Εγραψες ότι θα ήθελα εκ των υστέρων να πώ , αλλά δεν τα είπα στην δικιά μου πρίν να πεθάνει.
Δεν νομίζω άλλος τραγουδιστής να έχει δώσει τόσο πολύ την ψυχή του σε τραγούδι όσο η Τάνια στην εκτέλεση αυτή του Μαμα γερνάω που σπάει στο τέλος.

Μεγάλο χαμόγελο. Το μεγαλύτερο.
:-)

Τυχερή η μαμά που η κόρη έμαθε να μπορεί να μιλήσει έτσι για εκείνην.

Τυχερή κι η κόρη που η μαμά την έμαθε να αγκαλιάζει με τέτοιο τρόπο.

Υπέροχο. Απλά υπέροχο.

H μητερα μου βασανιστηκε και εφυγε απο το αλσχαιμερ στης 1/2/1998 καθαρη και ηρεμη .
Ημερα Σαββατο . Την Πεμπτη την επλυνα και την ταισα . Της χτενισα τα μαλλια και της αλλαξα τα σεντονια . Της ειχα αγορασει λουλουδατα που τοσο της αρεσαν κι εκεινη κοιταζε θαρρω τα χρωματα και τα χαιδευε .

Τα χρωματα χρειαζονται χαδια για να ζωντανευουν την ανοιξη .

Εσβησε αθορυβα με ενα βαθουλωμα στο μαξιλαρι της , σημαδι του βαρους της .

Τοτε την κοιταξα μονο μα μηνες πριν κανοντας της ιδια ιεροτελεστια , χτενιζοντας τα μαλλια της και τακτοποιωντας την εικονα της της κοιταξα στα ματια μην ελπιζοντας και της ειπα

ΝΑ ΞΕΡΕς ΠΟΣΟ Σ ΑΓΑΠΩ .
με κοιταξε ισια στα ματια και μου απαντησε

ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ .

Σ εκεινο το βλεμα και για λιγο λυθηκαν οι κομποι χρονων και σφραγιστηκε η αγαπη .
Ηξερα πως πηρα σε μια φραση την αγαπη της και την αγαπη Εκεινου που δεν με αφησε στις μαντεψιες αλλα στον ΗΧΟ και στην ΑΦΗ .
Εφυγε οπως ηθελα στο σπιτι της , ηρεμη και καθαρη .

Χρονια ΠΟλλα στην μανουλα σου , ΜΝημες πολλες στις αλλες που εφυγαν .


Εχεις την πιο τρυφερη σκεψη μου


Ιωαννα

Αυτό το "Μαμά γερνάω" ...τι τυραννία... από την πρώτη νότα.
Ανήκω σε αυτούς που δεν αντέχουν να το ακούσουν....
Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα αν της έχω πεί ποτέ "Σ' αγαπώ". Δεν θυμάμαι. Αλλά από τότε φροντίζω να της το λεώ συχνά, για να μη το ξεχάσει...
Να είσαι καλά!!!
Με έκανες και δάκρυσα....

πήγα σ’αγνωστα νησιά
να βρω και να γνωρισω
το έπος της Οδύσσειας
μονάχος μου να ζήσω
μέσα σε άγνωστους άγνωστος
να εξερευνήσω
σε χώρους ξένους
τα λόγια σου πολλές φορές θυμήθηκα
όπου κι αν πάω
σαν την δική σου αγκαλιά μάνα
καμμιά δεν θα με πονέσει,
γύρισα στην Αθήνα
μεσ’την δική σου αγκαλιά
μάνα μου να ξαποστάσω
κι όλα όσα πέρασα
με το γέλιο σου να ξεχάσω…

καλή βδομάδα, καλημέρα σου

Αυτούσιο για όλες μας...και άμα έχεις και συνέχεια με κόρες...εκεί να δείς τι γίνεται?! Εγω πάντως ακόμα το παλεύω...Νάσαι καλά και να την χαίρεσαι τη μανούλα!

Έχεις δίκαιο, καπετάνισσα. Πώς να πω όμως στη μαμά μου που είναι μακριά ότι την αγαπώ; Ζει!

Αθεόφοβε.
Μαζί σου σε όλα.
Και στης αγάπης τον βαθύ γκρεμό.
Εκεί που σκαρφαλώνουν απουσίες.


Κολοκύθι,
τσάκω κι ένα τρεμάμενο φιλί από δω. Τυλιγμένο μέσα σε αγκαλιά από αμμουδιά και κύμα.


Μπαμπάκη μου.
Τιμή ν' αρθρώνεις τέτοιο λόγο. Μπουσουλώντας πάμε όλοι. Ψηλαφώντας αλήθειες που μονάχοι μας κερδίζουμε. Μανάδες και παιδιά σ' έναν πόνο κατακόκκινο που στάζει αγάπη και πνίγεται απ' αυτήν.

Jo-Anna μου...
Είσαι ένας κήπος που αναδύει μοσχοπλασμένα όνειρα.

Χάδια χρειάζονται κι οι άνθρωποι, να ζωντανεύουν οι καρδιές...
Κι είσαι ευλογημένο πλάσμα που την είχες αγκαλιά κι έφυγε έτσι.
Πόση αγάπη να σου δώσω τώρα, πόση;
Και πόσα καρδιοχρύπια αγωνίας μην και δεν προλάβω, μην και ξεχνιέμαι στα πολλά και στραβοζυγίζω το παραπάνω και δεν της το δίνω και όλο λέω πως έχουμε καιρό, πως θα γίνουν όλα, πως...

Μα πως φεύγει το "τώρα", με μια εκπνοή...


LIVANA, καλώς ήλθες κορίτσι μου. Με αγάπες στα χέρια και παράπονα στα μάτια...
Ναι, αυτό το "σ' αγαπώ"!
Τάμα και φυλαχτό, αστέρι κι
άνεμος χαδιάρης.
Να τριγυρίζει εντός, να υψώνεται η ψυχή.


Μελωμένε μου!
Έχεις βάλει όλες της μέλισσες του κόσμου να ζουζουνίζουν πάνω από τα λόγια σου, να ποτίζουν φωνήεντα, να στάζουν νέκταρ στα σύμφωνα, να μαζεύεται η χαρά τριγύρω!
Φιλιά από μέλι!

SALOME,
σ' ευχαριστώ αγαπημένη.
Θα ξεσκονίσω θύμησες που στρίμωξα βιαστικά σε ράφια και χάσκουν ακατάστατα εδώ και καιρό. Και θα την πάρω αγκαλιά να της πω αγάπης ιστορίες. Θ' αντέξω λες;



Silvia Okaliova,
μη γελιέσαι. Η μάνα ξέρει πάντα που'ναι η ψυχή του παιδιού της. Άσε τα χιλιόμετρα για κείνους που κρατάνε μέτρο στη ζωή. Εμείς καβαλάμε σύννεφα και κύματα και πάμε. Να της πεις. Μέσα από τις τηλεφωνικές γραμμές, εντάξει.
Θα νιώσει.
Κι εσύ μαζί.

..να ειναι καλα οι μανουλες μας..να ειναι καλα ποοολλα χρονια ακομη..γιατι η καρδουλα τους παντα θα μας στηριζει..σε οποια ηλικια κι αν βρισκομαστε..χρονια μελενια στη μανουλα σου γλυκια μου..!!

Να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται :))

Καλή εβδομάδα.

Πολύ τρυφερό κείμενο.
Φαντάζομαι τη συγκίνηση της μάνας σου, καθώς θα το διαβάζει.
Καλησπέρα

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν μεγαλώνουμε κι οι δυο, πάντα θα βλέπουμε τη μάνα, σαν 'μανούλα' (όπως όταν ήμαστε παιδιά..)
Και το σπλάχνο για τη μάνα πάντα θα είναι 'παιδί'..
Να τη χαίρεσαι (και να σε χαίρεται), αγαπημένη καπετάνισσα..:)

Να την χαίρεσαι Καπετάνισσα. Και να την έχεις δίπλα σου για πολλά χρόνια ακόμα.

Είμαι σίγουρη ότι κι εκείνη είναι περήφανη για σένα.

τυχερές και οι δύο...
για τον λόγο της η κάθε μία...

να σας ζήσει, να σου ζήσει...

χρόνια καλά να έχει...

καληνύχτα καπετάνισσα...
καληνύχτα στην μητέρα σου...

Καλημέρα

Η Μάνα είναι η πιο σπουδαία
από τα σπουδαιότερα !

Είναι η μοναδική που με έμαθε
να αγαπώ τον κόσμο και
τη ζωή, κανείς άλλος
μόνο η Μάνα !

Τις αξίζει να ζει για πάντα !

Καλό σου πρωινό
φιλιά και αγάπη

Μάνα θα πει γέννα…

Vita mi Bar δηλαδή αν ανακάλυπτες ότι είσαι υιοθετημένος...
πως θα έλεγες τη γυναίκα που σε μεγάλωσε ?
Και το "Χαμόγελο του παιδιού" τι είναι cetering?
(Συγνώμη Καπετάνισσα...)

Καπετάνισσά μου, γλυκειά μου Κρητικιά, ποιήτριά μου, σε ευχαριστώ.

Έχω μια μαμά δέκα χρόνια πιο μεγάλη από εσένα, από το νησί σου κι εκείνη, με την ίδια σοφία μου μιλάει.

Η Κρήτη βγάζει διαμάντια.

" (...) Η μάνα μου δεν ήταν όπως την είχα αφήσει. Στα νιάτα της ήταν στητή κι αγέρωχη, πραγματική αρχοντογυναίκα. Όμως τα τελευταία χρόνια είχε συρρικνωθεί. Έπασχε από δισκοπάθεια και είχε καμπουριάσει, αν και το ροδομάγουλο πρόσωπό της παρέμενε ατσαλάκωτο, όπως και η μουρμούρα της. Και μπορεί να γκρίνιαζε ότι έχω ρίξει μαύρη πέτρα πίσω μου, αλλά ήταν η μάνα που με γέννησε. Μπορεί να με γέννησε απ’ τη μασχάλη, αλλά ποτέ δε θα γυρνούσα να της πω μάνα γιατί με γέννησες; Στον εαυτό μου μπορεί να το έλεγα, στη μάνα μου ποτέ. (...)"

Ενα -φτωχό- απόσπασμα, καπετάνισσα, έτσι, για να συμβάλω το ελάχιστο κι εγώ σ' αυτόν το φόρο τιμής...

Καλημέρα ! :)

Αν την πας εκείνη τη βόλτα, και μετά για καφέ, και της πεις και τα μισά από τούτα τα λόγια, να πας μετά και το ταξίδι με τους φίλους. Εκείνο το μακρινό, ξέρεις! Χωρίς να έχεις δέυτερες σκέψεις.

την καλημέρα μου και τα χρόνια πολλά!

Χρόνια πολλά στη μανούλα σου καπετάνισσα! Να ζήσει σαν τα ψηλά βουνά και να την έχεις πάντα πλάι σου!Μαζί να προχωράτε στο δρόμο της ζωής.
Φιλιά πολλά!

με το φεγγαρι αγκαλια!
Να πέσουν απ' το στόμα μου φιλιά να σε σκεπάσουν!



Confused,
απλωμένα χαμόγελα στον γλυκό κρητικό ήλιο. Έτοιμα να φορέσουνε σε λίγο βραδυνά.



tnkaramitsos...
Τι να λέω τώρα. Της το έδωσα γραμμένο και το 'σκασα. Να το διαβάσει μόνη της. Ξέρει βέβαια, ξέρει. Αλλά μη θαρρείς.
Οι άλλοι με περνάνε για καμωμένη απ' ατσάλι. Δε χωράνε σ' όλα τα μάτια τα μπαμπάκια.

Την αγάπη μου εν αφθονία!

bravo!!!!
exw anatrixiasei....
h pio glukia lexh "mana"!!!
efxomai na xeis dipla sou thn mhtera sou polla-polla xronia akoma...
na eisaste kala...

filia kai stis 2 sas!!

p.s:Mama se agapw polu!!!

weirdo,
αγάπη να'χουμε να δίνουμε...
Εκεί που απλώνει ρίζες βαθιές, δυνατές, εκεί που θεριεύει, γιγαντώνεται και δε γυρεύει παρά ένα βλέμμα αποδοχής.
Τόσο απλό, τόσο λιτό, τόσο ουσιώδες...


mindstripper,
πως λέμε αγάπη χύμα; Έτσι, να δίδεται δίχως υπολογισμούς και κρατούμενα. Ευλογία, ε;

Σ΄ευχαριστώ καλή μου!


γιώργο,
να μας καλοφέρονται τα χρόνια. Να μας γλυκοκοιτάνε, το'παμε.
Με τόσες γκρίνιες πιά τριγύρω, άλλο δε λαχταρά η ψυχή!

Την αγάπη μου.

Sailor,
να βουτά σε θάλασσες η ματιά και η καρδιά σου πάντα. Κι έτσι τρυφερά να τραγουδάς της μάνας τον παιάνα. Στο όνομα της ακλόνητης αγάπης της.



VITA MI BAROUAK.
Η Ζωή, συνώνυμο της Μάνας.



LIBANA,
μην απολογείσαι γλυκιά μου, όλα δεκτά. Έχω την αίσθηση ότι ο VITA MI BAROUAK άλλα είχε κατά νου.
Και σαφώς δεν είναι αυτός καθαυτός ο τοκετός που ορίζει την σχέση, που χρωματίζει την αγάπη.

Είναι πέρα και πάνω από γήινους πόνους και ομφάλιους λώρους.
Γένα, θα πει ζωή. Θα πει ψυχή κι ουσία ανθρώπου.
Και ναι. Οι μητέρες των υιοθετημένων παιδιών έχουν χίλιες φορές γεννήσει.

argyrenia,
με παρατιμάς. Τη μάνα σου και τα μάτια σου! Τούτη η αγκαλιά, τούτη η μυρωδιά -η δική της- είναι αγιασμένη. Κι όταν απαλλάσσουμε εαυτούς και αλλήλους από ενοχές, αγκαλιαζόμαστε και "μυριζόμαστε" αυθεντικά. Με τις αλήθειες μας.


Χρήστο μου,
λες σπουδαία λόγια. Γιός διαλεχτός, θαυμάσιας μάνας.
Μαζεύω απ' τις λέξεις σου αγάπη διάφανη και γεμάτη. Την κρατώ να μαθαίνω.


Μαίανδρε,
σε γλυκοφιλώ αγαπημένε μου.
Μάλλον δεν θα πάω. Νιώθω την ανάγκη να μείνω εδώ. Ένστικτο, σκέψη μονοδρομημένη, δεν ξέρω.
Είδες πως αφουγκραζόμαστε τη ζωή αλλιώς καθώς η πορεία μας βαραίνει σε βήματα και τοπία;

Ελπίδα μου,
μάνα κι εσύ και ξέρεις. Και νιώθεις και ακούς.
Κι ευχές σου καλοδεχούμενες να τις κρατήσω στη ψυχή. Ειν' από μάνα κι είναι για τούτο πολλαπλά ακριβές και πολύτιμες.



soulmates,
σ΄ευχαριστώ χαρούμενο παιδί!
Ευκαιρία να στείλουμε αγάπες, ε;
Τι θαυμάσιο!
Να δώσουμε υπόσχεση -λέω- πως τούτες της γιορτές θα κάνουμε εξομολογήσεις. Και αυτές τις τρεμάμενες λέξεις-ακροβάτες, ναι, για το "σ'αγαπώ" λέω, αυτές τις δύο λεξούλες λοιπόν, θα τις ξεστομίσουμε.
Να εκπνεύσουμε την αγάπη μας εκεί που η ψυχή λαχταρά και τα χείλη σφαλίζουν.
Ναι, να το πούμε!

Γνωρίζω απο μικρή δύο γυναίκες - αδελφές πολύ δεμένες μεταξύ τους που μ' αγαπούν πολύ.
Η μία έκανε παιδιά, η άλλη δεν μπορούσε ο άντρας της..
πρότεινε λοιπόν η μάνα να κάνει ένα παιδί με τον άντρα της και να το δώσει στην άτεκνη αδελφή της
Το θεωρούσε καλύτερη λύση από την υιοθεσιά...αυτό πόσο αγάπη και θυσία θέλει ;
ειδικά από μια μάνα ;
φαίνεται παρωχημένο κάπως ( χωριάτικο ) αλλά δεν είναι
μια σκέτη πρόταση ή λέξη
κρύβει πολλά
ειδικά αυτή η κίνηση της μάνας προς την αδελφή...

Ιωάννα

αγάπη άνευ όρων... και με πόνο...

Aπλά πανέμορφο! Τρυφερό, αληθινό & τόσο ανθρώπινο! Να είσαι καλά που μου θύμησες πόσο καιρό έχω να της πω πως την αγαπώ...
Να ζήσει χρόνια πολλά & καλά η μανούλα σου για να σε καμαρώνει κι εσύ να μην ξεχάσεις ποτέ να της δείχνεις την αγάπη σου!

Ιωάννα μου,
τα λόγια σου μύθος αλλόκοτων θεών. Ποιός άλλος τάχα τα τολμά αυτά που λες από κείνον που κάθεται στον Όλυμπο;
Δεν ξέρω. Η αγάπη κι η θυσία δεν είναι για τους θνητούς.
Δεν τους πρέπει. Καμμιά δεν αντέχουνε. Θεοί μόνο.

Καλώς ήλθες δεν είπα...
Με το καλό να σμίγουμε λοιπόν!


Αλεξάνδρα μου,
δείξε μου κείνον που βάζει όρους στην αγάπη να τον βάλω να μου διδάξει τον φόβο.
Μοιάζει να τον κατέχει καλά...


Ηλιαχτίδα!
Ολόγιομα φεγγάρια στη ποδιά σου!
Χούφτες να τα μαζέψεις να τα χαρίσεις στη μάνα.
Άλλο απ' αγάπη να μην έχει η ψυχή!
Γίνεται;

Έχω χάσει και Μάννα, μην το ξεχνάς αυτό...
Φιλιά και πάλι!

Νομίζω πως εύκολα γίνεται καλή μου! Είναι η ίδια αυτή αγάπη που ΄Κείνη μας χάρισε! Κι είναι τόση πολλή, τόσο μεγάλη...
Καλημέρα σοφή αλκυόνη!

Ελπίδα μου!
Αυτό κι αν δε ξεχνιέται...
Μέσα μας κατοικεί αιώνια.


Ηλιαχτίδα, καλή μου, ναι.
Αγάπη ανέγγιχτη, ατόφια, καθαρή ίδιο κρύσταλλο, παλλόμενη σαν το κύμα.
Ούτε ωκεανοί μπροστά της...