Το ίδιο το ερώτημα έχει την απάντηση.
Στο ΚΑΙ.

Καλησπέρα

Δεν σηκώνω το χέρι...αλλά γίνομαι μικρή μικρή...ελπίζοντας ότι η πλάτη του μπροστινού μου θα με καλύψει...και η ζωή δεν θα μου ζητήσει να πλησιάσω στην έδρα...και να πω το μάθημα μου...

Γιατί όσες φορές έγινε το μυαλό η ασφαλιστική δικλείδα της καρδιάς μου...μετάνοιωσα για όσα δεν έκανα...
Και όσες η καρδιά...πήρε τον ίδιο ρόλο...μάζεψα τα κομμάτια μου...!

Φιλιά Καπετάνισσα

Η Καρδιά

Μυαλό χωρίς καρδιά δεν υπάρχει !

Τέλος καρδιά τέλος όλα

Δεν υπάρχει λειτουργία μυαλού
χωρίς Καρδιά

Καλό βράδυ
από καρδιάς !

πάρα πολύ καλή ερώτηση ...αν και συμφωνώ με τον μάρκο ...νομίζω ότι υπάρχουν εκατομμύρια, διαφορετικές , απαντήσεις , όσες είναι δηλαδή και οι καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων πάνω στην γη ...
Για μένα εως τώρα η καρδιά ήταν πάντα , η ασφαλιστική δικλείδα του μυαλού μου ....και ελπίζω αυτήν την φορά να μην χρειαστεί να
ξαναμαζέψω τα κομμάτια μου....

φιλιά καπετάνισσα

Thelw na pisteuw oti tis prwtes 3 dekaeties einai h kardia, meta, th diakybernhsh analambanei to mualo. Elpizw na mhn xreiastoun alles 3 dekaeties gia na erthei pali sthn eksousia h kardia mou.

Eν αγαστή συμπνοία λες Μάρκο μου, ε;
Ιδεατές ισορροπίες ή η κορύφωση της ωριμότητας;

Μάλλον η ζωή με μάτια καθαρά.


Giramondo,
μα τι υπέροχη που είσαι!
Κοριτσάκι που το πιάσανε στα πράσα!
Μπας και σε πρόδωσε η ζωή;
Μπας και σε μαρτύρησε τ' όνειρο;

Έτσι είναι τα πράγματα μικρή.
Τραμπάλα. Αέναη.


Sailor,
καραβοκύρη σπουδαίε!
Την καρδιά έχεις για οδηγό κι ερμηνευτή σου, πως αλλιώς;
Τετραγωνίζεται ο άνθρωπος;
Παύει το τικ-τακ να μας ορίζει;
Στο κόκκινο λοιπόν!
Όπου φλογίζεται η ζωή...

Ηω-λιθικέ,
σα να μην έχεις άδικο!
Δεν το λεγε κι ο Μικρός Πρίγκηπας;
"Μόνο με τη καρδιά βλέπει κανείς σωστά. Το ουσιώδες, είναι στα μάτια αόρατο".


where is my happiness,
καλώς μας ήλθες κι άμα την αναταμώσεις την κυρά ευτυχία για πάρτη σου, πες μας το να κάνουμε μια περατζάδα...
Που λες, άσε κάτω τα χρονόμετρα και τα ημερολόγια.
Δε μετριέται έτσι το πάθος της ψυχής τ' ανθρώπου.
Μήτε ο μέσα χαλασμός που ακυρώνει τη σκέψη και φέρνει τούμπα μαθημένα κι αμάθητα.

Μας αρέσει δε μας αρέσει, τα ωραία η καρδιά τα γεννά.
Στο κατόπι της εμείς.
Αιωνίως.
Μέχρι το τελευταίο αχ.

Ωχ! Ποιό μυαλό;

A by principal love refugee! ;D

Δε νομίζω ότι υπάρχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αφαλιστική δικλείδα.
Ισορροπούμε ανάμεσα στα δύο, ΑΝ ισορροπούμε.
Καλημέρες :)

ωχ πάλι θα μείνω σε αυτό το μάθημα... Καρδιά θέλω να πω αλλά διστάζω...

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΟΣΟ ΚΙ' ΑΝ ΠΟΝΑΕΙ.....

Τι είναι χειρότερο; Άκαρδος ή άμυαλος;
Όποιος έχει απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα απαντήσει και στο ερώτημα του Μόντη, καπετάνισσα...

Αδιάβαστη.. Εντελώς..:)
-μπορείτε να με 'κόψετε' από το μάθημα, αν σας κάνει..καρδιά...!

Καλημέρα, αγαπημένη ταξιδεύτρια..:

αν έχεις καρδιά χάνεις τα μυαλά σου
αν έχεις μυαλό χάνεις το μπούσουλα

Καπετάνισσα
Εδώ πάμε και σπουδάζουμε, διαβάζουμε βιβλία, εφημερίδες, ιστορία....και γιατί περικαλώώώ????
Για να ακονήσουμε το μυαλό μας...που μας έλεγαν μικροί, και γιατί να το ακονήσουμε???...για να μπορούμε να το χρησιμοποιούμε στη ζωή...να το χρησιμοποιούμε ως ασφαλιστική δικλείδα στα προβλήματά μας και όχι μόνο!!!
Έχεις ακούσει τρόπο να ακονήσεις την καρδιά?? Όχι ερωτώ σε!
Έχεις? Μάλλον όχι!
Γιατί?
Αφού είναι ελεύθερη,ασυγκράτητη,"τσαούσα", ονειροπόλα, τσαμπουκαλού και καπετάνισσα!!!!
Με εννοείς ή να πάρω βόλτα τα κύματα πάλι??? :-)))))

καλησπέρα καπετάνισσα...

μου θυμίζει εκείνο το ερώτημα
που προσπαθεί να ερμηνεύσει
τις απαρχές της ζωής μας:
"η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;"...

και 'δω, μιλάμε για την απαρχή
της συναισθηματικής μας ζωής...

μπορούμε να την εξηγήσουμε;;;
χρειάζεται να την εξηγήσουμε;;;
μήπως πρέπει να θεωρούμε de facto
ότι αυτά τα δύο 'όργανα'
πρέπει να έχουν αγαστή συνεργασία
για να υπάρχει ισορροπία μέσα μας;;;

και θα μου πεις με το δίκιο σου
μπορεί να υπάρξει έρωτας με λογική;;;
όχι, θα σου απαντήσω...
αλλά θα ρωτήσω με τη σειρά μου:
"μπορεί να υπάρξει συνέχεια χωρίς λογική;;;"

Ovi μου, τώρα την είπες την κουβέντα την σωστή!
Αλήθεια ποιό;
Κείνο που παλεύουμε να πείσουμε να μην μας εγκαταλείψει εντελώς;


confused
αυτή κι αν είναι η μόνιμη σύγχυση στον άνθρωπο! Που να κλίνει η ζυγαριά, που να στραφεί η πυξίδα, τι κατεύθυνση να'χει ο δρόμος ο σημαντικός.
Κι απ' τα δυό ναι. Συνταιριασμένα. Κι ας... τσακώνονται πότε-πότε...


argyrenia,
όχι μόνο δεν θα μείνεις, αλλά θα σε κάνω και σημαιοφόρο!

Κρινιώ,
η αρμονία είναι το ζητούμενο.
Ή, για να το πω αλλιώς, πως γίνεται να'ναι συγροτημένη έτσι η σκέψη, ώστε να διαβάζει σωστά τα μηνύματα της καρδιάς...


Χρήστο μου,
δεν είμαι απολύτως βέβαιη γι αυτό... Ο άμυαλος ή ο άκαρδος δεν έχει επιλογή. Στερείται παντελώς του ενός εκ των δύο. Ο Ποιητής άλλο συλλογάται. Πότε πορεύομαστε με μεγαλύτερη σιγουριά κι ασφάλεια (κι είμαστε κι ευτυχισμένοι τελικά):
όταν, στις αποφάσεις μας, υπερέχει η σκέψη, ή το συναίσθημα;
Ποιό από τα δυό, μας προστατεύει από τα στραβοπατήματα του άλλου;


Weirdo,
για εντατικά μαθήματα θα σε πάω!
Ενισχυτική διδασκαλία, με το χέρι στη καρδιά!

Θεωρητικα καλο ειναι να υπαρχει ο συνδιασμος.

Πρακτικα δεν ειναι παντοτε ευκολο.

Ελένη μου,
μου θύμισες αγαπημένο στίχο:
"άμα δε χάσω το μυαλό, πως θα'βρω την καρδιά σου"...


uneverknowinlife,
καλέ μου! Θαρρώ πως τα κάνουμε όλα τούτα που αναφέρεις, πιστεύοντας ότι έτσι, θα γίνουμε ευτυχισμένοι. Δεν σπουδάζουμε νομίζοντας ότι θα γίνουμε περισσότερο έξυπνοι (πιστεύουμε πως ήδη είμαστε!), άλλά θεωρώντας ότι θ' ανοίξουν δρόμοι για κοινωνική καταξίωση και επαγγελματική εξέλιξη.
Και, ό,τι και να σπουδάζουμε, πρωτίστως το αγαπάμε.
Ειδάλλως, δεν θ' αποδώσουμε σ' αυτό.

Και ναι, το συναίσθημα "ακονίζεται". Μαθαίνουμε να το ελέγχουμε στις σχέσεις μας: όταν πχ πάει στο γκρεμό, εμάς ή τους συνανθρώπους μας.


Γιώργο,
η ερμηνεία εδώ χρειάζεται για να μάθουμε τον εαυτό μας και να κατανοήσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πιο ευτυχισμένοι.
Ευτυχισμένους μας κάνει το συναίσθημα. Κι αυτό, το λέει η λογική! Εγγυημένα.

Σήμερα το ρωτάς αυτό;
Γαμώτο, γαμώτο βρε καλή μου καπετάνισσα.
Δεν ξέρω, αλλά ξέρω πως μέσα γίνεται χαμός. Και στα δύο, καρδιά και μυαλό.

Καρδιά. Καρδιά. Καρδιά. Μόνο όταν το μυαλό πάλλεται με τους χτύπους της, είναι αυθεντικές οι επιλογές. Κι ας πονάνε...

σκαλιά κάνω τα σύννεφα
τη σκέψη αεροπλάνο
για να σου πέμψω 2 φιλιά
εις την καρδιά σου πάνω

γιατί εγώ με την καρδιά
κάνω σωστά και ίσια
έτσι κι αλλιώς μικρό μυαλό
έχουν τα αλιενοκορίτσια

(γέλασες βρε);

maintain the center... :)

κι εκεί που πιστεύεις πως η καρδιά σε οδηγεί σωστά...τσουπ! σκάει μύτη απ' τη γωνία το μυαλό και τα ανατρέπει όλα....
Θάρρος και δειλία παλεύουν στήθος με στήθος...
Μόλις βγει ο νικητής θα σου πω καπετάνισσα τα αποτελέσματα...μέχρι τότε σου στέλνω τα φιλιά μου

Νομίζω ότι δεν υπάρχουν συνταγές σ'αυτό γι' αυτό άλλωστε κανείς δεν έχει απαντήσει ξεκάθαρα αυτό που λέμε "αλήθεια". Ανάλογα άλλοτε το μυαλό κι άλλοτε η καρδιά...εκ των υστέρων άλλωστε και οι εξηγήσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αποφασίζουμε μόνο με την καρδιά. Στο πίσω μέρος του μυαλού παραφυλάει κι ο φόβος...Απο την άλλη κι αυτός που το παρασκέφτεται, μπορεί και να σκοντάψει....εξού κι οι αντιφάσεις των ανθρώπινων χαρακτήρων

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου η καρδια και το μυαλο ηταν αχωριστα. Δυο μικρα παιδια που κυνηγιοντουσαν ανεμελα και προσπαθουσαν να παραβγουν στην τρεχαλα. Μια ηταν η καρδια μπροστα μια το μυαλο. Ποτε δεν μπορουσαν να κανουν χωρια. Ποτε δεν προσπαθησαν να ανταγωνιστουν το ενα το αλλο. Μια ηταν το μυαλο μπροστα μια η καρδια. Παντα το πρωτο εριχνε κλεφτες ματιες προς τα πισω, μην τυχον και ξεμεινει το "συντροφακι" του. Και συνεχιζεται αυτο το παιχνιδι μεχρι και σημερα. Ειναι "αυτοκολλητακια". Και συνεχιζουν να παραβγαινουν στο τρεξιμο!!

Καλώς την Avra!
Μα να μην είμαστε τάχα κι εμείς για τα δύσκολα;
Εκεί είναι που πρέπει ν' αναμετρηθούμε και με της καρδιάς το σθένος και με του μυαλού την οξύτητα. Τώρα... το αποτέλεσμα;
Λέω πως είναι για καλό...


Global,
ανάσα βαθιά.
Να εκπνεύσεις την σύγχυση και να εισπνεύσεις καθαρότητα. Άκου τις από μέσα φωνές με προσοχή κι εκείνες θα σου πουν. Θα σου δείξουν δρόμο σωστό. Σίγουρα.


Tradescadia,
εσύ να έρθεις στον πίνακα.
Για... υποδειγματική διδασκαλία!

Ανδρομέδα αγαπημένη!
Αν γέλασα λέει...
Μου γλύκανες τη διάθεση, σκόρπισες χαμόγελα τριγύρω!
Πλανεύτρα θηλυκιά των στίχων, πόσο σ' αγαπώ!


Αλεξάνδρα,
ακροβατούμε, πως αλλιώς...
Ψηλαφούμε στα σκοτεινά τους δρόμους που μας ταιριάζουν, κρατώντας την αναπνοή μη και λαθέψουμε.
Κάπου βρίσκουμε το μέτρο και κάπου το χάνουμε. Πότε έτσι, πότε αλλιώς.


Clowd,
για σήκω εσύ που δεν ξέρεις τ' αποτελέσματα!
Στη γωνία αμέσως! Με το ένα πόδι, μάλιστα.
Μέχρι ν' αποφασίσεις να κάνεις τόπο στο θάρρος, θα μείνεις εκεί!
Και θα'χεις και τιμωρία για το σπίτι!
Ορίστε μας...
:)

Salome,
το λέει κι ο Ερωτόκριτος, με καημό μεγάλο...

Σ’ δυό πράματα αντίδικα στέκω και κιντυνεύγω,
να τα συβάσω και τα δυό ξετρέχω και γυρεύγω
και βάνω κόπο, μα θωρώ και βολετό δεν είναι
τό' να με τ' άλλο μάχεται κι οχθρός μεγάλος είναι...


Tolitsa μου,
για πρωταθλήτρια σε κόβω!
Το παιχνίδι σου μοιάζει να μην έχει αναπαμό και καλά το κάνει...
Το λες θαυμάσια!
Τα.. αυτοκολλητάκια και τα μάτια σου!
Να τα'χεις και τα δυό από κοντά.
Σφιχταγκαλιασμένα.

The mediator between brain and hands must be the heart.

Metropolis

Μπήκα εδώ μέσα πριν λίγη ώρα μα ούτε θυμάμαι πώς.
Τόσο πολύ αγαλίασαν τα μάτια μου και ο νους μου, που το ξέχασα.
Όταν συνηθίσω, θα σηκώνω το χέρι μου.
Καλώς σε βρήκα, εσένα κι όλους.

Ειναι αλληλενδετα.Το ενα συμπληρωνει το αλλο...

το ξέρω ότι ακροβατούμε, αλλά όταν κάπου υπάρχει ισσοροπία μέσα μας, κάποια στιγμή μας βοηθά να ξαναβρεθούμε σε γαλήνια νερά, μέχρι την επόμενη φορά!

Κλασσική, επί της ουσίας, μη ερώτιση.
Κλασσική, επί της ουσίας, [μη] απάντηση:

- Κατά περίπτωση

Καλημέρα!

Ξέρω την απάντηση αλλά δεν ξέρω πως σηκώνουν το χέρι...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Κυρία κυρία, με πόνεσε το πόδι μου και θέλω να βγω και λίγο έξω, μπορώ;
Καλημέρα καπετάνισσα!!! :-)

δεν θέλουμε ασφαλιστικές δικλείδες!
σπάσε τις παναγιά μου

Candyblue,
τα'χεις θαρρώ συνταιριασμένα,ε; Έστω, να ονειροπολούν και να γυρεύουν κόσμους αλλιώτικους ίσως, δεκτικούς κι ενωτικούς...


elix geo,
καλώς μας ήλθες!
Χαρές μας φέρνεις βλέπω και χαμόγελα φωτεινής ζεστασιάς!
Μας φτάνουν αυτά και, άσε τα χέρια...
(Έτσι κι αλλιώς, με γεμάτα ήρθες)


Phaedra's Words,
με το καλό να σμίγουμε και με σένα. Να σε λέω Φαίδρα, ναι;
Η παρουσία σου "μυρίζει" αλήθειες κι είσαι διπλά καλοδεχούμενη.

Πρέζα tv,
είναι κι αυτό.
Έχουν όμως και μια σχέση συγκρουσιακή, άστα να πάνε...
Τύφλα να'χει το Οιδιπόδειο!


Αλεξάνδρα μου, ναι.
Κι ας πούμε ότι οι εναλλαγές, είναι για... νοστιμιά και ποικιλία!


Αείποτε,
έχουμε όμως μια προσαρμοστικότητα...
Κατά την ένταση, κατά την έκταση, κατά τη φορά του ποταμού, κατά την κρίση μας που πότε (;) σφάλλει...

Ωρίωνα,
καλώς μας ήλθες, ολόλαμπρε αστερισμέ!
Υπέροχο όνομα, θαυμάσιο και το blog σου.
Η παρουσία σου εδώ, μη... νοιάζεσαι, δήλωσε πολλά!
Την απάντηση τη μαντεύουμε -θαρρώ το χέρι την καρδιά ακουμπά, βλέπω καλά;


Clowd,
θα στην χαρίσω αυτή τη φορά, αλλά θα σε βάλω να μάθεις το "άσμα ασμάτων" απέξω.
Ξηγηθήκαμε;


Καλλιόπη,
γειά στο στόμα σου κοπέλλα μου!
Πέφτουμε μια πάρτη στη ζωή δίχως εγγυήσεις και προσυμφωνητικά, να την χαρούμε μέχρι το μεδούλι μας!
Να 'χουμε φωτιές και για δυό ζωές!