Της γειτονιάς μου ο "τρελός" όλα ανάποδα τα λέει..
Πάει στις κηδείες και γελάει
Στα γεννητούρια πάει και κλαίει ....

Και έχει δίκιο....
Καλησπέρα

Μάρκο, καλέ μου!
Να μην είναι μες στα ανάποδα τα ίσα; Μες στους παραλογισμούς οι βαθύτερες -συχνά ανομολόγητες- αλήθειες;

Έτερον άσμα, διαπιστώνει:
Φλύαροι τόσοι και φτωχοί στο νόημα του λόγου, αρχή του παραλόγου.
Μόνοι όσοι ταξίδεψαν
και δεν γυρίσαν πίσω,
μάθαν το πως και γιατί
να σας το τραγουδήσω.

Καλησπέρα σου Μάρκο με την εύστοχη ματιά.

Εεεχχχ... τώρα πειράζει που εγώ βαριαναστενάζω μετά από αυτό που διάβασα?

Βολκώφ

μάλιστα...

καλησπέρα σας...

Αν αγαπάμε ζωντανούς πονάμε γιατί μας πληγώνουν
Αν αγαπάμε πεθαμένους πονάμε γιατί δεν είναι δίπλα μας...έστω για να μας πληγώνουν
Αγάπη δίχως πόνο δεν υπάρχει...ή ίσως και να υπάρχει...κάπου...που θα φτάσουμε μια μέρα.

καλημέρα Καπετάνισσα

Θεοδόση μου,
αναστεναγμός βαθύς, ναι. Και βαρύς.

Ο μπούσουλας χαμένος πιά.
Κι η σκέψη ανυπόταχτη.
Βέβαια, ζώντες νεκροί τριγύρω θα μου πείς... Και νεκροί διασωθέντες μέσα μας.
Ποιός απ' όλους να κλάψει την αγάπη;



Καλόλυκε,
ξημέρωσε πιά.
Στον κόσμο έξω τουλάχιστον.
Τον εδώ κόσμο.

Φιλί με μυρωδιά νότου να φοβίσει τις γκριζάδες...


Giramondo αγαπημένη!
Από που θα μας έρθει να λες...
Αγαπάμε την εικόνα που έχουμε για τον άλλο, το ξέρεις. Τις προσδοκίες. Τ' όνειρό μας. Κι ο άλλος μας πονάει όταν διαπιστώσουμε ότι δεν είναι αυτός που θέλαμε.
Πως να σταθούμε γυμνοί απέναντι στην αγάπη; Χωρίς κατασκευές του μυαλού...
Με κόπο πολύ. Και πόνο, ακριβώς.

Φιλιά ανθίζουν μικρό μου!

"Οι πεθαμένοι δε σε πονάνε. Κι αυτοί πάλι, δεν πονάνε. Κάθονται ήσυχα-ήσυχα κι εσύ ξέρεις πως σ' αγαπούν. Οι ζωντανοί πάλι, αγαπάνε για τον εαυτό τους. Κι αν δεν τους αγαπάς όπως σου ζητάνε, θυμώνουνε."
Τα είπε ΟΛΑ...Λακωνικός, αληθινός κι αυθεντικός. Να ήταν έτσι και στ'αλήθεια οι άνθρωποι. Και χωρίς την αρρώστια του μυαλού...

Εσείς οι σπουδαγμένοι δε λέτε πως η αγάπη νικάει το θάνατο;

Τον νικάει?

Καλημέρες :)

μια φορά κι ένα καιρό
είχα κι εγώ ένα πατέρα γερο-πλάτανο
που αντιστεκόταν στον άνεμο
είχα μιά μάνα, ήλιο που βασίλεψε,
είχα μιά αγάπη όλο φως
που μέσα στο καταχείμωνο
γεννούσε χιλιάδες άνοιξες...
τώρα ριζώνουν κυπαρίσια πάνω κι απ'τους τρείς.
οι νύχτες φαρμακερές οχιές
τυλίγουν την μορφή τους
μετρώ τους ξύλινους σταυρούς
μετράει κι αυτή
χαϊδεύω τ'άσπρα μάρμαρα
και κλαίει μαζί μου
πως να βρώ τον δρόμο;
πως να βρω την άνοιξη;
διψώ...
κάτω απο τα βήμα μου...
πίσω απο την άχνα είναι η πηγή...
πρέπει να σκάψω
να ταφώ σαν κεραυνός
σαν κυπαρίσσι αντίστροφο να φυτευτώ
για να την βρώ
εκεί είναι η άνοιξη
η αγάπη νικάει τον θάνατο!

Tradescadia,
δίχως άλλο, υπάρχουν και άνθρωποι που είναι έτσι. Διάφανοι, κατάλευκοι, απογυμνωμένοι.
Όσο για την "αρρώστια του μυαλού"...
Δύσκολο να βάλεις ακριβή διαχωριστική γραμμή.
Το υγιές και το μη. Αυστηρά καθορισμένα... Μέχρι τώρα, κανείς δεν μπόρεσε.
Αλλά ναι, συχνά το "παθολογικό", αποδεικνύεται υγιέστερο.



Confused,
εκείνοι που αγγίχτηκαν απ' το ραβδί της το αγιασμένο (της αγάπης, ε;), λένε πως γίνεται.
Η Υπέρβαση η μεγάλη.
Η ζωή, η γέννα, η δύναμη της ψυχής, η άδολη κι ανόθευτη αγάπη, σωριάζει μεμιάς τα Τάρταρα.
Τα κατατροπώνει.
Και κρατάει αιώνια ζωντανούς, ακόμα και τους νεκρούς.



Αχ βρε Μελωμένε, πως δε χορταίνω τους ευαίσθητους ανθρώπους! Και σένα, σου 'δωσε και περίσσευμα στο συναίσθημα ο Θεός...
Μοσχοβολιά κι ανθοφορία στα λόγια σου, καλοκαιρία και αγκαλιά πάντα δεκτική, στη καρδιά σου.

Το Ζήτα της Ζωής, φυλαχτό σου!

Αρχόντισσα-Καπετάνισσα, δάκρυσα με το Δημήτρη. Μέσα από τον κάθε Δημήτρη και το κάθε μικρό κατά τη λαϊκη ρήση επιβεβαιώνεται η μόνιμη ανασφάλειά μας γύρω από την αγάπη.
Μακάριοι οι αγαπήσαντες,
μακάριοι και οι αγαπηθέντες!

sofos o Dhmhtrhs....

Λίγο μπερδεμένα μου φάνηκαν τα δύο σου τελευταία ποστ.
Θάλασσα και στα δικά σου μάτια, καπετάνεισσα. Τι εννούσες; Έχω λίγο πρόβλημα με τα ελληνικά. Αλλά μάλλον κάτι ωραίο, ποιητικό, από ό, τι σε ξέρω.

Κρινιώ μου!
Και ποιός -τάχα- μπορεί να καμωθεί τον σίγουρο, να πάρει όρκο ιερό σαν πρόκειται γι αγάπη...
Πάντα μες στ' όνειρο το θολό, στη λαχτάρα που χοχλάζει, στ' άγνωστο, στ' απροσδόκητο, στο αιωνίως ζητούμενο. Σ' εκείνο που ως βαθύς στεναγμός φτερουγίζει...



soulmates, ναι.
Σοφίες από σαλεμένα λογικά.
Γιατί από γνωστικούς χορτάσαμε.
Κι ούτε καλιμέντο είδαμε...



Silvia Okaliova.
Αν χρειάζεσαι επεξήγηση σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο στείλε μου μέιλ και ευχαρίστως να σου προσφέρω κάθε δυνατή βοήθεια.
Ευχή μου, να'χεις την αγάπη ζωντανή μέσα σου να σε ζεσταίνει. Και γύρω σου, ανθρώπους να τη δίνουν απλόχερα.

Την έχω ζωντανή την αγάπη μέσα μου. Εκείνη πάει πέρα από τη ζωή.
Πέρα από την καθημερινότητα. Δεν μου φαίνεται σωστό ότι η ζωή νικάει την αγάπη.

Τεράστια λόγια.
Είναι πέρα από τη λεπτή γραμμή που διαχωρίζει ευφυία και τρέλα.

Και αλήθεια χωρίς κοινωνικούς περιορισμούς

Γιατί τα λόγια ενός «τρελού» σαν μιλά για την αγάπη
Μοιάζουνε τόσο «γνωστικά»;
Και πάλι εμείς που νιώθουμε την αλήθεια τους,
είμαστε τρελοί ή απλά αγαπάμε;

"...Να μας αφήνεις θεατές
στα πόδια μας χαλί οι ενοχές
-ο πόνος σου νικάει τον θάνατο."
(στην Εύα που έφυγε)

"Ξέρεις εσύ
και σκάλισες μιαν αγριάδα στους ανέμους των ματιών
να κάτσουν ήσυχα
Μα δε
Το έξω από μέσα μπάζει
που `ναι νωρίς
κι ας νιφτήκαμε τα χώματα
Ήτανε και μια ρίζα ανήλια εκεί
σιμά στο οριζόντιο της Αγάπης
καταχαρούμενη
που θα μετάγγιζε άνοιξη
απ` το σκοτί
μάτι στον ήλιο..."

* Ποτέ δεν ήξερα να γράφω τόσο πικρά
μήτε να δίνω στη στιγμή
δύση και αυγή να γίνει μέρα
να χτίσω ένα πρωθύστερο
Μα έρχεται κάποτε ο καιρός
που της σιωπής το τίποτα τα λέει όλα

Καλό σου βράδυ ΚαπετάνισσΑ

Τρελή και εγώ Παράφωνε...

αφοπλιστικά και επώδυνα αληθινός ο δημήτρης;

Το εργαλείο!
Αχ εσύ, με το επιδέξια χαριτωμένο ψευδώνυμο, πως μ' έκανες να παιχνιδογελάσω! Καλώς ήλθες στα λημέρια μας.
Φέρε και την αγάπη σου μαζί, την νικηφόρα. Και πιάσε το νήμα απ' την αρχή.
Η αγάπη νικάει τη φθορά, το τέλος, το αντίο, τη σκοτεινιά.
Η αγάπη είναι ζωή. Γέννα είναι.
Τι σημαίνει "η ζωή νικάει την αγάπη"; Την αποδυναμώνει, λες;
Αν δεν αντέχουν κάποιες αγάπες να υπάρχουν εν ζωή, εκείνη έχει την ευθύνη;

Η αγάπη δεν έχει για όλους το ίδιο πρόσωπο. Κοντολογίς, δεν αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο.
Δεν μας στεγνώνει η ζωή απ' την αγάπη.
Οι εμμονές μας πως μόνο εμείς αγαπάμε σωστά, στραγγαλίζουν την αγάπη.



Silvia Okaliova.
Να θεριεύει η αγάπη μέσα σου και να σε τυλίγει ολόκληρη!



Δόκτωρα,
αυτήν τη λεπτή διαχωριστική γραμμή, κανείς δεν την ανακάλυψε ακόμα. Ούτε να την ψηλαφίσουμε μπορούμε.
Επιπλέον, συλλογίσου πως αυτό που ονομάζουμε παράλογο, εμείς το βαφτίσαμε έτσι...

Παράφωνε,
διόλου δεν ωφελεί. Τ' άγνωστα, περισσότερα απ' τα γνωστά.
Αφουγκραζόμαστε με τη καρδιά, γι αυτό μας "πιάνουνε" τα λόγια. Πρόσφορο έδαφος εντός.
Η τρέλα; Καθολικό προνόμιο.



Παράλληλε,
εξαιρετικό. Θα σου ανοίξω αγκαλιά και θα σφίξω τα χείλη για την Εύα. Να δαγκώσω πόνο κι ενοχές, να στάξει αγάπη.



Σωκράτη μου.
Ώρες-ώρες η πίκρα τρέχει στους δρόμους και χώνεται στα παπούτσια των περαστικών. Να σπρώχνει το βήμα, να τ' οδηγεί σε μέρη πιό ζεστά, λίγο πιο κοντά σε αγάπη, λίγο πιο ανατολικά σε αλήθεια.
Μιλάμε πολύ.
Μη και δε μας ακούσει η αγάπη, φοβόμαστε.
Και μιλάμε. Ξανά και ξανά.
Μη και μας προσπεράσει.
Μας είπε ποτέ κανείς πως η γλώσσα της είναι τ' ανέμου, της φωτιάς και του νερού;

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Silvia Okaliova,
μες τους πολλούς κι εσύ, μην ανησυχείς.
Δείξε μου τον απόλυτα υγιή, να σε χειροκροτήσω.


Αλεξάνδρα,
οι αλήθειες δεν περνάνε ξώφαλτσα, το ξέρεις. Καίρια χτυπούν. Ο πόνος, σίγουρος. Μα και διδακτικός.
Για να'ρθει κι η λύτρωση βρε αδελφέ!

τα καλύτερα από τους τρελούς τα 'χω μάθει (κι όσους τους αφουγκράζονται). σ'ευχαριστώ [ο τίτλος τσακίζει γμτ]

Έτσι είναι. Τα μεγάλα λόγια γίνονται ακόμα μεγαλύτερα όταν μεταφέρονται με τον πιο απλό, αυτονόητο τρόπο.

Ελπίζω στη ζωή του, να μην τον αγαπούν μόνο οι πεθαμένοι τον Δημήτρη. Νά 'ναι καλά το παλικάρι.

Χαιρετισμούς και καλό σου βράδυ Καπετάνισσα.

και για να μην παρεξηγηθώ, το "τρελός" το χρησιμοποιώ με τη σαιξπηρική χροιά, οι ασθενείς είναι ασθενείς, τελεία.

Η αγάπη είναι συναίσθημα των ζωντανών πώς μπορεί ο πεθαμένος να το νιώσει;
"Οι ζωντανοί πάλι, αγαπάνε για τον εαυτό τους. Κι αν δεν τους αγαπάς όπως σου ζητάνε, θυμώνουνε."
Αυτοί άραγε αγαπάνε; Μήπως ζητάνε μόνο ν' αγαπηθούνε χωρίς να δώσουν κάτι και αυτοί;

μήπως πρέπει να τρελλαθούμε
για να δούμε την αλήθεια;;;
καλά λένε 'από μικρό & από τρελλό'...
να δώσεις μια αγκαλιά στον Δημήτρη
για το 'μάθημα' που μας χάρισε...

καληνύχτα καπετάνισσα...

Είπε η Καπετάνισσα:"Οι εμμονές μας πως μόνο εμείς αγαπάμε σωστά, στραγγαλίζουν την αγάπη"

Σωστό!
Ακόμα κι αν εμείς δεν αγαπάμε, η αγάπη υπάρχει.
Ακόμα κι αν εμείς δεν έχουμε, η αγάπη υπάρχει.
Ακόμα κι αν εμείς δεν ξέρουμε, η αγάπη υπάρχει.

Τι είναι αγάπη τελικά?

(Μη μου απαντήσεις ότι: "από μικρό κι από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια")

Όλοι την ψάχνουμε κι όλοι την αναζητούμε. Και αδυνατούμε να την ορίσουμε.

Ωραίος τύπος ο Δημήτρης. Μακάρι να μην είχε προβλήματα. Αλλά και πάλι είναι ωραίος τύπος.

..απο μικρο κι απο τρελλο..
ποσο δικιο εχει ο Δημητρης..ποσο ποναει η αγαπη..πως για τον καθενα μας εχει διαφορετικο ορισμο..και πως ο καθενας περιμενει να αγαπηθει..με ενα τροπο που ο ιδιος εχει φαντασιωθει..αναλογα με τις αναγκες του!!

Ευχαριστώ, καπετάνισσα, για τα καλά σου λόγια, για όλα.

Δεν είμαι γιατρός αλλά κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός…
Κάποιοι παρασέρνονται απ τις ελευθεριακές τους σκέψεις, κάποιοι όχι…
Εκτιμώ ότι οι ψυχικά διαταραγμένοι είναι πολύ πιο ελεύθεροι απ όλους τους υπόλοιπους.
Θεωρώ ότι έχουν ζήσει εκπληκτικές συναισθηματικές εμπειρίες! ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ!
Η συνείδηση της ελευθερίας τους όμως τους πληγώνει!
Και τα ψυχοφάρμακα τους καίνε το μυαλό…
Είναι ήρωες, τους θαυμάζω!!

northaura, γλυκόπαιδο!
Νιώθω πολύ καλά το φτερούγισμα της φωνής σου.
Ο Shopenhauer γράφει στο "Ο Κόσμος ως βούληση και ιδέα":
Μια σαφής και πλήρης εικόνα για τη φύση της τρέλας, μια σωστή και ευδιάκριτη αντίληψη για το τι συνιστά τη διαφορά ανάμεσα σ' αυτή και τη λογική, δεν έχει απ' ό,τι γνωρίζω ανακαλυφθεί.



mindstripper!
Καλώς το κορίτσι!
Ναι... Το απλό και διάφανο είναι κι ακριβό.
Όσο για τον Δημήτρη... Δεν χρησιμοποίησα τυχαία τη λέξη υποφέρει. Αντιλαμβάνεσαι ότι τα λόγια αυτά, θα μπορούσε να τα πεί μόνο κάποιος που έχει βιώσει ή βιώνει την έλλειψη αγάπης.
Δε σου φαίνεται να φωνάζει "βοήθεια" με τον δικό του τρόπο;




George,
είσαι ασφαλής αν αγαπιέσαι από κάποιους που δεν μπορούν να σε πληγώσουν, αυτό λέει ο Δημήτρης. Ή, να νομίζεις ότι σ'αγαπούν κάποιοι που δεν μπορούν καν να "τ' αποδείξουν", οπότε δεν χρειάζεται να μπείς σε καμμιά διαδικασία.
Μη γυρεύεις ορθολογική ερμηνεία.
Μια εσωτερική ανάγκη είναι εδώ.
Πανανθρώπινη.
Να μας αγαπούν, χωρίς να πονάμε.
Μήτρα μάνας;
Ναι!

Γιώργο,
υπάρχει και το κομματάκι της υγιούς τρέλας, αν εννοείς αυτό. Να μετακινηθούμε λίγο από την άκαμπτη ερμηνεία των πραγμάτων, ε; Ν' αποκτήσουν κι άλλο χρώμα τα μάτια. Να δουν τον γύρω κόσμο πέρα από τα γνώριμα, μακριά απ' τα μαθημένα.


Ανώνυμε.
Σ΄ένα παλαιότερο post είχα γράψει πως ο μπαμπάς Φρόϋντ έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όταν:
-αγαπά
-αγαπιέται
-παίζει.

Μέγιστη η σημασία της αγάπης για την συναισθηματική ισορροπία μας λοιπόν. Κορυφαία για την ανάπτυξη και την εξέλιξή μας.
Τι είναι ρωτάς.
Δόσιμο και δέσιμο.
Συναισθηματικός δεσμός.
Η καθησυχαστική αίσθηση ότι είμαστε πολύτιμοι, άξιοι, ασφαλείς και συνάμα η (ψευδ)αίσθηση ότι μπορούμε να υπερβούμε τη μοναξιά, στην οποία ούτως ή άλλως καταδικασμένοι είμαστε.
Από κει και πέρα μπορούμε να πούμε χίλια δυό για την αγάπη.
Ότι τη χρειαζόμαστε γιατί μας παραπέμπει στην πρωταρχική σχέση με τη μάνα,
ότι μας δίνει σκοπούς ζωής,
ότι μας κινητοποιεί ποικιλοτρόπως.

Ανάγκη είναι η αγάπη. Ύπαρξης.

mpampaki μου,
ποιός να σου ρίξει άδικο.
Παραψηλώνει ο άνθρωπος να φτάσει τα μεγάλα και σπουδαία αλλά δεν.
Μια σταλίτσα είμαστε. Κουκίδες.
Γιγαντώνουμε για ν' αγαπήσουμε, μεγαλουργούμε όταν τα καταφέρνουμε, αλλά οι ερμηνείες είναι για τους ουρανούς.



με το φεγγαρι αγκαλια,
αυτή είναι και η τρικλοποδιά η πονήρω. Ζεσταίνουμε μέσα μας ένα όνειρο για χρόνια, του δίνουμε σχήμα, μορφή, αίσθηση και ζητάμε μετά να το φορέσουμε ντε και καλά σ' αυτόν που θα βρεθεί στο πλάι μας.
Δύσκολο να βγούμε απ' αυτή τη λογική. Αλλά το μπορούμε!


Silvia Okaliova,
δική μου η χαρά. Γι αγάπη δε μιλάμε;



VITA MI BAROUAK,
δεν είναι ακριβώς έτσι. Το να χάνεις τη ψυχή σου και ν' αποδιοργανώνεται το μυαλό είναι εξαιρετικά επώδυνο.
Μιλάμε για αποδόμηση προσωπικότητας στις ψυχώσεις, χάνεις ό,τι είσαι δηλ., "υπάρχω και δεν υπάρχω", μαζί.
Ελευθερία, με τίποτα. Σ' έναν υποτιθέμενο γαλάζιο παράδεισο μόνο. Υπόδουλοι των ενορμήσεων και ενός διαταραγμένου εγκεφάλου οι σχιζοφρενείς. Πόνος που δεν υπάρχει βαρύτερος. Δεν ορίζεις τίποτα. Ένα κενό μέσα σου και στον καθρέφτη σου. Επίπεδο συναίσθημα και απάθεια.
Μήπως έχεις στο νού σου μυθοποιημένες περιπτώσεις μεγαλομανίας; Αυτές είναι κρίσεις. Όπως π.χ περιγράφει ο μουσικός και σχιζοφρενής Ross Danid Burke:

Γέμισα το κενό στο μυαλό μου μαζεύοντας κομμάτια σκόρπιων συζητήσεων. Οι άλλοι πίστευαν ότι ήμουν ηλίθιος, χαζός, ένας κλόουν και μιλούσαν μ' αυτόν τον τρόπο έως ότου με απέρριπταν από την ομάδα και μετά έκαναν ειρωνικά σχόλια πίσω από την πλάτη μου. Όλοι με κοιτούσαν. 'Επρεπε να αντιμετωπίσω την ένταση του μεγάλου ονείρου. Με μισούσαν. Είμαι ο εφευρέτης του rock & roll. Δεν είμαι αστέρι, αλλά ένας δίσκος, ένας μάγος.

βρε ποια τρελα και αγαπη και βιβλια και σχεσεις και παρανοια και τι λεει ο ο καθενας
εγω ξερω οτι χθες ημουν με alice russel αγκαλια και βγαζαμε φωτογραφιες μαζι. Είναι από τις πολύ δυνατές soul φωνες της tru-thoughts
Η φωνή της τα σπασε
ακουγοταν ως το θησειο
soul, funky, latin, drum n'bass
www.alicerussell.com/
σε 2-3 χρονια θα θελει 50 ευρω η κοπέλλα..τ' αξιζει. θεική soul φωνη τις ευχηθηκα τα καλυτερα και κοπλιμαν οτι ειναι κουκλα


ΥΠΕΡΟΧΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

υ.γ και tim juke αριστος dj

Το μόνο που θέλω να προσθέσω στα λόγια σου είναι ότι η αγάπη είναι κατάσταση που την κερδίζεις και όχι συναίσθημα που το συναισθάνεσαι.

Το τονίζω αυτό διότι υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που νιώθουν ανίκανοι να αγαπήσουν. Και δεν είναι συναισθηματικά ανάπηροι, όπως νομίζουν, απλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο.

Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και η αγάπη της μάνας χτίζεται σιγά σιγά, δεν είναι ενστικτώδης. Επίσης δεν απαιτεί ανταπόδωση. Είναι δηλ από την φύση της μοναχική.

Καλώς ήρθες Δημήτρη!
Μπράβο σου που πέρασες καλά, ευχαριστώ σε για την ενημέρωση. Χαίρομαι με τη χαρά που έχεις και τη φωνάζεις στον καθένα.
Υποθέτω, λέγοντας "καθένας" αναφέρεσαι σε κείνους που λένε αυτό όπως θέλουν, όπως θέλουν, αδιαφορώντας για το χώρο και το θέμα που συζητούν οι υπόλοιποι.



Ανώνυμε.
Όλοι μας μπορούμε να ορίζουμε τις έννοιες κατά πως μας εξυπηρετεί, όμως η επιστήμη ούτε αναιρείται ούτε ακυρώνεται.
Η αγάπη είναι συναίσθημα.
Ξεκάθαρο.
Καμμία επιστημονική διαφωνία επί του θέματος.
Η σχέση είναι κατάσταση, όχι η αγάπη.
Προφανώς αυτό εννοείς.

"Ανίκανοι να αγαπήσουν" λες και μάλλον αναφέρεσαι στη δυσκολία των σχέσεων. Υποθέτω.
Άλλο μη ικανός κι άλλο δυσκολεύομαι να δοθώ και να αφεθώ στην αγάπη και στο χτίσιμο μιας σχέσης με εμπιστοσύνη.
Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι ικανά ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν.
Το να νιώθουν δυσκολία στο άνοιγμα της ψυχής και στην κατάθεση των συναισθημάτων είναι σαφώς σημείο των καιρών.

Ως προς τη μάνα:
Αντιφατικό το ότι μια μη ενστικτώδης αγάπη είναι από τη φύση της μοναχική.
Τι σημαίνει από τη φύση;
Πώς ορίζονται έτσι αυθαίρετα τα πράγματα;

Για να μην μπερδευόμαστε, ας αναφέρω ότι στη ψυχολογία, διίστανται οι απόψεις περί πηγής της μητρικής αγάπης. Υπάρχει η άποψη που την θέλει έμφυτη και η τάση που την χαρακτηρίζει επίκτητη.
Σχετικά με την ύπαρξη ή όχι ανταπόδοσης:
Κι εδώ υπάρχει η άποψη που λέει ότι όλες οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι ιδιοτελείς.
Συνειδητά ή όχι.
Ακόμα και στη μητέρα. Η εκδήλωση αγάπης προς το παιδί της, υποσυνείδητα, προσβλέπει σε αντίκρυσμα.

Κανένα επιστημολογικό εργαλείο δεν μπορεί να αποδείξει με εγκυρότητα και αξιοπιστία την ύπαρξη οποιασδήποτε φυσικής ανιδιοτέλειας ή μοναχικότητας στις ανθρώπινες σχέσεις.

Αν πω πως συμφωνώ σε πολλά με τον άνθρωπο, θα με περάσεις γι τρελή; Δε νομίζω. Μάλλον το αντίθετο έτσι; Εγώ πάντως σ' αγαπώ καπετάνισσα κι ας είμαι ζωντανή.
"η"

τον λυπαμαι το δημητρη γιατι ενω η διαγνωση φερει εναν τοσο βαρυ χαρακτηρισμο, εκεινος σκεφτεται πιο λογικα και συνεσταλμενα κι απο μας τους "υγιεις"..Και υποφερει πιο πολυ γι'αυτον ακριβως το λογο..
"οι ζωντανοι παλι αγαπανε τον εαυτο τους"
¨" η αγαπη νικα το θανατο"
Πες μου ποιος ανθρωπος που δεν πασχει απο παρανοειδη σχιζοφρενεια θα τα φωναξει αυτα και θα ειναι σιγουρος οτι θα τον ακουσουν?

Καλο βραδυ και καλο μηνα καπετανισσα..:)
φιλια

"η", αγαπημένη μου!
Ας είσαι;
Τι πάει να πει ας είσαι; Άκου εκεί!
Τέτοια αγάπη θέλω, να την αφουγκράζομαι, να βολτάρει μέσα μου, να με παρηγορεί, να με ζεσταίνει!
Φόρτωσα ψιθυρίσματα την νυχτιά, οπότε, άνεμοι να τρέξουν και να σου φέρουνε και τη δική μου αγάπη!


alicia,
με ανοιχτή καρδιά μπήκες στην παρέα μας κι ανοίγουμε αγκαλιά!
Να σ' ακούσουμε, ε;
Μια και, κατά πως λες, ποιός είναι σίγουρος ότι ακούγεται σήμερα;
Κανείς. Ούτως ή άλλως...
Τους λόγους και τις σιωπές μας -ας είναι καλά-, τους διασώζουν οι ποιητές, που'χουν σωσίβια ακοή.

Ξύπνησα σήμερα το πρωϊ νιώθωντας πολύ μεγάλη αγάπη. Ο ήλιος έλαμπε, βγήκα στον δρόμο και συνάντησα τους φίλους μου. Τι αγάπη ήταν αυτή? Νομίζω πως ήταν η μεγαλύτερη αγάπη που ένιωσα στην ζωή μου!

Ναι ένιωσα αγάπη, όπως ένιωσα και χαρά όταν ένας άνθρωπος που δεν τον ήξερα καν μου έκανε ένα δώρο. Αμέσως μετά όμως ένιωσα μια φρικτή λύπη και ένα υπερβολικό μίσος για τον ίδιο άνθρωπο όταν είδα πως το δώρο ήταν ένα άδειο κουτί και ότι το έκανε για να γελάσει μαζί μου!

Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο συναίσθημα. Αν αγαπάς συναισθάνεσαι χαρούμενος. Αν όμως είσαι χαρούμενος τι συναισθάνεσαι? Απλώς χαρά. Κρίμα!

Χαρά/Χαρούμενος
Λύπη/Λυπημένος
Τρόμος/Τρομαγμένος
Φόβος/Φοβισμένος
Αγάπη/Αγαπημένος?

Είμαι πολύ αγαπημένος σήμερα, νιώθω αγάπη.
Νιώθω και φιλία, φιλία για όλον τον κόσμο.Είμαι φίλος (ή φιλημένος?)

Ευχαριστώ Καπετάνισσα, μου άνοιξες τα μάτια!

Μήπως η φιλία είναι πιο δυνατό συναίσθημα από την αγάπη?

Στα Αρχαιοελληνικά κείμενα δεν έχω συναντήσει ποτέ την λέξη αγάπη αλλά την λέξη φιλία την έχω συναντήσει πολλές φορές. Γιατί? Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν αγαπούσαν?

Εξήγησέ μου Καπετάνισσα σε παρακαλώ! Όπως έχεις διαπιστώσει η εκπαίδευσή μου είναι πολύ ελλιπής, ας όψεται το εκπαιδευτικό σύστημα.

σκαλώνει παντού η αγαπη και σε θαλασσες και σε ξέρες και σε ζωντανους και πεθαμένους ...όπου την ψάχνεις είναι...

Την καλησπερα μου σε όλους