Γίνεται να μυρίσει θάλασσα μες στο γραφείο;

    Σ΄ευχαριστώ

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 2:53:00 μ.μ., Blogger ci

    Πανέμορφο, και η μουσική πραγματικά θαλασσινές φωνές..πάντα δροσεροί να μένουμε και ας μάς θυμίζει ο λίβας ότι είμαστε στην καρδιά του αγαπημένου καλοκαιριού.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 3:09:00 μ.μ., Blogger Tradescadia

    Με τα μαλλιά βρεγμένα από τα κύματα, τα μάτια θαμπά από τις εικόνες και τα λόγια...μεγάλο ευχαριστώ Μάγισσα γι'αυτό το μακροβούτι! Το είχα τόσο ανάγκη... Καλά νά'σαι πάντα και να μας ταξιδεύεις...! Παιδί της θάλασσας και της αρμύρας!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 3:33:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Πλημμύρισε καλοκαίρι και θάλασσα, η κάμαρα μου καπετάνισσα.
    Μια σταγόνα νάμουν μόνο... φθάνει.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 5:16:00 μ.μ., Blogger Natalia

    Παιχνιδια τα νερα
    Στα σκιερα περασματα
    Λενε με τα φιλια τους την αυγη
    Που αρχιζει
    Οριζοντας-

    Μεγάλος ο Ελύτης
    Thanks για τη δροσερή εισαγωγή, 3 μέρες πριν βουτήξω στα παιχνιδιάρικα αιγαιοπελαγίτικα νερά...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 6:21:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Αδαή μου,
    χαρές στις μέρες μας. Καλά να είμαστε ν' αρμενίζουμε στα χώματα ή στα κύματα! Κατά πως μπορεί ο καθείς και κατά που αντέχει η ψυχή του...


    Δημήτρη,
    καλώς μας ήρθες. Γίνεται, πως δε γίνεται! Πίσω από τη στοίβα με χαρτιά, κάτω από έντυπα και γραφική ύλη, ανατέλλουνε φεγγάρια, καταδύονται ονειροπόλοι, ακόμα-ακόμα πιτσιλίζονται οθόνες!


    Citronella,
    κωπηλατώντας γλυστρά το καλοκαίρι μας κι εμείς με μυρωδιά από φύκια στα ρουθούνια.
    Ένα βράχο να'χα για σπιτικό ολημερίς ν' αγναντεύω μπλε, αλήθεια στο λέω.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 6:27:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Tradescadia,
    το ταξίδεψες εσύ το κορμάκι σου, μούσκεψες τον αφαλό και λιάστηκες για τα καλά, ε;
    Έτσι. Να τσούζουνε τα μάτια απ' την ομορφιά, αχόρταγα να καταπίνουν το μεγαλείο του κόσμου!


    Mist,
    ν΄ανοίξεις τα παράθυρα γλυκό παιδί να πλημμυρίσουν οι δρόμοι. Να γίνουν πέλαγα οι στεριές και να ορμήξει τούτο το όνειρο το δροσερό στο κονάκι κάθε πικραμένου αστού!


    Natalia,
    σπουδαίος, ναι. Ούτε λόγος.
    Να΄χεις χαδιάρικα κύματα να σε πηγαίνουν και αμμουδιά λαμπυρίζουσα να κυλιέσαι.
    Μέρες τεμπελιάς και τρελής χαράς να ζήσεις!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 6:36:00 μ.μ., Blogger Αιολος

    Θάλασσα, πικροθάλασσα...πώς να μη σ' αγαπήσω;

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007 8:27:00 μ.μ., Blogger ΠΑΥΛΟΣ

    Απλά χαίρομαι που σ'ανακάλυψα. Να 'σαι πάντα καλά να μας ταλιδεύεις.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007 2:37:00 μ.μ., Blogger mAuVe

    Λατρεμένα λόγια, καταπληκτικές εικόνες, αρμονικά ταιριαστή η μουσική...
    μια τέλεια σκηνοθεσία Καπετάνισσα...
    Σ' ευχαριστώ γιατί δε μετανοιώνω ποτέ την επίσκεψή μου στο σπιτικό σου...
    Δροσερή πολύ η αγκαλιά σου...
    φιλί ευγνωμοσύνης
    νατάσσα

    «Εχθές έχωσα κάτω απ’ την άμμο το χέρι μου κι έπιασα το δικό της. Όλο το απόγεμα ύστερα τα γεράνια με κοίταζαν απ’ τις αυλές με νόημα. Οι βάρκες, οι τραβηγμένες έξω στη στεριά, πήρανε κάτι γνώριμο, οικείο. Και το βράδυ, αργά, την ώρα που της έβγαλα τα σκουλαρίκια να τη φιλήσω έτσι όπως θέλω εγώ, με τη ράχη ακουμπισμένη στον μαντρότοιχο της εκκλησιάς, μπουμπούνισε το πέλαγος και οι Άγιοι βγήκανε κρατώντας κεριά να μου φωτίσουνε.»
    O.E. (ο μικρός ναυτίλος)

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007 3:17:00 μ.μ., Blogger BeBe

    Έχω άμμους ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών μου και ένα βιβλίο με αλάτι αγκαλιά. Φακίδες από τον ήλιο και ένα καπέλο ψάθινο.
    Αυτό ένιωσα διαβάζοντάς το.
    Να σαι καλά καλή μου Καπετάνισσα!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007 3:33:00 μ.μ., Blogger Viz

    Χθες το βραδυ, στον πεμπτο οροφο, να κοιταω, χαμενη, το σημειο που το ποταμι αγκαλιαζει τον ωκεανο,εκει που χανεται η δυση, εκει που κολυμπαει ο ηλιος.
    Και ο bipper να ουρλιαζει, να σφαζει τις εικονες και τις σκεψεις.
    Πηγα να δω και κολυμπησα στο κοκκινο, αιμα παντου.
    Και εμεινε το κοκκινο στα ματια μου, ολο το βραδυ, αιμα πορφυρο, ζωντανο, ποταμι ασταματητο.
    Και σημερα...μπλε, βαθυ γαλαζιο τα λογια σου...μου ξαναφερες την θαλασσα στα ματια.
    Σ'ευχαριστω με μια καλησπερα.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007 4:13:00 μ.μ., Blogger david santos

    Very nice work.
    Have a good weekend

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007 4:47:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    να εισαι παντα καλλα καπετανισσα γλυκεια του ουρανου αστερι
    σαββας

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 03, 2007 8:37:00 μ.μ., Blogger γιάννης φιλιππίδης

    Πέρασα να πω μια καλησπέρα, να δω τι κάνεις, μετά από μέρες πολλές χωρίς net, το slide show σου με μάγεψε, εικόνα και λόγος…. Άλλη ανακάλυψη και τούτη…

    Μια μπουκιά τραγούδι
    Και λίγη αρμύρα,
    Αρμύρα αχόρταγη απ’ τις αισθήσεις…

    και πάλι εδώ, επέστρεψα,
    ο γιάννης

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 04, 2007 12:17:00 μ.μ., Blogger Aντώνης

    Έχω εμμονές...μια από αυτές είναι με στίχουςτου Ελύτη! Φιλιά!

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 04, 2007 12:24:00 μ.μ., Blogger Ariel

    παιχνιδιάρικοι συνδυασμοί με "όρτσα ψυχή με άρμη στα χείλια/ Με ναυτικά και με σαντάλια κόκκινα"

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 04, 2007 5:38:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Αίολε...
    Πόσο λατρεμένο τραγούδι και τούτο!
    Δεν έχω ιδέα για κείνους που στρέφουν βλέμμα και ψυχή μακριά απ' τη θάλασσα. Υπάρχουν, λες; Κι αν υπάρχουν, πως πορεύονται με στεγνά μάτια;


    ...,
    δική μου η χαρά να σ' αντικρύζω σ' αυτή τη σκιερή γωνιά. Θαλασσινός κι εσύ κατά πως φαίνεται! Μετά το κολύμπι, κόπιασε να σε τρατάρουμε δυό γουλιές ρακή και μυρωδάτο, ζουμερό καρπούζι!


    mauve,
    χρώμα αγαπημένο, Νατάσσα γλυκιά!
    Κι ετούτη η ζωγραφιά που μου χαρίζεις, γυμνό μέταλλο στα δόντια και σάρκα καταπάνω στα χείλη είναι από τα πολύ-πολύ αγαπημένα μου.
    Σκηνή ν' αποτρελαίνεσαι.
    Να σου βγάζει τα σκουλαρίκια για να'χει το φιλί απλοχωριά!
    Πεθαίνεις, ή όχι;

    Να χαίρεσαι το καλοκαίρι σου.
    Ανοιχτή αγκαλιά εδώ, πάντοτε.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 04, 2007 5:48:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    BeBe μου,
    να σκορπίζεις άμμο εδώ μέσα, να μη την ξεπλένεις, ακούς;
    Και στο βιβλίο δαχτυλιές που μυρίζουν αντιηλιακό, έτσι... Όσο για τις φακίδες; Μάρτυρες ζωντάνιας και χαράς, να κάνουν πιο τσαχπίνικο το μουτράκι!
    (Βρε κακό με όλες να εξαφανίσουν τις φακίδες, το'χεις προσέξει;)


    Viz,
    αγαπημένο παιδί. Τα κόκκινα να τα ντυνόμαστε όσο και εάν δηλώνουν πάθος και λαχτάρα κι ορμή.
    Να λαμπαδιάζει η ψυχή, να μη ματώνει...
    Τα μπλε, πάνω απ΄τη ματιά και στ΄ακροδάχτυλα των ποδιών.
    Α, ναι: Και στο βλέμμα μέσα.
    Εκεί να τα θωρείς παντοτινά.


    david santos,
    καλώς τονε κι ας άργησε, λένε στον τόπο μου. Γυροβολιά στα μπλόγκς; Ούτε υποψήφιος βουλευτής αγαπητέ...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 04, 2007 5:56:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Σάββα,
    είσαι τόσο τρυφερός άνθρωπος εσύ που μόνο χαμόγελα γεννάς με το λόγο σου.
    Μονάχα ήλιος να πατάει στη ψυχή σου.
    Κι η θάλασσα, να μη στερεύει.


    Γιάννη μου,
    σ΄ό,τι αγαπάμε επιστρέφουμε, λέω.
    Κι ο γυρισμός, φυγή είναι. Απ' όσα δεν κατάφεραν να γαντζωθούν στη ρότα μας. Άρα, τα εδώ, τα βιωμένα κι αγαπημένα, είμαστε εμείς, η ζωή μας, τ' αγγίγματα, τα μουρμουρίσματά μας.
    Το εδώ, το τώρα, το έλα.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 04, 2007 6:07:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Αντώνη,
    να σε δικαιολογήσω πλήρως καλέ μου.
    Υπάρχει τάχα άλλος Ποιητής που να ύμνησε με τόσο υπέροχο τρόπο -σαν χέρι θεϊκό θαρρείς- το φως του ήλιου, της θάλασσας την πνοή, την πέτρα τη γυμνή των νησιών μας;
    Ό,τι αγαπάμε, στο λόγο του.


    Ariel,
    καλώς ήρθες ταξιδιάρικο πουλί με φύκια γλυκά στα χείλη. Τα σαντάλια στα χέρια και τα πέλματα γυμνά στις πλάκες και στην άμμο.
    Λιτό, απέριττο, φωτεινό καλοκαίρι!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 05, 2007 9:32:00 π.μ., Blogger marilia

    Πανέμορφο το δέσιμο στίχων και εικόνων, Καπετάνισσα!

    Φιλάκι αλμυρό

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 05, 2007 3:55:00 μ.μ., Blogger Ιωαννα

    εγω ξεκινησα το οδοιπορικο μου ..

    Με το ...εφερα τη ζωη μου ως εδω ....

    Νιωθεις πως δεν μπορει παρα να μονο να λατρευω τις διαδρομες του Ελυτη και οχι μονο


    Ιωαννα

    Απο μια πολη που με βυθυσε στη μελαγχολια

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Αυγούστου 07, 2007 1:00:00 π.μ., Blogger Ελπίδα

    Με χάζεψες καπετάνισσά μου! Με χάζεψες!
    Φιλάκια!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Αυγούστου 07, 2007 9:22:00 μ.μ., Blogger Lupa

    Σου γράφω αυτό που ανέβηκε πρώτο στο μυαλό μου διαβάζοντας τα λόγια σου:

    Lets swim to the moon uh huh
    Lets climb through the tide
    Penetrate the evening that the city sleeps to hide


    Lets swim to the moon uh huh
    Lets climb through the tide
    Surrender to the waiting worlds that lap against our side

    Easy I love you as I watch you glide
    Falling to wet forests on our
    Moonlight Drive

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Αυγούστου 08, 2007 3:02:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Marilia,
    τρυφερό παιδί, βουτώ τα χέρια στο κύμα και ραντίζω τους αέρηδες να'ρθουν να σου πουν!


    Jo-Anna μου,
    ποιά η διαδρομή σου; Μελαγχολικοί οι τόποι που μας "πηγαίνουν", πίστεψέ με. Πέρασμα μυστικό για τη χαρά βρες. Αυτό είναι το ταξίδι σου, η γιορτή σου. Ντύσου τον ήλιο και χόρεψε.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Αυγούστου 08, 2007 3:06:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Ανάσα!
    Κι αν έχει ο κόσμος ομορφιές, αγαπημένη μου! Κι η θάλασσα, τις πιο πολλές. Να κολυμπάει η ματιά να μη χορταίνει!


    Lupa,
    τη μουσική που αγαπάς αγαπώ, το'χω προσέξει κι άλλοτε.
    Είναι κείνα τα "κάτι", τα γλυκά, τα σχεδόν αδιόρατα που μπορούν και δένουν σκέψεις κι οπτικές. Κι αισθήσεις. Σ' έναν ουρανό, σ' έναν ωκεανό.
    Κύμα κι η μουσική. Αχόρταγο.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Αυγούστου 13, 2007 4:37:00 μ.μ., Blogger nakupenda

    Χεχε...! Ταξιδεύω πρόωρα... δε θ' αργήσει η ώρα όμως :)

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Αυγούστου 15, 2007 12:03:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    καπετανισσα και αρχοντισσα γλυκεια ο ηλιος και η θαλλασσα μου εισαι εσυ ΣΑΒΒΑΣ

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 16, 2007 10:56:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    nakupenda,
    τα καλύτερα ταξίδια μικρή μου είναι εκτός προγραμματισμού, να μη σου πω και εκτός τόπου και χρόνου!
    Έχουμε κι εμείς μια προσαρμοστικότητα όμως, ε;
    Κι ευελιξία! Να κάνουμε το "εδώ", "εκεί", στο λεπτό!


    Σάββα,
    ευγένεια ψυχής μεγάλη έχεις, τι λόγια είναι αυτά! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για όλα τα φωτεινά χρώματα που μου φοράς, χαρές εντός σου πάντα!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Αυγούστου 21, 2007 9:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ειναι λογια αυθορμητα αληθινα αυτα μου βγαζεις καπετανισσα αρχοντισσα γλυκεια

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape