Συμπληρωματικά:

Σύμβολο ψυχής η πεταλούδα στους παραδοσιακούς πολιτισμούς. Η μεταμόρφωσή της από γήινη κάμπια, σε ουράνιο φτερωτό πλάσμα υποδηλώνει αναγέννηση.

Οι πρόγονοί μας απεικόνιζαν την Ψυχή των νεκρών σαν μικρά φτερωτά όντα, ως πτηνά, νυκτερίδες, χρυσαλλίδες, τις λεγόμενες "ψυχές".

Από την Μινωική Κρήτη σε σφραγιδόλιθο βλέπουμε την πεταλούδα με απλωμένα φτερά, που έχουν σχήμα ματιού και συμπληρώνονται κάτω από τρείς ομόρροπες καμπύλες γραμμές.

Ο Evans μάλιστα, αναφέρει την συμβολική σημασία της παράστασης της πεταλούδας, όπως και της χρυσαλλίδας, για την Αθανασία της Ψυχής. Πιστεύει ακόμη ότι οι σφραγίδες με πεταλούδες κατέχουν μαγική δύναμη, προφυλάσσοντας από τα πνεύματα.

(Πηγή: www.nea-acropoli.gr )

κι όμως, ξέρω..

Μα...η ψυχη δεν εχει βαρος.

Η μηπως εχει;
Την νιωθω πολλες φορες να εχει εκταση - να αγκαλιαζει τον οριζοντα. Αλλα βαρος;;;

Και την κρητική παροιμία για το αντίστροφο την ξέρεις: Σαν οργιστεί ο Θεός του μελλίτακα (μυρμήγκι) του δίνει φτερά. Άσχετο αλλά .. σχετικό αν το καλοσκεφτείς.

Candyblue,
η γνώση να μοιράζεται.
Κι άλλοι απ' τα ίδια. Τον σάκκο μας ν' αφήσουμε στη γωνιά. Να πάρουμε αναπνοή.
Με τις φτερούγες στο κάτω-κάτω, πετάμε.



Oldskipper,
ανοιχτούς ορίζοντες γυρεύει η ψυχή, δεν αντιλέγω.
Είναι όμως ώρες-ώρες που την νιώθεις χρεωμένη να σέρνει βουνά. Ν' αγκομαχά, να ιδρώνει και να γυρεύει αναπνοή.
Χμ! Να'ναι αυτά που της φορτώνουμε;


Οίστρε μου,
πολύ εύστοχο!
Αμ, τ' άλλο;
Το μονοπάτι τση ζωής
σ' ένα γκρεμνό τελειώνει
κι απού 'χει στη ψυχή φτερά,
τ' ανοίγει και γλυτώνει!

(Σε... όποια κατηγορία εντόμων και λοιπών ζωϋφίων κι αν ανήκει)!

Είναι, μα με λένε και ψυχή και θέλω να πετάω ψηλά και μακριά...

Και τα μηρμηγκάκια

δεν εχουν ψυχή;....

:)

Mεγάλωσε να με χωράς,
ψυχή ανεμοδαρμένη -
θ’ αφήνω το στημόνι σου
να μου τρυπάει τα σπλάχνα
στο δώμα σου αν ανέβω.
Aπ’ την πικρή σου λησμονιά
το σώμα μου παλεύω.

(χαμογελάκι)

Γι'αυτό και από μικρά μάς μάθαινε η γιαγιά να μη τις σκοτώνουμε τις πεταλούδες, μόνο να τις βοηθάμε να βγουν απ'το παράθυρο.
Πολλή ομορφιά σήμερα Καπετάνισσα, και την είχα ανάγκη. Να΄σαι καλά:)

Πολύ όμορφο...
Δεν το είχα προσέξει ποτέ.

Ομορφιά, Καπετάνισσα, μάς χαρίζεις ομορφιά...

Βολκώφ

«Όταν χαράζει
o πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη
σαν πεταλούδα
στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει

Αν είσαι μόνος
αν είσ' αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει
Έχει το μύρο
έχει τη σιγαλιά
έχει τον ήλιο τον αλάνη…»

Αυτό θυμήθηκα

υπέροχη, όπως πάντα και οπτικά και μουσικά και με τις λέξεις...

Καλησπέρα Καπετάνισσα! Πιο πλουμιστά όμως τα φτερά από την ίδια την ψυχή;

Τι ωραιότης!
Μαγνητίζεις τα μάτια και τις ψυχές μας...
Έτσι συναντιόμαστε όλοι μ α ζ ί, σ' εσένα...

Εαρινή συμφωνία!
Μελωδία και μέθη γιασεμιού η παρουσία σου!
Ω, ναι!
Ακριβώς όπως το λες!


Εργοτελίνα!
Είσαι απίθανη! Σκανδαλιάρα και γεμάτη χαρά!
Σωστά... Τι να πει και το δόλιο μυρμηγκάκι που σέρνει όλη την εργατιά από γεννέσεως κόσμου!



Only sand!
Μήπως φεγγοβόλησε τριγύρω ο τόπος;
Τι λόγια είναι τούτα;
Τούτο το πάλεμα με τα θεριά, τους "δικούς μας" γίγαντες που όλο κλέβουνε και κλέβουνε κομματάκια της ψυχής μας, θα το κάνουμε μια ζωή, ε;



Καλόλυκε, είσαι καλά;
Ανοίγω φτερά, εεε... αγκαλιά ήθελα να πω!

Εγώ, σε λέω ψυχή μου
και είσαι

γιατί είσαι ψυχή απ την ψυχή μου

Ετσι, απλά

Φιλιά στην ψυχή σου
και αέρα δροσερό
από το βόρειο Αιγαίο

Citronella,
πάνω σου η ομορφιά να γίνει ντύμα.
Ψυχής.
Να γίνει και νανούρισμα να σου τη γαληνεύει.
Αχ, οι γιαγιάδες οι λατρεμένες, πως μας τα λέγανε με τρόπους μαγικούς;


Jason...
Και να δεις που τα πολύ όμορφα πράγματα είναι φορές που δεν τα προσέχουμε... Κι όμως συμβαίνει.
Αρκεί όμως μια χαραμάδα, ε;
Ένα κρυφοκοίταγμα εκεί, στην απέναντι όχθη...


Βολκώφ,
αυτό που κουβαλά ο καθένας βλέπει...

Πολύ μ΄άρεσε καπετάνισσα! Δεν το ήξερα. Σ΄ευχαριστώ! Ξέρω καλά όμως ότι οι πεταλούδες κουβαλούν ψυχές...

Κερασιά,
σε ίδιους δρόμους βαδίζουμε θαρρώ!
Κι η δική μου σκέψη πήγε μέχρι το αγαπημένο τραγούδι.
Άσε που έφερα το άσμα στα... χέρια σου!
Οπότε, μπορείς να μουρμουρίσεις για κείνη την άγια ώρα που το γλυκοχάραμα γεννιέται...



Σταυρούλα,
αγάπη και φως να'χεις να πορεύεσαι.
(Μέσα κι έξω από τα γραφτά).



InvertedLightBlue!
Πολύ χαίρομαι που είσαι εδώ!
Ολόγυμνη είναι η ψυχή, έτσι μου μοιάζει. Και να δεις που, ακόμα κι έτσι, μπορεί να ζυγίζει τόνους...

Kyriaz,
σωπαίνουνε οι μουσικές όταν προβαίνεις, για ν' ακουστεί ο λόγος σου.
Εσύ διδάσκεις το ωραίον.
Χωρίς ίχνος διδαχής.


Sailor...
Ψυχή ταξιδεύτρα!
Άλλο δε θέλει η ψυχή μόνο το φύσημα τ' ανέμου κι ένα κύμα φιλικό.
Σκαρί η ίδια, ξέρει τι ρότα να χαράξει.


Ελπίδα γλυκειά.
Μέσα μας φτερουγίζει.
Ό,τι δε θωρούμε, δεν ακούμε, μα... συμβαινει το σημαντικότερο: νιώθουμε.
Μόνο να'ναι ελαφρύ, ν' απλώνεται σε τόπους κι ανθρώπους...

Δίκιο έχεις καπετάνισσα! Ο,τι δε βλέπουμε, ούτε ακούμε,μα μόνο το νιώθουμε, είναι το πιο σημαντικό αλοίμονό μας! Μα ευτυχώς που έχει η ψυχή γερά φτερά, να το σηκώνει.

"η"

:)

Γι'αυτό όσες φορές έβλεπα ότι γινόμουν πεταλούδα (όταν έκανα αυτοσυγκέντρωση) αισθανόμουν ότι άδειαζα και ξαναγεννιόμουν... Κάτι τόσο εύθραυστο είναι τόσο δυνατό.

Αυτή η ψυχή αγαπάει πολύ τα χρώματα και τις μοσχοβολιές. Και είναι στ' αλήθεια μεγάλο το βάρος απ' όλα όσα την περικυκλώνουν, να επιλέγει να κρατάει μόνο αυτά στην κάθε μέρα της μικρής ζωής της.

Γεια σου Καπετάνισσα. :-)

Η πεταλούδα ξέρει τι λέει... Το ψυχικό βάρος είναι πολλές φορές πολλαπλάσιο του σωματικού... Όσο μεγαλύτερη 'αταξία' έχει, τόσο μεγαλύτερο το βάρος της, θαρρώ...

η ψυχή είναι το ίδιο το πέταγμα..

όχι βάρη η ψυχή.. δεν θέλει βάρη η ψυχή κι ας της τα δίνει ο νους

Μαγεύει η αισθητική των λόγων και των εικόνων σας. Συγχαρητηρια

Πραγματικά, σ’ ευχαριστώ πολύ!
έχεις ψυχή καπετάνισσα·
μπορείς και δεν φοβάσαι
ν’ αγγίζεις τους ανθρώπους.
Σου εύχομαι Ώρα καλή κι Αέρα
:))

"...τι σωπαίνεις , λοιπόν, ψυχή μου, επικαλέσου με, το χώμα
Δείξε μου πώς
κατοικούν τα σώματα στο φως

Ως πότε
με τόσες κλειδαριές
θα χτίζω σπίτι στις καρδιές
δω κάτω..."

ευχαριστώ για την πανέμορφη ευχή

Παρα πολυ καλο ποστ!

Οσον αφορα την ψυχη...
...γνωμη μου ειναι...
πως δεν μπορεις να την μετρισεις.
Πολυ απλα ειναι Απειρη.

ΥΓ: πολυ καλο ποστ.

ζερο.

"η", καλή μου!
Γιατί, δεν ξέρεις το σύνηθες;
Άλλα σκεφτόμαστε, άλλα νιώθουμε, άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε!
Τουλάχιστον, να νιώθαμε αλήθειες...


Ovi,
χαμόγελο πλατύ κι ολόφωτο, να σπάσει τις ψύχρες της ξενητιάς!


Αλεξάνδρα,
στο πιο βαθύ μας όνειρο, ακουμπάνε πεταλούδες. Κι εκεί, στο κέντρο της ύπαρξής μας φωλιάζουν...


Mindstripper,
καλώς ήλθες! Σε γύρεψα πολύ, να ξέρεις. Αιγαιοπελαγίτικο αέρα μου μυρίζεις, να... να, δυό αστερίες σκαλώσανε στα μαλλιά σου...
Ω, ανάλαφρη ψυχή που την έχεις, να λιάζεται ολημερίς στους βράχους!

Ε, ρε Serenity, που'χεις τη φυγή στις μουσικές που αγαπάς -σίγουρα και στο βλέμμα-...
Αταξία!
Υπέροχη λέξη, σοφά την επέλεξες!
Για την ίδια ψυχή μιλάμε, ναι;
Της άτακτης φυγής;
Της ανυπότακτης ζωής;



Καλλιόπη της ψυχής, της ζωής, του ανάλαφρου φτεροκοπήματος, των ανοιχτών οριζόντων!
Να κάναμε -λέει- ό,τι θέλει η ψυχή, ε;



nuwanda,
κάποιος μου'σφιξε δυνατά το χέρι, ε; Έτσι το 'νιωσα. Κι έτσι με ποτίζει, άγγιγμα θερμό και τιμητικό.
Υπόκλιση.
Και συνάμα ενικός,να'ναι ανοιχτή η επικοινωνία.

Κερασιά,
αγάπη και χαμόγελα.
Να νιώθουμε, να βλέπουμε.


Sok,
και τι να πω, η αγύρτισσα, που'χω σεντόνι λευκό, μα μόνο, σε παγκάκια ν' απλώνω το κορμί.
Να κατοικήσω κάτω απ' τ' άστρα, ναι.
Αυτό θα κάνω.


Σταυρούλα,
αγάπες κι από δω.


Ζέρο!
Α, δε μαθαίνει η ψυχή καλέ μου.
Δεν παίρνει από γράμματα.
Ούτε εμπειρίες μετρά.
Αγράμματη, αμάθητη, διάφανη και μόνη.
Την αγάπη μου!

«ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΑΝ ΞΥΠΝΑΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΑΧ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΗ»

Καλησπέρα :)