Βρε τι γλέντια έχει η φύση, άμα της κάνεις λίγο χώρο στην καρδιά! Δηλαδή, έτσι κι αλλιώς τα έχει, μα, σαν τεντώσεις σεντονάκι καθάριο τον άλλον, τον από μέσα ουρανό, εκεί να δεις πως χοροπηδούν οι ήλιοι κι αρχίζουν αχτινοχαϊδέματα...
Είχε μια λιακάδα θανατερή σήμερα. Να μη χορταίνεις τη ζωή! Και το Φλεβάρη, που συνήθως βουτάει στις γκριζάδες και μας κρατάει μούτρα που γδέρνουν τα πατώματα.
"Θα 'χει νερά πολλά ο Μάρτης", μαρτύρησε γέροντας σοφός απ' τις παρυφές του Ψηλορείτη.
Να 'χει παπού, να'χει. Να μουσκέψουν τα φυλλοκάρδια γιατί υπολειπόμαστε σε υγρασίες, τι να σου πω.
Ξεφλουδίζουνε στα βλέφαρα οι ξηρασίες, παραλιαστήκανε τα σώψυχα που λες...
Ήπια σήμερα καφέ απολαυστικό στο λιμάνι, με τα υπομονετικά ιστιοφόρα να μπερδεύονται στα μάτια μου κοροϊδεύοντας τη μόνιμη λαχτάρα μου για φυγή και το γαλάζιο του Θεού να σμίγει ουρανούς και θάλασσες.
Μα πόσος κόσμος διψασμένος για ηλιαχτίδες!
Να χάσκει κάτω από τη ζωοδότρα πηγή να πιεί το νερό των αθανάτων.
Κι εγώ να παρακαλώ τους χειμωνιάτικους ήλιους να διαφεντέψουν σε γραφεία, γωνιές και δώματα. Να ρίξουνε στους τοίχους φως, να το σπαταλήσουνε πάνω στα άχαρα.
Δύσκολη τούτη η βδομάδα. Άμα τελειώσω εγκαίρως τις συνταγές που γράφω για προγράμματα και δίκτυα εκπαιδευτικά, λέω να προλάβω να σου μαγειρέψω.
Έχω αφήσει από το πρωί σε στιμμένο λεμόνι μια πρέζα σαφράνι θηλυκό να διαλύεται. Θα περάσω μια φέτα φρέσκο σολωμό στο τηγάνι για κανά δεκάλεπτο, στο λίπος του μονάχα, κι ύστερα θα το ραντίσω με αρωματισμένο λεμόνι και θα ψιλοκόψω λίγο άνιθο στο κέντρο του. Ένα ποτήρι από κείνο το θεϊκό κρασί του Νικολή του Αρχανιώτη, διονυσιακή ευωχία, σπονδή στη ζωή, θα ισοφαρίσει.
Έχω επίσης βράσει κομματάκια κοτόπουλου, κανά εικοσάλεπτο μόνο, με ένα φύλλο δάφνης. Θα περαστούν κι αυτά στο τηγάνι με ξεραμένο κόλιαντρο σε λίγη κρέμα γάλακτος (φυτική, γιατί σε προσέχω) κι όταν πλησιάζει να βράσει η κρέμα θα ρίξω λίγη μαστίχα χιώτικη, να λιώσει για να τη δέσει. Θαρρώ θ' απλώσει όμορφα τούτη η κατασκευή σε έναν πόντο πιλάφι σπυρωτό.
Από χτες περιμένει το μήλο βρασμένο μ΄ένα ξύλο κανέλλας, δύο σταλιές λεμόνι και μια μύτη ζάχαρης για το επιδόρπιό σου.
Ώρα να μπερδευτεί με μασκαρπόνε και να τυλιχτεί σε φύλλο κρούστας, φτιάχνοντας μικρά πιτάκια.
Βουτιά στο καυτό ελαιόλαδο για τρία λεπτά, κανέλλα και μέλι μόλις κρυώσει.
Ένα κοντό ποτήρι Μαλβάζια, στην γλυκιά, ερυθρή οινοποίηση που κάνουν οι Ιταλοί, μπουκέτο γαρύφαλλα, ν΄ αναψοκοκκινίσουνε τα χείλη σου...
Έτσι. Όπως το κρασί που δοκιμάζεις κι αγαπάς στο πάνω χείλι σου να 'μουν κι εγώ να ξάπλωνα...
Ταξίδια, γεύσεις, πιθυμιές...
Ήλιοι και φεγγάρια. Στους ουρανούς και στα ποτήρια.
Όπου κι αν είσαι σ' ακραγγίζω και με το φως του γέλιου σου μεθώ.
Μες στο κόκκινο το βαθύ σε στραγγίζω.
Εβίβα.
[ Goran Bregovic - Ev chistr ´Ta, Laou! (Cider-drinking song)
Οι φωτογραφίες είναι του Dave Nitsche, εκτός από τη δεύτερη,
δημιουργός της οποίας ο Dick Smolinski ]
δημιουργός της οποίας ο Dick Smolinski ]
Α, ωραία!
Οφείλω να ομολογήσω ότι προς το τέλος, μου άνοιξε η όρεξη καθώς διάβαζα το κείμενο , και αίφνης, φαντάστηκα τον εαυτό μου ν'ανοίγει το ...ψυγείο (πράγμα που προτίθεμαι να κάνω ευθύς αμέσως μετά το πέρας της συγγραφής του σχολίου ώδε).
Ενα κείμενο ό,τι πρέπει κατά της ημερολογιακής ανορεξίας (και όχι μόνο).
ΥΓ. Λίγο καθυστερημένα διάβασα και τα δυο ποιήματά σου.
Συγχαρητήρια και για τη στιχική μορφή του λόγου σου, και αναμένω "more" (ως είθισται να λέμε στην διαδικτυακή γλώσσα).