Γέννα του αγέρα στην άμμο πάνω
Φλόγα να σπαρταράει, να θωρώ
Έρωτα άγιο καντήλι
Γραφή σε πάπυρο υγρή

πολυ μου αρεσε καπετανισσα..εικονες,λεξεις κι εννοιες υπεροχες..σ ευχαριστω πολυ..

Μια χαρά τα καταφέρνεις και στον ποιητικό λόγο,καπετάνισσα!
Όσο για μένα,σ' ευχαριστώ κι από εδώ που με έκανες να στρωθώ να γράψω κάτι...
Ανταποκρίθηκα άμεσα!!!

Καπετάνισσα, σε τρικυμίες μ' έριξες. Και καλά εσύ μαθημένη είσαι κι ανταπεξέρχεσαι. Αμ, εγώ; Σ' ευχαριστώ, πάντως. Ωστόσο, έχω ένα πρόβλημα. Δεν ξέρω τι έκανα στο μπλογκ μου και δεν μπορώ να ποστάρω, παρά μόνο τον τίτλο. Όχι το κυρίως κείμενο. Έγραψα κάτι με τις λέξεις που έδωσες, αλλά δεν ξέρω τι στο καλό να το κάνω. Έχεις καμιά ιδέα;

Δηλαδή έπαιξες και δεν ξαναπαίζεις; :( Και εγώ ποιον θα προσκαλέσω τώρα;;; :(

Ωραίο το ποστ! :) Ματς!

Αεχόντισσα, Καπετάνισσα,
Κεντήστρα του λόγου, την έφτιαξες πάλι τη δαντέλλα την πανέμορφη!

Καπετάνισσά μου
Πολλά θελκτικοί οι λεκτικοί όροι
κι ο Νότος μια άρνηση και μια ανάγκη
Συνθέτοντας μας διέλυσες
Να δούμε τώρα πως θα φυσήξουμε τα σύννεφα για μιαν είσοδο στ` άστρα
που κι ο Βοριάς μες στην εξάντληση
και ποιος θα τον ξυπνήσει

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους.
2 καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ' τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες...πως σου αρέσει.


Ένα τραγουδάκι για συντροφιά στα παιχνίδια μας.

;))

με το φεγγαρι αγκαλια,
δικό σου το φιλί που ανοίγει σε λωρίδες. Κορδέλα να το βάλεις στα μαλλιά. Κάλεσμα για την άνοιξη. Την πλανεύτρα.


Kyriaz,
το τσίμπημα, υπάρχει από μόνο του. Για πλησίασμα δεν αγωνιά. Το'χεις το ζουζούνι που τριγυρνάει εντός και κλωθογυρίζει στα μελένια τοιχώματα. Για δάνειο μίλησα. Μιας στιγμής.


Τίποτα,
μπλογκομπερδέματα καλή μου!
Σου έστειλα μέιλ με κάποιες προτάσεις, αλλά φαντάζομαι πρόκειται για τα γνωστά τσαλιμάκια του μπλόγκερ. Λίγο να αμς τυραννά να μας έχει εδώ τριγύρω, να. Αυτό. Θα τα καταφέρεις λέω. Ωσονούπω.

@ Καπετάνισσα

Ας παίξουμε...

Να παίξω με τις λέξεις, λες. Θα σεβαστώ την επιθυμία σου. Να, ορίστε! Είδες τι όμορφα χαμογελώ, όταν πρέπει; Χαμογελώντας θα σου πω για ταξίδια, για μακρινούς αστερισμούς, για τη ζεστασιά του Νότου, για μοναδικές μουσικές. Χαμογελώντας. Κι εσύ θα χαμογελάς, ακούγοντάς με. Αυτό κάνεις πάντα, όταν σου διηγούμαι τα ταξίδια μου. Γιατί εσύ το ξέρεις, δεν το ξέρεις; Δεν υπάρχουν συγχορδίες, ούτε Νότοι, ούτε ταξίδια. Εσύ το ξέρεις πως, μήνες τώρα, αγκυροβολώ στο γαλάζιο της δεκαεφτάρας οθόνης μου. Εσύ το ξέρεις πως η μοναδική συγχορδία που με χτυπά είναι η μονότονη των πλήκτρων συγχορδία. Εσύ το ξέρεις πως οι αστερισμοί μου από βράδυ σε βράδυ, όχι στο Νότο, αλλά όλο και πιο δυτικά, όλο και πιο δυτικά, δύουν. Δύουν.

Να είσαι καλά:)

Marilia παιχνιδοπουλάκι μου,
για ένα κάλεσμα στας εξοχάς δεν θα έλεγα όχι! Με συντροφιά εκδρομική και ντύμα εφήβου! Όσο για τα άλλα, ε, έχω κι άλλες λέξεις στο συρτάρι, δεν είδες;
:)


Έλα μωρέ Κρινιώ,
τι να σου κάνω κι εγώ με δάχτυλα ολοτρύπητα απ' τις βελονιές! Για χάδι το πάνε τα δάχτυλα, στο ύφασμα σκαλώνουν, ξέρω και γω...

Αγάπες! Μπόλικες.


Σωκράτη μου,
τόση εξάντληση μες στις οδύνες, γέννας προμήνυμα.
Άσε με να κοιτώ μονάχα.
Που σμίγουν οι αέρηδες, για πες.
Ζερβά, δεξιά, απ' την ανηφόρα κι απ' τη κάψα που παντρολογούνται;
Κι άραγε, τι συμβαίνει εκεί...
Ρώτα τους για χάρη μου, εσύ που τους γλυκομιλάς συχνότερα.

Sigmataf!
Και να'ξερες πως μ' αρέσει! Με την Τάνια την απίστευτη, δροσιά να κολυμπάει μες στο ποτήρι, πέλαγα και βρόχινες ψυχές μαζί!
Αγάπη με χρώματα!
Πολύ σ' ευχαριστώ.


Τίποτα,
έχεις παλμό που μετράει σφυρίγματα αναχώρησης, το'δα εδώ και καιρό. Και αγωνίες!
Βλέπω ό,τι βουτάει στη ματιά. Κι εκείνη το θρέφει. Κι εκείνη το ζει. Αυτό βλέπω. Ούτε και τα πίξελ είναι μπορετό να το στριμώξουνε σε τετράγωνο σχήμα. Ούτε.
Να: Τη δύση σου την πίνω όλη για να με βάψει στο πορτοκαλί. Να'χω να κοντράρω τον ήλιο. Ζήλειες του λόγου του! Γιατί θα'ρθει, ε; Το μόνο σίγουρο. Της δύσης παιδί. Καλοθρεμμένο, από κυοφορία βαριά, θα συμφωνήσω.
Μα η επιθυμία, πέρα απ' τ΄ανθρώπινα. Εδέμ και εξορία. Μαζί.

Πολύ σ' ευχαριστώ. Μα πολύ.

Πραγματική φωτοχυσία!

Κούκλα μου, κεντήστρα μου, των λόγων γλυκοπλεκοβελονίστρα μου!

Σύντομα η απάντηση στην
πρόσκληση σας,μανδάμ!

πραγματοποιήθηκε η επιθυμία σας Λαίδη μου. το κείμενο εγγράφει προς τιμή σας.

Πηρες τα χρωματα και πανω στον λευκο καμβα, εφτιαξες και παλι ενα πολυχρωμο καραβακι που μας ταξιδευει!

Γλυκό, υγρό και τρυφερό Καπετάνισσα. Σαν τα νερά της θάλασσας, όταν τις νύχτες καθρεφτίζουν το ολοφώτιστο λιμάνι.
"η"

παράλληλε,
με κόκκινα να σκεπαστείς.
Να το βάλει στα πόδια το μαύρο της νυχτιάς. Και το φιλί να φαίνεται πιο μεγάλο. Σαν πληγή.



kwlogria,
σε σένα θα χαρίσω θαλασσιά, γιατί έχεις πλάσμα ταξιδιάρικο που αρμενίζει απ' την κουπαστή. Εντός σου. Κι η ψυχή και το σκαρί.
Φιλί να μη τελειώνει.


Ιούδα,
να μου'ρχεσαι να σ' αγαπώ συχνότερα. Φανερά δηλαδή.
Χαρές στο δρόμο σου.
Εν αναμονή...

Ρο,
να μην είναι η μαγεία στο παραδίπλα στενό; Να είναι. Δημιουργός και φύλακάς της να μείνεις. Γραφή που αναπνέει για ζωές πολλές. Πως λέμε "αθάνατο νερό";

Ευχαριστώ σε...


Τολίτσα,
ειδικότης μου τ' αρμενίσματα από την πολυθρόνα. Μα ένα πανί δε θα βρεθεί, να γδυθώ και μαζί του να κινήσω;


"η",
λαμπυρίζεις έτσι κι εσύ. Σαν καλοκαίρι. Και σαν νερό που δε σταματά. Μόνο πάει, πάει, σε πείσμα όσων ρωτούν κι όσων τερματισμούς γυρεύουνε.
Έτσι θα πηγαίνουμε.
Γενικώς.