Υγρό και σκοτεινό...
Τα σέβη μου.

Τις πιο σκοτεινές ώρες τα λόγια θα γίνουν προσευχή... για να φτάσουν στον προορισμό τους... Μαζί τους κι η αγάπη... :)))

Υπέροχο, Καπετάνισσα...

θελει αγνη ψυχη να δεις το φως μες στο σκοταδι .



Ιωαννα

Χρειάζεται να το πεις;
Όταν σ'αγαπάει αληθινά, το νοιώθει, το καταλαβαίνει, δε χρειάζεται να το ακούσει...
Γεια σου καπετάνισσα!

Βλέπω...ερωτεύεται ο κόσμος εκεί έξω...

Καλησπέρα!

ioeu,
ίδιος βυθός η ψυχή κι η σκέψη.
Σπηλιές του Νότου, αν θες.
Οι καταδύσεις, πορείες προς τη μαγεία και τη γνώση. Κι η επιφάνεια... της "επιφάνειας". Το ξέρεις.
Τιμή ο λόγος σου.
Σε φιλώ.


Serenity,
που πάνε τα λόγια σαν γλιστράνε απ' τα χείλη, να'ξερα... Δεκτικοί να'ναι οι ουρανοί θα πω. Και θα κάνω και ευχή. Για της αγάπης τα μεθυσμένα νυχτολούλουδα: Να κρατάνε πέταλα και για το φως.


Jo-Anna,
καθάρια ματιά, ναι. Κι αγάπη, ίδια δάδα. Δεν έχει άλλο να φοβηθεί το σκοτάδι παρά τη δύναμη της φωτιάς. Της από μέσα.
Την αγάπη μου!

Clowd, καλή μου,
έχεις τα δίκια σου. Σαν είναι τα κανάλια της επικοινωνίας ανοιχτά, ανάγκη καμμιά δεν υπάρχει.
Από καρδιάς μιλώντας πάντως, θα έλεγα πως ναι, χρειάζεται ν' αρθρώνεται η αγάπη. Δεν είναι πάντα αναγνωρίσιμη. Κι από μπουρδουκλώματα εσωτερικά, αγκυλώσεις, παρανοήσεις, παρερμηνείες και λοιπά, ένα σωρό...


kyriaz,
έλα τώρα Ποιητή!
Βρήκες να με ξετινάξεις!
Στρογγυλεύεις τη μορφή του Έρωτα να τον έχεις από κοντά...
Μα τι να σου πω! Νέα έχω μπόλικα: Γεμάτος γωνίες είναι. Ίδια μύτη μαχαιριού. Να μη σου πω κρητικού!

Πού είναι αυτή η βροχή... την περιμένω τόσο καιρό....

Καλό βράδυ Καπετάνισσά μου

Καλησπέρα

Η νύχτα δεν έχει ακροατές
πράγματι
Δεν τις χρειάζονται

Μόνο η μέρα έχει πάντα
ακροατές

Η νυχτερινή ακρόαση
έχει την δικιά της ομορφιά
όταν μάλιστα είσαι
στην πλώρη της ζωής και την
αγναντεύεις

Καλό σου βράδυ
Καλή νυχτερινή ακρόαση

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον...

και συνεχίζω...

ώς και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ, αντισταθείτε...

Καλησπέρα καλή μου... ευχαριστώ που μου την προσέχεις...

Γιατι αυτες οι νυχτες να μας οδηγουν συνεχεια στην απογνωση;...

Μαυρογατούλη μου...
Κομμάτια λέπια σπάει από πάνω μας η ξηρασία και πέφτει καταγής. Θρυμματίζεται μαζί της κι όποιο περασμένο όνειρο.
Έρχονται τα νερά.
Θα μουσκέψουμε εντός και θα καλοστραγγίσουμε.
Δε λέω μόνο. Ξέρω.



Sailor,
νύχτα και θάλασσα, κόρες της ίδιας μάνας. Αισθήσεις θέλουν δεκτικές, πρόθυμες, γόνιμη γη να τις οργώσουν. Τα λόγια τα πολλά και τα περίσσια, τα φουσκωμένα ενίοτε, ας λιάζονται στα μπαλκόνια της μέρας.
Την αγάπη μου Γιέ του Ανέμου.

Κοράκι μου,
ο εξευτελισμός της ζωής μας -και μάλιστα μέσα στην ευτέλεια των καιρών- είναι πλέον τόσο συνήθης, που έπαψε και να'ναι αναγνωρίσιμος. Όπως το νιώθει ο καθείς. Αν είναι να σέρνεται στα πράγματα και στις μικρότητες, στη χυδαιότητα που μονίμως καραδοκεί, ε, ας το κάνει. Πιάνοντας κουβεντολόι νυχτερινό. Μόνο που αν έχει τη λεβεντιά, ας το τολμήσει με τον εαυτό του.
Την αγάπη μου.
Για τ' άλλα, μη σκιάζεσαι.


Πρέζα TV,
το ξέρεις καλέ μου. Βέβαιη είμαι. Δεν θα το πω απόγνωση απαραίτητα. Κάλλιστα βαφτίζεται και παραδοχή. Ακόμα και του αδιέξοδου.
Η ανάγκη γι αγάπη κοινή.
Πρώτιστη ανάγκη.
Κι όσο τα κοινά, μένουνε κενά, θα στρεφόμαστε στη νύχτα.
Εξομολογήτρια του λόγου της.
Η καλύτερη, μη σου πω...

το έγραψα κι αλλού θα το πώ και σε σένα
ίσως ακουστεί η παράκληση μου

θέλω να βρέξει καπετάνισσα
η βροχή είναι η ελπίδα
έχεις δίκιο

κι εγώ περιμένω αυτή τη λυτρωτική βροχή

ωραίο ταξίδι έκανα με το λόγο σου
να ΄σαι καλά

θα κρατήσω αυτό που λες 'τις υγρασίες τις νοιώθεις...'

φιλιά

Στο σκοτάδι,
βλέπεις καλύτερα
και ακούς καλύτερα..
(..κι επιτέλους βρέχει, καπετάνισσα..)

"Η νύχτα δεν έχει ακροατές
Μόνο επιθυμίες που στάζουν έχει..."
Άξιζε τη στάση...
(κι ας αφήσουμε το Νιόνιο να κραυγάζει:
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΜΗ ΤΑ ΛΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΚΡΥΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΡΟΫΔΙΣΤΕΣ
ΝΑ' ΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ..."
with a ukulele
κατά κόσμο: κ ART ά SOS
flying_libido@yahoo.gr

Και να που βρέχει καπετάνισσα αγαπημένη.Άρα δε χάθηκε η ελπίδα! Καλώς σε ξαναβρίσκω και να με συγχωρείς που άργησα τόσο να σε επισκεφτώ μα περνάς από τη σκέψη μου συνεχώς και τα γραφτά σου με συντροφεύουν και μου ανάβουν μικρές φωτιές να βλέπω και να ζεσταθώ
"η"

efi,
καλώς ήλθες με τα νοτισμένα -από επιθυμίες- λόγια.
Ολούθε μας ξερικά, θα συμφωνήσω. Κι αν είναι να στάξει φως η αγάπη, να μουσκέψει πρέπει. Να ποτιστεί πέρα απ' τη σάρκα.


Αλεξάνδρα,
εσύ τα συναισθήματα κρατάς καλή μου, ούτως ή άλλως. Δεν έχω λόγο ν' αμφιβάλλω. Αυτί στήνεις και αφουγκράζεσαι τα χτυποκάρδια. Κι είναι τούτο σπάνιο κι ακριβό!


weirdo,
αγκαλιές ανοιχτές. Σκοτάδι θέλει το λαμπύρισμα για να φανεί. Και η φωνή, ησυχία.
Ευλογία η νύχτα ώρες-ώρες, ε;
Όπως γλιστράει απ' το τζάμι μου κι όπως φλυαρεί στη ψυχή μου.

with a ukulele,
πάρε καρέκλα, πιάσε και τραγούδι να βάλουμε αρχή. Μωρέ κι ο Νιόνιος τα δίκια του είχε, αλλά οι εξουσίες -κάθε λογής- μακριά από μας. Μπορούμε να βγάζουμε βόλτα νυχτερινή τη ψυχούλα; Αυτό. Χύμα στους καιρούς και στ' όνειρο.


"η",
την παλάμη αριστερά, καρδιά ν' ακουμπάει. Πόσα "ευχαριστώ" να στείλω στα κύματα; Με παρατιμάς.
Ζεσταμένη να'σαι εντός σου εύχομαι. Και μες στην τσέπη σου, σπινθήρες πάντα. Να φέγγουν και να θερμαίνουν τα έξω και τα μέσα.
Φιλώ σε!