και που είναι η πιο μεγάλη απόσταση;
Της καρδιάς το φούντωμα μπορεί και τη μηδενίζει...

Καλησπέρα

Δεν νομίζω καπετάνισσά μου, ότι είναι αυτή. Όταν θέλει η καρδιά, φτάνει γρήγορα στα χείλη. Άλλη είναι η σωστή απάντηση.Ποιά;Δεν ξέρω!
Φιλιά πολλά και καλό βράδυ!

Αχ 2 και σήμερα! Είμαι ξεσηκωμένη, για το live του Σωκράτη, που θα παω! Εγώ αποστάσεις δε γνωρίζω, στα είπα όλα, φίλα με τώρα!!!

Τα λόγια στο όμορφο αυτό τραγούδι έχει γράψει ο Οδυσσέας Ιωάννου! Σου αφιερώνω εξαιρετικά το φινάλε:
Με αγαπούσε το νερό
Μα ο ουρανός με ζούσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ
Η γη δεν με χωρούσε
Κυνήγησα τις ομορφιές
Μα μ' έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου: εσύ όταν κλαις
Και της καρδιάς σου οι χτύποι

Όχι δεν με έκλεψε η λύπη μεγάλα μαθήματα μου έδωσε για να μπορώ να σ' αγαπάω περισσότερο!

Μάρκο,
δε λαθεύεις βέβαια. Ποιά καρδιά δεν το κατέχει;
Και ποια καρδιά δεν έχει νιώσει πως το σκαρφάλωμα μέχρι τα χείλη έχει κόπο βαρύ.
Να θες να πεις, σύμφωνο, αντωνυμία, ρήμα και το στόμα σφαλιστό.
Άρνηση.


Ελπίδα,
να φτάνανε μόνο οι πεθυμιές...
Είναι πολλά κείνα που ορίζουν τη ψυχή τ' ανθρώπου.
Κι οι τρικλοποδιές που βάζουμε μονάχοι μας, σ΄εκείνη την "ευθεία" διαδρομή, τόσες και τόσες...


Ανδρομέδα,
εσύ ξέρεις καλά να έρχεσαι κοντά! Και να παραμένεις.
Σωστό, φιλενάδα μου! Σ' ευχαριστώ για την αναφορά στον στιχουργό, η βιασύνη μου τον άφησε εκτός αλλά τώρα, τον φανέρωσα και "στα επίσημα".

Α! Η λύπη η δασκάλα, η λύπη τ΄απροστάτευτο παιδί!
Να 'ρχεται η χαρά μετά, να μας κερνά ζωή! Και ήχους και φιλιά!

είναι;
να πω τσου για εμένα;
καλημέρα...

Ενταξει σωστο το ποστ...
αλλα θα ελεγα πως ειναι...
απο την μια καρδια στην αλλη...
οταν ενας αντρας και μια γυναικα κανουν ερωτα.

ζερο.

Kαπετάνισσα καλή σου μέρα, όλη μέρα και κάθε μέρα! Πιο μεγάλη απόσταση; Εξαρτάται από τον προβληματισμό του καθενός και πως βιώνει την καθημερινότητά του, τις προσωπικές του ανησυχίες, προσδοκίες και επιδιώξεις. Από λίγα εκατοστά μέχρι χιλιάδες χιλιόμετρα, από δευτερόλεπτο μέχρι την αιωνιότητα, από.... από.....
Υ.Γ. Συγχωρήστε μου την απρόσκλητη "είσοδο", μα ζήλεψα την παρέα σας

Έτη φωτός σου λέω!
Αυτό που νιώθουμε, μ' αυτό που λέμε!

Καλημέρα σε όλους.

Γραμμή 2 : Καρδιά – χείλη.
Πιστεύω πρέπει να δουλέψει ο μετροπόντικας για κατασκευή ανταπόκρισης με εγκέφαλο.

(Ο ξενέρωτος μη ρομαντικός της γειτονιάς σας)

Από τη μια καρδιά στην άλλη, όπως λέει ο zero αλλά και από το ένα μυαλό στο άλλο, ή από τη μια καρδιά στο άλλο μυαλό. (Για σκέψου, λέει, να είναι από τη δική σου καρδιά στο δικό σου μυαλό)!

η πιο μεγάλη απόσταση καπετάνισσα ναι..
αυτή είναι.
αυτή που απ'τα μέσα πάει προς τα έξω να βγει κι είναι τόση η απόσταση που πόσα χάνονται μέσα μας μένοντας τελικά και πόσα μεταλλάσσονται στην διαδρομή;

Global, μικρή μου,
χαρά μου δίνει αυτό που λές!
Ν' ανοίγεις ίσωμα απ' το τικ-τακ στο μπλα-μπλα και να λυτρώνεσαι, είναι -μα την αλήθεια- πολύ!


Ζέρο,
αμάν! Φωτιές βάζεις!
Το σμίξιμο το μέγα, η απαρχή της ζωής, η γέννα η κορυφαία, κρατά λες τις καρδιές μακριά;

Ναι, αν δεν ακούνε και δεν ακούγονται, θα πω.
Όταν ο ένας βλέπει ανατολή εκεί που ο άλλος δείχνει δύση.
Ειδάλλως είναι Σμίξιμο.
Το Ένα.


Gianna p.,
μα τι λες καλή μου! Να σε υποδεχθούμε βγήκαμε! (Μπας κι είχαμε κλειστή την πόρτα, τράβηξε κανείς τον σύρτη, ωρέ);
:)
Καλώς ήρθες, χαρά μας η παρέα σου!
Εξαρτάται, ναι.
6 δις άνθρωποι (;), 6 δις διαφορετικοί τρόποι σκέψης και δράσης.
Μα η έρμη η δυσκολία ν' αρθρώσεις ώρες-ώρες λόγο, παρά τις προσταγές της καρδιάς, παραμένει!

Μια και μιλάμε για αποστάσεις, ας δούμε δίπλα μας: Τόσο κοντά οι στέγες των σπιτιών αλλά τόσο μακρυά οι καρδιές τους, όπως θα έλεγε ο Σαμαράκης.
Καπετάνισσα πώς πάει το φθινόπωρο στο νησί; Εδώ, δυστυχώς, ξανά ζέστες και δεν μπορώ να λειτουργήσω...δηλαδή να αφαιρεθώ δημιουργικά! φιλιά

ηρακλειώτισσα,
τι να σου πω!
Σου'χω και νέα! Άλλα να σκέφτεσαι, αλλιώτικα να νιώθεις, άλλα αντί άλλων να λες κι αλλού οι πράξεις να'ναι.
Ορίστε; Πλήρης σύγχυση;
Μήπως να την πω καθημερινότητα της εποχής;


Lex_Luthor06,
χε, χε! Τι ξενέρωτος, μια χαρά είσαι! Πολύ εύστοχος!
Ούτως ή άλλως ο εγκέφαλος δουλεύει. (Λέμε τώρα).
Εν ολίγοις οι εντολές από εκεί δίδονται και για όσα νιώθουμε. Η λέξη καρδιά χρησιμοποιείται περισσότερο συμβολικά, όχι λειτουργικά.
Το συνταίριασμα, μέγας στόχος!


Εαρινή συμφωνία!
Ώπα, τα δύσκολα!
Τι'ναι τούτες οι διαδρομές! Μα να δείς που... χάθηκα! Άλλοι βλέπουνε έρημο κι άλλοι πελάγη...
Μήπως... σας βρίσκεται κανένας χάρτης βρε παιδιά;
:)

Καλλιόπη, σοφόν!
Μεταλλαγές στη διαδρομή, παραλλαγές στο συναίσθημα, κρυφτούλια, μασκαρέματα, λοξοδρομήσεις, οπισθοδρομήσεις!
"Άλλο πήγα να πω κι άλλο μου βγήκε..."
("Πήγα", ε; Ιδού η διαδρομή).
Μα να δείς που... σ' αυτά που λέμε "κατά λάθος", κρύβονται οι αλήθειες μας...


SALOME,
θαυμάσια η αναφορά στον Σαμαράκη.
Έτσι, να ξεσκονίζουμε τη μνήμη...
Το φθινόπωρο καλή μου λογαριάζεται με αέρηδες μέχρι τώρα.
Δροσιά, όσο να πείς.
Αλλά η συγκέντρωση του μυαλού, άλλη ιστορία! Δικό της μπαϊράκι σηκώνει η σκέψη.
Κι έτσι αντάρτισσα καθώς είναι, δε θέλει και πολύ...

Οι άνεμοι να σου φέρουνε και το δικό μου φιλί!

Αλοίμονο όταν είναι αυτή η πιο μεγάλη απόσταση, σ' όσους θέλουν να τη διαβούν και να φτάσουν στο ένα ή στο άλλο!
"η"

κι εγώ που νόμιζα οτι είναι από την καρδιά μέχρι κάπου πιο χαμηλά...λες να αναθεωρήσω?????
:p

Κι όμως, η μεγαλύτερη είναι αυτή από τα χείλη μέχρι την καρδιά...

Από την σκέψη στην πράξη...
Η μεγαλύτερη, η δυσκολότερη απόσταση
Το αντίθετο είναι πιο εύκολο

(Τι τρέχει?
Τρέχει έρωτας η μου φάνηκε?)

Ευχαριστώ σε για την θερμή υποδοχή, είσαι εξαιρετική οικοδέσποινα. Θα σε .....μελετώ ανελλιπώς. Ξέρεις, οι μακρινές μου ρίζες κρατούν από το ηρωϊκό νησί σου και σταματούν στην πρώτη Πρωτεύουσα της Ελλάδος. Εδώ η ψυχή μου, εδώ και η καρδιά μου (το άλλο μου μισό).

δεν ξέρω αν είναι η πιο μεγάλη,
η πιο δύσκολη είναι σίγουρα...

ευτυχώς όμως
κάθε εμπόδιο παραμερίζει
όταν η καρδιά ορίζει...

να'σαι καλά καπετάνισσα...

καλησπέρα...

Θα σας το πω απλά....κάθε άνθρωπος είναι στην άκρη ενός γεφυριού στη ζωή.....στην άλλη άκρη του γεφυριού στέκονται και τον κοιτούν κοροϊδευτικά οι φόβοι του, οι οποίοι τον προκαλούν να περάσει το γεφύρι, να τους πιάσει απ'τό γιακά και να τους πετάξει στο ποτάμι του χρόνου!!!Το μήκος του συγκεκριμένου γεφυριού ίσως είναι το μεγαλύτερο που υπάρχει για τον καθένα μας.....ααααα.....και μη ξεχάσω.....
ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ....ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ!!!!!!
;-)))

Μόνο που το λέει ο φίλος μου ο Σωκράτης, κάτι θα ξέρει!
Faraway so close όπως είπε και κάποιος άλλος...

Απ'την καρδιά στο μυαλό...

φιλί (της καρδιάς)

Με την πιο έντονη διαδρομή απ' όλες...

Φιλιά, καπετάνισσα!

Λεβέντισσα Καπετάνισσα,

καλησπέρα από την καρδιά (όχι από τα χείλη)

Σ;)))

Απο το στομα...στη ψυχη...

"η", αγαπημένη!
Ξέρεις τι'ναι να πάλλεται, να σπαρταρά -λες- η καρδιά και να ταράσσονται μαζί τα χείλη;
Προς τα που ν' ανοίξεις δρόμο και σε τι ήχους να δώσεις σπρωξιά...


Βρωμογατούλη,
δεν έχεις παρά να συλλογιστείς κάποιες -όχι κλασικές, αλλά ξεχωριστές- "διαδρομές".
Από που ξεκίνησαν, που σε ταξίδεψαν, που κατέληξαν...


Μαίανδρε!
Στα χείλη γεννιέται το συναίσθημα λες, ή σ' αυτά πέφτει ο κλήρος να πείσουνε την καρδιά για όσα μαρτυράνε;
Ο λόγος θρέφεται, γιγαντώνεται και ακυρώνεται βέβαια, απ' όσα η καρδιά έχει φυλαγμένα, τι λες;

Εμείς καθορίζουμε τις αποστάσεις...Ποιά σημασία έχει αν βρίσκομαι αναρίθμητα χιλιόμετρα μακριά ή αν βρίσκομαι "Εκεί";Στην καρδιά είναι όλα...
Καλημέρα!

Candyblue μου,
γύρω τρέχει η ζωή!
Κι όλα τρέχουνε μαζί της...

"Άλλα λέω κι άλλα κάνω", ναι;
Και βρες μου τώρα έναν, έστω έναν, που είναι σε απόλυτη συμφωνία, ταύτιση και συμπνοή, οι σκέψεις του με τις πράξεις του.
Δίχως προδοσίες.
Χωρίς κρυφοκοιτάγματα.

Με μυστικά ζούμε όλοι. Μ' ανείπωτα.


Gianna p.,
να'χεις πάντα χαρές και να γεννά η ψυχή σου χρώματα θαλασσιά.
Με τον καλό σου, σαφώς.
Ανθηρή και στέρεα η αγάπη σας.



Γιώργο,
διαδρομή άγρια κι ατίθαση, κάποιες φορές. Για... ορεισίβιους!
ναι, δύσκολη η πορεία μέχρι την κορυφογραμμή.
και η καρδιά να παλεύει με ακατέργαστες κόχες...

uneverknowinlife,
θεριά οι φόβοι, δεν το ξέρουμε θαρρείς;
Την ίδια μας την ύπαρξη ορίζει η αναμέτρηση μαζί τους.
Μα είναι κάτι μπαμπούλες, τι να πω!
Να χώνεσαι σε γωνιές, να κρύβεσαι σε σκεπάσματα και να σ' ακολουθούν.
Εκτός... εκτός κι αν πρωτοπρολάβεις και τους κάνεις... μπουουουου!!!


Δόκτωρα,
είναι φορές που το "δίπλα" είναι πιο μακριά κι απ' τα σύννεφα.
Και το "εκεί", το χέρι σου ν' απλώσεις και το'κλεισες στη χούφτα...


Χνούδι άγαπημένο,
πως αντιμάχονται το ένα τ' άλλο, δες! Μα σαν ακούς τη μιλιά της καρδιάς, ανοίγει αλλιώτικα εμπρός η στράτα.
(Να'ναι που βαριακούμε;
Να'ναι που η καρδιά ψιθυρίζει);

Artanis,
να'ναι διαδρομή ευθεία και ολάνθιστη για σένα!
Να σε μαγεύει τόσο το..."τοπίο" τριγύρω, που να πηγαινοέρχεσαι!


Μαυρόγατε,
τα λόγια της καρδιάς παιδιά, τι άλλο. Κι όταν τα κανακεύουμε κι όταν τα χαϊδολογούμε, είναι για να κολακεύουμε τα πράγματα και να μας παίρνει από καλό μάτι η ζωή...


πρέζα tv,
αχ ψυχή μου φαντασμένη, που λέει κι ο Ορφέας παλεύοντας να την σμίξει με το έρμο κορμί.
Δυό κόσμοι;
Δυό πορείες;
Η δύση κι η ανατολή, έχουνε μια πηγή.
Λέω...

Mirca,
α, καλά!
Αν θεωρήσουμε ότι η απόσταση μετριέται μονάχα με τα χιλιόμετρα -Βορράς-Νότος ένα πράγμα-, μάλλον που είμαστε μακριά νυχτωμένοι...
Να σκοντάφτω πάνω σου και να'σαι σ' άλλο κόσμο, το πιο συνηθισμένο πιά...

Καλημερούδια και φιλιά!

Συμφωνώ καπετάνισσα, όταν τα χείλη είναι Λόγος. Όταν όμως τα χείλη είναι φιλί, ξέρεις πόσο εύκολα δίνεται τούτο το καταραμένο χωρίς να φτάσει στην καρδιά;

Μαίανδρε αγαπημένε...
Κάλλιο να μην ήξερα.
Να'χα και γω κείνη την εικόνα τη θολή, την τρεμουλιαστή πως τα χείλη μαρτυράνε -τάχα- αλήθειες...
Και μόνο!

Μα και το άδειο από συναίσθημα φιλί, της καρδιάς μάρτυρας δεν είναι;

Είναι, το αναθεματισμένο...