Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007
Μόνο να 'ναι πολύ, ακούς; Πολύ!
Τα κοριτσίστικα ματωμένα γόνατα
Κόκκινα λουστρίνια
Τα δαγκωμένα χείλη
Το κεράσι στα φορέματα ποπλίνα
Γύρω οι περικοκλάδες
Γιασεμιά, φεγγάρια
Τ' αγόρια, τ' αγγίγματα
Τα παντελόνια τους
Ο Μίλτος
Η μορφή της
Θεά επί της γης
Γυναίκα
Η μόνη Γυναίκα
Πόσα κλάμματα για τον Έρωτα
Και το Θανατικό λυγμός
Κι η γάτα στην οθόνη σουλάτσο
Πανί λευκό ο Έρωτας, ή μαύρο;
Γέλιο πνιχτό
Ξόρκι στη λαχτάρα
Η Στέλλα
Η Στέλλα μου
Αγέρωχη, Αντάρτισσα
Ν' αγαπήσω έτσι;
Ν' αγαπήσω έτσι.
Αγάπησα έτσι.
Κι έτσι πέθανα.


Σαν σήμερα.
Αντάρα και φευγιό.
Σαν πάντα.
Στη μνήμη.



Μελίνα Μερκούρη - Love, Love, Love


 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 16:36 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


21 Ανάσες:


  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007 5:49:00 μ.μ., Blogger kyriaz

    Έξοχο!
    Μπράβο....
    Σίγουρα το καλύτερο ποστ σου...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007 6:10:00 μ.μ., Blogger kerasia

    Σαν σήμερα;

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007 6:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ναι, πολύ, καπετάνισσα! αλλά αυτό το πολύ δεν το μπορεί η εποχή και θέλει μόνο λίγο...
    scalidi

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007 6:40:00 μ.μ., Blogger kerasia

    Εχεις δίκιο. Σε ευχαριστώ που μου το θύμισες...Πολύ ωραίο τραγούδι αλήθεια. Μια θεά επί γης, συμβαίνει σπάνια, αλλά συμβαίνει
    Σε φιλώ

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007 7:19:00 μ.μ., Blogger SALOME

    Κι εγώ ευχαριστώ που μου τη θύμισες! Λεβεντιά η Στέλλα, λεβεντιά και η Μελίνα. Τη σκέφτομαι πολλές φορές όταν βλέπω το λίγο γύρω μου.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007 9:09:00 μ.μ., Blogger tolitsa

    Τρεις μέρες χώ-, τρεις μέρες χώρισα από σένα
    Τρεις νύχτες μέ-, τρεις νύχτες μένω μοναχή
    σαν τα πουλιά που στέκουν τώρα δακρυσμένα
    όταν τα βρέ-, όταν τα βρέχουν οι ουρανοί

    Διώξε τη λύπη παλικάρι
    Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι

    Πώς να βγω και, πώς να βγω και να περπατήσω
    Τα λόγια του, τα λόγια του να θυμηθώ
    Με το φεγγάρι πώς, αχ πώς να τραγουδήσω
    Με το φεγγάρι πώς να παρηγορηθώ

    Διώξε τη λύπη παλικάρι
    Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι ...


    Τραγουδισμενο απο την Μελινα, την δικια μας Μελινα, που ταξιδευει μαζι με το φεγγαρι....

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 12:21:00 π.μ., Blogger Markos

    Όρθια ε;
    Και με ένα γέλιο...
    Ίδια η Ζωή...
    Ελεύθερη!!!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 4:42:00 π.μ., Blogger Ο Καλος Λυκος

    με προσοχή όμως, έτσι;

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 8:39:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    6 του μαρτη ηταν??τη μερα των γενεθλιων μου..εβλεπα την οθονη της τηλεορασης κι εκλαιγα ασταματημα..για δυο επωνυμους εκλαψα πολυ με το θανατο τους..για την μελινα και τον αντρεα..υπηρξαν συμβολα και οι δυο..

    με το φεγγαρι αγκαλια

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 12:16:00 μ.μ., Blogger Lupa

    "Πίστεψα τόσο πολύ στην αθανασία σου, που όταν πεθανες σε μίσησα." Η Μελίνα το είχε πει αυτό για τον λατρεμένο παππού της, τον Σπύρο Μερκούρη. Με το φευγιό της Μελίνας για άλλους, πιο γενναίους και τολμηρούς κόσμους καταλαβαίνει κανείς πως αυτός που είχε πει "ουδείς αναντικατάστατος" δεν είχε γνωρίσει το Μελινάκι!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 3:13:00 μ.μ., Blogger desprh

    Τι να πω... Σ' ευχαριστώ που μου θύμισες αυτή την ΑΠΕΡΑΝΤΗ γυναίκα... Από τους λίγους τέτοιους ανθρώπους, που προσπάθησαν όσο μπορούσαν να βάλουν τον ήλιο στη ζωή μας, κι ας μην μπορούσε να χωρέσει...

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 4:30:00 μ.μ., Blogger speira

    Με πηρε το ποταμι και ξεχασα, ξεχαστηκα, μα δεν άκουσα και αναφορες στα μεσα. Επιλήσμονες, παρόλη τη μανία την τοτε καθε βραχος και δρομος να φερει τ'ονομα της. Ξέρεις αυτή που τοσο αγάπησε τ'αγορια έμενε στην οδο Αθηναιων Εφήβων, μετονομαστηκε κ αυτη σε Μελίνας.. Είμαι σίγουρη πως θα άρχισε τ'απανωτα τσιγάρα μολις θα το ειδε απο κει που ειναι.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 9:35:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Μαγική ΓΥΝΑΙΚΑ :))

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007 11:37:00 μ.μ., Blogger Τάσος Ν. Καραμήτσος

    Νοσταλγία...
    Και απότιση φόρου τιμής.
    Συμμετέχω

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 6:01:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    kyriaz, αγαπημένε μου,
    λόγια σιροπιασμένα να κολυπάει η ψυχή!
    Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, τα δικά σου μάτια είναι που ανταμώνουν ομορφιές στον κόσμο, να το ξέρεις.


    Κερασιά μου,
    σαν σήμερα, 6 του Μάρτη του 1994, η Μελίνα άνοιξε πανιά. Μύθος πες, σημείο αναφοράς για πολλά και σπουδαία, λάμψη αγέραστη κι εφηβείας πνοή, γενναία, πεισματάρα, θεατρίνα κορυφαία, αγαπημένη, γυναίκα για πάθος και ζωή. Τόσα χρόνια απ' τον θάνατό της και ο παλμός της εδώ. Άκου...

    Τρίτη, Μάρτιος 06, 2007 6:24:00 μμ

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 6:02:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Σταυρούλα, ξέρω...
    Άνυδροι και μίζεροι καιροί.
    Τσιγκούνηδες. Σε όλα. Λειψοί.
    Βγάζουν "λιγιά" που λένε κάτι παλιοί. Φτήνια, μέσα σε τόσον υλικό πλούτο...
    Τούτη η στενοκοπιά σε όνειρα και συναισθήματα, είναι κείνο που χαράσσει πιό δυνατά τις καρδιές. Τις γεμάτες.


    Κερασιά,
    να'χουμε να λέμε κι οι θνητοί πως πότε=πότε φωτίζονται αλλιώτικα τα τρωτά.
    Φιλιά καλή μου.

    Τρίτη, Μάρτιος 06, 2007 11:48:00 μμ

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 6:04:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    SALOME,
    λεβεντιές μες σε απουσίες που ποτέ δε γίνανε σκιές...
    Δόξα τω Θεώ να λέμε που εξαιτίας μερικών ανθρώπων -μια χούφτα πες-, θα θυμάται ο χρόνος τ' ανθρώπου το ανάστημα.


    Τολίτσα...
    Κι είναι αυτή ακριβώς η λύπη που έρχεται, όχι σα μνήμη θολή, σα νοσταλγία ξεθωριασμένη, μα σαν συναίσθημα καθαρό, επίκαιρο.
    Μα υπάρχει τίποτα πιο ζωντανό, πιο σπαραχτικά αληθινό από αυτό το τραγούδι;

    Τετάρτη, Μάρτιος 07, 2007 4:33:00 μμ

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 6:07:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Marko,
    μα είναι κάποια πλάσματα, τόσο ξεχωριστά! Χαρισματικά, φωτεινά, γεννημένα να σαρκώνουν τ' όνειρο, να φλογίζουν τη ζήση όχι μόνο με την ύπαρξή τους, μα και με τη θύμηση ακόμα...


    Καλόλυκε,
    να πέφτεις στο χαμό και να προσέχεις, γίνεται;
    Γιατί, τι άλλο τάχα είν' ο Έρωτας παρά βουτιά στη λάβα, που χοχλάζουν τρεμουλιάσματα κι ανατριχίλες. Γιατί, αν δεν είναι έτσι, κάλλιο να μην είναι καθόλου.


    Με το φεγγάρι αγκαλιά,
    ό,τι πιο ζωντανό, πιο αγαπητικό για σένα. Οι χαρές και τ' ασήμια της σελήνης μέσα σου. Χρόνια όμορφα. Γεμάτη φως να'σαι!

    Τετάρτη, Μάρτιος 07, 2007 4:52:00 μμ

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 6:10:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Lupa!
    Καλά τώρα... Να κάνουμε καραμελίτσα εμείς την αναιδή υπεροψία των εργοδοτών! Θράσος και τούτο μπρος στη μοναδικότητα τ' ανθρώπου! "Ουδείς αναντικατάστατος"! Πολύ με θυμώνει. Και κανείς ίδιος βρε φίλε! Η αξία του καθενός, κομμάτι διάφανο. Και ένα.
    Ορθά μιλάς Lupa μου. Πίκρες να μετράμε. Και μοναξιές.


    desprh,
    η ίδια ήλιος καλή μου. Θόλος ουράνιος το βλέμμα της κι αυτή η φωνή η αξεπέραστη, έναστρη χορωδία!
    Ναι, να μη λησμονούμε. Δεν έχουμε και περισσεύματα να κρατιόμαστε. Πιά.


    speira,
    πολύ χαίρομαι που είσαι εδώ με τον εύστοχο λόγο. Σε όλα σύμφωνη. Μ' ακρίβεια τοξοβόλου οι παρατηρήσεις σου. Και ναι. Αγχωμένη, ενοχική η βιασύνη των όποιων αφεντάδων ν' αποδείξουν πως τιμούν.
    Όπως τους κό(φτ)βει, τέλος πάντων.
    Άτσαλα και ανόητα συχνά.
    Κατά πως πορεύονται, πράττουν.
    Κι η Μελίνα που τους έζησε, καλά το κατέχει...

    Πέμπτη, Μάρτιος 08, 2007 5:03:00 μμ

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 6:11:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    confused,
    ναι! Ν' ακούνε μάγισσες και νεραϊδοπούλες τ' όνομά της και να κοκκινίζουν που καμώνονται τις γόησσες!
    Άσε τη λέξη Γυναίκα... Την σπουδαία!


    Τάσο,
    σε γλυκοφιλώ. Χάδι απαλό στις πιο τρυφερές κι αγιασμένες μνήμες μας.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 1:20:00 π.μ., Blogger παράλληλος

    Αέρας!

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape