Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006
Της Φωτιάς ΙΙ

"...ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας... Ο κόσμος είναι απλός"

Ξαναπαίρνω τα βήματά μας ως εδώ απ' την αρχή, με όλη την αλληλουχία του πάθους τους.
Στριφογυρίζω ανάστατη με μυρωδιά παλλόμενης σάρκας μέσα μου, -αιχμαλωσιά κι αυτή!- και με μια κίνηση αέναη, δική σου, ταχύτητα και πάλεμα στα σωθικά μου, ίδια μέθη και λιγοθυμιά.
Κι εκεί που ανταριάζει η σκέψη, πέφτει στα χέρια μου ο Αλεξανδρινός και σκέφτομαι πόσο απλή μπορεί να είναι τελικά η αλήθεια που μας διαφεύγει.
Απλά τα σημαντικά, έχεις δίκιο. Και δύσκολα. Για τούτο κι ακριβά. Τα παραμύθια όμως, ακόμα αναπνέουν. Ευτυχώς! Κι αυτός είναι ο έρωτας. Αντίβαρο στο χαλασμό του κόσμου, που λέει κι ο ποιητής…

Έρωτας! Κι η δική μας συναστρία μαγική! Πέλαγα που χύνονται στον κόσμο.
Σκιάζομαι σα σε σκέφτομαι να ονειρεύεσαι θάλασσες, βουβές, γαληνεμένες. Κρυμμένες τρικυμίες. Να σφίγγεις ανάμεσα στα γόνατα το σεντόνι και να με πονά όταν δεν είμαι εκεί να σου φιλώ το γόνυ, ν΄ ακούω πως τρίζουν τα σεντόνια όταν αθέλητα αναδεύεις. Σου'χω πεί κι άλλοτε γιατί η αγάπη δίνεται με φιλί: γιατί τα χείλια λιώνουν τελευταία.

Μα εγώ δεν θέλω τίποτ' άλλο να με στοιχειώνει παρά μονάχα το παρόν. Θέλω εσένα στον Ενεστώτα, τον ρηματικό χρόνο που χάθηκε και δεν τον βρίσκει πια ούτε ο Προυστ. Ξεγυμνωμένοι στο τώρα, χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον.

Δίχως προσδοκίες και ζητούμενα, μπορούμε;
Αυτά είναι τα δύσκολα. Και τ' απλά, ε;
Τίποτα περίπλοκο και βαρυσήμαντο. Εσύ και γω. Άνεμοι και Φλόγες φυλαχτά μας.
Αντάμα. Κουβέντα με κρασί, γκριμάτσες, μανιέρες, δάχτυλα που ασπρίζουν σφίγγοντας πιρούνια, χείλη που αγκαλιάζουν στρογγυλεύοντας τις λέξεις, γόνατα που μαζεύουνε τις γάμπες για να γείρουν οι μηροί πιο μπρος και μάτια ολόγιομα από εικόνες που καμωνόμαστε πως δεν ήρθανε ακόμα.

Στο'πα, δε στο' πα; Πως άλλη σωτηρία δεν έχουμε από τον έρωτα.

Σε φιλώ με μάτια θολά κι ανάσα αψή, απ' τη ρακή,
έτσι όπως σκύβεις κι εσύ να με χιλιοτρυγήσεις...




( East West Orchestra - Fantasy Of Passion
Από τη μουσική που έγραψε ο Βόσνιος Haris Pasovic για τον
Hamlet του Shakespear
Γνωρίζω τη δημιουργό της κάτω φωτογραφίας μόνο: Bonnie Underwood )
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 16:30 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


28 Ανάσες:


  • Χρόνος: Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006 5:54:00 μ.μ., Blogger Alexandra

    από όλους τους χαρακτηρισμούς αυτός της φωτιάς μου φαίνεται ότι ταιριάζει ο έρωτας να έχει...

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006 6:02:00 μ.μ., Blogger nonplayer

    Θεέ και Κύριε! Και για το κείμενο, και για την κάτω φωτογραφία!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006 7:21:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Απλά......ΑΦΩΝΗ!!!....

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006 7:58:00 μ.μ., Blogger northaura

    στον ενεστώτα της φωτιάς αν έφυγε το γράμμα σου κάνω γω τον ταχυδρόμο του πάγου

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 10:42:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Σε φιλώ με μάτια θολά κι ανάσα ψυχής...
    χείλη που αγκαλιάζουν στρογγυλεύοντας τις λέξεις!
    σπίθες που πετούν τα μάτια
    όταν φλέγονται
    φλόγες που καίνε τα κορμιά τους που σαν χέλια πάλλονται
    ανασταίνεται η καρδιά
    σαν αισθανθεί μέσα της την δροσιά
    και την ζεστασιά... του έρωτα...

    είσαι θέμα έμπνευσης
    καλώς σε βρήκα!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 11:21:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Μη μου ρίχνετε χώμα, θεοί, εγώ να ανταμώσω θέλω των έρωτα. Ο άνεμος φυσάει στην κατεύθυνση μου, να τον τυλήξω αρκεί με το κόκκινο σώμα μου.
    Ρίξτε μου όσο θέλετε άμμο, χώμα, ό, τι θέλετε, εγώ θα φλέγω.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 3:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Επιτρέψτε μου, παρακαλώ, να σας αποκαλώ "Ρόδο της Κρήτης"
    Με εντυπωσιάζετε!!!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 4:30:00 μ.μ., Blogger Κασσιανός

    Μόνο ο Ερωτικός Λόγος του Σεφέρη ταίριαζε για προμετωπίδα!

    Χαιρετώ σε, Καπετάνισσα!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 4:47:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Αλεξάνδρα...
    Σμίγει το κόκκινο με τη κάψα που ξεχειλίζει ορμητική και πυρπολούν τις αισθήσεις.
    Με τις όποιες συνέπεις, ε;


    Μαίανδρε!
    Μήτε ο Θεός δεν μπορεί να κάνει καλά τον έρωτα, άδικα τον επικαλείσαι!
    :)
    Χαμόγελα πλατιά. Να κολυμπάς μέσα τους.


    Κρινιώ μου,
    κράτα φωνή για τρυφερά μοιράσματα και ψιθυρίσματα της νυχτιάς.
    Λέω πως κολακεύεται ο έρωτας με γλυκόλογα και στρογγυλοκάθεται για καιρό. Δελέασέ τον!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 4:58:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    northaura...
    Ερμής γίνεται η ψυχή σα λαχταρά. Φτερούγισμα στο λεπτό αν είναι ν' ακούσει ο παραλήπτης. Μια και, αν είναι, ακούει όπου κι αν βρίσκεται. Άλλοτε πάλι, κώφωσις η διάγνωσις-δυσχερής συχνά-, ακόμα κι αν μέσα στ' αυτί του φωνάζεις.

    Επομένως, ταχυδρόμος η ίδια η καρδιά. Κι εσύ, που την έχεις μπόλικη, το ξέρεις, ναι;



    Μελωμένε, με το ζηλευτό όνομα, καλώς μας ήλθες!
    Για σένα δουλεύουνε όλες οι μέλισσες του κόσμου και σου ραντίζουν τα λόγια να μας κερνάς!
    Και να 'χεις, λέει, ζωή -και ταίρι- που στάζει γλύκα, ε;


    Ανώνυμε.
    Το πείσμα κι ο έρωτας ανταμώνονται συχνά. Για καλό τα θέλω μοναχά. Για να σπρώχνουνε τα σύμπαντα να 'ρθουνε τούμπα μόνο και μόνο για το ένα, το βαθύ φιλί, που γεννά ζωή, που φλογίζει ανθρώπους.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 5:03:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Γλάρε,
    κόπιασε στα μέρη μας και πάρε και την σκέψη ένα γύρο πάνω απ' τα πέλαγα. Να βουτηχτεί στο γαλάζιο να τινάξει τα περίσσια βάρη.
    Με λόγια παραπάνω από τιμητικά με ντύνεις και υποκλίνομαι βαθιά.



    Κασσιανέ!
    Κι εγώ σε χαιρετώ στέλνοντας με τον άνεμο λόγια σπουδαίων Ποιητών, να πέσουν πάνω στους ανθρώπους, να γίνουν καραβάκι στ' ανοιχτά, άγγιγμα ερωτευμένων.

    Η Ποίηση μας σώζει Το' παμε.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 7:35:00 μ.μ., Blogger candyblue

    Αν μη τι άλλο αυτό είναι μια στιγμή γεμάτη ζωή και αν μη τι άλλο αυτή η ζωή θα έπρεπε να είναι γεμάτη τέτοιες στιγμές

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 9:28:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Δίχως προσδοκίες και ζητούμενα, μπορούμε;
    Αυτά είναι τα δύσκολα. Και τ' απλά, ε;
    Τίποτα περίπλοκο και βαρυσήμαντο. Εσύ και γω.


    Καλησπέρα καπετάνισσά μου :))

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 10:46:00 μ.μ., Blogger el-bard

    Δεν έχουμε άλλη σωτηρία από τον έρωτα. Σαν να έχεις δίκιο. Που σημαίνει ότι οι ερωτευμένοι έχουν σωθεί; Θα σωθούν;
    Έχουμε και την ποίηση. Το καταφύγιο. Κάτι μπορεί να σώσει κι αυτή. Κι ο Αλεξανδρινός και ο Σμυρνιός, κι ο Θεσσαλονικιός, κι ο Υδραίος, κι οι Ζακύνθιοι, κι ο άλλος από τον Πύργο και άλλοι και άλλοι. Πολλά καταφύγια.
    Μάλλον ένα. Μόνο ένα. Όπου συνυπάρχουν και συγκατοικούν η Ποίηση κι ο Έρωτας.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006 10:46:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Δεν έχουμε άλλη σωτηρία από τον έρωτα πραγματικά.
    Είτε στον ενεστώτα είτε οπουδήποτε
    Κοιμάται στο στέρνο μας. Εκεί που είναι η ψυχή.

    υποκλίνομαι

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 12:02:00 π.μ., Blogger teiresias

    Ανάμεσα σε δυο γειτονικές ζωές,άοπλος σκοπός συνόρων,η αγάπη.

    (Κι ο έρωτας,λαθρομετανάστης...)

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 12:15:00 μ.μ., Blogger Serenity

    Τι γλυκιά φωτιά, Καπετάνισσα... βάλσαμο ο έρωτας...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 12:22:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Candyblue...
    Ύλη πρώτη ο έρωτας, για την στιγμή, για τη ζωή, μα πιότερο για τ' όνειρο.


    confused!
    Καλως το κορίτσι. Τούτα δω είναι τα ζιζάνια της ψυχής, θα το'χεις δει. Τα όσα προσμένει, τα όσα νομίζει, τα όσα πλάθει με φαντασία και λογισμό, τα όσα ζητά. Φαντάσου να μην περιμέναμε τίποτα από τον άλλον και να μην ζυμώναμε σενάρια στο μυαλό. Πόσα θα χαιρόμασταν και πόσα από καρδιάς θα μας δίδονταν.


    el-bard!
    Απόλυτη ταύτιση απόψεων εδώ! Έρωτας και Τέχνη, πάντρεμα αιώνιο, όρκος κι υπόσχεση μιας μόνιμης αυγής, συναπάντημα θεού κι ανθρώπου, εξολοθρεμός του θανάτου, θρίαμβος της ζωής!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 12:34:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Dr.Uqbar,
    υποκλίσεις; Μα... δική μου η χαρά να σ' έχω συνοδοιπόρο σ' ετούτη τη διαδρομή.
    Όπως και να'χει, σ' ανοίγω αγκαλιά.
    Στον ενεστώτα, ναι.
    Γιατί είναι τούτος ο χρόνος, απών. Δε λογαριάζεται, δεν εκτιμάται, δε βιώνεται κατά πως του πρέπει. Με τους ανθρώπους δίπλα μας, με τις σκέψεις και τις αναζητήσεις μας, με ό,τι απλόχερα η ζωή μας χαρίζει.



    Τειρεσία, καταπληκτικό!
    Ν' ακούν οι... αγεωγράφητοι!
    Κι όσοι με κόπο και με πόνο ψυχής μπήγουν τα νύχια στη γη γυρεύοντας σύνορο και πατρίδα.



    Serenity!
    Όλα είν' ο έρωτας, λένε. Και βάλσαμο και χαρακιά στη ψυχή και πέταγμα στα ψηλά και στους γκρεμούς κατρακύλισμα.
    Μα ποιός να κάνει δίχως του;

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 1:14:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko

    Το φιλί. Από φίλδισι.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 1:20:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko

    Να πιω από τα χείλη σου και να διαλυθώ σαν τη ζάχαρι σε ένα ποτήρι νερό του ωκεανού...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 3:44:00 μ.μ., Blogger Alexandra

    πάντα υπάρχουν συνέπειες καλή μου...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 9:17:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko

    Η αλήθεια είναι πως δεν το σκέφτηκα έτσι. Πιο πολύ φαντάστηκα τη ζαχαρένια γεύση που θα αποκτήσει το νερό.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 9:22:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko

    Η αίσθηση να παραδοθώ στον ωκεανό... Αλεξάνδρα μου.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 10:08:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Μια βόλτα μ' αυτοκίνητο στη θάλασσα, γλυκιά κουβεντούλα κι ο Ντίλαν να χαϊδεύει και να σκάβει τις δυο καρδιές που ήταν εκείνη την ώρα μια.Ο έρωτας είναι όλα τα στοιχεία της φύσης κι άλλα ακόμα. Φίλια πολλά!
    "η"

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 11:39:00 μ.μ., Blogger Χαρυβδιςς

    Τι ανταρα ειναι αυτη.Ποσοι ανεμοι σμιγουν,ποσες φωνες να μιλησουν θελουν...

    Την καλησπερα μου

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006 2:05:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Silvia Okaliova,
    εγώ πάλι το φιλί το θέλω να στάζει σάρκα.
    Να γίνεται το ίδιο ωκεανός!


    Αλεξάνδρα μου,
    αυτό τώρα... το καλοξέρω!


    ??????!
    Συμπεραίνω σωστά, διαπιστώνοντας ότι είσαι η Silvia Okaliova; Γιατί καλή μου δυό φορεσιές;
    Ποιό το όφελος αλήθεια;
    Μπερδεύτηκα λιγουλάκι...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006 2:16:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    "η"!
    Έρωτας είναι τ' όνειρο, έρωτας είν' ο κόσμος, λέει ο Ρίτσος...
    Κι η σπαραχτική του κραυγή στο "σώμα και το αίμα":
    Που τον ξεχάσατε τον Έρωτα;

    Τυχερή είσαι καλή μου.
    Κι ευλογημένη.


    Χάρυβδις...
    Πόσες φωνές μέσα μας ουρλιάζουν ή βουβαίνονται, μα πάντως πάλλονται, ταράζουν τα σωθικά, γυρεύοντας διέξοδο στο φως...

    Να τις αφουγκραστούμε, πρώτα-πρώτα ζητάνε...

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape