Γλυκιά καπετάνισσα, η ευτυχία δεν περιμένει τις ώρες αλλά τις στιγμές και επειδή η στιγμές είναι σε χρόνο υποκειμενικό η ευτυχία κρατάει αιώνια και είναι εκεί και μας περιμένει!!!


ΥΓ. Ετοιμάζουμε κάτι για του χρόνου ... η ίδια ομάδα ... είσαι για φιλανδία;

Ovi,
μ' αρέσει η συλλογιστική σου!
Σε αίθουσα αναμονής η ευτυχία, δε λέω! Μήπως να μου δώσεις τη δ/νση εσύ που'χεις μαζί της νταραβέρια;
:)

Λοιπόν! Μιλώ σοβαρά: Ετοίμασέ μου ρόλο, δώσε οδηγίες και έρχομαι! Κάπως θα στριμώξουμε τις πρόβες, θα το βολέψουμε από δω κι από κει και -γιατί όχι- τελικά, θα βρεθούμε αντάμα στο σανίδι!

Λες η ευτυχία να έρχεται μόνο τα καλοκαίρια; Γιατί, τώρα ως γνωστόν γυρίσαμε στην κανονική την ώρα...
Καλή Κυριακή να έχεις ..

Marko, καλέ μου,
μάλλον δεν έχει ιδέα από... "κανονικότητες" η ευτυχία! θαρρώ πως δε λογαριάζει μήτε εποχές, κοντολογίς, δεν ορίζεται από το χρόνο.
Και, μια και δε διαθέτει συνέπεια, πιθανόν αν σε βρεί οποιαδήποτε στιγμή, οπουδήποτε.
Πως λέμε εκεί που δεν το περιμένεις;
Έτσι ακριβώς.

Όμορφη και ηλιόλουστη Κυριακή!

Κυρία μου.....
Τα σέβη μου! Μόλις μου λύσατε το ερώτημα που βασανίζει τη ζωή μου!

Αν ήταν οι στιγμές ώρες και χρόνια..αν δεν ηταν τα λεπτά του ρολογιού...οχι τώρα που το σκέφτομαι θάναν δυστυχία και πλήξη αφόρητη η ευτυχία του παραδείσου...

Ο χρόνος δεν είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία, είναι η ίδια η ευτυχία.

Ναταλίτσα,
έλλειψη συγχρονισμού γλυκιά μου!
Λίγο ο ένας να καθυστερήσει, λίγο ο άλλος να προπορευτεί, πάει η ευτυχία!
Δύσκολο πράγμα το "μαζί", ε;


Χάρυβδις,
όλα σωστά μελετημένα. Τα όμορφα και τα ουσιώδη είναι εμπρός μας. Γύρω μας, μέσα μας. Κι επίγειοι παράδεισοι υπάρχουν για όσους έχουν τα μάτια...
Μόνο που... να: Οι περισσότεροι, ζητάμε συγκεκριμένα πράγματα με καθορισμένο τρόπο, μια συγκεκριμένη -επίσης- στιγμή.
Γίνεται;


Ανώνυμε/η,
σοφό. Η ίδια ή ζωή, ο πλούτος κι η αξία της, ο χρόνος πάει να πει, είναι ό,τι πιο ακριβό. Δώρο σπουδαίο. Ευτυχία, ναι.

Θάλασσα του πρωϊού

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ' αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·
κι όχι κ' εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ω! Κι αν αγαπώ τη θάλασσα Χάρυβδη γλυκομιλούσα!
Το ίδιο και την Ποίηση, άλλη ετούτη χιλιολατρεμένη!

Μα να δεις πως το λέει η Δημουλά...
«Το πρώτο κακό παράδειγμα τεμπελιάς νομίζω το έδωσε πρώτη η ευτυχία, η οποία ζει ξάπλα μέσα στα λεξικά, που είναι τα μόνα που την γνωρίζουν, τα μόνα που νιώθουν ευτυχισμένα».

Αν ο χρόνος είναι η ίδια η ευτυχία, μάλλον έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου.

Καλημέρα, Καπετάνισσα...

Στιγμές Καπετάνισσα η ευτυχία στιγμές στην θαλασσα του πρωιού...

Μας προσπερνάει μόνο αν της το επιτρέψουμε.

Μια ώρα πίσω??
Ναι, είναι μία ώρα παραπάνω!

Η ευτυχία είναι η πορεία. Ευτυχισμένος αυτός που αιώνια κυνηγάει τους στόχους του μα ποτέ δεν τους ποιάνει.

Γιατί και οι στόχοι είναι καθ' οδών...

Κι εγώ είμαι για φιλανδία! Πέστε μου κι μένα. Ή δεν με θέλετε στην παρέα σας; (Είμαι σχετικά καινούργια.)

Ελπίζω να πρόκειται για ένα εύστοχο λογοπαίγνιο και μόνο και η ευτυχία να συμπορεύεται με τη ζωή σου,καπετάνισσα...

Ευτυχισμένος όποιος δεν περιμένει την ευτυχία να περάσει..
Ευτυχισμένος όποιος ξέρει πως δε θα περάσει ποτέ γιατί είναι ήδη εκεί, στα μικρά, στα απλά, γύρω του, μέσα του.
Καλησπέρα Καπετάνισσα μου!

πόσο όμορφο καλή μου...
φιλιά

Ταιριάζει με τη μελαγχολία της ημέρας. Η πρώτη μέρα της χειμερινής ώρας με στενοχωρεί λίγο. Μετά συνηθίζω. Φιλιά και καλό μας χειμώνα Καπετάνισσα!
"η"

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Η Ευτυχία δεν προσπερνάει.
Καμία ουτοπία δεν μπορεί να βρίσκεται στον ίδιο δρόμο με σένα.

Η Ζωή μπορεί.
Και να προσπεράσει μπορεί.

Εσείς πήγατε 1 ώρα πίσω.
Εμείς πάμε 7....

ο Σπανουδάκης γράφει:
'Η ζωή μου περνά και χάνεται
η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται
η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται
η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται μάτια μου
Μια στιγμή και μ' αφήνεις μόνο μου
μια στιγμή και είμαι μόνος μου, μόνος μου

Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου
και ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου μάτια μου'...
πόσο δίκιο έχει...

καλησπέρα καπετάνισσα...

Ηρθε η ευτυχια και με προσπερασε,
δεν μ'αναγνωρισε κατω απο την βαρια την καπα
νομισε οτι καποιος ξεχασε, καποια κουρελια σε μιαν ακρα
Κι ομως η ψυχη μου φωναξε, με οση δυναμη μπορουσε
"μην φευγεις λαμπρη αρχοντισσα
καποιος εδω σε καρτερουσε!"

Έκανα τάμα στον Άγιο Φανούριο να μου βρει το χαμένο μπλογκ μου, κι ακόμα περιμένω το θαύμα :)

Και μετά όταν πάμε πίσω να βρούμε ξανά την ευτυχία επιτέλους η ώρα γυρίζει και πάλι. Ποιός το σκέφτηκε;

Εμένα ρωτάς Καπετάνισσά μου;

Εγώ και το Μαζί είμαστε χρόνια μαλωμένοι...

Τι είπε πάλι η απίστευτη καπετάνισσα!...

Serenity,
έτσι νιώθεις, ε;
Λες μια εύστοχη πρόταση να είναι η άποψη του Σοπενάρουερ;
Με άλλα λόγια:
«για να είναι κανείς ευτυχισμένος ή για να παραμείνει ευτυχισμένος υπάρχουν δύο εκδοχές, πρώτον να μειώσει τις προσδοκίες του και δεύτερον ν’ αυξήσει την προσπάθεια».


Ω, Χάρυβδις!
Στιγμές έτσι κι αλλιώς...
Ενίοτε, νοτισμένες.
Κι αλμυρές, ναι. Ποικιλοτρόπως...


Nosyparker,
έχουμε -τάχα- τα μάτια, μονίμως ανοιχτά; Η ψυχή η δόλια, πάντα σε εγρήγορση;
Λίγο να λυγίσουμε βρε αδελφέ, να, λίγο να ξεχαστούμε και να στραβοκοιτάξουμε, τσουπ!
Παίρνει προβάδισμα η άτιμη η ευτυχία!
Λες και παραφυλάει να μην μας κάνει το χατήρι να μας δοθεί!

Κολοκύθι!
Μια ώρα παραπάνω ναι, να υπολογίσω ότι την αξιοποιούμε δηλαδή ε;
Σε δραστηριότητες που γυροφέρνουν την ευτυχία προφανώς...



??????!
Καλώς μας ήλθες κορίτσι με τα πολλά ερωτηματικά! Έλα στις λιακάδες μας να λησμονήσεις τα σκοτάδια των βορρείων!
Λοιπόν, κάποτε τα έλεγα όλα τούτα που λες. Ακόμα ισχυρίζομαι πως η διαδρομή είναι που έχει το βάρος, όμως, δεν μου φτάνει πιά.
Λίγο... νανούρισμα σε νηστικά παιδιά μου κάνει, ή, παρηγοριά στον άρρωστο να ξεχαστεί.
Στόχοι, ναι, να υπάρχουν αρκετοί και ν' ανανεώνονται. Μα να κυνηγάς δίχως αποτέλεσμα τον ίδιο στόχο πάντα... Ε, αυτό προφανώς θα σε τσακίσει και σου δείχνει κιόλας ότι πρέπει ν' αλλάξεις ρότα μια και λίγο παρακάτω θα'ναι μάλλον το γάργαρο νερό.

Σχετικά με τα υπόλοιπα, ο Ovi ξέρει! Τι θεατρική παράσταση στήνει και πως μπορείς να μπεις στο παιχνίδι! Αν είστε και κοντά...


Τειρεσία μου!
Εσύ που είσαι μάντης, θα 'πρέπε να ξέρεις ήδη. Τι τρέχει με όλα τούτα που αρθρώνουμε και ποιός άνεμος αντάρτης μας τα φέρνει στα χείλη.
Γιατί καταφεύγουμε λες στη γραφή;
Ξέρεις.

2 Shots of Happy,
πολύ χαίρομαι μικρή!
Έτσι είναι, όπως γλυκύτατα το λες. Ξέρεις, μου΄πε το λεξικό πως Ευτυχία= η πλήρης ευχαρίστηση που νιώθει κανείς απ’ τη ζωή του και για μιά στιγμή φοβήθηκα...


Αλκυόνη,
φιλιά ν' αντέξουμε τους χειμώνες.
Φιλιά να φλερτάρουμε και με την ευτυχία, αν και γυναίκες γαρ!


"η",
να'ναι χειμώνας που ζεσταίνεται από μέσα, καλή μου. Τείχος γερό να πέφτουν πάνω αέρηδες και καταιγίδες και να το βάζουν στα πόδια.
Η καρδιά μας, ε;

Godot πολυταξιδεμένε,
όλα μπορούν να μας προσπεράσουν θαρρώ. Πότε είμαστε αλλού αφοσιωμένοι, πότε κοιτάζουμε στο κενό, πότε λοξοδρομούμε την ίδια ακριβώς στιγμή που τα "ωραία" είναι θρονιασμένα σ' αντίθετη κατεύθυνση.
Είναι ουτοπία η ευτυχία λες;
Όνειρο καμωμένο με λαχτάρες κι απαντοχές; Δεν σαρκώνεται λοιπόν;
Και τι περιμένουμε τότε;

Να σου πω, «... σήμερα δεν ήρθε, αλλά αύριο οπωσδήποτε θα 'ρθει...».

(Κι εμείς λέω να'χουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα)!


Γιώργο,
άμμος στα δάχτυλα, σπυρί κατά τον έναν ποιητή, ποτάμι ολάκερο κατά τον άλλον. Μια γουλιά, τη λογαριάζω αρκετή. Για μια στιγμή. Και για πάντα.


Τολίτσα μου,
πόσο εύστοχο!
Κι αναρωτιέμαι τώρα δα γιατί η ευτυχία έχει μονάχα ενικό αριθμό...
Τούτο, είναι λες για καλό, ή όχι;
Μήπως γιατί η ευτυχία μεταφράζεται σε αγάπη; Μόνο;

Κασσιανέ,
εσύ που έχεις τα μεγάλα μέσα κάτι θα καταφέρεις, δε μπορεί!
Εύχομαι το καλύτερο!


Doctor,
το σύμπαν συνομωτεί, δεν εξηγείται αλλιώς. Για να μας πάει κόντρα όμως. Για να μας έχει στην τσίτα. Να γεννοβολάμε όνειρα που χάσκουν παραπονεμένα. Ε, μα πιά!


Ναταλία!
Εσύ με τις ευαισθησίες το λες αυτό; Λέω λοιπόν πως το μαζί, λογαριάζεται πρώτα-πρώτα ως εναρμόνιση με τον εαυτό μας. Τα υπόλοιπα, έρχονται(;) παρακάτω...


Μαίανδρε,
φιλιά κι αγάπη μπόλικη, να'χει η ευτυχία να ζηλεύει, να πει να κοντοσιμώσει μια στάλα κι αυτή!

Εύστοχη και καυστική. Με δυο λέξεις τα είπες όλα. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Μόνο αυτοί που είναι μέσα τους καλά τα λένε τόσο χοντρά καπετάνισσα. Γι' αυτό σ' αγαπάω.
Πιστεύω κι εγώ στα θαύματα... Πιστεύω σε μένα :)))
Καλημερα!

Νίκο!
Πολύ χαίρομαι! Καιρούς και ζαμάνια που λένε... Όλα καλά να υποθέσω, ναι; Και να σου στείλω λαμπερές καλημέρες και το άρωμα του νότου να'χεις να γλυκαίνεσαι!



kerasia!
Κορίτσι-θαύμα είσαι και του λόγου σου! Έτσι χαρακτηρίζονται πλέον κείνοι που'χουν άνθη στην καρδιά κι απλόχερα τα σκορπάνε, δεν το ξέρεις;

Εγώ γλυκιά μου καπετάνισσα....εγώ...
Βγάλε το ερωτηματικό και βάλε ένα δεν, ξέρεις εσύ που ακριβώς, μαστόρισσα είσαι.

Με φοβούνται τα παρακάτω και δεν πλησιάζουν, δεν το είδες;

Φιλάκια στα μουτλάκια και μια αγκαλιά νααααααααααααααααααα.... γιατί από χθες έχω κολλήσει στις λέξεις σου!

Natalia!
Φιλιά κι αγκαλιές να'χουμε να ζεσταινόμαστε, να κάνουμε και ζήλειες στην κυρά-Ευτυχία που θαρρεί πως θα ορίζει αυτή τις διαθέσεις μας!

Τα υπόλοιπα;
Αν δούνε φως, ας μπουν!

Ωχ, άλλαξε η ώρα; Γι αυτό χάνω όλα τα ραντεβού μου;

Καλη σου μέρα Καπετάνισσα. Τα πανιά ψηλά!

Μια στάλα καθυστερημένο σε βρίσκω Helorus, μα δεν τρέχει και τίποτα...

Να'σαι μπροστάρης στης αγάπης το ρυθμό, μπορείς;
Αυτό είναι το σπουδαίο.
Να'χεις τον νου στο τικ-τακ της καρδιάς κι όχι σε κείνο των ρολογιών.

Φιλώ σε!