Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007
Εξομολογήσεων ανάγνωσμα

Πρόσκληση κατέφθασε, εντυπωσιακή, περιποιημένη, σε αμπαλάζ ξεχωριστό με κορδελίτσες και άλλα πολύχρωμα φτιασιδώματα. Ασθμαίνων ο ταχυδρόμος της Μπλογκοχώρας μου την παρέδωσε, ανακοινώνοντας τους αποστολείς: Kyriaz, Μάρκος, Clowd και Vita Mi Barouak.
Ω, οποία τιμή!
Προκλητική η πρόσκληση, εφόσον απαιτούσε έκδυση πέντε δειγμάτων ρουχισμού -κι αν είναι και κομμάτια απ΄ το δέρμα ακόμα καλύτερα, υπογράμμιζε η σημείωση-, δικής μου επιλογής!
Αντιλαμβάνεσθε τη θέση μου. Εξηγούμαι εξ αρχής, ώστε να μην υπάρξουν παραναγνώσεις.
Δε μένει παρά να μου επιτρέψτε να εκθέσω, είς το όνομα του ταραχώδους βίου μου και του αδαμάντινου μέχρι τούδε χαρακτήρος μου (λαμπρή εξαίρεση η περίπτωση κατά την οποία ο πειρασμός είναι ισχυρότερος του αδάμαντα, όπως η παρούσα), πέντε πλευρές, δαγκωματιές πείτε, της άγνωστης, ανήσυχης, νεφελώδους ύπαρξης που καλείται "εαυτός":

Πρώτο:
"Από πιτσιρίκα με λέγανε μπαμπέσα", αποκαλύπτει το λαϊκόν άσμα, στίχος που έρχεται και κουμπώνει μια χαρά στο παιδικό μου πανωφόρι. Μια σταλιά που λέτε (η άνω φωτογραφία ενδεικτική), έμπαινα σε λεωφορεία με την ταλαίπωρη μαμά και έκανα σώου. Αγαπημένη μου στιγμή να τραγουδώ δυνατά σουξεδάκια της εποχής και να ξεσηκώνω τους επιβάτες ν' ανταποκριθούν χορωδιακώς. Προκειμένου δε, να επιτύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα, ή έστω να προκαλέσω μειδίαμα ισχνό, τους πλησίαζα κι έβαζα τα δάχτυλά μου στις άκρες των χειλιών τους, ώστε να πάρουν μια κλίση προς τα πάνω.

Εντάξει, δεν αντιλέγω. Τα συμπτώματα παρατηρούνται νωρίς. Αν δεν τα πολυπροσέξεις, είναι το θέμα...

Δεύτερο:
Το'χω εξομολογημένο, μα θα το ματαπώ: στα χρόνια τα μικράτα μου, ήθελα να γίνω ναυτικός. Το "ταξίδι" κι η "θάλασσα" κρύβανε περιπέτειες σωρό! Εικόνες μαγεμένες. Ξωτικές, αλλόκοτες μυρωδιές. Όπου τολμούσα να το πω, είχα γέλια από απέναντι. "Κορίτσι πράμα, να'χει όνειρα 'σερνικού"! Μα εγώ όλο τριγύριζα στη θάλασσα και της μουρμούριζα λαχτάρες, σχέδια, συναισθήματα, τα πιό κρυφά μου. Την ένιωθα να φουρτουνιάζει μέσα μου, ν' απλώνεται και να με πηγαίνει σ' όλη τη γη. Ήμουν απολύτως βέβαιη ότι δεν θα υπάρξει σπιθαμή της υδρογείου που δεν θα πατήσω, ωκεανός που δεν θα παλέψω να διαβώ.

Εντάξει κι από δω. Της ταξιδιάρας η ταμπέλα μου μοιάζει ταιριαστή.


Τρίτο:
Για χρόνια, υπήρξα παιδί των Μ.Μ.Ε. Μέσων Μαζικής... Εξημέρωσης που λέει κι ο Τζιμάκος.
Δεκαετία στο ραδιόφωνο -αγάπη μεγάλη και βαθιά- και είχα κι ένα πέρασμα τετραετές από την τηλεόραση.
Σημαντικά χρόνια της ζωής μου εκείνα του ραδιοφώνου, ανοίξανε μέσα μου έναν κόσμο έκφρασης και επικοινωνίας που κοινωνάται με άγγιγμα μελωδικό, μα σε ποτίζει μέχρι τα μύχια της ψυχής.
Το μεγαλύτερο κομμάτι του παρόντος, με βρίσκει κοντά σε εφήβους -μαγεία αυτή ηλικία-, στο χώρο της εκπαίδευσης.

Εντάξει, ξανά. Συνηθισμένη στις... λογιών-λογιών εκθέσεις, κάποια στιγμή, θα επανέλθω στα μικρόφωνα.

Τέταρτο:
Μπορεί να ερωτοτροπώ με τις λέξεις διακινδυνεύοντας το αποτέλεσμα (!), μα, για να σας πω την αλήθεια, τις φτύνω κιόλας ωσάν νταλικέρης. Βρίζω αρκετά στην καθημερινή μου ζωή, με άλλα λόγια, ό,τι δεν γράφεται εδώ μέσα, απλά, αρθρώνεται εκεί έξω! Σε γενικές γραμμές είμαι άνθρωπος που χυμάει στα πράγματα και συνάμα ευθύς, πράγμα που συχνά ξενίζει τους άλλους και βέβαια, το'χω "πληρώσει" πολλαπλώς. Έχω συμφιλιωθεί όμως με τούτο το χαρακτηριστικό μου, νιώθοντας πως αυτή είναι η πάστα μου, η γενιά μου, η ενδοχώρα μου.

Εντάξει λοιπόν! Ο καθείς και τα όπλα του, είπεν ο Ποιητής...


Πέμπτο:
Τις μεγαλύτερες συγκινήσεις στη ζωή μου, μου τις έχει χαρίσει ο έρωτας και η τέχνη. Κάλλιο να σταθώ στο δεύτερο... Λέγοντας τέχνη, αναφέρομαι στο ραδιόφωνο που είπα παραπάνω, αλλά και στο θέατρο. Ερασιτεχνικά βέβαια καμώνομαι πως ξεδιπλώνω ρόλους στο σανίδι κι έχω αγάπη ισχυρή πολύ με την σκηνή. Κορυφαία στιγμή σε ένταση, συγκίνηση, μεθύσι, όταν πριν από εφτάμιση χρόνια, παίξαμε τις "Τρωάδες", στη Λευκωσία, στην πράσινη γραμμή.

Εντάξει είπαμε! Να φεύγουνε οι μάσκες! Η φωτογραφία είναι από την παράσταση "Νεράιδα" της
Θ.Ο.Κ.Ν.Η, της θεατρικής ομάδας δηλαδή στην οποία συμμετέχω. Μπόλικοι οι... επί της σκηνής κι άντε τώρα να με βρείς!



Μια και αρχίσαμε να απαλλασσόμαστε ποικίλων φορτίων, να οδηγήσω σε τούτη την αποκαλυπτική διαδικασία, τους εξής πέντε:
Κερασιά, Mindstripper, Βασίλη Ρούβαλη, Χάρυβδη και Λεφτέρη Μπαρδάκο.

Οπότε, δικαιολογημένα, τη διαδρομή συνοδεύει το εξαίσιο Take Five!


 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 20:03 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


46 Ανάσες:


  • Χρόνος: Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007 9:12:00 μ.μ., Blogger kyriaz

    Αποκαλυπτικό....και χωρίς να εκτίθεσαι....Όχι όπως....εγώ(τι το 'θελα....)
    Πάντως αυτό που θα κρατήσω, είναι κυρίως οι δυο φωτογραφίες σου.
    Και πάω στοίχημα για τη δεύτερη πως είσαι η σγουρομάλλα όρθια ξανθιά στη μέση(είμαι....φυσιογνωμιστής,ξέρεις!)

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007 9:15:00 μ.μ., Blogger Mantalena Parianos

    Τι μάτια είναι αυτά κουκλάρα μου?!!!

    Αγαπημένη, Καπετάνισσα, επειδή είχα την τύχη να σε γνωρίσω και προσωπικά, οφείλω να σου πω ότι το βλέμμα σου δεν έχει αλλάξει από την ασπρόμαυρη φωτογραφία, μέχρι σήμερα.
    Γ@μώτο δηλαδή!

    Τα άλλα, τα περισσότερα τα ήξερα - αλλά όχι κι ότι βρίζεις στην πραγματικότητα!
    :]

    φιλιά θαλασσινά

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007 11:01:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Εγώ σε βρήκα! χιχιχιχιχιχι! Όχι, δε μαρτυράω τίποτα! :):):):):):)

    Μαριλία

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007 11:16:00 μ.μ., Blogger kerasia

    Ο σωστός ο θαλασσινός βρίζει χοντρά. Έτσι πρέπει!
    :)
    Στην έχω στήμένη στη γωνία :PP

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 12:31:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Χάρηκα που τυχαία βρέθηκα εδώ ακολουθώντας διάφορα λίνκ,και διάβασα την εξομολόγηση σου...Τελικά,όμορφο το παιχνίδι αυτό...
    Καλησπέρα
    -Ποπίτα-
    http://paramythia.pblogs.gr

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 12:47:00 π.μ., Blogger Χαρυβδιςς

    Maria ths thalassas s eyxaristw...epistrefw thn Deytera apo th ksenitia kai tha antapokrithw sthn prosklhsh -proklhsh (s osa egrapses gia sena den yphrxe tipota poy den hksera ....periergo alla etsi einai..)

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 10:33:00 π.μ., Blogger Tradescadia

    Δεν έχω άδικο που σε λέω Μάγισσα Καπετάνισσα,ε; Με τέτοιο πλούτο μέσα σου μόνο μαγικά μπορείς να κάνεις! Πάντως σε φαντάζομαι άνετα με το υβρεολόγιο του μούτσου! Τό'χουμε αυτό τα αγοροκόριτσα!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 12:27:00 μ.μ., Blogger nosyparker

    Το πιο όμορφο striptease! Καλημέρα :-D

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 12:56:00 μ.μ., Blogger Βαγγέλης Μπέκας

    Εγώ σε βρήκα...
    γιατί η ψυχή σου ξεδιπλώνεται, αποκαλύπτεται απ τις φράσεις και τις κινήσεις σου...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 5:45:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    kapetanissa mou
    prepei na organwsoume amuna
    giati paramoneuei i kerasia ;)

    pleased to meet you kai esena

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 8:37:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Kyriaz!
    Από τη μια, η αποκάλυψη είναι μια διαδικασία συνεχής.
    Από την άλλη, ειδικά εγώ, τι να σου πω! Ίδιο ανοιχτό βιβλίο...
    Πάντως, θαρρώ πως σημασία δεν έχει τι αποκαλύπτουμε εμείς, αλλά τι μπορεί να δει ο άλλος.


    Μανταλένα μου,
    αγκαλιές τ' άνθη της μυγδαλιάς να ομορφύνω τη μέρα σου! Από καρδιάς σ' ευχαριστώ και όλα τα ωραία στ' αντιγυρίζω. Το σπουδαίο στη ζωή είναι οι άνθρωποι, τίποτ' άλλο. Πραγματικά, τί-πο-τα άλλο!
    Κι είναι ευλογία να'χεις πλάι σου πέντε ανθρώπους αγαπητούς και καθαρούς στο φως.
    Χαρά μου και τιμή που'χω δεσίματα φιλίας με σένα.


    Μαριλία,
    άστα αξεκαθάριστα που λένε!
    Αλλά να σου πω, τι σημασία έχει κιόλας! Σκιαζόμαστε για το τίποτα, λες και παίζουμε κρυφτούλι με την σκιά μας! Έτσι κι αλλιώς και τ' αφανέρωτα, σχήμα λόγου είναι...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 8:47:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Kerasia μου,
    διατριβή στο μπινελίκιον, ώστε να σερβίρεται με στυλ και ουχί ως κοινότοπον λαϊκίζον άκουσμα!
    Έπειτα, είναι και το άλλο: Όχι μόνο στα καταστρώματα, μα και στης τέχνης τα στέκια, τι θαρρείς πως γίνεται;


    Ποπίτα,
    καλώς μας ήλθες κορίτσι μου και, συμπάθα μας που μας πέτυχες στα ξεγυμνώματα! Ε, στο σπίτι του κανείς, κυκλοφορεί όπως-όπως... Κάτσε να σε τρατάρουμε καμμιά ρακή να γλυκαθείς, να ζαλιστείς και μια στάλα, μπας αρχίσεις κι εσύ τις εξομολογήσεις!


    Χάρυβδις!
    Καταλαβαίνω καλή μου, δε χρειάζεται να πεις πολλά, πραγματικά κατανοώ τους διαύλους επικοινωνίας που ανοίγονται έτσι μαγικά και τίποτα να μην ξεστομίσεις! Θα προσμένω με χαρά την ανταπόκρισή σου και θα σου 'ρθω με στημένο αυτί!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 8:56:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Tradescadia,
    τι να περιγράψω τώρα καλή μου και τι να σου πρωτοπώ! Ν' αφήσω τις κουβέντες τις πικάντικες να τις σεργιανήσει η νύχτα και να γυρέψω μπαγκέτα χρυσαφιά απ' τη νεράϊδα να κάμω όλα τα μαγικά που γη μπορεί ν' αντέξει!
    Μα να'χουνε ως στόχο τ' ανθρώπινα συναισθήματα, ε; Μόνο!

    Πολύ σ' ευχαριστώ.


    nosyparker,
    λες, ε; Και που να έβαζα και μουσική! Εκεί να 'βλεπες παλικάρια να σφάζονται κατάχαμα παραμιλώντας!

    Τα φιλιά μου!


    VITA MI BAROUAK,
    έλα μωρέ φιλαράκο μου, από σένα θα ξέφευγα; Ούτε λόγος! Δε τρέχω γω μακριά απ' τους ανθρώπους καλέ μου, καταπάνω τους πάω!
    Εξ ου και τα κατάγματα...

    Αγκαλιές!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 12:17:00 π.μ., Blogger Markos

    Πώς αλλιώς θα ήταν μια Καπετάνισσα δηλαδή.
    Και όχι μια οποιαδήποτε Καπετάνισσα, αλλά εσύ...

    Αν και πιο πολύ στη Θάλασσα μοιάζεις..

    Καλοτάξιδη

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 8:16:00 μ.μ., Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

    Έτσι ακριβώς σε φαντάστηκα Καπετάνισσά μας... Ντόμπρα & αλέγκρα! Να είσαι καλά που μας δέχτηκες για εξομολογητές σου...
    Φιλιά

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 9:55:00 μ.μ., Blogger Tamara de Lempicka

    κι εγω σε βρηκα με τη μια...
    με τραβηξε η ματια σου, τι αλλο?
    πολυ σημαντικη εμπειρια η εκθεση οταν δε γινεται για ψωνιστικους λογους αλλα απο αναγκη εκφρασης...
    Συνδυαζει μ'εναν αποκαλυπτικο τροπο το ανοιγμα προς τα εξω και τη βουτια στα εσω...και τρομαζει καμια φορα κι εσενα μα και τους αλλους...
    Ουπς!
    (μεγαλυτερα αποκαλυπτηρια εκανα εδω μου φαινεται...)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 9:56:00 μ.μ., Blogger SALOME

    Το ξέρεις το τραγουδάκι, "οποια και νάσαι-ο,τι και νάσαι" πάντως όλες οι κοπελιές όμορφες είναι -κι εσύ μια όμορφη ξανθιά με γαλανά μάτια και χαμόγελο απο την καρδιά σου. Εμείς σε ξέρουμε σαν καπετάνισσα κι αυτό μας φθάνει.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 3:00:00 π.μ., Blogger bluesmartoula

    Η κόρη μου μόλις είδε την φωτογραφία την πρώτη είπε: Ααααα μαμά ένα όμορφο κοριτσάκι. Και στην δεύτερη αναφώνησε: Ααααα παράσταση. Κοίτα μαμά....
    Ενθουσιάστηκε, όπως κι εγώ μ΄αυτά που διάβασα.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 7:15:00 π.μ., Blogger Ο Καλος Λυκος

    πές μου τώρα και κάτι που δεν είπες εδώ...

    καλημερούδια...

    >:-)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 8:53:00 π.μ., Blogger el-bard

    Μεγάλη μου τιμή... τι να πω... Τι γίνεται όμως; Είναι κάποια πυραμίδα; Πρέπει να προτείνω κι εγώ πέντε;
    Μήπως πρέπει να βρίσω; Χα...χα...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 9:29:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    atg!
    Βουνά οι άμυνες αν είναι να... πολιορκηθούν μυστικά και αινίγματα σκοτεινά και υποχθόνια!

    Χαρά δική μου, γλυκό κορίτσι να βλέπω να σμίγουν μες στις οθόνες αναπνοές και να συλλαβίζονται έτσι απρόσμενα κι αλλιώτικα οι ζωές των ανθρώπων.



    Μάρκο μου,
    το πόσο σ' εκτιμώ, το'χω φανερώσει κι άλλοτε. Ευχή δική σου να φέρει γαληνεμένος άνεμος, ν' ακουστεί "πάνω απ' τα σύννεφα, στον άλλον ουρανό", που λέει το τραγούδι...
    Καλύτερη κουβέντα δεν ξανάκουσα, ορκίζομαι. Πως έχω της θάλασσας τη ψυχή, γι αυτό λέω.
    Θερμά σ' ευχαριστώ!



    Ηλιαχτίδα μου,
    φιλιά ζεσταμένα μ' αγάπη κι από δω, από την... κάτω γειτονιά!
    Πως λέμε βιβλίο ανοιχτό να'χεις να ξεφυλλίζεις;
    Έτσι ακριβώς.
    Κι αν είναι για καλό ή όχι, ποιός μπορεί να πει.
    Να'μαστε ό,τι προστάζει η μέσα φωνή: αυτό λέω.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 10:06:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Tamara de Lempicka,
    δίκια πολλά καλή μου θα σου δώσω. Και θαρρώ τελικά πως είναι τρόπος δυνατός αυτός: να βουτάς εντός φανερώνοντας κομμάτια σου στους άλλους. "Απομυθοποιείσαι" στην ουσία δηλαδή.
    Νομίζω πως το μέσα μας ταξίδι, μοναχικό και σιωπηλό, ναι, ατέρμονο σίγουρα, έχει να κάνει με την διάθεση-πρόθεση-ανάγκη μας να κάνουμε τους άλλους κοινωνούς αυτού ακριβώς του μέσα κόσμου.


    SALOME, αγαπημένη μου,
    λες κουβέντες μεγάλες που σταλάζουν μέσα μου χαρά και συγκίνηση. Σπουδαίο πράγμα να σου λέει ο άλλος "μου φτάνει ό,τι έχω από σε". Αμ τότε είναι που χύνεσαι ολόκληρος να δώσεις δίχως υπολογισμούς και κρατούμενα!


    bluesmartoulis,
    φιλί ζουμερό, μ' όλη τη γλύκα του κόσμου σφραγισμένο, στο μαγουλάκι της πιτσιρίκας σου! Φώτισες τη διάθεσή μου μ' αυτό το... "κοριτσάκι"! Θα μου πεις, σάμπως σβήνει ποτέ από μέσα μας το παιδί; Έλα μου ντε...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 10:14:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Καλολύκε μου,
    να σου πω! Απ' τ' αμίλητα και τ' αφανέρωτα, τα πιο πολλά αποκαλύπτονται εμμέσως πλην... σαφώς! Και μια διορατική ματιά όπως η δική σου, δε μπορεί! Θα'χει κάνει τις "ανασκαφές" της!
    Τα φιλιά μου!


    el-bard,
    πολύ σωστά! Ακριβώς έτσι! Παιχνίδι της Μπλογκοχώρας είναι, όπου ξετυλίγεις πέντε πτυχές σου και συνάμα, προτείνεις άλλους πέντε να σ' ακολουθήσουν. Ευκαιρία να... παραγνωριζόμαστε!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 10:34:00 π.μ., Blogger candyblue

    μα τι άλλο να ζητήσει κανείς;
    Και θα συμφωνήσω με την Μανταλένα
    Το βλέμμα σου δεν έχει αλλάξει καθόλου
    τέτοια πονηράδα δεν έχω ανταμώσει σε βλέμμα ξανά
    Σαν να ξέρεις ένα μεγάλο κόλπο και να κοροϊδεύεις όλη την ανθρωπότητα αποσιωπώντας το

    Ωραία ζωή-γεμάτη

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 10:52:00 π.μ., Blogger advocatus diaboli

    Ετσι σε περίμενα!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 11:48:00 π.μ., Blogger AVRA

    οπως παντα με μαγεψες καλη μου!
    Ξερεις να παιζεις τοσο ομορφα με τις λεξεις.(αληθεια ριχνεις και μπινελικια? ;-))

    την καλημερα μου!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 2:33:00 μ.μ., Blogger Lupa

    Αυτά τα 5 μυστικά- φανερά, όταν προέρχονται από τέτοιο πολύτιμο ορυκτό είναι μαλαματάκια.
    Θα τα κρατήσουμε φυλαγμένα.
    Καλημέρες από τους στεριανούς!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 5:57:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν

    Κρήτη Τι-Βι;
    Να που μάθαμε και κάτι ενδιαφέρον.
    Μήπως έκανες δελτίο;
    :-S

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 6:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    εσύ πάντα μου γλυκαίνεις την ανάσα, όταν μου πικρίζει έρχομαι να γειάνω :)

    (κι εγώ παιδί των ΜΜΕ είμαι, μάλλον ήμουν)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 6:45:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    candyblue,
    μου το'πες πρώτη κουβέντα στο πρόσωπο γαλάζια κυρά, το θυμάμαι. Το λένε πολλοί, το κατέχεις, γνωστό από πάντα πως το βλέμμα μαρτυρά πολλά. Αυτό γυρεύω στους ανθρώπους πρώτα-πρώτα να διαβάσω και μέσα του μαθαίνω καλύτερα να κολυμπώ, παρά σε ανταριασμένο κύμα.

    Τύχη είν' οι άνθρωποι. Αυτή κάνουνε τη ζωή.
    Σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ, εκεί, όπου...


    advocatus diaboli,
    ένστικτο δυνατό, ή το στριπτήζ σ' εμένα περιττεύει;
    Όπως και να'χει, να μ' έχεις να τα φυλάω στο κρυφτό. Γιατί, διαφορετικά, το παιχνίδι θα τελειώσει με την πρώτη!


    Αύρα μου,
    τ' αντίθετα μέσα μας τραβάν, λέει η Λίνα σ' έναν αγαπημένο στίχο. Με τη μαγεία πορεύομαι, κείνη φλερτάρω, αλλά, ναι. Κατεβάζω διάφορα ποικίλα στα πόδια των ανθρώπων γύρω μου, να'χουν να διαλέγουν!
    Κοφτερά και γλυκομιλημένα!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 6:53:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Lupa,
    έλα μωρέ γλυκόπαιδο, μη λες λόγια τόσο λαμπερά να τρέχω στα σκοτάδια να χάνομαι...
    Ευχαριστίες βουνό για σένα και για τον τρόπο που ακόμα οι άνθρωποι ανοίγουνε καρδιές και αγκαλιές και χώνονται μέσα όνειρα και λέξεις και αγγίγματα.
    Αρμύρα να'χεις να μυρίζεις.


    οι σκιές μιλάν,
    όχι καλέ μου. Είχα μια ενότητα σε μια εκπομπή, έβγαινα μια φορά την εβδομάδα και μιλούσα για θέματα κοινωνικοψυχολογικά. Για τα παιδιά, για τις σχέσεις των ανθρώπων κ.λ.π.
    Είχε ενδιαφέρον, αλλά κατ'εμέ η τηλεόραση δεν είναι για πάρα πολύ.
    Σε ξετινάζει.


    Ροΐδη,
    γιατί θέλω τίποτ' άλλο θαρρείς; Να΄ρχεσαι κοντά να νιώθεις πως ακουμπιούνται άνθρωποι εδώ μέσα και ρουφούν βοτάνια και μυρωδικά να γλυκαίνεται η ψυχή.
    Μέλι είσαι.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 7:08:00 μ.μ., Blogger oistros

    Aμ έτσι εξηγείται το "Καπετάνισσα".
    Άσε να βάλω σαϊτιά στις μετριοφροσύνες σου και να πω ότι για χρόνια σεργιανούσες με τις νότες και με την φωνή σου την ταξιδιάρικη, ένα νησί ολάκερο :)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 8:24:00 μ.μ., Blogger snikolas

    Πολύ μου άρεσε αυτό που έκανες στο λεωφορείο μικρή! Το κάνεις ακόμη; :)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 8:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ΧΑ...
    Σε βρήκα στη φώτο. Είμαι σίγουρος γιατί έχεις δώσει πολλά hints.

    Πάντως και το βρίσιμο χρειάζεται ισορροπία λόγου και καλοζυγισμένο χέρι. Αυτό πιστεύω ότι το έχεις.

    Και πραγματικά έχεις αλλάξει τόσο λίγο από μικρό. Διάφανα μάτια, τα ΜΜΕ δεν φταίνε!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 8:49:00 μ.μ., Blogger Alexandra

    τα ταξίδια σου σε ακολουθούν και σήμερα...
    μέσα από την τέχνη, από την ίδια σου τη ζωή.

    και μας ταξιδεύεις και μας.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 11:51:00 μ.μ., Blogger Jason

    Ουάου.
    Από τα πιο μεγάλα και γεμάτα posts του είδους.
    Ουσιαστικό και ουσιώδες.
    Ωραίο.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 12:56:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    μπαμπέσα... θα το κρατήσω αυτό μαζί με τα άλλα αρώματα που σε συνοδεύουν...

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 1:17:00 π.μ., Blogger Ελπίδα

    Αμ! Πες το βρε Μαρία μου! Έτσι εξηγούνται όλα! Μόνο μια καλλιτέχνιδα πραγματική θα μπορούσε να σκέφτεται έτσι, να γράφει έτσι, να νιώθει ΕΤΣΙ, όπως Εσύ!
    Πολύ το χάρηκα!Δεν μπορώ να σε φανταστώ να βρίζεις, με τίποτα!
    Ήσουν αγγελάκι από παιδί και παραμένεις! Δεν χρειάζεται να σε ψάξω στην φωτογραφία για να σε βρω.Σ'έχω "βρει" αλλιώς, προ πολλού!Καλύφθηκα απόλυτα!
    Σου εύχομαι να φτάσεις πολύ ψηλά, γιατί το αξίζεις! Να σε βλέπω στο γιαλί και να σ' ακούω και να λέω, αυτή η κοπέλα ΑΞΙΖΕΙ!
    Φιλιά χαρούμενα!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 1:32:00 π.μ., Blogger Ελπίδα

    Δεν το πιστεύω ότι μου έφαγε ο μπλόγγερ το σχόλιο! Καλά που κοίταξα!
    Έγραφα,
    Αμ, πες το βρε Μαρία μου ότι είσαι καλλιτέχνις από κούνια! Έλεγα κι εγώ! Αυτή η κοπέλα ξεχωρίζει! Γιατί;
    Έγραφα πολλά. Καλύτερα που σβήστηκε, γιατί θα σε ζάλιζα!
    Χάρηκα πολύ που "είσαι" όλα αυτά και μαζί με όλα τα άλλα που μας δίνεις τόσο καιρό, έχω καλυφθεί πλήρως! Δεν χρειάζεται να σε ψάξω στην φωτογραφία. Νιώθω πως σε έχω "βρει" εδώ και καιρό. Αγγελάκι ήσουν μικρή, αγγελάκι παραμένεις!
    Δεν μπορώ να σε φανταστώ να βρίζεις, με τίποτα! Και το βρίσιμο απ' το στόμα σου, γλυκό θα βγαίνει!
    Σου εύχομαι Μαρία μου να φτάσεις πολύ ψηλά, γιατί ΑΞΙΖΕΙΣ και έχεις την στόφα του αληθινού καλλιτέχνη και να έρχεται στη ζωή σου η ευτυχία από όλες τις πλευρές! Τόση που να μην ξέρεις τι να την κάνεις!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 11:34:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Οίστρε μου...
    Για τούτη την αγάπη, για την τόση, τη μπόλικη, που ΄ρχεσαι και χρωματίζεις εδώ γύρω και φουντώνει ο τόπος από άνθη και μύρο, πως μπορώ ισάξια να σου δώσω;

    Ίδια αμυγδαλιά να λουλουδίζεις, ό,τι κι αν λένε οι καιροί.


    snikola μου,
    ακριβώς το ίδιο όχι, αλλά σε παρέες φίλων συμπεριφέρομαι αναλόγως!
    Να σου πω, μάλλον φταίει που δεν πολυμπαίνω πια σε λεωφορεία, ειδάλλως το μυαλό δεν αποτελεί τροχοπέδη σε καμμιά περίπτωση!
    Ίσα-ίσα που συναινεί!


    Δόκτωρα, η... διάγνωσή σου εκτιμάται δεόντως! Χαρές να σε τριγυρίζουνε -που ναι, δεν αμφιβάλλω- και σαν έρθει η ώρα και βρεθούμε αντάμα θα φανούνε και τα μέτρα και τα... έμμετρα!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 12:01:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Alexandra,
    η αγάπη σου έρχεται πάντα δροσιά μέσα μου, πνοή πρωινού που τινάζει τα ματόκλαδα.
    Πολύ σ' ευχαριστώ.
    Εδώ να σ' έχω, να μου γελάς.
    Στα τιμόνια και στα καταστρώματα.


    Jason,
    καλά να είσαι φίλε μου για τα λόγια τα γενναιόδωρα που τρέχουνε σα μουσική.
    Μια ιδέα κι οι αποκαλύψεις, τι θαρρείς. Τα καλά κρυμμένα, μήτε σε μας τους ίδιους δεν φανερώνονται.


    Παράφωνε!
    Ο καθείς κρατάει εντός ό,τι βρίσκει τόπο κι ακουμπάει. Χαμόγελα κι από δω. Για τον τρόπο σου, το άγγιγμα το ευγενικό και το πραγματικά ανθρώπινο πλησίασμα, που μοιάζει με μαλακή φωνή φίλου.


    Ελπίδα μου,
    πλούσια τα ελέη σου, φτάσανε όλα!
    Πάντα με χέρια ξέχειλα απ' αγάπη έρχεσαι: δώρα-φιλιά και χάδια να τρέχουνε πάνω μας!
    Για όλα θα σ' ανοίξω αγκαλιά. Για όσα λες κι όσα δε λες και νιώθεις.
    Το γυαλί δεν με πολυενδιαφέρει καλή μου. Ξεφλούδισμα ψυχής είναι,
    θέλει καταθέσεις βαριές και πολλές.
    Χορτάτη είμαι κι από τα εφ εμ.
    Δεν έχω ιδέα για τα επερχόμενα στην ουσία.
    Αφήνω την καρδιά να πορεύεται.
    Πίστη δυνατή, πως δε λαθεύει.

    Φιλιά να'χεις να χαίρεσαι!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 8:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Τελικά φτάσανε και τα δυο;
    Καλλιτέχνης με Η φυσικά! Πω,Πω τι χαζά ξεφεύγουν!!!
    Μαρία μου, ότι ποθεί η καρδούλα σου! Εγώ μόνο ευτυχισμένη σε θέλω!
    Ελπίδα

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 9:45:00 μ.μ., Blogger Eleni63

    όπως πάντα απίστευτη και γλαφυρή! Τελικά ωραίο ήταν αυτό το παιχνίδι!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007 12:01:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Elpida μου,
    η αγάπη δεν ξέρει από γραμματική. Να μη σου πω πως και το συντακτικό της ξεφεύγει!
    Οπότε, άστην ν' αρθρώνεται όπως νιώθει!


    Ελένη, καλή μου,
    δεν έχεις κι άδικο!
    Παιχνιδιάρικη η ψυχή τ' ανθρώπου, βρήκε χώρο να τρέξει αδέσμευτη!
    Άντε! Ας εμπνευστούμε τα επόμενα!

    Την αγάπη μου!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 26, 2007 12:43:00 μ.μ., Blogger Kwlogria

    Κι άλλος εξαιρετικός άνθρωπος... Έίστε αρκετοί τελικά... Αυτό είναι χαρά! :)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 27, 2007 11:27:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    kwlogria!
    Την ορμή της νιότης και της εφηβείας τη γιορτή έχεις του λόγου σου και γι αυτό τα παραλές!
    Αγκαλιές να'χεις να χαίρεσαι και λόγια εμπνευσμένα να ξεδιπλώνεις!
    Φτου σου κοπέλα μου!

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape