H κυριότερη κατάκτηση είναι η κατανόηση της ασυναίσθητης εξάρτησης.
Και η συνειδητοποίηση του τι ακριβώς σημαίνει "θέλω".

όλα σχετικά...έφτασα κάποια στιγμή μέχρι και να καπνίζω τα τσιγάρα της, μήπως και έχω μόνιμα το φιλί της στο στόμα μου...

Πολύ καλό καπετάνισσα.
Καλημέρα
(εγώ τα χριστούγεννα κλείνω 2 χρόνια στο δεν)

Περηφάνια μου καθαρή
Τέτοια για σε ν` ακούω!

Όμορφο κείμενο καπετάνισσα.
Και....βλάπτει σοβαρά το κάπνισμα!!!

Ερχονται οι φωνες σου σαν παχνη σε παχνι να μ αγκαλιασουν .
Μα πιο πολυ να μου φορεσουν εκεινο το γλυκο βαμβακερο ρουχο των αναμνησεων .
Ολοι οι τιτλοι που διαλεξες γιανα φορεσεις την δικη σου ομορφια ηταν τα δικα μου απλωμενα για να στεγνωσουν συννεφα .

Φιλω σε


ΥΓ .γιατι το σημαντικο ειναι να μπορει να δει κανεις ολο τον ΠΙΝΑΚΑ σου μεσα απο τα αμορα των λεξεων σου

Αχ, Ανώνυμε κι ετούτο που λες, θαρρώ πως είναι έργο ζωής. Καμμιά φορά μάλιστα, συλλογιέμαι πως η βεβαιότητα της γνώσης των επιθυμιών μας δεν είναι παρά μια δήλωση της μεγαλειώδους άγνοιάς μας.

Όσο για τις εξαρτήσεις... χμ! Για στάσου να ξεσκονίσω τα λεξικά...



Καλόλυκε, τρυφερούδι!
Πόσο σπαραχτικά βαθύ αυτό που λες... Η απόλυτη παραδοχή σ' αυτό που λένε μοίρα, γυναίκα, ζωή.
"Γυρεύω πάντα το φιλί"
λέει ο Λαπαθιώτης,
"που μου το τάξανε πολλοί
όμως δεν μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει".



Πυθία μου,
θα'ρθει η στιγμή η χρυσαφένια.
Μόνο που αν είναι εδώ, στο νότο, μην περιμένεις νοθείες στις ρακοποσίες. Καθάρια, κρυστάλλινη, διάφανη ρακί να γλυκοκαίει το λαρύγγι!

Φιλί μεθυσμένο!

Κερασιά,
καραμέλες με γεύση μαστίχα σ' όσους φλερτάρουν με τον καπνό. Άγγιγμα ζεστό στα χείλη για τους υπόλοιπους. Δίχως εμπόδια και μεσολαβητές.

Την αγάπη μου.


Σωκράτη μου,
φωνάζει ο τόπος τη χαρά σαν προβαίνεις! Αγάπη ανέγγιχτη απ' τους καιρούς ρίχνω στα κύματα.


Τειρεσία,
να κάτεχα -λέει- τι μας βλάπτει και τι μας ωφελεί! Με σιγουριά όμως. Όχι ζαριές κάθε φορά. Όχι κλεφτές ματιές στα χαρτιά του διπλανού.
Προεξοφλημένο αποτέλεσμα δεν...



Jo-Anna,
Πανάκι λευκό ο λόγος σου, κράτημα απ' τους ώμους, σταθερό και τρυφερό μαζί.
Κι αν παιχνιδίζουν σύννεφα τριγύρω, υγρασίες χλωμές ή βιαστικές, είναι που καλομάθανε στη φιλοξενία.
Πάλι καλά που'χουμε και έτερο επισκέπτη, ζέστη και φως φέροντα, ειδάλλως... στοιχειά του νερού θα γινόμασταν!

Προσπαθησα να το κοψω
αλλα δεν τα καταφερα.
Ασε που καπνιζει και το αισθημα.

ΥΓ: τουτεστιν...

ζερο.

και εγώ το έκοψα τρία χρόνια τώρα...
απίστευτα αισθάνομαι (αν και πάντα θα μου λείπε μετά από ένα καλό φαγητό, κρασί, κλπ) τα κακά πράγματα είναι και ωραία...

αλί σε μας, τους εξαρτημένους...
6 μήνες άντεξα, και το ξανάρχισα βλακωδώς...

Για κάθε συνήθεια ισχύουν αυτά.
(Ανήκω στους μηδέποτε καπνίσαντες ..)

Καπνιστό φιλί ,καπνιστή ζωή,ειδωμένη μέσα από νεφέλες και χρησμούς πυθίας. Πάνε χρόνια 5 που το έκοψα από χρόνια 12 που το είχα.
Κι όμως ακόμα τα χείλη μου φουσκώνουν όπως τότε κάθε στιγμή που εκπνέω το ουφ της ύπαρξης κι ας μην είναι καπνιστή όπως τότε.

Το ποστ σου μοιάζει με τον τσιγαρο-καπνο των φίλων που με επισκέπτονται.

Υπογραφή
το πρώην φουγάρο…

Υπέροχη όπως πάντα. σου στέλνω από εδώ λίγο καπνό που ταξιδεύει, ελπίζω να περάσει το πέλαγος και να φτάσει ακέραιος με τη συμπάθειά μου

..Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί.
(Ισαάκ Σούσης. "Νότος".)

Ποτέ δεν έχω ξεμείνει.
Από τσιγάρα.
Κι όμως θυμάμαι κάθε κέρασμα.

Zero,
καταλαβαίνω πολύ καλά!
Τουλάχιστον, το ένα τσιγάρο ας το καπνίζετε μαζί.
Μοιρασμένες λαχτάρες.


Αλεξάνδρα μου,
συμβαίνει πράγματα που μας βλάπτουν να μας αρέσουν, ναι.
Μα πιότερο απ' όλα αγαπάμε τη ζωή, λέω...
Έχεις βέβαια δίκιο όσον αφορά στις ελλείψεις. Κάποιος που υπήρξε καπνιστής, παραμένει εν δυνάμει καπνιστής.


Ιούδα αγαπημένε.
Να'ναι τάχα ετούτη, προδοσία στο φιλί;

Καπνός που κάθεται στα χείλη, για σκέψου το...

Μάρκο,
ευλογημένος υπήρξες και είσαι.
Αναπνοή διάφανη και το φιλί ανόθευτο.


Candyblue,
ω, μικρή μου ναι! Γυμνάσματα ψυχής ετούτα. Καημών προπόνηση. Εισπνοή, εκπνοή, κύμα ζωής που φουσκώνει, ατόφιο φιλί να, μια ανάσα μακριά...



VITA MI BAROUAK,
κάτι έχω υπόψη μου...
Δωμάτια πνιγμένα στους καπνούς. Κίτρινο φως βουτηγμένο στην αιθαλομίχλη, σημάδια από αφηρημένα τσιγάρα σε έπιπλα και ρούχα.
Τώρα πιά, ως θεατής.

Σταυρούλα μου,
στεγνός και αρωματισμένος! Έφτασε, ναι. Μα... πρόκληση σκέτη τούτος ο καπνός, παρηγοριά στην όποια έλλειψη, ξύπνημα απολαυστικό στις νυσταγμένες αισθήσεις.
Να κάθομαι να τον κοιτώ λέμε, ε;
:)

Αγάπη να ταξιδέψει.



Κασσιανέ!
Μες στη νύχτα να τρέξω, όσο και όπως χρειαστεί, γι' αυτό το ένα το τσιγάρο, το πρωινό...
Το άνοιγμα της μέρας, των χειλιών, των ψιθύρων.

Μη θαρρείς, ακόμα έτοιμη στα σκοτάδια να τρέξω. Ό,τι ώρα... Για άλλα όμως.

Είναι και καλή η ελπίδα να σωθείς από το φαρμάκι!...

Ο αιώνιος καπνιστής.

Καλησπέρα είπα; Δεν είπα, ε...

Καλησπερούδια Μαίανδρε!
Ναι, ομολογουμένως, αυτό είναι ένα ζήτημα.
Ποιά ελπίδα κρατάει τάχα τους μη καπνίζοντες;

Έπειτα, είναι και το άλλο: Γνωρίζουνε τώρα λες την προέλευση που'χει το φαρμάκι;
Νικοτίνη να το πεις;
Πίσσα;
Πως να το βαφτίσεις για να το αναγνωρίσεις, βρε αδελφέ...

Αγνώστου προελεύσεως.

..Ένα πακέτο τσιγάρα πάρτε μου, παρακαλώ.. Άφιλτρο.. Για κάποιο φιλί.. Από το οποίο πασχίζω να αποτοξινωθώ..

Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που μου είπε ένας γερο-κρασοπώλης, τον καιρό που πάλευα να το κόψω με νύχια και με δόντια.

"Εμένα που με βλέπεις έχω να καπνίσω είκοσι χρόνια. Ότι και να κάνεις τελικά, είτε το ξαναβάλεις στο στόμα σου, είτε όχι, ένα πράγμα θα σου πω: αυτό το ρημάδι δεν κόβεται ποτέ, και πάντα να το φοβάσαι."

Ήτανε πολύ σοφός ο γέροντας. Κοντεύω δύο χρόνια τώρα που τό 'κοψα μαχαίρι. Και πάντα θα το φοβάμαι.

Καλησπέρα Καπετάνισσα.

Νομίζω ο Μπέρναντ Σω ήταν που είπε:
"Το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κόψει κάποιος το τσιγάρο.Το έχω κόψει ήδη 563 φορές"!
Εμένα μου το κόψανε πρίν από 4 χρόνια άλλοι...
Αλλά κάποτε θα το ξαναρχίσω...Όταν δεν θα φοβάμαι να φύγω...
Απόλαυση το άτιμο...Στον ύπνο μου το βλέπω ακόμη.Σαν το πεινασμένο που καρβέλια ονειρεύεται.

Πήρα κομπολόι. Μου είπαν ότι έτσι θα κόχω το κάπνισμα. Το έκοψα.
Τώρα καπνίζω μανιωδώς μπας και κόψω το μπεγλέρι. Δεν πάει άλλο... Όλο κρακ και κρακ, ενοχλώ.

Όχι, weirdo, γλυκό παιδί, όχι...
Θα γίνεις κάφτρα στο τσιγάρο του κι όλο τα χείλη θα πλησιάζεις...


mindstripper,
ο γέροντας είχε μπόλικη πραμάτεια στη καρδιά. Κι άμα πλησίαζες πιό κοντά -πάω στοίχημα- θ' άκουγες τον στεναγμό του.
Φιλιά καλή μου.
Πάντα το φοβόμαστε, ποιός τολμά τ' αντίθετα...


Ανώνυμε,
οι πεθυμιές παραμερίζουνε σαν "πρέπει". Ή, τουλάχιστον, αναβάλλεται επ' αόριστον η ισχύς τους. Έχουμε απολαύσεις άλλες να μας ξελογιάζουνε, δεν έχουμε;


el-bard!
Άλλος είναι ο λόγος που πας απ' τονα στ' άλλο! Άκου μαντινάδα σπουδαία:

"Ρώτησε του κομπολογιού
τις χάντρες να σου πούνε
όταν θα'ρθείς στην σκέψη μου
το ζόρι απού τραβούνε"...

Με λόγο εν πολλοίς ποιητικό, προσπαθεί ο καθείς να πει κάτι όπως θα τόλεγε σαν σε ποιητική βραδιά.
Εγγενής αδυναμία ή ο φόβος του ποταπού τον κάνει να μη μπορεί να μιλήσει σαν στον περιπτερά του.
Εγώ ό τι και να πω στο εξής, θα έχω τον περιπτερά απέναντι.

Με λόγο εν πολλοίς ποιητικό, προσπαθεί ο καθείς να πει κάτι όπως θα τόλεγε σαν σε ποιητική βραδιά.
Εγγενής αδυναμία ή ο φόβος του ποταπού τον κάνει να μη μπορεί να μιλήσει σαν στον περιπτερά του.
Εγώ ό τι και να πω στο εξής, θα έχω τον περιπτερά απέναντι.

elix_geo!
Κι απέναντι και μέσα μας, τον άνθρωπο να'χουμε λέω.
Κι αν λαχαίνει τούτος να'ναι ο περιπτεράς της γειτονιάς, με γλώσσα που ακούει η καρδιά -όποια κι αν είν' αυτή-, γιατί όχι;

Ανάμεσα σε "ένα πακέτο άφιλτρα" και "τα ρέστα σας κύριε", μπορεί να θρονιαστεί η ζωή και να κοιτάζει.