Όσο και αν ξέρεις από την αρχή το όνομα του αγγέλου, πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να το διαβάσεις για να το ξαναπείς....
Καλησπέρα Καπετάννισα

Έλα μωρέ Μάρκο, καλέ μου!
Να βγάλουμε στον αφρό την παιδικότητα που μας έμεινε και να την λατρέψουμε σαν θεά!
Όχι, πες μου:
Ποιά είναι η πιο αυθεντική περίοδος στη ζωή τ' ανθρώπου, η γνήσια, η καθάρια, η χαρά η ίδια, παρά η παιδικότητά του...

Κι όμως... δε θα ήθελα να ξαναγίνω παιδί.

Ομορφιές Καπετάνισσα! Ομορφιές και τρυφεράδες!

Φιλιά τόοοοοοοοοοσα! :)

τρυφερό καπετάνισσα...
βγαλμένο από τα όνειρα που κάναμε παιδιά...
ευτυχώς, ο άγγελος υπήρχε και υπάρχει στη ζωή μας...

καληνύχτα...

Nosyparker,
όσο κι αν (δεν) αγαπηθήκαμε, ποτέ δε θα΄μαστε χορτάτοι.
Λίγο κανάκεμα κι ένα γενναιόδωρο χάδι στα μαλλιά.
Μουρμούρισμα σιγανό στο προσκεφάλι κι όνειρα στην αγκαλιά μέχρι το πρωί.
Αν κι εφόσον...


Μαριλία μαγισσούλα μου εσύ!
Μια τσαχπίνικη ματιά παιδιού, το γέλιο σου που ναι, αντηχεί ως εδώ και δες: ο κόσμος μπαίνει σ' άλλο χρώμα!



Γιώργο μου,
σκέψη κι ελπίδα και πόθος ανάκατος με παράπονο. Να'τανε -λέει- κάποιος εδώ, να μας φυλάει από κάθε κακό! Φτερούγες-αγκαλιές ν' ανοίγει να μας κλείνει μέσα...
Δε μεγαλώνουμε ποτέ, λέω!
Ευτυχώς.

Είναι ο μόνος άγγελος που όση σκληράδα και αν του δείξεις ξέρεις πως θα είναι πάντα κοντά σου.
Καληνύχτα καπετάνισσα να είσαι πάντα καλά, να μας χαρίζεις όλες αυτές τις όμορφες εικόνες δεμένες τόσο όμορφα με λόγια αισθαντικά.

Ένσταση! Εγώ καθ΄ότι φρεσκομανούλα, δηλώνω πως αυτά τα υπέροχα πλασματάκια, τα μωρουδάκια είναι οι Άγγελοι!
Σας φιλώ γλυκά

Υπεροχες φατσουλες!
Χρονια τους πολλα!!!!

Αχ, πατριώτισσα, τι μας κάνεις...
Καμιά φορά σκέφτομαι, πόσοι, θεέ μου, άγγελοι μας περιτριγυρίζουν...

Πολύ όμορφο!

Εξαιρετικό.

Καλημέρα

Τι γλυκό :)

Ναι καπετάνισσα να φυλάμε την παιδικότητά μας, να την κανακεύουμε και να τη διοχετεύουμε στο περιβάλλον μας, στον μικρόκοσμό μας, μήπως και άλλοι θυμηθούν και δούμε αυτή τη λάμψη στα μάτια τη χαμένη.
Και τους αγγέλους μας, ότι είναι για τον καθένα μας, γλυκά φιλιά και αγκαλιές και μυστικά στο αυτί να τους ψυθιρίζουμε "Εγώ εσένα σε αγαπώ..."

(πάλι με έκανες να δακρύσω! σε ευχαριστώ.....)

h pio glukia lexh tou kosmou!!!
"MAMA"!!!!

Φτου! Πάλι στην απ΄ έξω ο μπαμπάς!
Αίσχος! Θα οργανωθούμε να επαναστατήσουμε βρε!

Το γεγονός ότι...συμφωνούμε στην πρωτοκαθεδρία της μάνας είναι εντελώς άσχετο φυσικά! χαχαχαχαχα

Υπέροχο κολάζ Καπετάνισσα. Και μέσα στο πνεύμα των ημερών!

Θελω να γινω μια σταλια
ενα μικρο αστερακι
και στην ζεστη σου αγκαλια
θε να τρυπωσω παλι
Να νιωσω την ανασα σου
γλυκα να μ'αγκαλιαζει
ν'αφησω ολες τις εννοιες μου
μακρια μου να τις παρεις
Κι εκει θε ν'αποκοιμηθω
για μια στιγμουλα μονο
να γιανει η ψυχουλα μου
απ'οσα με πληγωνουν
Και το γλυκο νανουρισμα
που μου 'λεγες παλια
σαν φυλαχτο το κρατησα
βαθια μεσ' την καρδια

Οτι πιο τρυφερό. Οτι χρειαζομουν.

...έχουν τα δίκια τους και οι μπαμπάδες χι χι χι χι

υπέροχοο :)

Αν δεν με εμπόδιζε η σεμνότητα και η αγαθότητα θα έλεγα: Μα και εγώ, το ίδιο αγαθή σαν και σένα...
Τωρα όμως το είπα, αν και ήθελα να το μαντέψεις...

George...
Αγγελούδια μες στο λευκό της αγνότητας και της αγάπης!
Και η ψυχή υποκλίνεται μπροστά στην παιδικότητα, παραμερίζει, δίνει το προβάδισμα στα παιδιά κι έπειτα, τα παίρνει στο κατόπι. Σμίγει μαζί τους, αφουγκράζεται τα γέλια τους, βουλιάζει μες στο τρυφερό τους βλέμμα!



Ηλιαχτίδα μου,
ποιός να φέρει αντίρρηση! Ένα κίνητρο αναζητούμε για ν' αναγνωρίσουμε τον γύρω κόσμο σε μια έκφραση, σε μια αντίδραση αληθινής αγάπης. Πάει να πει, παιδικής!

Να το χαίρεσαι το ζουζούνι σου και χάρη σ' αυτό να επιστρέφεις με καρδιά και μυαλό, στην πρώτη σου τη νιότη!



Πρέζα ΤV,
ο κόσμος όλος! Μες στη ματιά ενός ατίθασου πιτσιρικά που μοσχοβολάει αθωότητα και ξεχειλίζει την ελπίδα!

ioeu!
Οι ουρανοί και τα χώματα τίγκα στους αγγέλους. Όχι βέβαια γιατί έτσι προστάζει μια μέρα "κατασκευασμένα εορταστική", μα γιατί το φτεροκόπημα ακούγεται πεντακάθαρα, να... λίγο να γυρίσεις το κεφάλι!


Ανώνυμε,
πλησιάζουν οι γιορτές -βλέπεις- κι η καταχωνιασμένη, ξεχασμένη παιδικότητά μας αναδύεται θριαμβεύουσα και γλυκά απειλητική...


Αείποτε
φιλιά κι αγάπη εν αφθονία από δω. Καλά είναι λέω, να σωριάζεται όσο πιο συχνά γίνεται το ψευδοχάρτινο οχυρό της στείρας λογικής των ενηλίκων μπροστά σε μια τρυφερή παράκληση, σ' ένα παράπονο παιδικό!

Ομορφο, όμορφο, όμορφο. Και τι εικονογράφηση (συμπεριλαμβάνω και το αγγελάκι δεξιά). Καλές γιορτές, Καπετάνισσά μου. Με θάλασσες ήρεμες, για μεγάλα ταξίδια (Και οι φουρτούνες, άλλωστε, τι νομίζεις, μια πρόκληση δεν είναι;)

Confused,
δόξα τω Θεώ να λέμε που επιβιώνουν και κείνα που γλυκαίνουν όψη και ψυχή. Σαν κάλεσμα που υπόσχεται να μας πάει πίσω, στην άγουρη τη νιότη, για να ματώσουμε γόνατα, ν' ακούσουμε παραμύθια, να γίνουμε πρωταγωνιστές ενός κόσμου ονειρικού που μόνο η παιδική φαντασία πλάθει!



livana!
Ένας λαός γλυκός, σαν τον δικό μας, είναι επιρρεπής απέναντι στα παιδικά καμώματα. Η τρυφερότητα για τα βλαστάρια, ξεχειλίζει. Έπειτα, τα πιο ευχάριστα μηνύματα, έχουν για αγγελιοφόρους τους παιδικές φωνές, ε;
Σχεδόν θεοποιούμε το παιδί και πολύ καλά κάνουμε!


Sulmates,
η ιεροσύνη της μάνας αδιαμφισβήτητη.
Αγκαλιά αποδοχής ως τα γεράματα.
(Τα δικά μας)
Και φιλί που στάζει ξενύχτια, δάκρυα, ευχές και γέλια και γλυκομαλώματα!

Μπαμπάκη μου!
Αναθεωρώ! Στέκομαι σε γωνιές φωτεινές (άναψαν τα χρυσαφένια λαμπάκια να κολακέψουν τη μουντή πόλη) και παρατηρώ:
Πρόσωπα αυστηρά, πότε-πότε και σκυθρωπά, χαμογελούν ξαφνικά γιατί συνάντησαν ένα τσούρμο παιδιά στο δρόμο! Και μαζί τους, μπαμπάδες πανευτυχείς!
Μα πως να μη χαμογελάς όταν βλέπεις αντίκρυ σου την ίδια τη ζωή;



Τολίτσα,
πόσο τρυφερό παιδί κι εσύ!
Ω, ναι, πολύ καλά το γνωρίζεις:
Πως τα παιδιά κατέχουν το μαγικό κλειδί της ευτυχίας. Μόνο που δεν έχουν το κέφι να μας το δώσουν.
Κι έχουν και δίκιο...
Δεν το αξίζουμε, λένε.



Padrazo,
ποιός δε χρειάζεται ψηφίδες τρυφεράδας στους αλλοπρόσαλλους καιρούς μας.
Μες στον παραλογισμό η καθημερινότητά μας.
Ε, δεν θα κολλήσουμε το... "μουτράκι" μας κι εμείς σε βιτρίνες με παιχνίδια;
Σίγουρα ναι!
Βιτρίνες τέρπουν και τις δικές μας φαντασίες.

Kallioph,
Φίσκα στο παιδομάνι η παρέα σήμερα!
Οπότε, δικαιολογημένη η ευχή: ένα πιτσιρίκι πάντα μέσα σου, να πρωτοστατεί και να σε καθοδηγεί!


Silvia Okaliova,
αγαθή σαν παιδί εννοείς;
Μακάρι!
Στο κάτω-κάτω, οι ανθρώπινες καρδιές προσμένουν να γεννηθεί ο χριστός για να λάμψει ξανά η αθώα παιδικότητά του. Για όλους μας!
Και κυρίως, για τους πολύ μικρούς και ξεχασμένους...


advocatus diaboli,
σου μοιάζω καραβόπαιδο της απανεμιάς; Σ΄ανταριασμένα κύματα βουτώ, όχι γιατί σώνει και καλά τ' αποζητώ, μα γιατί εκείνα έχουν βαλθεί να με καταπιούνε!
Καλές γιορτές θα'χουμε λέω...
Κι απλοχωριά στην καρδιά, για το "μέσα μας παιδί".

Πολύ πολύ ωραία ιστορία. Κια οι φωτογραφίες όμως...

Βολκώφ

Ζήτω τα μωρουλίνια!!

Αρχόντισσά μου
οι όμορφες εικόνες
τ' αθώα μάτια

των αγγελουδιών,
τα τρυφερά σου λόγια
κόμπος γίναν στο λαιμό
και δάκρυ καυτό.

Καλή σου ώρα,
όνειρ' απόψε να 'χεις
μια παιδική αγκαλια!

ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΕΙΔΑ. είμαι αρρωστούλα.

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ... ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟ...

(η Αλεξάνδρα είμαι, δεν μπορώ να τα γράψω όλα τα στοιχεία... κουράστηκα)

Ένα παιδικό μουτράκι είναι η μεγαλύτερη πηγή αισιοδοξίας που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι ζωή είναι απλή κι ωραία αν τη δεις με τα μάτια ενός παιδιού! :)

Τα μωρά στις φωτογραφίες είναι όλα γλύκες, οι φατσούλες τους και μόνο σου φτιάχνουν τη διάθεση! :)

(εγώ πότε θα γίνω μάνα;; :P)

Θεοδόση, καλέ μου...
Και μέσα σε όλα τούτα, τα βλέμματα και τα λόγια, φαντάσου: να μην έχεις ιδέα από τον άχρωμο, νεφελώδη κόσμο των ενηλίκων και να βιώνεις απλά, τον θρίαμβο της άγουρης νιότης σου!
Ω, πόση ευτυχία!


VITA MI BAROUAK,
τόπο στο πιτσιρίκι που ματώνει γόνατα εντός σου! Να'χει χώρο ν' αλωνίζει και να σε κερδίσει ξανά!


Κρινιώ!
Ίδιο παιδί τα λόγια σου.
Αγκαλιά και σκέπη, σ' εκείνα τα παιδιά που σαν βγούν στη ζωή, αντικρύζουν φως λειψό: της φτώχειας και της πείνας.
Το δαδί της ελπίδας κάποιος ν' ανάψει πιά...

Αλεξάνδρα μου,
περαστικά σου όμορφο παιδί!
Γρήγορα σιδερένια.
Άντε... Να βάλουμε και τα καλά μας (ν' απογυμνώσουμε ψυχή δηλαδή) και να το ρίξουμε στο παιχνίδι ως οφείλουμε στον ταλαιπωρημένο εαυτό μας...


Αφροδίτη, κυρά της ομορφιάς!
Καλώς ήρθες με τα χαμόγελά σου τ' ανθηρά και φεγγοβόλα!
Αν χρωματίζεις τις μέρες σου με ζωηρές πινελιές χαράς, ναι, σαν πιτσιρίκα, νομίζω τέτοια μουτράκια (σε ύφος τουλάχιστον!) μπορεί και να δεις μες στον καθρέφτη σου!

Καλώς σε βρήκα καπετάνισσα, εσένα και το πανέμορφο blog σου! :)

Έτσι είναι, πρέπει να "κλέψουμε" λίγη απ' την απλότητα και την γλύκα των μωρών και να συντηρούμε την παιδική μας διάσταση. Μόνο έτσι το χαμόγελό μας θα είναι καθάριο και ειλικρινές! ;)

Τα λατρεύωωω!!!! :)