«Λοιπόν, αγαπητοί μου, θα συμφωνήσω πως ένα σωρό καθ΄έξη αεριτζήδες, ιθαγενείς διανοούμενοι, δεν κάνουν άλλο από το να διενεργούν νεκροψία εις βάρος του πτώματος της τέχνης, αντί να προβούν σε μια μεγαλειώδη ανασκευή. Έτσι ακριβώς, λειτουργούν και με το χρόνο τους. Εκεί κι αν χρειάζεται τέχνη! Εν ολίγοις, τίποτα δεν χαμπαριάζουν από τις αλλαγές που συντελούνται γύρω μας».
"Και μέσα μας", τόλμησα να ψιθυρίσω στην Εύα. Κούνησε το κεφάλι ωθώντας με να συνεχίσω. "Μωρ' τι'ναι τούτος εδώ... Λέει, λέει, ανάσα δεν παίρνει πιά... Και τούτος ο λόγος! Με καλέμι τον χάραξε";
"Άλλο δεν κάνει", μουρμούρισε η Εύα, "από το να γυρίζει από διάλεξη σε διάλεξη μιλώντας πότε για την σκοπιμότητα της τέχνης, πότε για τη διαχείριση του χρόνου. Άλλοτε και για τα δυό μαζί".
Φίλη καλή η Εύα, μ' έσυρε στην ουσία, σε τούτη την εκδήλωση. Τους γυρολόγους του κάθε δημόσιου βήματος, τους αντιμετωπίζω με την κατανόηση που ενδείκνυται σε όσους πάσχουν από ενδοδιαταραχές με μεταστάσεις ψυχοπαθολογικής υφής.
Άκου ειδικός στη διαχείριση χρόνου, αυτός που μόνο το τικ-τακ του ρολογιού μοιάζει ν' αφουγκράζεται!
Επιβεβαίωσε την άποψή μου η σύντομη παρέμβαση ενός κυρίου ηλικιωμένου, με δωρική φυσιογνωμία, που περιέγραψε τον τρόπο που οι Ινδοί προσλαμβάνουν της έννοια του χρόνου, σχετίζονται με το πέρασμα του καιρού, βιώνουν τη στιγμή και τα αιτήματα της ψυχής τους.
Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα όταν άκουσα πως ακολουθούν τις επιθυμίες τους κι όχι ωράρια επιβεβλημένα. Χρόνος και λήθη; Αδελφάκια! Αν για παράδειγμα λαχταρούν νωχελικό περίπατο, αντί για πιεστικό οκτάωρο, ο εργοδότης τους απλώς, συναινεί.
Άλλη χρήση του χρόνου, πραγματική τέχνη, σημείωσε ο "παρεμβολέας".
Ο ομιλητής προσπάθησε μάταια, να καταπιεί τις αγριάδες που τον τσιγκλούσανε:
«Μα, τι λέτε κύριε; Τι παράδειγμα αναφέρετε; Στην Δύση, η επιβολή του γραμμικού χρόνου μας φέρνει εμπρός σε άλλες πρακτικές.
Για τι πράγμα μιλάτε; Για χρόνο κυκλικό; Δήθεν ευέλικτο; Αποδυναμωμένος πλέον, σας υπενθυμίζω. Ο χρόνος ο προσδιορισμένος, ο προγραμματισμένος μέσα στη δράση, δεν είναι κάποιο στάδιο στην ιστορία της ανθρωπότητας που πρέπει ν' αποφεύγεται! Είναι συντάσσον δεδομένο, ιδρυτικό στοιχείο της προόδου των κοινωνιών. Για ανάπτυξη ομιλώ, σας υπενθυμίζω. Για εξέλιξη!
Μήπως να λάβουμε υπόψιν κοινωνίες που πολιτισμικά υπερτερούν των Ινδιών; Εδώ δεν θεωρητικολογούμε ούτε θρησκειολογούμε γυρεύοντας τη λύση στο πρόβλημα της κατανόησης του χρόνου.
Οι Ινδοί, μπορεί να προσεγγίζουν την κατανόηση του χρόνου και της τελειότητας του ανθρώπου, στο μεθόριο του φυσικού και του επέκεινα.
Εμείς, κοινωνικά και ιστορικά προσδιορισμένοι, θέλουμε τον χρόνο μας παραγωγικό».
"Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοεί", εκνευρίστηκε η Εύα. "Δηλαδή, εμείς καλοπερνάμε; Μήπως οι Ιάπωνες που είναι στεγνοί, ξερακιανοί και καλοκουρδισμένοι; Μωρέ αν μπορούσα εγώ να κάνω σκασιαρχείο απ' τη δουλειά με τις ευλογίες του δ/ντή..."
«Το ζήτημα των καιρών, είναι ο χρόνος. Ο χειρισμός του. Πως θα τον γεμίσουμε αποδοτικότερα, πως οι δραστηριότητές μας θα λειτουργούν προς όφελός μας, κάνοντας τον χρόνο μας μήτρα που θα γεννοβολά τα σπουδαία και όχι τ' ασήμαντα. Ας το τολμήσουμε! Μερικοί από μας, έστω και ... ετεροχρονισμένα! Να δημιουργούμε συνεχώς, να μην αφήνουμε λεπτό χαμένο, να δημιουργήσουμε με δράση κι όχι με νωθρότητα, τη δική μας, προσωπική ιστορία. Σας ευχαριστώ».
"Δεν πάει καλά", θύμωσε η Εύα. "Το θέμα είναι πως θα αδειάσουμε το χρόνο μας όχι πως θα τον γεμίσουμε! Έτσι που φορτώσαμε τη ζωή μας, λυγάει, λιώνει, δεν το νιώθει τούτος εδώ";
Φίλη καλή η Εύα, μ' έσυρε στην ουσία, σε τούτη την εκδήλωση. Τους γυρολόγους του κάθε δημόσιου βήματος, τους αντιμετωπίζω με την κατανόηση που ενδείκνυται σε όσους πάσχουν από ενδοδιαταραχές με μεταστάσεις ψυχοπαθολογικής υφής.
Άκου ειδικός στη διαχείριση χρόνου, αυτός που μόνο το τικ-τακ του ρολογιού μοιάζει ν' αφουγκράζεται!
Επιβεβαίωσε την άποψή μου η σύντομη παρέμβαση ενός κυρίου ηλικιωμένου, με δωρική φυσιογνωμία, που περιέγραψε τον τρόπο που οι Ινδοί προσλαμβάνουν της έννοια του χρόνου, σχετίζονται με το πέρασμα του καιρού, βιώνουν τη στιγμή και τα αιτήματα της ψυχής τους.
Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα όταν άκουσα πως ακολουθούν τις επιθυμίες τους κι όχι ωράρια επιβεβλημένα. Χρόνος και λήθη; Αδελφάκια! Αν για παράδειγμα λαχταρούν νωχελικό περίπατο, αντί για πιεστικό οκτάωρο, ο εργοδότης τους απλώς, συναινεί.
Άλλη χρήση του χρόνου, πραγματική τέχνη, σημείωσε ο "παρεμβολέας".
Ο ομιλητής προσπάθησε μάταια, να καταπιεί τις αγριάδες που τον τσιγκλούσανε:
«Μα, τι λέτε κύριε; Τι παράδειγμα αναφέρετε; Στην Δύση, η επιβολή του γραμμικού χρόνου μας φέρνει εμπρός σε άλλες πρακτικές.
Για τι πράγμα μιλάτε; Για χρόνο κυκλικό; Δήθεν ευέλικτο; Αποδυναμωμένος πλέον, σας υπενθυμίζω. Ο χρόνος ο προσδιορισμένος, ο προγραμματισμένος μέσα στη δράση, δεν είναι κάποιο στάδιο στην ιστορία της ανθρωπότητας που πρέπει ν' αποφεύγεται! Είναι συντάσσον δεδομένο, ιδρυτικό στοιχείο της προόδου των κοινωνιών. Για ανάπτυξη ομιλώ, σας υπενθυμίζω. Για εξέλιξη!
Μήπως να λάβουμε υπόψιν κοινωνίες που πολιτισμικά υπερτερούν των Ινδιών; Εδώ δεν θεωρητικολογούμε ούτε θρησκειολογούμε γυρεύοντας τη λύση στο πρόβλημα της κατανόησης του χρόνου.
Οι Ινδοί, μπορεί να προσεγγίζουν την κατανόηση του χρόνου και της τελειότητας του ανθρώπου, στο μεθόριο του φυσικού και του επέκεινα.
Εμείς, κοινωνικά και ιστορικά προσδιορισμένοι, θέλουμε τον χρόνο μας παραγωγικό».
"Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοεί", εκνευρίστηκε η Εύα. "Δηλαδή, εμείς καλοπερνάμε; Μήπως οι Ιάπωνες που είναι στεγνοί, ξερακιανοί και καλοκουρδισμένοι; Μωρέ αν μπορούσα εγώ να κάνω σκασιαρχείο απ' τη δουλειά με τις ευλογίες του δ/ντή..."
«Το ζήτημα των καιρών, είναι ο χρόνος. Ο χειρισμός του. Πως θα τον γεμίσουμε αποδοτικότερα, πως οι δραστηριότητές μας θα λειτουργούν προς όφελός μας, κάνοντας τον χρόνο μας μήτρα που θα γεννοβολά τα σπουδαία και όχι τ' ασήμαντα. Ας το τολμήσουμε! Μερικοί από μας, έστω και ... ετεροχρονισμένα! Να δημιουργούμε συνεχώς, να μην αφήνουμε λεπτό χαμένο, να δημιουργήσουμε με δράση κι όχι με νωθρότητα, τη δική μας, προσωπική ιστορία. Σας ευχαριστώ».
"Δεν πάει καλά", θύμωσε η Εύα. "Το θέμα είναι πως θα αδειάσουμε το χρόνο μας όχι πως θα τον γεμίσουμε! Έτσι που φορτώσαμε τη ζωή μας, λυγάει, λιώνει, δεν το νιώθει τούτος εδώ";
"Εσύ, τον είδες να νιώθει;" τσίριξα.
Είπα να τον πλησιάσω στο τέλος. Να σταθώ απέναντι στο "φωτισμένο" του μυαλό. Δηλαδή, για την ακρίβεια, στάθηκα δίπλα σε μικρό κύκλο που τον περιέβαλε. Τον άκουσα να μιλάει σε εκπρόσωπο της δημοτικής αρχής για το χώρο. Που ήταν λιτός, δίχως περίσσια έμπνευση, χωρίς παρέμβαση από ειδικούς της (δικής του) τέχνης.
«Χρειάζεται τέχνη αυτή η αίθουσα, να μεριμνήσει ο δήμαρχος. Απαραιτήτως, να προσλάβει κάποιον που να ασχολείται με τη διακόσμηση χώρου».
Δεν άντεξα. Άνοιξα τον ανθρώπινο κύκλο των κολάκων με την παλάμη κι έβγαλαν τα μάτια μου φωτιά.
"Θαυμάσια ιδέα και για σας! Απαραιτήτως, να προσλάβετε συμβουλάτορα που να ασχολείται με τη διακόσμηση χρόνου".
Είπα να τον πλησιάσω στο τέλος. Να σταθώ απέναντι στο "φωτισμένο" του μυαλό. Δηλαδή, για την ακρίβεια, στάθηκα δίπλα σε μικρό κύκλο που τον περιέβαλε. Τον άκουσα να μιλάει σε εκπρόσωπο της δημοτικής αρχής για το χώρο. Που ήταν λιτός, δίχως περίσσια έμπνευση, χωρίς παρέμβαση από ειδικούς της (δικής του) τέχνης.
«Χρειάζεται τέχνη αυτή η αίθουσα, να μεριμνήσει ο δήμαρχος. Απαραιτήτως, να προσλάβει κάποιον που να ασχολείται με τη διακόσμηση χώρου».
Δεν άντεξα. Άνοιξα τον ανθρώπινο κύκλο των κολάκων με την παλάμη κι έβγαλαν τα μάτια μου φωτιά.
"Θαυμάσια ιδέα και για σας! Απαραιτήτως, να προσλάβετε συμβουλάτορα που να ασχολείται με τη διακόσμηση χρόνου".
(Έμφαση δίνεται στις λέξεις που μου φόρεσε χαμόγελο παιχνιδιάρικο
Σωστή συμβουλή!
Να ανοίξει μπλόγκ!