να προσθέσω ένα κατιτίς στο θαυμάσιο άρθρο σου...

1. στη θέση της λέξης Παιδεία βάζουμε πάντα Εκπαίδευση. (έχουν ελάχιστη σχέση)

2. Να προστεθεί στη Βία και ο θεσμός των Φροντιστηρίων, γιατί περί ΒΙΑΣ πρόκειται.

Σωστότατο.
Όταν διαμαρτύρονται οι γονείς για το ότι τα έξοδα εκπαίδευσης των παιδιών τους είναι δυσβάσταχτα, μια απάντηση μου έρχεται στον νου: "Όταν διαμαρτύρονταν τα παιδιά σας για την "μεταρύθμιση" Αρσένη, εσείς τους ονομάζατε αλήτες. Πως να σας ονομάσει κάποιος εσάς?"

Όσο για την "δωρεάν" παιδεία....
Ρώτα όσους ενδιαφέρονται για την εκ-παίδευση των παιδιών τους κατά πόσο είναι δωρεάν. Ρώτα επίσης και όσους δασκάλους και καθηγητές κάνουν ιδιαίτερα στους ίδιους τους μαθητές τους.
Αλλά βέβαια, άλλο εκπαίδευση κι άλλο παιδεία.

Πως το λες? Έκπτωση αξιών νομίζω...

Καλησπέρα, Καπετάνισσα. Ποτέ απ' όσο θυμάμαι στα 28 χρόνια μου το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν άμεση προτεραιότητα. Ήταν μάλλον πεδίο αμέτρητων πειραματισμών από την εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας που ήθελε να παρουσιάσει κάποια καινοτομία σε σχέση με την προκάτοχό της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα περιθώρια υλοποίησης και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή της. Πόσο σοβαρή είναι μια τέτοια πολιτική; Έχεις, λοιπόν, απόλυτο δίκιο όταν λες ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό ενδιαφέρον για την εκπαίδευση και ότι ο νόμος της ανταπόδοσης λειτουργεί και εδώ. Όσο για την παιδεία, πιστεύω ότι αυτή εναπόκειται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και καθόλου δωρεάν δεν είναι. (Κι αυτό δεν χρειάζεται να το πούμε - είναι γνωστό τοις πάσι).

Αγαπητή Serenity νομίζω πως κάνεις λάθος. Το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν ποτέ πεδίο πειραματισμών!
Αντίθετα ήταν πάντα προσεκτικά σχεδιασμένο από εξαιρετικά εφυείς επιστήμονες που σαν σκοπό είχαν και έχουν να προσφέρουν στην κοινωνία μέλη χωρίς κριτική σκέψη, εύκολα καθοδηγούμενα και χωρίς δυνατότητα αντίδρασης.
Και οπωσδήποτε πρέπει να τους αποδώσουμε τα εύσημα: Έχουν πετύχει πλήρως τον στόχο τους.

Οι μόνοι που έχουν ξεφύγει είναι "προϊόντα" μερικών αντιδραστικών εκπαιδευτικών που βάζουν την δική τους πινελιά στο σύστημα. Αλλά που θα πάει, δεν θα κουραστούν κάποτε?

Ροΐδη,
ναι, σωστή παρατήρηση ο διαχωρισμός. Παιδιόθεν αντιμετωπίζω την Εκπ/ση ως κομμάτι και επομένως, αντανάκλαση της Παιδείας.
Ίσως, η συχνότερη χρήση -από μέρους μου- της λέξης παιδεία, να υποδηλώνει την ανάγκη μου να δω ένα οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα ως μία σύνθετη και πολύπλευρη κοινωνική λειτουργία. Ως πολιτισμικό αγαθό.
(Το λέμε και Υπουργείο Παιδείας, τρομάρα του...)

Όσο για τα Φροντιστήρια, όπως λειτουργεί -και εξυπηρετεί- το όλο σύστημα, έχεις λόγους να στηρίζεσαι σ' αυτό που λες.


Ανώνυμε,
νομίζω είναι ανήθικο να ισχυρίζεσαι ότι παρέχεις δωρεάν παιδεία ενώ εκπαιδεύεις παπαγάλους και συνάμα τους σπρώχνεις προς το φροντιστήριο, γελοιοποιώντας την ίδια σου την ύπαρξη και αυτοακυρώνοντάς σε.

Είμαι στην εκπαίδευση χρόνια. Τα ξέρω αυτά που λες. Κι αιμορραγώ.

Καλά τα λες καπετάνισσα. Ξέρεις εσύ… Το ανοιχτό σου σχολείο όμως έχει ένα μεγάλο εχθρό… Το άλλο σχολείο!

«Το άλλο σχολείο» των ημερών βρίσκεται στο σαλόνι μας, μέσα στα περιοδικά, στις εφημερίδες, στους δρόμους, παντού… και το δηλητήριό του σκοτώνει!

Όπως είχε πει και ο Tao Pao όταν ρωτήθηκε γιατί τα παλιά καλά χρόνια οι άνθρωποι είχαν πιο ανοιχτά μυαλά: "Τα παλιά καλά χρόνια υπήρχαν περισσότεροι αναλφάβητοι"

Serenity,
η ελληνική εκπ/ση, ήταν μάλλον σαν τον άνθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν. Θύμα λαϊκίστικων αλλαγών και πεδίο οξύτατων αντιπαραθέσεων. Αυτό ήταν και είναι. Χώρος ιδανικός για ανίερες πολιτικές διαμάχες, ύπουλα καμουφλαρισμένος -συμφωνώ με τον ανώνυμο- , δίχως φαντασία και πρόταση ουσιαστική, χωρίς ανθρώπους με ψυχή, κατάρτιση και αποφασιστικότητα, με όραμα πρωτίστως και κυρίως:
Με βασικό τους στόχο την αναπαραγωγή μιας στείρας, αναμασημένης γνώσης που επαναλαμβάνεται για να αποστηθίζεται, σάν τον παπαγάλο του Φλωμπέρ.


Ανώνυμε,
η κριτική σκέψη ανατρέπει δεδομένα... Κι είναι για τούτο επικίνδυνη, ναι;
Εδώ με περισσή αναλγησία συντρίβουμε μεμιάς όνειρα κι εφηβικές αγωνίες, στον περιορισμό μιας επεξεργασμένης συλλογιστικής θα κολλήσουμε;

Να προστε8ω ομοφωνα με τον ροιδη και να συμφωνησω .

Θα επανελ8ω ομως στο 8αυμαστο κειμενο σου



Ιωαννα

VITA MI BAROUAK,
επειδή λοιπόν, το άλλο, μεγάλο σχολείο θέλει κριτική ορμή και συνειδητοποίηση πολλών πραγμάτων, καλό θα ήταν η εκπ/ση στις διάφορες βαθμίδες της να βάλει ένα χεράκι, τι λες;


Ανώνυμε,
πολύ ενδιαφέρουσα άποψη.
Καλύτερα αγράμματος, τουλάχιστον αυθεντικός, παρά να διακονείς την ημιμάθεια, πελαγωμένος ανάμεσα στην ατέλεια των σπουδών σου και στην αγωνία της αναζήτησης εργασίας.

Χμμ.. υποθέτω ότι αυτό μου είχα στο μυαλό μου παραήταν απλοϊκό για να είναι αληθινό.

που είχα *

B I A .

Δεν είναι η λύση
είναι η απελπισία τους.

Ε Π Α Ι Δ Ε Υ Σ Η .

Δεν είναι η παιδεία
είναι το μελλοντικό τους κέρδος.

Α Ν Τ Ι Λ Ο Γ Ο Σ .

Δεν είναι παράλογος
είναι η δικιά μας δύναμη,
και αν τους χαλάει...
Γουστάρουμε πάαααααααααααρα πολύ!

Πόσο δίκιο έχεις...
Σε όλα.

Αλλά πόσο "λάθος" είναι οι υποθέσεις που κάνουΜΕ για να καταλήξουμε σε αυτό το δίκιο ...
Για όλα...

"λάθος" με την έννοια ότι τα θεωρούμενα και δηλούμενα ως αυτονόητα, δεν αντιστοιχούν με τις ρεαλιστικές επιδιώξεις της κοινωνίας γύρω μας ...

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old, can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles, can you feel me?
Hey you, don't help them to bury the light
Don't give in without a fight.
Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone, would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out, would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high, as you can see.
No matter how he tried, he could not break free.
And the worms ate into his brain.
Hey you, out there on the road
Always doing what you're told, can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall, can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

Pink Floyd
The Wall

Για ολους οσους πιστευουν οτι πρεπει να διεκδικουμε τα ... αυτονοητα!!

Θα έλεγα ακόμη και "ναι" στις καταλήψεις,αν δινόταν σε αυτές ένα διαφορετικό περιεχόμενο και νόημα...Αν γίνονταν η αφορμή μέσα στα κατειλημμένα σχολεία να οργανώνονται συζητήσεις με γόνιμο προβληματισμό γύρω από θέματα παιδείας και μετατρέπονταν τα νεκροταφεία αυτά της γνώσης σε στίβο-πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης...
Σήμερα όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.Τα περισσότερα καταλαμβάνουν σχολεία για να χάσουν μάθημα,τα αιτήματά τους είναι άγνωστα στα περισσότερα και οι "καταληψίες " αντί να περιφρόυρούν-προστατεύουν το χώρο του σχολείου προχωρούν σε πράξεις βανδαλισμού...αποδεικνύοντας κι αυτοί με τις πράξεις τους το χαμηλό επίπεδο της παιδείας και του πολιτισμού μας...
Μαύρα χάλια δηλαδή!!!

Ευκαιρία έψαχνα και τη βρήκα για να μοιραστώ διάλογό μου με εξάχρονο:

- Πώς σου φαίνεται, Παναγιωτάκη, η Α δημοτικού;
- Εύκολη. Το νηπιαγωγείο ήταν πιο δύσκολο. Έπρεπε να πηγαίνουμε κάθε μέρα.

Καλή μας εβδομάδα!

Teiresia ας δούμε τα τεκτενόμενα με μια διαφορετική οπτική. Για ποιό λόγο μαθητές και φοιτητές προχωρούν σε κατάληψη?
Αν ήθελαν να χάσουν μαθήματα θα έκαναν απλά αποχή.

Η κατάληψη είναι ένα μέσο άμυνας στις απειλές των διοικήσεων σχολείων και πανεπιστημίων. Απειλές μέσω απουσιολογίου, γελοία πρακτική αλλά αποκτά σάρκα και οστά αν έστω κι ένας αντίθετος μπει στην αίθουσα διδασκαλίας.

Να είσαι σίγουρος ότι τα παιδιά ξέρουν ακριβώς τι θέλουν. Και γνωρίζουν επίσης καλύτερα από τον καθένα τι χρειάζεται για την διόρθωση του συστήματος. Δεν μπορούν να το εκφράσουν και να θέσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για συζήτηση. Μήπως είναι οι μόνοι?

Είναι χρέος δικό μας ιδίως αν θεωρούμε τον εαυτό μας φορέα πολιτισμού να τα πλησιάσουμε και να τα βοηθήσουμε να αρθρώσουν το λόγο τους.

Δεν καταφέρνουν βέβαια να περιφρουρήσουν τον χώρο τους με συνέπεια την ύπαρξη βανδαλισμών. Ποιός τους έχει μάθει πως γίνεται αυτό? Και πως περιφρουρούν τον χώρο τους οι κατήγοροί τους?

Αναπολώντας τα περασμένα, θυμάμαι ότι στη σχολή μου είχε γίνει κατάληψη δύο φορές ενόσω ήμουν φοιτητής. Το αίτημα: αναβάθμιση του προγράμματος σπουδών, και το είχαμε καταφέρει. Δεν είναι, νομίζω, τυχαίο ότι όλα τα άτομα που απαρτίζαν την επιτροπή κατάληψης είναι σήμερα καθηγητές σε Αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και διευθυντές σε ερευνητικά κέντρα.

Η παιδεία ως " κοινωνικό αγαθό "
Δωρεάν !
Αυτό είναι το ζητούμενο
Όχι ως εμπόρευμα

Η παιδεία, η γνώση και οι γνώσεις
δεν είναι καταναλωτικά προϊόντα
Εμείς όλοι μας τα φέραμε εκεί,
τα κάναμε προϊόντα, αγοράζουμε πια
την γνώση και τις γνώσεις, σαν από
Σούπερ Μάρκετ, για να τα χρησιμοποιούμε μόνο για βιοποριστικούς και μόνο λόγους.
Έτσι, απλά είναι τα πράγματα

Δεν χρειαζόμαστε μόνο ανοικτά
σχολειά
Αλλά ανοικτά μυαλά
Πόσοι όμως είναι αυτοί που τα
διαθέτουν, χωρίς κέρδος χρηματικό?
Γιατί το μόνο που μας νοιάζει
είναι το κέρδος το χρηματικό
και ο χρηματισμός, αυτό κάνουν
τα ανοιχτά μυαλά δυστυχώς.

Άντε να βρεις εσύ τα ανοιχτά
μυαλά, αυτά δεν πουλιώνται
σε Μαρκέτες, δεν αγοράζονται
Αλλά που να τα βρεις

Λες να υπάρχουν σε κανένα πάγκο
στη Λαϊκή αγορά
Μόνο εκεί μπορείς, ίσως, να τα βρεις.

Στην Αρχαία Αθήνα, εκεί τα εύρισκαν
τα ανοικτά μυαλά, στην Αγορά
στην Αρχαία όμως Αγορά και όχι
στην σύγχρονη και μοντέρνα.

Μεγάλο θέμα άνοιξες καπετάνισσα

Να είσαι καλά
Καπετάνιους χρειαζόμαστε
μόνο αυτοί ξέρουν από μπούσουλα
και πορείες και να βάζουν στίγμα
με τον εξάντα !

Καλό σου βράδυ !

πόσο δίκιο έχεις, και πόσο δίκιο εχει και ο ροίδης. ναξερες πόση "βία" άσκησα σήμερα στη τάξη του φροντιστήριου και πόσες τύψεις νιωθω κάθε φορά που το κάνω.

@anonymos,
"Αν ήθελαν να χάσουν μαθήματα θα έκαναν απλά αποχή."

Η κατάληψη προσφέρεται για μια...πιο μακροχρόνια αποχή από τα μαθήματα.Είναι και πιο...προστατευμένη σε βίαιες συμπεριφορές των εκάστοτε διοικητικών οργάνων των σχολείων.

Τώρα...,το τι ακριβώς θέλουν....Νομίζω πως ακόμη και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ξέρουν πολύ καλά τι δε θέλουν-και πολύ λιγότερο τι θέλουν-στο χώρο της παιδείας.Πόσο μάλλον τα παιδιά...

Φυσικά και να τα πλησιάσουμε.Φυσικά και να ενδιαφερθούμε για το μέλλον του τόπου.Φυσικά και να αποδώσουμε ευθύνες στις εκάστοτε κυβερνήσεις που δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την εκπαίδευση και ακολουθούν μηχανιστικά και με λανθασμένες αντιγραφές ό,τι είθισται στις...εξελιγμένες χώρες της Ε.Ε.

Όμως έχουν κι αυτά ένα μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί.Δεν μπορούν πάντοτε να οχυρώνονται πίσω από τα λίγα χρόνια της ζωής τους και τη δική μας-υπαρκτή,σίγουρα-ευθύνη για την κατάντια της σημερινής νεολαίας.

Νομίζετε πως η κυβέρνηση αισθάνεται άσχημα από τις καταλήψεις;...Ας καούν τα σχολεία...,δεν τους ενδιαφέρει.Θα βάλουν τους φορολογούμενους να τα πληρώσουν.
Ας μείνουν αμόρφωτα τα παιδιά....Δε θα μάθουν έτσι να καλλιεργούν την κριτική τους σκέψη και να τους αμφισβητούν...

Τι πρέπει να γίνει;...Αν και μάντης...,αγνοώ.Πάει καιρός που ιδιωτεύω ως απελπισμένος αριστερός που αμφιβάλλει ακόμη και γι' αυτόν τον αυτοχαρακτηρισμό του...

δεν θα σταθώ στα γνωσά και σε όσα ειπώθηκαν απ τους άλλους
γύρισες πίσω το μυαλό μου...δεν μπορώ να θυμηθώ τη δική μας εφηβεία,δεν μπορώ κι έτσι να συγκρίνω...
φιλιά Καπετάνισσά μου

Jo-Anna!
Πολύ χαίρομαι που αγκαλιάζεις ξανά ετούτη την παρέα! Όλα καλά ελπίζω, ναι;
Ζεστασιές καλοδεχούμενες τα λόγια σου, μες στους κάθε είδους χειμώνες. Μα να δεις πως έπιασε να βρέχει...


Serenity,
όχι απλοϊκή η σκέψη σου, δεν θα τη χαρακτήριζα έτσι. Είναι μάλλον η γενική εικόνα που κυριαρχεί, μια πρώτη εκτίμηση όπως λέμε. Αν κοιτάξεις όμως λίγο κάτω από τα πράγματα, θα βρεις κι άλλα, πολλά...


Sigmataf,
επαναστατημένο νιάτο!
Έλα να θυμίσεις στους λωτοφάγους καιρούς πως οι αγώνες έχουν θυσίες, έχουν στραβοπατήματα, έχουν όμως και μπροστάρηδες.

Μάρκο,
αυτονόητα, ε; Τι να'ναι τάχα σήμερα αυτονόητο... Διεκδικήσεις χρόνων έρχονται τούμπα και βάζουμε κάτω να ξανακουβεντιάσουμε την απαρχή τ' ανθρώπου και της πράξης του.
Λες και δε διαβήκαμε διαδρομές, λες κι όλο με τρικλοποδιές θα προχωράμε.


Τολίτσα,
τραγούδι λατρεμένο!
Για κείνα που θέλουν συμμέτοχους και συνένοχους για να εννοηθούν.


Τειρεσία,
υπάρχει κι αυτή η πλευρά, ναι. Σκοτεινή, ικανή δυστυχώς να βάψει με μελανά χρώματα ουσιαστικές μορφές διαμαρτυρίας.
Κι είναι ίσως ένα κομμάτι της όλης ιστορίας που δηλώνει με τρόπο θλιβερό την απαξίωση προς το θεσμό του σχολείου και τις αξίες του.

Teiresia χαίρομαι που συμφωνούμε ως προς τα ηθικά ελατήρια των κινητοποιήσεων.
Από εκεί και πέρα είναι λογικό να στηρίζονται στους κομματικούς μηχανισμούς εαν είναι οι μόνοι που τους έτειναν χείρα βοηθείας.

Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τον απελπισμένο για τις επιλογές του όταν δεν μπορούμε ή έστω δεν προσπαθούμε να του δώσουμε ελπίδα.

Και βέβαια η κυβέρνηση ενδιαφέται για τις κοινιτοποιήσεις. Αν δεν ενδιαφερόταν δεν θα υπήρχε τόση προβοκάτσια από το σύνολο των ΜΜΕ. Μην ξεχνάς ότι οι καθηγητές πληρώνονται. Δεν απεργούν. Και μην ξεχνάς και τις απαιτήσεις για την Ευρωπαϊκή σύγκλιση....

Attalanti,
έξοχο! Καταπληκτικό, αλήθεια!
Η αποθέωση της γλυκιάς παιδικής αθωότητας που μας γεννά χαμόγελα-ίδια μπουμπούκια!
Τα φιλιά μου.


Ανώνυμε,
τα κρίματα της νιότης είναι πολλά,ε; Της ωρίμανσης να δεις!


Sailor,
χαίρομαι για τις ευαισθησίες σου.
Βλέπεις, εμείς οι... μεγάλοι (κοίτα τώρα "ρετσινιά"), έχουμε ξεφύγει από κείνη την ορμητική ηλικία. Απέχουμε, όχι μόνο βιολογικά αλλά και ως στάση ζωής.
Το να κατανοούμε λοιπόν, είναι σπουδαίο. Πολύ.

padrazo,
σε νιώθω.
Το να αφουγκραζόμαστε -λέω-, το να καθόμαστε δίπλα και να κουβεντιάζουμε, είναι βήμα μεγάλο. Γέφυρα να περπατήσεις.


Τειρεσία,
ποιός λησμονεί την κριτική ορμή της νιότης, τη ζωηράδα, τη δύναμη, τη φλόγα της ψυχής που μπορεί να σημαίνει και επιπολαιότητα και αστοχασιά...



Αλκυόνη...
Και να μείνουν απέξω τα δικά μας για λίγο, καλό θα'ναι. Μόνο και μόνο για να μπούμε πιο "καθαροί" σε μια κουβέντα ανοιχτή με τα παιδιά. Κι αν δεν έχουμε την πρόσβαση να το κάνουμε, ας μην τα καταδικάζουμε άκριτα μέσα μας, αυτό λέω...

Καλημέρα βροχερή και... για δες! Χειμωνιάτικη, εδώ στο νότο!

Αποφεύγω να επανέρχομαι, αλλά θα το διαπράξω.
Σημείωσα με αρκετή δόση σαρκασμού και διάθεση κριτικής και αυτοκριτικής ότι :"τα θεωρούμενα και δηλούμενα ως αυτονόητα, δεν αντιστοιχίζονται με τις ρεαλιστικές επιδιώξεις της κοινωνίας γύρω μας ..." και η κρίσιμη λέξη είναι το ρεαλιστικές.
Θα σου κλέψω πολύ χώρο αν επιχειρήσω να το αναλύσω και δεν θα το κάνω, αλλά επιγραμματικά μπορώ να σημειώσω ότι η κρίση -γιατί περί κρίσης πρόκειται- βρίσκεται στην ίδια την κοινωνία, που οι αλλαγές στην οργάνωση και τον τρόπο παραγωγής, ανατρέπουν δομικά της χαρακτηριστικά.
Ένα σχολείο που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τους πραγματικούς (ρεαλιστικούς) στόχους που θέτει η κοινωνία, δεν μπορεί παρά ή να προσαρμοστεί, έχοντας ενδεχομένως και διαφορετικό ρόλο ή να καταρρεύσει.
Και ας μη μου πεις ποια κοινωνία, ποιους στόχους, ποια διαδικασία, γιατί και βέβαια μπορώ να απαντήσω, αλλά ....
Εκείνο που έμαθα τα λίγα χρόνια που ασχολούμαι με όλα αυτά, είναι πως ό,τι και να γίνεται οι ηγεσίες των κοινωνιών έχουν τους μηχανισμούς να αναπαράγονται και το πετυχαίνουν μια χαρά .
Αλίμον στους πολλούς...

Στο θαυμαστό σου κείμενο να προσθέσω αριθμούς: στην Ελλάδα ανά φοιτητή διατίθενται κάθε χρόνο από το κράτος 4.000 ευρώ. Στις ευρωπαΙκές χώρες από τα διπλάσια (9.500 εύρώ η πτωχή Πορτογαλία) μέχρι 20 και 30 (η Δανία). Αυτά.

Αχ αυτές οι γενιές που όλο έρχονται και όλο εκεί μένουν,ολοκαίνουργιες που όλο και παλιώνουν .Τα ίδια και τα ίδια .Πρέπει να καταλάβουνε πια όλα τα παιδιά πως η γνώση είναι το μονό εφόδιο που έχει κανείς. Και αυτό δυστυχώς κατανοείται όταν είναι πια αργά,μόλις τελειώσει η πλάκα με τις καταλήψεις και αρχίσει η πλάκα με την ανεργία και την απασχόληση των 500 ευρώ μηνιαίως πάνω στα παπάκια για διανομές και στις part time jobs.

Ο Μάρκος είπε τα πάντα...
Θα αλλάξω μοναχά το επιμύθιό του: "αλίμονο στους λίγους"
Διότι οι πολλοί είναι "ρεαλιστές"

Στον ρεαλισμό μας ταιριάζει το πάνσοφο και προφητικό λαϊκό τραγούδι που αναφέρει:
"Για τα λεφτά τα κάνεις όλα
για τα λεφτά δεν μ' αγαπάς
μα θάρθει κάποτε η ώρα
που δεν θα ξέρεις που χρωστάς"

Δεν πρέπει να διερωτηθούμε για την ρίζα του προβλήματος? Πόσοι χάνουν από μια ουσιαστική δημόσια εκπαίδευση? Αναφέρω τις ομάδες που μου έρχονται στο μυαλό, χωρίς επεξεργασία:

Αυτοί που ζουν από την ιδιωτική αμοιβόμενη εκπαίδευση: Μαθηματικοί, φιλόλογοι, μουσικοί, χορευτές, καλιτέχνες εν γένει, χημικοί και τόσοι άλλοι επιστήμονες που έχουν στρατευθεί για να αναιρέσουν την ανεπάρκεια της δημόσιας εκπαίδευσης.

Αυτοί που υπηρετούν την δημόσια εκπαίδευση γιατί θα αναγκαστούν να αξιολογηθούν΄και να ενημερωθούν σε μια δια βίου ενασχόληση, και θα χάσουν το κατιτις των ιδιαιτέρων στους μαθητές τους.

Όταν αυτές οι ομάδες ταπεινωθούν λέτε να αφήσουν ήσυχες τις υπόλοιπες που τα παίρνουν απ' την πίσω πόρτα? Φερειπείν γιατρούς των δημοσίων νοσοκομείων, δημόσιους υπάλληλους κάθε κατηγορίας κλπ?

Και αν χάσουν αυτοί τι θα κάνουν οι τράπεζες? Ποιός θα παίρνει καταναλωτικά δάνεια?
Και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις? Πως θα κινείται το χρήμα?

Για να μην πολυλογώ το αίτημα για αναδόμηση της παιδείας είναι δίκαιο, αλλά με μια ανάλυση του δικαίου κατά Πλάτωνα.
Μόνο που η αναδόμηση αυτή απαιτεί σύγκρουση όχι με την κυβέρνηση αλλά με όλον τον κοινωνικό ιστό.

Ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς και ας παραδεχτούμε ότι "για τα λεφτά τα κάνουμε όλα", και ας μην κατηγορούμε τα παιδιά μας που ονειρεύονται. Μας βολεύει αυτό το χάλι αλλά ας τους δώσουμε το δικαίωμα στην αθωώτητα και στο όνειρο.
Τουλάχιστον εμείς - απ' ότι θυμάμαι- τα γευτήκαμε.

Ναι, Μάρκο, ναι.
Πως θα ήταν αλλιώς αφού είναι θεσμός κοινωνικός το σχολείο, στοιχείο συστατικό των κοινωνικών δομών, δημιουργός και δημιούργημα της κοινωνικής πραγματικότητας...
Όταν οι κοινωνίες είναι σε διαδικασία μετασχηματισμού, οι θεσμοί μοιάζουν ανίκανοι να απαντήσουν σε κοινωνικές ανάγκες. Είναι ασταθείς, μη λειτουργικοί, χωρίς σαφή ταυτότητα και ρόλο.

Υποτίθεται βέβαια ότι ετούτη η ρευστή διαδικασία μορφοποίησης φτάνει κάποια στιγμή στο τέρμα της και το καινούργιο γεννιέται.
Στην κοινωνία, στους θεσμούς, στις διαδικασίες.
Υποτιθέστω βέβαια ότι οι ηγεσίες, αλλάζουν ρότα...



Αdvocatus diaboli,
ετούτη η σκληρή -έξω από συναισθηματισμούς- γλώσσα των αριθμών, ξέρει να μας βαράει κατάστηθα. Και να μιλά στα ίσα.
Και καλά εμείς, ακούμε. Άλλος κανείς;


Αχ, μωρέ Candyblue μου,
τα'χουμε μπουρδουκλώσει και μεις τα παιδιά με τον αχταρμά των αξιών που διαθέτουμε... Αξία και δύναμη η γνώση, ναι, μήνυμα ισχυρό από τη μιά, εύκολα και γρήγορα λεφτά -ίσως και πονηρά- σε καλές μπίζνες, από την άλλη.
Είναι και το άλλο: Ο νέος ζεί το σήμερα σα να'ναι πάντα.
Όσο κι αν τον φοβίζει η ανεργία, τον κερδίζει η ζωή. Όπως και όσο...
Κι εμείς! Του δείξαμε πως ν' απαξιώνει τα πάντα γύρω, ε, μας τα φοράει τώρα καπέλο.

καλή μου...

γιατί όλα παντού είναι τόσο χάλια... λίγες φωτεινές εξαιρέσεις παντού για να μην χάνουμε την ελπίδα... αυτό είναι όλο.

Πυθία,
λιακάδες και φεγγάρια φέρνεις ομορφοκόριτσο!
Και να δεις που έτσι ζυμώνεται το "μαζί"!


Ανώνυμε!
Αχ, αυτά τα συμφέροντα, συμπλέοντα, διαπλεκόμενα, όλα στοιχειά από πάνω μας, φραγμοί σε δρόμους που αγωνιά η ψυχή ν' ανοίξει.
Δύσκολοι καιροί.
Κι η ζωή μας "λίγο απ' όλα", σαν το παντοπωλείο στο παλιό αλφαβητάρι της Α' Δημοτικού.
Απροσπέλαστη -στο μεγαλύτερο μέρος της- από τη φαντασία, το χιούμορ, από τη διάθεση να δεις παραπέρα, να νιώσεις τη δυναμική μιας αλλαγής.

Alexandra,
αισιόδοξο πλάσμα, εσύ!

Πόσο να μας κρατήσει η ελπίδα, λέω... Και πόσους δρόμους να φωτίσει μια φλογίτσα τόση δα;

Εδώ θέλουμε να φωταγωγηθεί μια χώρα. Ακόμα πιο δύσκολο, κάποια εκατομμύρια εγκέφαλοι...

Η άποψη σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Κανείς δεν έδωσε ποτέ δεκάρα για την παιδεία εδωπέρα. Και ο σεβασμός κερδίζεται. Ακόμα και από τους πιο ισχυρούς. Δε χαρίζεται. Δεν τους τον χρωστά κανείς...

Οι ισχυροί Δόκτωρα, σε μας στηρίζουνε τη δύναμή τους.
Μόνο που το θυμούνται αραιά και που. Να, κάθε τέσσερα χρόνια, ναι;
Τι να σου κάνω που η εξουσία μοιάζει με το μέλι. Γλυκειά αλλά κολλάς!