Δεν χωρίζουν δυό δρασκελιές την αλήθεια από το παραμύθι.
Η αλήθεια η δική μου είναι το παραμύθι κάποιου άλλου.

αφήνω ανάσα προς τα κει μπας και μάθαινουν και οι δικές μου να κάνουν τέτοιες δρασκελιές στο μέλι.καλό ξημέρωμα

Αθεόφοβε, χμ...
Το περίμενα αυτό!
Ναι, συμβαίνει να μυθοποιεί ο άλλος την αλήθεια της ψυχής σου, ακόμα και να την κάνει λόγο έμμετρο να την αναμασά...
Όμως, δεν είναι κάποιες φορές, έτσι... αχτινοφωτισμένες, που θωρείς τη μαγεία σε πράγματα της κάθε μέρας, φθαρμένα, κουρασμένα απ' τον καιρό; Κι έτσι, φωτίζονται αλλιώτικα;


Northaura,
να μαζέψεις όλες τις μέλισσες να δουλέυουνε για πάρτη σου/τους, να φτιάχνουνε μελάκι να'στε μες στη γλύκα!
Όμορφη νυχτιά να'χεις κι από δω...

Μια είναι η δρασκελιά που χωρίζει αλήθεια και παραμύθι.
Μια όχι δυο.
Και φτάνει ένα χαμόγελο,ακόμα και κάπου ξεχασμένο, για να την κάνουμε αυτή τη δρασκελιά.

Καλό σου βράδυ

Ξανά σοφός Μάρκο.
Η ζωή είναι των παραμυθιών και των ονείρων.
Σ' αυτήν δεν πλάθονται;

Και ναι, ίσα ένα πέρασμα μικρό, τόσο δα, μια ρωγμή για ένα φευγαλέο κοίταγμα ίσα ν' αποφασίσεις αμέσως.
Όλα τα σπουδαία κι ακριβά είναιένα τσιγάρο δρόμος.
Άλλο αν εμείς ξενιτευόμαστε κι αλωνίζουμε τα σύμπαντα...

Και έγινε μέλι στα χείλια
η βραδιά, καπετάνισσα
χάρτης απλωμένος που περπατάς
επάνω του

Η αλήθεια μπορεί να είναι μια
η δυο δρασκελιές
Η ζωή όμως ?
Δεν είναι παραμύθι !

πάντως είναι πολύ όμορφα γραμμένο
όπως πάντα καπετάνισσα !

Καλό σου πρωινό
φθινοπωρινό !

H αλήθεια ποτέ δεν τέμνεται με παραμύθια καπετάνισσα...
όσες δρασκελιές κι αν τη χωρίζουν
πάντα παράλληλα βαδίζουν!

Καλημέρα!

"και άπλωσαν οι μυρωδιές και αγκάλιασαν χώρους και ανθρώπους"

Πραγματι, οι μυρωδιές σμίγουν με την πρωταρχική μας ουσία. Εναρμονίζονται αβίαστα με την αλήθεια. Απ' όλα τα αισθητά οι μυρωδιές ανακαλούν πιο εύκολα τις ξεχασμένες μνήμες.
Οι μυρωδιές, προϊόν της πιο ασχημάτιστης και πρωτόγονης αίσθησης!

Γιατί άραγε?

Ο ανώνυμος.

Μια ρομαντική δρασκελιά, νομίζω ότι αρκεί…

Διακρίνω μια μελαγχολία (στον τίτλο) ή μου φαίνεται;
Εσύ είσαι μάγισσα!
Μπορείς να κάνεις ό,τι θες! ;)
Τα φιλιά μου.

"...αχ! Να 'ταν η αλήθεια μου
σαν ψέμα αληθινή..."

Τώρα εμένα της... ρονταρικιάς παραμυθούς, μου φαίνεται ότι αλήθεια και παραμύθι είναι όμοροι νομοί. Οι κάτοικοι του ενός συχνά εκστρατεύουν εναντίον του άλλου. Και αντίστροφα. Γι' αυτό τα όρια δεν είναι ποτέ σταθερά ή καθορισμένα. Εξαρτάται από το ποιος επιτίθεται κάθε φορά και μέχρι που επεκτείνει τα όρια του νομού του.

e-Φιλιά!

κι αν είναι δύο;
γιατί δεν μπορώ να τις φτάσω;
καλό μεσημέρι καλή μου καπετάνισσα, χάθηκες..

Kapetanissa, sta 20 metra apo do pou eimai exei thé du hamam! Psinesai na fero?

ίσως και καμία
ίσως να στέκεσαι πάνω του
καιρό τώρα

Η αληθεια και το παραμυθι
ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα
αναλογα με την οπτικη γωνια
που βλεπει καποιος
τα πραγματα.

Η εσωτερικη αναζητηση
ειναι ακομα πιο δυσκολη
και εξω απο καθε παραμυθι.
Εκει υπαρχει μονο
η Αληθεια.

ΥΓ: πολυ καλο ποστ.

ζερο.

Τα ωραία παραμύθια κρύβουν περισσότερη αλήθεια από όλες τις πραγματικότητες...

Την καλησπέρα μου, Λεβέντισσά μου...


Βολκώφ

Το παραμύθι είναι η αλήθεια στο στόμα της φαντασίας.
Εκπνέω πραγματικότητες,εισπνέω μαγεία...

Όλοι οι χρησμοί μου, αφορούν στο παρελθόν-έτσι ποτέ δε θα μ' ερμηνεύσει το μέλλον.
Γι' αυτό και σε ήξερα από τότε που δεν υπήρχα.
Μαγεμένος...

Μη κλεινεις ματια μου τα μανταλα στο ηλιο
Κοιτα που παιζει στην ακρη κι ερχεται καταδω να δει
τα κοριτσια να γελουν και μας να υφαινουμε καινουργια σεντονια....

(καπετανισσα θαλασσα οι λεξεις σου και τις αναγνωριζω)

Υπάρχουν αλήθειες που θα ήθελα να ήταν παραμύθι. Όμως δεν είναι. Κι είναι πολύ σκληρό μερικές φορές. Καπετάνισσά μου, αυτή τη φορά ο τίτλος σου με αγγίζει πλήρως, αλλά ανάποδα.Δεν μπορώ να το δω ρομαντικά ή φιλοσοφικά. Ίσως φταίει η αλήθεια, που μερικές φορές είναι πολύ σκληρή.
Την αγάπη μου!

Να ταξιδέψω στις αναμνήσεις είναι εύκολο και απλό...μα θέλω να τις ζήσω ξανά και δεν μπορώ και αυτό μου προκαλεί θλίψη. Είναι μισή δρασκελιά υπόθεση, μια αναπνοή μια ανάσα όπως λες και εσύ καπετάνισσα σοφή, να ξαναζήσω μέσα στο παραμύθι, να φέρω όλα τα όμορφα πάλι μέσα στο μυαλό μου...μα θα είναι τόσο εύθραυστα που θα μπορεί το χτύπημα ενός τηλεφώνου να μου τα γκρεμίσει.

Sailor,
η ζωή είναι απτή πραγματικότητα, αν έχεις τούτο κατά νου.
Μπορεί όμως, στ' αλήθεια μπορεί, να ξεκλέβει άνθη παραμυθιού να ραίνει τις στιγμές της.


Clowd,
αλλιώς φαντάζει στα δικά μου μάτια.
Παραμύθια να γεννιώνται στο φως της αλήθειας, σωστά; Εδώ δεν τα γεννοβολάμε, εν ζωή; Κι η φαντασία μας που τα κανακεύει και τα θρέφει και τους γλυκομιλεί; Αγέρα πραγματικό δεν αναπνέει;


Ανώνυμε...
Όσφρηση, αίσθηση ισχυρή!
(Ιδέα μου'δωσες τώρα, για άλλο γραφτό)... Μυρωδιές που'χουνε ποτίσει τη μνήμη, ανάκληση στιγμών αλλοτινών απρόσμενα, δύναμη που έρχεται με ορμή και αιχμαλωτίζει τα εγκεφαλικά κύτταρα και σε πάει και σε πάει...

Η μνήμη μας εξαρτάται από μυρωδιές.
Καθοριστικά κι απόλυτα.

VITA MI BAROUAK,
ένα τόσο δα πέρασμα ούτως ή άλλως, χωρίζει τα σημαντικά από τ' ασήμαντα... Τα ουσιώδη από τα επουσιώδη.


Serenity,
μα είναι τόσο τρυφερή, τόσο εύθραυστη η μελαγχολία!
Ταιριάζει σε... όλους μας!
Άσε που πάει χέρι-χεράκι με τον Σεπτέμβρη!
Αχ, αγαπημένη μου!
Να'χα λέει και το ραβδάκι το μαγικό, να πασπάλιζα τον κόσμο με αστρόσκονη να'χε να κάνει όνειρα και να λέει παραμύθια!


Marilia,
γεφυρώματα! Ενώσεις, δεσμοί, δεσίματα και δοσίματα, συμφιλιώσεις. Συν, γενικώς. Συνταίριασμα, συντρόφιασμα, συμπόρευση.
Ναι και ναι και ναι.
Ή αλήθεια μου μες στα παραμύθια, κι εκείνα να γλυκαίνουν την πραγματικότητά μου.
Γίνεται.

Καπετάνισσα αφήσου στο ταξίδι... και άλλοι το έκαναν και δεν μετάνοιωσαν. Άκου την καρδιά σου και ακολούθα την αληθινή σου ζωή.

Ναι, το τσάι είναι μαγευτικό. Δοκίμασε τσάι γιασεμί (που λατρεύω)... Θα με θυμηθείς!

Όμορφη Καλημέρα!

Global,
γιατί έχεις το βλέμμα στραμμένο αλλού.
Και το παραμύθι, θέλει αποκλειστικότητες.

Αγάπη να τυλίξει τις μέρες σου αγαπημένο παιδί.
Μη σκιάζεσαι... Πάντα σ' έχω έννοια. Κι οι τρεχάλες μου θα πάψουνε, ή, θα τις πάψω με το ζόρι!



Μαίανδρε,
είκοσι μέτρα; Πόσες δρασκελιές πάει να πεί;
Βρε! Ακόμα εδώ είσαι;
Μπαγκέτα νεράϊδας: Γκλονγκ...


Candyblue μου,
σαθρή είναι η γη μου, δίχως άλλο!
Σεισμογενής περιοχή.
Κι όταν την αφουγκράζομαι, παίζει μαζί μου. Λέει πως είναι χώρα αλλόκοτη, μυθική και συνάμα η μάνα του κόσμου τούτου...

Ζέρο μου,
όλα τα δίκια θα στα δώσω.
Κι η από μέσα αναζήτηση, σωστά, θεριό μεγάλο.
Δύσκολα να το κουμαντάρεις -συχνά αφήνεσαι στο καιρό- κι αν δεν αντέχεις την αλήθεια σου,ε... εκεί να δεις πισωγυρίσματα!

Αγάπη κι από Νοτιά μεριά.



Θεοδόση,
φεγγοβολά η αλήθεια όπου κι αν την καταχωνιάζουμε.
Στις σκιές του μυαλού μας, ή στις ανεξερεύνητες παραμυθοπολιτείες.



Τειρεσία,
καλώς ήλθες! Κόπιασε, όχι να... ΄ξομολογηθείς τα μελλούμενα, μα να σμίξουν οι φωνές μας στο ίσο των παραμυθιών.
Ευχαριστώ σε για τα όμορφα λόγια.
Γνώστης των άγνωστων, ε;
Τι να πούμε μείς που... ούτε την τύφλα μας...

Χαρυβδιςς,
μάζεψες τραγούδια των πουλιών, τιτιβίσματα και φτεροκοπήματα κι ήρθες; Τι ομορφιές ειν' τούτες;
Ανοιχτά πορτοπαράθυρα στον ήλιο της ζωής!
Κι οι καρδιές, φάτσα φόρα!

(Θάλασσα; Ω, άιντε ν' αρμενίσουμε!)


Ελπίδα μου, εσύ ξέρεις!
Εγώ θέλω να κρατάς κουβάρια τις κόκκινες κλωστές και να πλέκεις ιστορίες γι' αγάπες. Κι αυτό, το μπορείς!


Where is my happiness,
θαρρώ πως λες κάτι άλλο γλυκό παιδί! Το να εξιδανικεύεις μια κατάσταση, να μυθοποιείς ανθρώπους και να τρέφεις αυταπάτες είναι άλλο. Φτου ξελευτερία σ' αυτό. Μακριά.
Μην τ αφήσεις να σε κυριεύσει με την πλάνη του.
Δες, ζήσε την αλήθεια και δώσε της πνοή παραμυθιού!


Αλεξάνδρα μου,
δεν έκανα ποτέ κάτι άλλο στη ζωή μου πέρα απ' αυτό που λες. Και δεν υπολόγισα κανένα "κόστος". (Φαίνεται θαρρώ). Και κατ' εμέ, μονάχα έτσι, έχει ορμή και φλόγα η ζωή.
Όσο για το τσαγάκι;
Χμ... Τώρα που θα καλοδεχτούμε το χειμώνα, γιατί όχι;

Καπετάνισσα, Κάθε Μέρα Αλλη Μέρα. Αυτή είναι και η αλήθεια -αυτό και το παραμύθι-αυτή η ανάμνηση -αυτή και η ευτυχία της στιγμής. ΄Μόνοι μας το κάνουμε το Θαύμα και όποιος δεν το καταλαβαίνει -τουλάσιτον ας κοιτάζει...σε φιλώ

ωραία που είναι να ζει κανείς το παραμύθι του!
καλή βραδιά σε όλους.

Σκέπτομαι ότι η Ζωή είναι ο Μύθος, όχι η Παραμυθία...

Η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο είναι ποιοτική πάνω απ'όλα.

Η Ζωή είναι αφήγηση (μυθεύμαι, μύθος) εν τη πράξει - η παραμυθία είναι ο εξοστρακισμός αυτής της αφήγησης σε άλλη πορεία και στόχο, όπως ακριβώς η σφαίρα που εξοστρακίζεται στο πουθενά...

Στο βαθμό που ζούμε τον Μύθο, ας τον ακολουθήσουμε... ο Μύθος είναι γνώση πάνω απ'όλα...
Όταν η ανθρώπινη αντίληψη ...ξεζιππαριστεί (να χρησιμοποιήσω ορολογία PC εδώ) από το .zip αρχείο του εγκεφάλου της και τα περιεχόμενά της κατακλύσουν τον έως εκείνη τη στιγμή υπνωτισμένο άνθρωπο,
μόνο τότε ο Μύθος θα παύσει να υφίσταται..δεν θα μας είναι πλέον αναγκαίος.

κάπου το διάβασα.
Το παραμύθι δεν είναι η αλήθεια, μα τουλάχιστον δεν λέει ψέματα. Λες να είναι έτσι καπετάνισσα? Να είναι αυτό το γοητευτικό του μυστικό?
Θες να πάμε σήμερα στην χώρα του ποτέ μια βόλτα?
Σε φιλώ με καλημέρες

πόσο αδύναμη και πόσο μόνη θαναν η ζωή χωρίς την αληθεια του μύθου..Απαπα ούτε να το σκέφτομαι

καλημερα

Με μια δρασκελιά θα χωθώ στην τσαγιέρα σου μέσα, για να με ζαλίσουν τα αρώματα και οι εικόνες να χαϊδέψουν τα μάτια μου και το χαλί το μαγικό να με ταξιδέψει σε κόσμους αλλοτινούς. Τόσο εύκολα γίνεται η αλήθεια παραμύθι...

Και μία, καμμιά φορά :)

Salome,
βέβαια ναί!
Κάθε στιγμή κι άλλη στιγμή.
Το θαύμα μέσα μας, το θαύμα στα χέρια μας, το θαύμα εμείς.



Ελένη,
όμορφα είναι να ποτίζουμε την στεγνή πραγματικότητα με τη δροσεράδα μιας μαγικής στιγμής. Για να γλυκαινόμαστε και να αντέχουμε καλύτερα και να ομορφαίνουμε πιο πολύ!



The Return,
το ξέρεις καλά πως οι μύθοι, μας εξυπηρετούν πολλαπλώς. Πέρα από την πολιτισμική τους διάσταση και τις εσωτερικές αναζητήσεις στις οποίες ακουμπούν, κάποιες φορές γίνονται σημείο αναφοράς.
Άσε που πότε-πότε τροφοδοτούν και την πραγματικότητα. Ή, γίνονται το περιτύλιγμά της.
Το να 'χεις ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή, είναι θαρρώ, σπουδαίο.

Λέω πως είναι έτσι, Χνούδι αγαπημένο! Χορτασμένοι καθώς είμαστε από τις "καθημερινές αλήθειες", να στραφούμε στα παραμύθια που μας μεγάλωσαν, που μας ανάθρεψαν, που μας σεργιάνησαν σε χώρες μαγικές, μπας και βρούμε γιατρειά...


Χάρυβδις!
Και μόνη και αδύναμη και λειψή και στεγνή και άχρωμη και πάμφτωχη.
Δε χρειάζονται πολλά. Δες την! Στα βλέμματα τριγύρω...


Πυθία,
μάντισσα σπουδαία, πλάσμα που ατενίζει αλλιώτικους ουρανούς, εγώ λέω να σ' ακούω! Να'χω τις συμβουλές σου οδηγό και σκέπη μου και τα λόγια σου τα ξεχωριστά, πολύτιμο φυλαχτό μου!

Tradescadia,
τόσο εύκολα, ναι.
Μια ανάσα, ένα φύσημα στη φλογέρα του Δερβίση, ένα γκλιν-γκλον με το ραβδάκι που λαμπυρίζει, τι λέω!
Ένα φου στα βλέφαρα να χαμηλώσουν!
Να φανεί ο κόσμος ο αλλιώτικος...



Και μία, πολλές φορές Καλόλυκε!
Το πέρασμα στην απέναντι όχθη, δουλειά δευτερολέπτων. Το γύρισμα της ρημάδας της σκέψης στο μυαλό, πελέκημα χρόνων και χρόνων...