Ξαθέρι!! Τι όμορφη λέξη. Έχω έναν φίλο καλό, τον Γιώργη (κι εσύ τον ξέρεις μα δεν πάει ο νους σου). Και κοίτα σύμπτωση! Ο Γιώργης τους ανθρώπους που αγαπά έτσι τους προσφωνεί: "Ξαθέρι μου" και "καμάρι μου". Τονε ρώτησα μία μέρα, πιο πολύ για να τον πειράξω αλλά η απάντησή του ήταν τόσο γνήσια που μου 'μεινε. "Σαν δεν είναι ξαθέρι και καμάρι σου οι φίλοι σου, είσαι φτωχός άνθρωπος. Εγώ είμαι πλούσιος και το φωνάζω να το γροικούν όλοι".
Πώς κάποιες φορές ακουμπούν οι σκέψεις των ανθρώπων!

Αχ μωρέ Οίστρε, σπουδαία υπόθεση να σε νιώθουν οι άλλοι!
Να "πιάνουν" και το αχ σου...
Αυτό τώρα είναι σημάδι αλλοτινών καιρών. Και ανθρώπων που φέρνουν τις ψυχές τους "αλφαδιά".
Εντάξει, υπάρχουνε.
Παρηγοριά και φως.

Σπίθα που φουντώνει τις σχέσεις.
Αυτές, ντε, που γυρεύουμε σε δρόμους πλανημένους...

Ταπεινή μου και πολύ υποκειμενική άποψη, ο ποιητής βλέπει τους φίλους μέσα από το εγώ του. Όταν κάνεις φίλους τους αποδέχεσαι πρώτα με τα κατά τους και μετά από τα υπερ τους που σε βολεύουν. Ανήκω σε αυτούς που έχουν και ρυτίδες και μαλλιά αλα Αι Βασίλη και κάνω φίλους καινούργιους καθημερινά. Λένε ψέματα; Πολύ πιθανόν κάποιοι να το κάνουν. Και τι έγινε; Στον εαυτό τους δεν λένε ψέματα; Μήπως στη πραγματικότητα δεν προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους για κάτι μέσω εμένα; Και οι ‘κολλητοί’ δεν ζούνε τους μύθους τους και τα μικρά ψεματάκια τους; Και τι έγινε; Φίλοι μου είναι, αφού τους κάνει να νιώθουν καλά γιατί να με πειράζει;
Και κάτι που έμαθα από παθήματα, οι φίλοι σου είναι κοντά σου στις χάρες και οχι στις λύπες, στις λύπες και ο γείτονας θα τρέξει, στη χαρά όμως; Αλλά κι αυτό μαθαίνεις να το δέχεσαι, και η ζήλια είναι συναίσθημα. Αν θέλεις ένα φίλο που να είναι ίδιος με σένα, να συμφωνείς στα πάντα και να μην έχει καμιά διαφορετικότητα στο συναίσθημα και στην σκέψη ακόμα και στην αντίθεση, βρες ένα καθρέφτη. Κι αν φοβάσαι μην πληγωθείς τότε μάλλον ...φοβάσαι να ζήσεις.
Συγνώμη για το σεντόνι!!! :)

σοφός ο ποιητής... φίλοι ετών ήταν απλές γνωριμίες... και πονάει, αλλά μόνο έτσι ωριμάζουμε και πάμε παρακάτω...

"βαθιά βαθιά
ως του αίματος τη ρίζα
έτσι αγάπησα τους φίλους μου
και πρωτινούς και τωρινούς
δίχως συγνώμες και συμφέροντα πισογυρίσματα και όρους
κι άλλα τέτοια τρέχοντα εμπόδια κλαδιά
που κόβουν τις ταχύτητες του ανθρώπου
κι αν πάλι- θέλω να θυμάμαι-
έφταιξα, έφταιξαν
δεν είν` εδώ παρόντες
το αλωνάκι της καρδιάς
στην καθαρή τη μνήμη εκτεθειμένο
δίχως πληγές και νώτα..."

Αγαπημένη
καλό σου βράδυ

Αχ! ρε καπετάνισσα με τα θέματά σου!Πληγές που ανοίγεις... Τυχερή που θα αρχίσεις το μέτρημα. Σου εύχομαι το νούμερο πάντα να μεγαλώνει. Εγώ δεν μετράω πια. Μοίρασα, μοίρασα απλόχερα "χωράφια" και εκείνες τα πούλησαν... Δικό μου το λάθος! Δεν είχα καταλάβει την διαφορά γνωστής και φίλης, γιατί το ένα διαφέρει απ΄τ΄άλλο. Στην χαρά και στην λύπη δοκιμάζεται η φιλία κι όταν είναι απούσα, σημαίνει πως δεν υπήρξε ποτέ. Όταν το κατάλαβα, πόνεσα πολύ.(Εννοείται ότι εγώ ήμουν παρούσα και είμαι ακόμα, αλλά τώρα ξέρω τι μου γίνεται...)

Ovi μου,
μα ποιός διαφωνεί μ'αυτά που λες;
Προς τι η παρανάγνωση;
Μα... σαφώς και φίλους δεν κάνουμε για να τους αλλάξουμε! Στα μέτρα μας θα φέρουμε ανθρώπους;
Μιλώντας για το ψέμα, ο ποιητής, αλλά και γω μέσα από το κείμενο, σαφώς και δεν εννοούμε κάποια απόκρυψη αλήθειας μέσα στην καθημερινότητα. Δεν αναφέρεται κανείς στα ψεμματάκια, όπως τα λες.

Για τη φιλία που μασκοφορείται, μιλά ο Ελευθερίου! Για την προδοσία των ονείρων, για το μοίρασμα που μπαίνει σε συμφέροντα, για το ξεπούλημα αγνών συναισθημάτων! Για τους φίλους που παύουν να μιλάνε με καρδιά και ακούνε μόνο στα βολέματα! Και στο άψε - σβήσε κάνουνε τη φιλία ένα πισώπλατο μαχαίρωμμα, ή, ένα αδιάφορο "τα λέμε ρε"...
Κατά τα λοιπά, ποιός διαφωνεί μαζί σου;
Είπε κανείς τ' αντίθετα;
:)


Μαθαίνουμε Αλεξάνδρα, μαθαίνουμε. Ευαίσθητο περιστέρι η φιλία. λαβώνεται, φτερουγίζει, μεταφέρει ζωή. Και γονατίζει. Συχνά.

Sok!
Ω, αυτοί οι όροι!
Αν και εφόσον και υπό την προϋπόθεση και μήπως και μπορεί...
Κι η καρδιά να σπαρταρά ζητώντας στάλες δροσιάς και τα χείλη να καίγονται να πουν μα προς τα που να πάνε...
Αυτό τ' αλωνάκι της καρδιάς, αυτό!
Να τριγυρίζεις ολούθε και να΄χεις κι απλωσιά!


Ελπίδα,
το'πα και πριν. Η μάθηση είναι διαδικασία συνεχής. Διά βίου. "Κι αυτό που μας προδώσανε, ανέραστοι να μείνουν", στο κάτω-κάτω δηλαδή!

Κι αν λέει κάτι, εμείς στον ύπνο μας, έχουμε ηρεμία...

Είσαι Αφρός καπετάνισσα

Και της αγάπης λόγια φυλακτό
σου στέλνω καπετάνισσα

" Είμαι εδώ για σένα "

όσες φορές και αν κάτσω να μετρήσω
φίλους και φιλές
φοβάμαι ότι δεν θα φτάσει
μια ζωή.

Ευλογία είναι πράγματι
να τους έχεις τους φίλους

" Είσαι Αφρός "

καλό ξημέρωμα
καπετάνισσα !

Με τέτοιους φίλους
μην φοβάσαι τίποτες !

Πανέμορφος συλλογισμός, Καπετάνισσα. Μου ξύπνησε πολλές σκέψεις και χαίρομαι γιατί στην υπόθεση φιλία είμαι από τους κερδισμένους. Ακόμα και φίλοι από παλιά που πλέον, λόγω της ηλίθιας καθημερινής ζωής που έχω επιλέξει, δεν είναι στην καθημερινότητά μου, μπορώ να τους σκέφτομαι και να γεμίζω από την αγάπη τους. Πάντα φοβόμουν αν έχω σταθεί καλή φίλη. Νομίζω ότι είμαι πολύ στραβός άνθρωπος κι έχω πληγώσει άθελά μου. Αλλά είναι μεγάλο πράγμα αυτό που λέει ο Αγγελάκας:
Αν είχαμε το νερό τον αέρα
Τις σωστές ατμοσφαιρικές συνθήκες
Εγώ κι οι φίλοι μου
Θα 'μασταν ένα μπουκέτο ιδρωμένα τριαντάφυλλα
Αθάνατα
Με το άρωμά μας προκλητικό και τσαμπουκαλίδικο
θα σπάγαμε τις μύτες των μέτριων καιρών
Θα ΄μασταν το πριν το τώρα και το μετά
Η ολόχρυση κι ανυπόμονη αιωνιότητα

Πολλές φορές δεν φτάνουν μόνο οι άνθρωποι για να είναι φίλοι...

Αλλά να είσαι καλά και να μετράς αλήθειες, ανάμεσα σε σένα και αυτούς που αγαπάς.

(συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου)

Ατάκα από την ταινία "The Legend of 1900":

"Υou 're never really done as long as you have a story and someone to tell it to."

Ας είναι αυτός ο κάποιος ένας φίλος...

Εγώ θέλω να σ' ευχαριστήσω για τα τραγούδια που βάζεις.
Τα οποία πράγματι, είναι για φίλους.

Ενα έχω να πώ: Ακόμα και μέσα απο το blog μπορείς να βρείς φίλους..ίσως γιατί τελικά η γραφή είναι αναγνωρίσιμη-όχι ως καθρέφτης και παρά το γεγονός ότι κάποιοι/ες με ρώτησαν αν έχουμε γνωριστεί- αλλά είναι αυτό το σημαίνον και το σημαινόμενον που μας αναγνωρίζει ως πλάσματα που είναι της ίδιας "φυλής". Και για να μην παρεξηγηθώ έχω αποκτήσει ηδη φίλους εδώ μέσα-χωρίς να τους έχω δεί και χωρίς να τους έχω αγγίξει- αλλά τους έχω αισθανθεί. Ούσα μοναχοπαίδι για μένα πάντα οι φίλοι ήσαν και οικογένεια. Το "ξαθέρι" πάντως είναι πολύ όμορφο ακουστικά και θάχω να το λέω. Καπετάνισσα ελπίζω καλή αντάμωση με φίλους κοινούς κι αγαπημένους.

Αφιερωμενο "εξαιρετικα", οπως ελεγαν παλια στο ραδιο, στην καπετανισσα που με τα λογια της μας ταξιδευει στην ζωη...


Μη, μην το πεις
οι παλιοί μας φίλοι
μην το πεις
για πάντα φύγαν.
Μη, το μαθα πια
τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν.

Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν.
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις.

Πέρασαν για πάντα
οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες
οι κραυγές.
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.

Όμορφη είναι αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ
όμορφη να σας μιλήσω
βλέπω πυρκαγιές
πάνω από λιμάνια πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας.

Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται
εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω
τις μέρες τις παλιές.

Διονυσης Σαββοπουλος

Ωραίο πράγμα ακούγεται: οι φίλοι που είναι εκεί. Δεν είχαν όλοι τέτοια τύχη. Όμορφο τραγούδι όμως!

Σ'ευχαριστώ και σένα και τον Taflinel.
Μοναδική στιγμή..

Καλημέρα
Έτσι όπως τα λες μοιάζει να είναι τα πράγματα. Για την μουσική επένδυση το αυτί μοιάζει κουρντισμένο περισσότερο στην εκτέλεση του James Taylor, όσο αφορά το You've Got a Friend. Ακούγοντάς το, πάντως, μου ήρθε στο νου το Bridge Over Troubled Water των Simon And Garfunkel με τους εξαιρετικούς του στίχους:

When youre weary, feeling small,
When tears are in your eyes, I will dry them all;
Im on your side. when times get rough
And friends just cant be found,
Like a bridge over troubled water
I will lay me down.
Like a bridge over troubled water
I will lay me down.
. . .

οι φίλοι μου ξέρουν... είμαστε "εμείς" δε μας χωρίζει τίποτα ακόμα κι όταν δε κοιταζόμαστε... ζόύμε ο ένας για τον άλλον!
Είμαι τυχερή!!!!!!!!!!!!!!!

Sailor,
εσύ, που δίνεσαι απλόχερα στους ανθρώπους και στα κύματα, ξέρω, έχεις αγκαλιά μεγάλη από φίλους.
Για το "εβίβα" της χαράς, για το ακούμπισμα της λύπης, για ένα γαλήνιο κι απάνεμο αραξοβόλι τελικά.


Beatlus, αγαπημένε, δεν θα συμφωνήσω με το δάσκαλο... Φίλος καρδιάς δεν θα σου ζητήσει ποτέ το μάτι. Για την ακρίβεια, δεν θα σου γυρέψει τίποτα, πέρα από αυτά που δίνεις μοναχός σου. Δεν θέλει παραχωρήσεις η φιλία. Θέλει δόσιμο ανυπολόγιστο, έτσι, από καρδιάς.
Η μυθοποίηση της θυσίας, κυρίως στην ελληνική κουλτούρα, μόνο δηλητηριάζει τις σχέσεις θαρρώ. Οι δοκιμασίες είναι γι αυτούς που κάνουνε πειράματα.
Εμείς δίνουμε ό,τι έχουμε κι όπως το μπορούμε. Κι αυτό, είναι αληθινό.


Neraida, να γράφεις όπως και όσο θέλεις. Μπαίνε και αλώνιζε!
Τι στο καλό... Φιλαράκια είμαστε κι εμείς!
Και, μη θαρρείς! Όλοι λίγο-πολύ τις παραξενιές μας τις έχουμε. Τι πάει να πει αυτό...
Οι φιλίες δεν βαραίνουν έτσι! Ναι, η καθημερινότητα ροκανίζει συναισθήματα.
Χαρά η τέχνη -άριστη η επιλογή των στίχων που επέλεξες-, να μας θυμίζει τα ωραία και σπουδαία και δυνατά!

Serenity γλυκειά, ω ναι!
Αυτός ο κάποιος που αν μη τι άλλο, θα ξέρει ν' ακούει...
Να'χει τούτο το χάρισμα το μοναδικό.


Ηρακλειώτισσα,
αν τα χαίρεστε, τότε πράγματι είμαστε παρέα καλή. Και κάνουμε και γιορτή όποτε μας κάνει κέφι και ρεμβάζουμε και τις έναστρες νύχτες να ξορκίσουμε της μέρας τ΄άγριο κυνήγι...


Salome, είσαι ολόκληρη ένα φως ζεστό. Να 'ρχονται οι άνθρωποι τριγύρω να λένε μυστικά και ιστορίες απ' τις ζωές τους. Έτσι είναι οι φίλοι! Στους δρόμους και στα σπίτια, στους καφενέδες και στα σοκκάκια, στις θάλασσες του κόσμου και στα διαδίκτυα...

Τολίτσα,
τραγούδι αγαπημένο κι ανοίγω αγκαλιά. Για σένα που'σαι φίλη, για τη ζωή που όντως, δεκάρα δε δίνει για τα κατεβασμένα μούτρα μας, για τους φίλους που χάθηκαν μες στην τρελλή πορεία του βίου -να'ναι άραγε καλά;-, μα πιό πολύ για κείνους που έρχονται και δεν γνωρίσαμε ακόμα...


Δόκτωρα, οι φιλίες που αντέχουνε στο χρόνο και στη φουρτούνα των καιρών είναι λιγοστές. Όπως όλα τα ωραία. Τα -ουσιαστικά- ακριβά. Ένας λόγος να τις τιμούμε παραπάνω.


Citronella,
δε γίνεται θαρρείς να τραγουδήσουμε αγκαλιά;
:)

Αείποτε,
γίνεται -λες- να διαφωνήσω μαζί σου; Δίκιο σε όλα. Ναι, το αυθεντικό έχει ποιότητα καθάρια, μα δεν το'χω σε ψηφιακή μορφή. Νόμιζα μάλιστα πως είχα μια θαυμάσια εκτέλεση με την Natalie Cole, αλλά δεν την εντόπισα κάπου, οπότε λέω ας συμβιβαστώ με ό,τι βρίσκεται εύκαιρο.
Οι Simon And Garfunkel αγάπη μεγάλη, κόλλημα άγριο στην εφηβεία... Σωστή υπενθύμιση, σ' ευχαριστώ!


Ανδρομέδα!
Ω, ναι! Κατανόηση, συννενόηση, άγγιγμα και φωνή χωρίς ούτε ένα βλέμμα! Αυτό είναι το κέρδος μιας φιλίας που μετράει χειμώνες...
Την νιώθεις εκεί, ακόμα κι όταν ο φίλος λείπει.
Ακριβό μου πλάσμα, ναι, είσαι τυχερή!

Αυτή η "Δίκοπη ζωή" ήταν αληθινό δώρο. Για σένα και για μας

Τι θα πούμε, λοιπόν, απόψε
Από πού θα πιαστούμε να στηρίξουμε ένα σκέτο βράδυ
Σκοτάδι πρόσφορο
το εκκλησίασμα μοναχικό
ένα κερί σε κάνει ό,τι θέλει
κι οι μέλισσες με το δίκαιο κεντρί
βουΐζουν ανήσυχες
ενώπιον της βασίλισσάς τους
Πες μου πως δεν είν` αγάπη
να σου φέρω μια θάλασσα δικαιολογίες

Κερασιά!
Αχ και πόσο χαίρομαι που οι φίλοι μου ενώνουνε φωνές και γίνονται χορωδίες!


Τις συγχορδίες της χαράς, εσύ τις ξέρεις Σωκράτη μου!
Εσύ, με τα μάγια του λόγου, με της καρδιάς τη λαχτάρα μ' ό,τι δεν μπορώ παρά να ονοματίσω αγάπη!
Σε μια λέξη δένω το συναίσθημα που ξεχειλίζει και το κρεμώ στο στήθος φυλαχτό.