Καλοοοοοό!!! Κι αριστοτεχνικά δεμένο. Το παρακολουθείς απο την αρχή μέχρι το τέλος. Συγχαρητήρια!!
Φαίνεται ότι αυτός με το κέρασμα κάτι είδε ο άτιμος, κάτι που διακρίνεται.Εγω προς το παρόν το βλέπω στο ποίημα. Οσο για τους λογιστές νομίζω είναι ήδη στο παρελθόν...μήπως;;

Η τεχνική, η μαστοριά.... είναι να σκάβουν, να βγάζουν χώματα και να κουβαλάνε λάσπες και πέτρες και οι δυο. Και να χτίζουνε (όχι στην άμμο φυσικά)....

Καπετάνισσα μου γύρισα και είπα να περάσω να δω τι κάνεις. :)

Τους λογιστές κάθε είδους...είναι καλό να τους αποφεύγουμε...μόνο που έχουν γίνει πια τόσο πολλοί...που είναι δύσκολο να μην πέσεις πάνω τους.Το χειρότερο είναι να έχεις χτίσει πόλεις ολόκληρες...και να ανακαλύπτεις την ύπαρξη ενός λογιστή που ήταν καμουφλαρισμένος...η πτώση τότε από τη σκαλωσιά γίνεται ελεύθερη πτώση...χώρις μέτρα ασφαλείας.

Μου αρέσει πολύ η γλώσσα που χρησιμοποιείς...έχει έναν αέρα Κρήτης...ξέρεις εσύ. Σε φιλώ.

Έτσι ακριβώς!

Αν και με κακό προαίσθημα, συμφωνώ με τους 2χτίστεσ! [sic]

Tηρησε την υπόσχεση η Καπετανισσα
και μετα το χασμα της γενιας
των αποίκων του Ιντερνετ
τοτε που ανασκεύασε τις απειλες της και μας υποσχεθηκε.....


"Μα… όχι, δεν μπορεί να ΄μαι απέναντι.
Θα ΄μαι πλάι για να χαρτογραφώ καρδιοχτύπια,
να νιώθω τη ζέστα της σάρκας,
να πέφτουν απ’ τα λόγια μου αγκαλιές,
να φτάσω μέχρι τον αλμυρό βυθό των ματιών σας.
θα ’μαι δίπλα, μια κι είμαι ένας από σας"



Μας εδωσε τα "Γεφυρωματα".....να ναι καλα...κι ας λεει ο τυφλος λογιστης
οτι δεν βλεπει τη μαστοριά της....

Γεφυρες χτισμένες με κέλτικη μουσικη...

Καλη εκπαιδευτική σεζόν....
με πολλα γεφυρώματα προς στα παιδιά
..τη γενιά των αποίκων του Ιντερνετ
σου ευχομαι..................

:)

καπετάνισσά μου, πολύ καλό! 17 χρόνια ήμουν λογίστρια, τώρα χτίζω και πεζούλες και γιοφύρια! Μόνη μου όμως, γιατί ο άντρας μου δεν προλαβαίνει. Το ίδιο κάνει.
Φιλιά πολλά!

Παρα πολυ καλο!

ζερο.

οι γέφυρες δε χτίστηκαν ποτέ με λογισμούς.
πολύ όμορφο

"Εσύ ραγίζεις τις κατασκευές μου
κι εγώ εκεί, χτίζω...
Τυφλός είσαι και δε βλέπεις τη μαστοριά μου;"
Δεν είναι τυφλοί καλή μου Καπετάνισσα, είναι οι ψυχές που τα γεφυρώματα τις τρομάζουν πιο πολύ κι από τους αποχωρισμούς...Ραγίζουν τα γεφυρώματα των άλλων για ν'αποφύγουν το δικό τους το ράγισμα.
"Δομικά υλικά και προστασία"...Προστασία...από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Έτσι όπως χτίζεις εσύ με λέξεις κανένας δεν μπορεί. Κι αυτές οι γέφυρες που χτίζονται έτσι έχω ακούσει οτι κρατάνε αιώνια

Salome,
έβαλες τις μέλισσες να δουλεύουνε για σένα;
Να σου φκιάχνουνε μελάκι να μου το προσφέρεις;

Αγάπη κι από δω.
Ευθεία.
Δίχως στηρίγματα.


2χτιστεσ!,
Χε! Καλώς σε!
Η μαστοριά είναι να ΄ναι η πορεία κοινή, αυτό λες. Τα οικοδομικά υλικά με κόπο ταιριασμένα.
Έλα όμως που ικανότητες χτίστη δεν έχει ο καθείς!
Ουου.... Σαθρά χτίσματα, σωρό να δεις τριγύρω!


Giramondo,
επιτέλους βρε παιδί!
Αμάν πια, γυριστρούλα!
Άκου:
Χτίζοντας απλώνεται ο κόσμος.
Κι οι καρδιές.
Μα υπάρχουνε σεισμογενείς περιοχές.
Κι εκείνοι που οδηγούν οδοστρωτήρες.
Έχε τον νού σου...

0 comments,
στη λάσπη μια πνοή.
Για να'ρθει τούμπα ο κόσμος, για να μικρύνουν αποστάσεις οι άνθρωποι.
Να γινότανε!


Maiandros,
να μην έχεις τάχα δίκιο;
Δεμένα χέρια, γεροφτιαγμένη δόμηση πάει να πει. Και γέφυρες π' αντέχουνε για χρόνια.


Εργοτελίνα,
της τρυφεράδας και της γνώσης,
της ανοιχτοσύνης και της ανακάλυψης...
Αντιγυρίζω τις ευχές, διπλά ζαχαρωμένες.

(Αποστάσεις απ' τους εφήβους έχουνε οι ρυτιδιασμένοι από μέσα.
Κι εγώ, τη νιότη θα φορώ για μια ζωή)!

Ελπίδα μου,
δικό σας έργο το αλφάδιασμα.
Εσείς ορίζετε τα "πάσης φύσεως υλικά".
Κι αν σου'λαχε ο κλήρος, μπροστά μου αρχιτέκτονα θωρώ!


Ζέρο,
γλυκίσματα τα λόγια σου, απ' τα ίδια θα σε κεράσω, μ' ένα βαθύ ευχαριστώ!


northaura,
γλυκόπαιδο, στους ισολογισμούς η σκέψη των πολλών. Μην πέσουν έξω οι λογαριασμοί και στραβοπατήσει η σκέψη.
Κι ας είναι στραμπουληγμένη -καιρό τώρα- η καρδιά.

Tradescadia,
ο καθείς και τα έργα του.
Καλοθεμελιωμένα, ή υπό κατάρρευση.
Ακόμα και να μπορεί να το δει κανείς αυτό, είναι κέρδος.
Μόνο που η ματιά πάει σ' ό,τι αντέχουμε.
Σε όσα δεν μας ξεβολεύουν...


Δόκτωρα,
βαριά ρούχα μου φοράς κι ακόμα κρατάνε οι ζέστες.
Λέξεις-σιδεριές για χτίσματα, πολλές.
Πράγματι ισχυρές.
Οι δικές μου, μορφή παλεύω να΄χουν.
Και να'ναι άξιες να περπατηθούν.

Πάρε μια αγκαλιά, γιατί η καρδιά προστάζει.

Τι ξέρεις εσύ από γεφύρια?
Εσύ από λέξεις ξέρεις που φτιάχνουν γεφύρια τα οποία ενώνουν τα απόκοσμα με μας,τα έγκατα του κόσμου σου με τον δικό μας..

Τι ξέρουμε από τεχνικές εμείς όλοι;
Λογιστές είμαστε του παρελθόντος ναι...
Και τώρα και των λέξεων σου

Χτίσε Καπετάνισσα εσύ γεφύρια από το παρόν στο μέλλον και ασε τους λογιστές κάτω από το γεφύρι στο παρελθόν.Τα χέρια γερά στο χώμα !

Λογιστης του παρελθοντος...
Εγραψες για ακομη μια φορα...!!!

άφωνος...

...σου χρωστάω κάτι τραγούδια εσένα...

.....από που να πρωτοξεκινήσω Αρχοντοκαπετάνισσά μου...
...Νάξο....Αστυπάλαια.....Λέρο.....Πάτμο....Μαράθι-Τηγανάκια-Αρκούς....Νίσυρος....ταξίδι έγινε η καρδιά μου και γέμισε Ελλάδα!!!!

Φιλιά πολλά από τα δελφίνια που με ξεπροβόδισαν από το λιμάνι της Αστυπαλιάς.....

Σε μπουκάλι έκλεισα χρυσό φιλί, ξέρω πως θα το βρεις, αφού μόνο το δικό σου δρομο του έμαθα, να ξέρεις κι εσύ πως είναι από μένα!

Candyblue μου,
πράμα δεν ξέρω, που λέμε και στη Κρήτη.
Έβαζα στοίχημα πως ξέρω από ανθρώπους, αλλά με κορόιδεψε η σιγουριά.
Από μετρήματα, μηδενικό.
Αν είναι να λογαριάσουμε κάτι αλλιώτικα, ας πάνε στην άκρη τα τεφτέρια.

Στο κύμα η αγάπη μου, να σε φτάσει.


Αθεόφοβε,
σμίγω τα υλικά, κάνω αλχημείες, παντρέματα, ανακατώματα.
Και πάλι αμφιβάλλω.
Λες να'χα ραβδάκι μαγικό;
(Θεοί, ακούτε);


Πρέζα tv,
ευχαριστώ σε για τις ομορφιές.
Μωρέ στα γραφτά και στις αθροίσεις πρώτοι!
Μέσα μας τι μελάνι αφήνουμε.
Λέω τώρα...

Άβατον,
κάτσε να σε φιλέψουμε με κρητικά καλούδια, να δεις πως θα'βρεις πάλι τη φωνή!
Γλυκολαλείς, μου μοιάζει...


Καλόλυκε,
λογαριασμούς δε θέλω.
Οφειλές και χρεωστούμενα.
Δανεικά κι αγύριστα θα συμφωνήσω.
Από τέτοια, ένα σωρό!
Και τραγούδια.


uneverknowinlife,
μωρέ παιδί!
Ταξιδευτή του Αιγαίου!
Αλώνισες Κυκλάδες και Δωδεκάνησα και μας το λες έτσι ξεδιάντροπα, προκλητικά;
Καλώς μας ήλθες πάλι!
Το μύρισα εγώ τ' αεράκι το πελαγίσιο, πότισε τη ψυχή, τη δρόσισε για δυό χειμώνες!



Ανδρομέδα μου,
βουρ για το λιμάνι.
Τρέχω να παραλάβω δώρο εκλεκτό, να προφτάσω, μην το δουν οι ηλιαχτίδες και ζηλέψουνε τη λαμπράδα και το περάσουνε για δικό τους παιδί!
Λευκές βαρκούλες να'ρθουνε, να σου πέψουνε αγάπη.

Τα "μάτια" του γεφυριού με "κοιτάζουν" ικετεύοντας για την θυσία. Κάτι πρέπει να θυσιαστεί, να δέσουν τα στηρίγματα, να σταματήσει ο λογισμός του λογιστή να μειώνει τη μαστοριά σου...

Γράφεις υπέροχα καλή μου Καπετάνισσα, κάνεις τις λέξεις βαρκούλες και μας ταξιδεύεις εκεί που σκέφτεσαι. Να είσαι καλά! :)

Γεια και χαρά Καπετάνισσα! Ωραιότατο το ποίημα, απίστευτες μεταφορές!

Χτίζομαι ακρόλιθος
απόλυτα σ` εφαρμογή αγάπης

Την αγάπη μου

Υπάρχει κάτι φορτισμένο με περισσότερους και σημαντικότερους συμβολισμούς από μια γέφυρα;
Υπάρχει κάτι στο οποίο να δένει η τέχνη και η τεχνολογία τόσο όμορφα όσο σε ένα καλοσχεδιασμένο γεφύρι;
Και υπάρχει σύγκριση ανάμεσα σε...μάστορες και λογιστές; :^)
Πολύ όμορφη εικόνα. Ευχαριστούμε.

Ακόμα και σκληρή (κατασκευή), είσαι ωραία (γεφύρια)

:))

Όταν ο ένας δημιουργεί και ο άλλος αδιαφορεί, κάποια στιγμή το βάρος της γέφυρας θα γείρει από κάποια μεριά, δεν θα ισσοροπήσει... Μακάρι οι άνθρωποι να προλαβαίνουν, μακάρι να θέλουν να προλαβαίνουν...

Καλησπέρα Καπετάνισσα!

Ακούστε, εγώ είμ' ο γκρεμιστής, γιατ' είμ' εγώ κι ο χτίστης,
ο διαλεχτός της άρνησης
κι ο ακριβογιός της πίστης...


Για να θυμήθούμε και λίγο τον Κωστή...

Την καλησπέρα μου...

Βολκώφ

Αν έχει για σένα νόημα, πιάσε το χέρι του ψυχοτυφλού κι οδήγησέ το, μήπως και νιώσει με την ψυχοαφή. Αν πάλι δεν έχει για σένα νόημα, μη χάνεις χρόνο.Μονάχα κοίτα τα πανηγύρια που στηθήκανε απ' όσους βλέπουν, για σε. Τον πρωτομάστορα!
"η"

Neraida,
χμ...
Σα να ΄χεις δίκιο...
Για να στεριώσει το γιοφύρι, πρέπει να «στοιχειωθεί» ε;
Μήπως αυτό σημαίνει πως πρέπει να παραχωρηθούν κομματάκια ψυχής; Πλευρές του εαυτού; Εκατέρωθεν;
Ας το να πάει στο καλό!

Εσύ είσαι που κρατάς χρυσοσκάλιστο ραβδάκι στο κάτω-κάτω!
Κάνε κανένα μαγικό!

Την αγάπη μου!


Άστεγε,
με το καλό μας ήλθες απ΄τα θέρητα!
Εσύ κι αν ξέρεις από γέφυρες...
Αυτές δεν σε στεγάζουν;
Που περπατούν τις σκέψεις τους οι "διωχθέντες" αυτής της γης...


Sok,
ω, εσύ;
Μονάχος σου η γέφυρα.
Μια χαψιά τις κάνεις τις αποστάσεις σαν φτερουγίσει ο λόγος σου.
Δε βλέπεις πως μαζευόμαστε τριγύρω σαν σαλιγκάρια μετά τη βροχή, με τα όνειρά μας στους ώμους;

Φιλί. Τόξο γι' άγγιγμα.

Μπαμπάκη,
όμορφες σκέψεις, καθαρές.

Μαστόρια και λογιστάδες μετράνε.
Εντάξει: Παραλλαγή στα υλικά, στα εργαλεία και την τεχνική, όμως σε λογαριασμό μπαίνουνε.
Το θέμα είναι μάλλον ποιός έρχεται κοντά και ποιός κοιτάζει πίσω.


Κερασιά,
γέφυρα η αγάπη μου να δέσει σκέψεις!
Και μια μαντινάδα, βοηθά θαρρώ:
“Ο ποταμός και η κοπελιά
γεφύρι αναζητούνε,
μα δεν το χαλαλίζουνε
κι αντάρα σαν θα δούνε”.


Αλεξάνδρα!
Πως να διαφωνήσω σ' όσα λες...
Ο ένας με το μυστρί κι ο άλλος με το σφυρί γίνεται; Δε γίνεται!
Να καμπυλώνανε λίγο τα σώματα, να 'ρχοτανε κοντά, να μην φοβότανε οι άνθρωποι ν' αγγιχτούνε...

Βολκώφ,
τι θαυμάσια αναφορά!
Και πόσο ακριβές στο βάρος τους, στο περιεχόμενό τους, η άρνηση κι η πίστη!
Κορυφαίες στις διαδρομές της ζωής μας. Στα χτισίματα και στα γκρεμίσματα.
Συναισθημάτων, αντιλήψεων, σχέσεων.


"η",
σοφόν! Να κοιτάζουμε κατά που πρέπει γιατί καλπάζει άγρια γύρω η ζωή. Κι η ματιά θέλει αντρειοσύνες. Να τολμά και να βλέπει!

Στα πανηγύρια, μάλλον πρωτοχορευτής! Εκεί να δεις μαστοριά!

(Επί τη ευκαιρία, εσύ που είσαι δικό μας παιδί πλέον, γιατί δεν σκέφτεσαι να τρυπώσεις στην παρέα μας με δικό σου "σπιτικό");

Είμαι αναγνώστρια. Για την ώρα τουλάχιστον. Ευχαριστώ για την προτροπή πάντως. Αγάπη και εκτίμηση σου στέλνω.
"η"

το κακό είναι ότι κάποια στιγμή κουράζεσαι να βλέπεις τις γέφυρές σου να γκρεμίζονται...
έτσι, χάνεις κάθε διάθεση για χτίσιμο...
οπότε, αφήνεις πίσω σου συντρίμμια και προχωράς...

καλησπέρα καπετάνισσα...

Νομίζω καπετάνιε, μας έβαλες όλους να χτίσουμε κι απο κάτι. Ολοι και απο κάτι κουβαλήσαμε σε αυτό το οικοδήμημά σου και, κυρίως, φανερώσαμε τα ταλέντα μας. Αλλος στο μαστοριλίκι, άλλος στο αλφάδι, άλλη στην τεχνική κι άλλη στη ...προστασία,μκάτια μου(που θα λέγατε κι εσείς οι τρυφεροί κρητικοί). Το μόνο που δεν βάλαμε είναι η λογιστική...κι αυτό εξαιτίας σου!!!

"η",
αγάπη νοτισμένη κι ανεμοδαρμένη από δω.
Να μερέψει τ' άσχημα και να φέρει σκέψεις χαράς κι ονειροπολήσεις.


Γιώργο, καλησπερούδια σου!
Οι καλές οι μαστοριές, δε μοιάζουνε χαμένες.
Ακόμα κι αν η απέναντι όχθη δε βλέπει πέρασμα, χτίσε, χτίσε, έγινες ήδη τεχνίτης.
Και η ζωή, τα ζητά τα γεφυρώματα.
Ειδικά τώρα. Που εύκολα γυρίζουμε πλάτες...


Salome!
Δυνατή ομάδα, ε;
Μόνο να μην αρχίσουμε να παίρνουμε... εργολαβίες!
Τα χάη να ενώνουμε.
Και να 'χουμε κατά νου πως είμαστε απ' τα ίδια υλικά.

Εκεί να δείς πλέονασμα, στους
απο-λογισμούς μας!