Εκεί
Στις γωνιές, στις εσοχές, στις κόγχες
Σε κάθε αρμό, σε κάθε σχισμάδα
Κορμιά συμπυκνωμένα, λεηλατημένα κύτταρα
Μάτια κρεμασμένα, θολά
Απόγνωση και παραίτηση
Κραυγή και ήχος βουβός
Κι εμείς
Μηρυκασμοί της αμηχανίας
Του έλλογου, του κοινότοπου
Σωστικό συνεργείο
Σε επιζώντες νεκρούς
Ο Δημήτρης
"Που να το βάλω τόσο κρύο; Πες.
Εσύ, εσύ Μαρία, εσύ
Πάρε στις τσέπες σου το παρελθόν μου
Διώξτο, πέτα το
Άσε με, άσε με
Κοίτα με
Δες
Είμαι διάφανος, δες"
Κι ο Γιάννης
Σπασμένα γράμματα σε λέξεις
Ω, η μελαγχολία των λέξεων
Άνεμος ερείπια
Ρακοσυλλέκτες μιας ζωής
Μιας χαράς
Μουρμουρίσματα
Εμμονές, σχήματα, μορφές, η Θενέϊρα
Επιτύμβιο επίγραμμα
Στη ζωή
"Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο ζω
Ναι, να γερνάω
Να ζω
Αλλά πως";
Η Αριστέα
Κραυγές, θραύσματα, πληγές
Αίμα στο βλέμμα
Πόνος καρφιά
"Θέλω τη μαμά μου
Τους γονείς μου ξανά
Πίσω στο παιδί
Εμένα"
Η Ευσεβία
Στη σιωπή και στους δαιδάλους της
"Καπνίζω για να'χω παρέα
Φοράω παπούτσια κόκκινα
Πάω
Πετάω
Πατάω
Παραπατάω
Μίλα μου, μίλα μου καμμιά φορά
Γι' αγάπη"
Ο Μανόλης, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Μιχάλης, η Ελένη
Να αποτάξω, να εξωραΐσω, να τιμήσω
Ό,τι εκρήγνυται
Μέσα
Πυρηνική σχάση
Λόγια στα πόδια τεμαχισμένα
Μαίανδροι στον εγκέφαλο
Χέρια μανταλωμένα
Άλφα στερητικό
Α-συναίσθημα
Φωνές, στεγνές όπως το παρόν
Νύχτες παντού
Διπολικές
Ευνουχισμένες
Ιδέες παραληρητικές
Νευρώνες, συνάψεις, υποδοχείς
Κλοζαπίνη
Κενά σκόρπια
Σκορπίζουν, σκορπίζονται
Καρπίζουν σκότη
Η διαταραχή
Κι η νοηματική της τελεσιδικία
Ο βασιλιάς Ληρ
Ταυτότητα άδεια
Το τραγικό, το μάταιο, το θυμικό
Αντάρα και φευγιό
Κατάδυση
Εντός
Ο μέγας βυθός
Σωσίβια ψυχή
Να ΄ρθείς.
(Η φωτογραφία είναι του andrebernardo από το www.flickr.com)
Στις γωνιές, στις εσοχές, στις κόγχες
Σε κάθε αρμό, σε κάθε σχισμάδα
Κορμιά συμπυκνωμένα, λεηλατημένα κύτταρα
Μάτια κρεμασμένα, θολά
Απόγνωση και παραίτηση
Κραυγή και ήχος βουβός
Κι εμείς
Μηρυκασμοί της αμηχανίας
Του έλλογου, του κοινότοπου
Σωστικό συνεργείο
Σε επιζώντες νεκρούς
Ο Δημήτρης
"Που να το βάλω τόσο κρύο; Πες.
Εσύ, εσύ Μαρία, εσύ
Πάρε στις τσέπες σου το παρελθόν μου
Διώξτο, πέτα το
Άσε με, άσε με
Κοίτα με
Δες
Είμαι διάφανος, δες"
Κι ο Γιάννης
Σπασμένα γράμματα σε λέξεις
Ω, η μελαγχολία των λέξεων
Άνεμος ερείπια
Ρακοσυλλέκτες μιας ζωής
Μιας χαράς
Μουρμουρίσματα
Εμμονές, σχήματα, μορφές, η Θενέϊρα
Επιτύμβιο επίγραμμα
Στη ζωή
"Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο ζω
Ναι, να γερνάω
Να ζω
Αλλά πως";
Η Αριστέα
Κραυγές, θραύσματα, πληγές
Αίμα στο βλέμμα
Πόνος καρφιά
"Θέλω τη μαμά μου
Τους γονείς μου ξανά
Πίσω στο παιδί
Εμένα"
Η Ευσεβία
Στη σιωπή και στους δαιδάλους της
"Καπνίζω για να'χω παρέα
Φοράω παπούτσια κόκκινα
Πάω
Πετάω
Πατάω
Παραπατάω
Μίλα μου, μίλα μου καμμιά φορά
Γι' αγάπη"
Ο Μανόλης, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Μιχάλης, η Ελένη
Να αποτάξω, να εξωραΐσω, να τιμήσω
Ό,τι εκρήγνυται
Μέσα
Πυρηνική σχάση
Λόγια στα πόδια τεμαχισμένα
Μαίανδροι στον εγκέφαλο
Χέρια μανταλωμένα
Άλφα στερητικό
Α-συναίσθημα
Φωνές, στεγνές όπως το παρόν
Νύχτες παντού
Διπολικές
Ευνουχισμένες
Ιδέες παραληρητικές
Νευρώνες, συνάψεις, υποδοχείς
Κλοζαπίνη
Κενά σκόρπια
Σκορπίζουν, σκορπίζονται
Καρπίζουν σκότη
Η διαταραχή
Κι η νοηματική της τελεσιδικία
Ο βασιλιάς Ληρ
Ταυτότητα άδεια
Το τραγικό, το μάταιο, το θυμικό
Αντάρα και φευγιό
Κατάδυση
Εντός
Ο μέγας βυθός
Σωσίβια ψυχή
Να ΄ρθείς.
(Η φωτογραφία είναι του andrebernardo από το www.flickr.com)
Μεγαλείο. Αγάπης.
Ακολούθησα τον λαβύρινθο της ψυχής του και με έμαθε να αγαπώ, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς "πρέπει".
Αίμα μου, αγαπημένο.
(με έκανες και δάκρυσα, επειδή συνειδητοποιώ οτι χωρίς εκείνον δε θα είχα μάθει οτι οι λαβύρινθοι δεν είναι σκοτεινοί και παγωμένοι. Έχουν λουλούδια.. έχουν ήλιους..)