Αγρια των αστρων μουσικη...

Πέρασα να με βρέξεις με την αρμύρα σου - σα να μη μου έφτανε η βροχή.
ΠΑΝΤΑ κάπου ξημερώνει, Καπετάνισσα.
:)

Καλό μήνα

Πάντα ξημερώνει. Αυτό είναι που δίνει και την ελπίδα.
Καλημέρα :))

Θα έρθει κι η αυγή καπετάνισσα.
Ατέλειωτη η νύχτα, όμως το ξημέρωμα πλησιάζει.

Το νιώθεις και το νιώθω.

Πάντα θλιμμένη χαραυγή για μένα ξημερώνει, γιατί την ώρα που ξυπνώ κάθε χαρά τελειώνει.

Καλό μήνα σε όλους.

Σίγουρα πάντα κάπου ξημερώνει
το έχει προβλέψει ο δημιουργός
αλλιώς, θα ήταν αιώνια σκοτάδι !

Καλό σου πρωινό
Καλό μήνα !

Πως λένε μόνο αν χιονίσει θα δούμε άσπρη μέρα;
Αλλά εμείς εδώ, μάλλον τα βουνά πρέπει να πάρουμε!

Τις καλύτερες ευχές μου.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!
Με χαμόγελα, αγκαλιές και πολύ ήλιο, όπως σήμερα... στης Αρβανιτιάς.... τα μέρη

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!
Με χαμόγελα, αγκαλιές και πολύ ήλιο, όπως σήμερα... στης Αρβανιτιάς.... τα μέρη

Καλό μήνα Μαρία.
Και να μην φαίνεται ο ήλιος κάπου εκεί είναι. όμως ας δώσουμε τώρα λίγο χώρο στις βροχές. Ήρθε η σειρά τους. Πανέμορφες είναι και αυτές.

«Ξημερώνει... που να κρυφτώ;!»
Από ένα άλλο τραγουδάκι του Αγγελάκα…

Ελπίζω να έχεις φτάσει ήδη εκεί που ξημερώνει

Καλό μήνα:)
Κι η μουσική σύντροφος ώσπου να βγούμε απ'τα σκοτάδια..

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν στο σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.
Κ. Καρυωτάκης

Πρέζα tv...
Αστέρια να φλογίσουν μέσα μας.
Κατά πως γράφει κι ο Καζαντζάκης στην Ασκητική:
"Δεν είμαι το φως, είμαι η νύχτα.
μα μια φλόγα λοχίζει ανάμεσα στα σωθικά μου και με τρώει.
Είμαι η νύχτα που την τρώει το φως"


Mantalena μου,
το'χω κατά νου!
Ήδη παρακαλώ τους ήλιους του νιόβγαλτου Νοέμβρη να διαφεντέψουν τις ζωές μας.


Confused, μα ναι!
Το'χω ξαναπεί ότι γι αυτό αγαπώ τόσο τη λέξη ανατολή. Άυγή χάραμα, ξημέρωμα, ξεκίνημα, αρχή, ελπίδα ναι, ζωή!
Τα καινούργια και τα καλύτερα, είναι μπροστά.
Κάθε που ο ήλιος προβάλλει.

Αργυρένια,
το νιώθω κι είν' αλήθεια.
Να φτάνουν αχτίδες στο κατώφλι σου σα χάδια!
Ζεστές και διεισδυτικές. Μέχρι τη ψυχή!


Ανώνυμε!
Παράπονα με το δοξάρι της λύρας! Τι λυγμός...
Καλό μήνα λοιπόν.
Να μας φυλάξει κάτι από τη φωτιά του (γιατί, δε μπορεί, θα έχει και τέτοιες στιγμές), πριν απ' τη στάχτη...


Sailor, αγαπημένε!
Αιώνιο σκοτάδι λες;
Τι κουβέντα!
Να μην υπάρχει -τάχα- σε πολλούς;
Τόπους κι ανθρώπους;

"Κατάχρηση σκότους", θα βγεί κάποια στιγμή να πει ο Θεός.
"Άνθρωποι, ώρα να σταθείτε μπροστά στον ήλιο"...

Πυθία!
Oσο πέφτει πιο βαθύ σκοτάδι, τόσο πλησιάζει η αυγή, είναι γεγονός!
Δικαιωμένο το ξημέρωμα. Πάντα.

Φιλί που ακτινοβολεί λοιπόν!



Ηρακλειώτισσα,
όλα καλά συντοπίτισσα κυρά;
Ναι, για τα ... βουνά, είμαστε το δίχως άλλο!
Θα σου χαρίσω ριζίτικο που ανοίγει χαράδρες στη ψυχή μου. Λατρεμένο κι ακόμα παραπάνω:

Σε ψηλό βουνό,
σε ριζιμιό χαράκι,
κάθεται έν' αητός.

Βρεμένος, χιονισμένος
ο καημένος και παρακαλεί.
Και παρακαλεί
τον ήλιο ν' ανατείλει.

Ήλιε ανάτειλε-ήλιε ανάτειλε.

Ήλιε λάμψε και δώσε
για να λιώσουνε
χιόνια από τα φτερά μου
και τα κρούσταλλα
από τ' ακράνυχά μου.



Κρινιώ!
Σ' αναζήτησα! Όλα καλά, όλα απ' τον ήλιο ζεσταμένα;
Να' χεις δρόμο ανοιχτό σ' όλες τις ομορφιές του κόσμου!
Οι σκέψεις σου, λαμπυρίσματα στα κάθε λογής σκοτάδια...

Χνούδι,
καλό μήνα, αγαπημένη μου.
Κι αν είναι να χαθώ μες στις βροχές, εκεί που δεν αχνοφαίνεται ούτε μια στάλα φως, στ' αλήθεια θα χαθώ. Τόσο τις αγαπώ, να ξέρεις.



VITA MI BAROUAK!
Έλα κι εσύ! Ώρα είναι, άνοιξε δρόμο στους ήλιους σου...



kerasia,
πορεία η ζωή, τι άλλο; Φτάνουμε λες κάπου στα σίγουρα;
Πως να ζυγιάσουμε αλήθεια τα ξημερώματα... Σαν καθημερινά ταξίδια, ή σαν μεγάλες κι ανιστόρητες διδρομές που όλο μας γυροφέρνουν κι όλο μακριά μας αλητεύουνε;

Citronella,
μήνα όμορφο σε όλους!
Ενωμένες δυνάμεις κόντρα στις παγωνιές και το ύπουλο γκρίζο...



Κασσιανέ,
νύχτα, είναι άραγε η μοναξιά, ή ο έρωτας;
Γράφει ο Δούκαρης:

Τόσο τεράστια πάλι η Νύχτα
τριγύρω μου. Kαι τα βήματα μου,
δίχως ίσκιους,
μέσα στη Νύχτα.
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
τεράστιο σαν την Νύχτα,
αλλά όμορφο σαν Εσένα
ένα Ποίημα για τα πειστικά
και καθαρά μάτια σου,
ένα ποίημα φανταστικό
σαν τα μαλλιά σου.
παντού αιωρούνται τα μάτια σου,
πάνω στα χείλη μου
ανεμίζουν τα μαλλιά σου.
τόσο τεράστια πάλι η Νύχτα
και τα ζωντανά σχήματα
της απουσίας σου, τεράστια
σαν τη Νύχτα.

Όχι μπορεί...σίγουρα κάπου...σε κάποιον ξημερώνει.

φιλιά πολλά Καπετάνισσα

Βουτάω το νυστέρι στην αιθανόλη και το βάζω πάνω από τη φωτιά. Παίρνω μερικά φύλλα απ' τα χρυσάνθεμά μου και αρχίζω σιγα σιγα να κόβω.Σαν το νυστέρι τα ακουμπήσει, ζεστό ακόμη απ' τη φωτιά, και κάψει τα πρώτα κύτταρα που έρθουν σε επαφή μαζί του, ξέρεις πώς μοσχοβολά ο τόπος..?Και μετά αρχίζει και κόβει..κι η ευωδιά όλο και σκορπά γύρω.
Ξέρεις τι σκέφτομαι κάθε φορά? Πως πρέπει να καείς, πρέπει να κοπείς για να μοσχοβολύσεις..

Ποιός καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη..?Ποιός κόπηκε και μοσχομύρισε ο τόπος..?

Καλό μήνα από μακριά...

Ξημερώνει,κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει το φως δε φτάνει εδώ

Που να είσαι ποιά χέρια σε κοιμίζουνε
ποιά τραγούδια σε νανουρίζουνε

Μιά καρδιά έχω μόνο μιά καρδιά
που για σένα κλαίει κάθε βραδιά

Ξημερώνει στου κόσμου όλου τις καρδιές
μα για μένα δε χάραξε ποτές

Σε φωνάζω,και να μ΄ακούσεις δε μπορείς
ξημερώνει κι εσύ δε λες ναρθείς

Στιχοι Χαρουλα Αλεξιου


Καλο μηνα Καπετανισσα

Giramondo...
Σ' όλη την πλάση, για όλη την πλάση ανοίγουν οι ουρανοί. Είναι βέβαιο.
Η κατεύθυνση της δικής μας ματιάς, όμως, μας ορίζει...

Φιλώ σε καλή μου!


2 Shots of Happy...
Να γίνεις παρανάλωμα θαρρώ πως πρέπει. Να καψαλιστείς, να νιώσεις τη ζέστα στη σάρκα σου, τη δύναμή της στη ψυχή σου.
Να φωτιστεί ο τόπος. Ν' αγκαλιαστούν μεμιάς οι άνθρωποι, να δουν πως απ' το μαύρο γεννιέται το κόκκινο και γίνεται ζωή.
Κι απ΄τα αρώματα της αγάπης, καλά το λες, να μεθύσουν τα πάντα γύρω.
Να αναγεννηθούν.


Καλόλυκε!
Λιακάδες να'χεις. Καλοκαίρια από κει, ε;
Εδώ, τραβέρσο ανάποδο. Πορεία προς το Βοριά.


Τολίτσα,
κομμάτια μ' έκανες αγαπημένη μου. Τι να σου κάνω που'χω μια καρδιά κι αυτή, αναπαμό δεν έχει. Ξημέρωμα και λιόγερμα αναταράσσεται
κι όλο αυγή γυρεύει...

έφερες με ευαισθησία τον νέο μήνα.

Να δεις Ροΐδη μου, που μπορεί και να ζηλέψουνε οι ήλιοι καμμιά ώρα...