Πέμπτη, Αυγούστου 10, 2006
Εν τω μηνί Αθύρ
(Μήνας του έρωτα και του θανάτου
κατά το αιγυπτιακό μηνολόγιο).


Με δυσκολία διαβάζω στην πέτρα την αρχαία.
«Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ». Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω.
«Εν τω μη[νί] Aθύρ» «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη».
Στη μνεία της ηλικίας «Εβί[ωσ]εν ετών»,
το Κάππα Ζήτα δείχνει που νέος εκοιμήθη.
Μες στα φθαρμένα βλέπω «Aυτό[ν]... Aλεξανδρέα».
Μετά έχει τρεις γραμμές πολύ ακρωτηριασμένες·
μα κάτι λέξεις βγάζω — σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην»,
κατόπιν πάλι «δάκρυα», και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος».
Με φαίνεται που ο Λεύκιος μεγάλως θ’ αγαπήθη.
Εν τω μηνί Aθύρ ο Λεύκιος εκοιμήθη.

Κ.Π.Καβάφης (1917)


Αν μου γυρεύανε ανάγνωση σ' αυτό το ποίημα, νομίζω πως θα σκάλωνε η φωνή. Χορδές και ηχοχρώματα θα μένανε κλειδωμένα κι ίσως απ' ανάγκη κι από συστολή μαζί να τρέχανε να σκεπαστούν με την σκόνη που μισοκρύβει τα γράμματα, τα πνεύματα, τις δασείες και τις υποδιαστολές, τα ονόματα και τα σώματα.
Κι όταν δεν βρίσκει άνοιγμα η φωνή να βγεί, τι κάνεις;
Την καταπίνεις, ναι;
Την σπρώχνεις να πάει από κει που 'μαθε ν' αναβλύζει;
Αναπηρία. Ακινητοποίηση. Μούδιασμα ολικό.

Και λύτρωση μαζί, ω, ναι, απελευθέρωση, από κορμιά που σμιλεύτηκαν για να μπορούν, να νιώθουν και να δείχνουν, να φεύγουν κι όλο να'ρχονται, αέναη υπενθύμιση της μοίρας, της ροής, του Έρωτα Θεού, του ύπνου του ατάραχτου, του κάλλους του αιώνιου.
Μα τι κορμιά σε υμνούν Έρωτα. Πολυδάκρυτος και σύ, ως Θάνατος...

Χοροθέατρο Ροές στο Ηράκλειο και μια έξοχη παράσταση εμπνευσμένη από τις Καβαφικές εικόνες.
Επιγράμματα που λαξεύτηκαν σε πέτρες, αγάλματα που πάγωσαν πάνω στον ανθό της νιότης, κραταιά ως Θάνατος Αγάπη που σκιαγραφεί μορφές, ακίνητους παλμούς, ζωντανά υλικά, χορικά σύμβολα.

Μια παράσταση όμοια ποίηση, Τέχνη με Ταυ κεφαλαίο, σε σκηνοθεσία και χορογραφία της ανεξάντλητης Σοφίας Σπυράτου. Ξύπνημα της ομορφιάς από τον αρχαίο ύπνο η αρχική σκέψη, που βρήκε άξια κορμιά να σαρκωθεί.
Λιτή κι εκφραστική η μουσική του Αλκίνοου Ιωαννίδη, πραγματική ισορροπία σχοινοβάτη πάνω στα χαραγμένα με την ποιητική αχλύ επιγράμματα-κείμενα, που επιμελήθηκε ο Χρήστος Μπουλώτης.



"Στις ατραπούς του ουρανού πετάει η ψυχή ως εγυμνώθη απ' το σώμα"

"Τον ύπνο που δεν έχει αυγή κοιμάσαι"

"Δεν την κατείχα τη ζωή. Δάνειο ήταν.
Και στο δανειστή το χρόνο την ανταπέδωσα".

"Σαν τις ελιές τους ράβδισε ο χρόνος
Και τους τσάκισε
Και αυτοί να νοσταλγούν τον ελαιώνα που ήταν".

"Και νεκρός είναι ωραίος, ωραίος σα να κοιμάται".

"Λίγες πέτρες των νεκρών οι φίλοι".

"Σε δάφνη μελανόφυλλη πετάρισε η ψυχή σου".


Σε αρμονία τα χορικά μέρη της παράστασης. Κι οι απαγγελίες;
Ρέμβη και σφρίγος, πέτρα και σκιά, νερό και χώμα.

Για το μίλημα των σωμάτων, για τη ροή της σάρκας, το γύρισμα, το άπλωμα, το μάζεμα, το έλα και το φύγε, τι να τολμήσω τώρα να πω.
Πόσος θαυμασμός μπορεί να τρέξει στο βλέμμα;
Πως να κυνηγήσει η όραση τον Λόγο που δεν εκφέρεται...

Η ποίηση χορεύεται, ποτίζει το κορμί, ακροπατά, ακραγγίζει και εγγίζεται, κινείται.



Θα μου πεις και η δική μας η ψυχή, στο λίκνισμα είναι.
Άτσαλη, άχαρη, ποιός νοιάζεται.
Λες και μαθήτευσε ποτέ πλάι σε αυθεντίες!
Και το συναίσθημα, αυτοδίδακτο.
Καιρός του είναι ν' αυτοσχεδιάσει.

 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 22:17 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


19 Ανάσες:


  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 11, 2006 12:42:00 π.μ., Blogger Markos

    Με παρέσυρες να συμμετάσχω στην παράσταση.
    Ήχοι και χρώματα δεμένα σ' ένα αρμονικό κουβάρι, από μια επιδέξια και τα μάλα ευαίσθητη καπετάνισσα ...
    Την Καλημέρα μου

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 11, 2006 2:33:00 π.μ., Blogger candyblue

    Απόπψε λοιπόν αυτοσχεδιάζουμε!

    Με ροζ μάγουλα...(από την ceclor)

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 11, 2006 9:11:00 μ.μ., Blogger γιώργος

    καλησπέρα...

    υπέροχο το νέο "σπίτι"...
    με γεια!!!

    έχω μία απορία:
    πως μπορεί τόση λυρικότητα και ευαισθησία να αντέξει τον κόσμο τούτο;;;
    τέτοια περιγραφή και αναπαράσταση εικόνων με έχουν αφήσει άφωνο...
    να'σαι καλά καπετάνισσα των εικόνων και των λέξεων...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 11, 2006 9:55:00 μ.μ., Blogger Unknown

    Πολύ ωραία η αλλαγή καπετανοπούλα
    Καπετανίστικη !

    Και η δική μας η ψυχή στο λύκνισμα
    είναι καπετανισσά μου

    Και το συναίσθημα καιρός του είναι
    να αρχίσει να αυτοσχεδιάζει

    Και εγώ ο Καπετάνιος
    Δεν την κατείχα την Ζωή

    Καλό σου βράδυ

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 12:09:00 π.μ., Blogger ci

    Rhythm is a dancer.. μαγεία ο χορός! Κι ειδικά όταν αυτοσχεδιάζεις.

    Καλορίζικο το νέο, πανέμορφο, σκηνικό:)

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 1:02:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Μάρκο μου,
    εδώ είναι που ταιριάζει το γνωστόν "ποιός τα λέει"!
    Τις ευαισθησίες μας απ' το μπράτσο σε σκηνές, σε στιγμές, σε φιγούρες ζωής...


    Candyblue μου,
    αγκαλιά μεγάλη!
    Όχι μόνο γιατί ο... αυτοσχεδιασμός το καλεί, μα γιατί η βοήθεια και η στήριξή σου σήμερα, με τύλιξαν γλυκά.
    Πάλι προβλήματα με το template (γι αυτό το άλλαξα Γιώργο μου και Sailor) κι η Candyblue πρώτη γραμμή να βρεί λύση!
    Φιλί απ' τη καρδιά, να στάξει στη δική σου.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 1:11:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Γιώργο,
    οι λέξεις οι κεντημένες, όσο κι αν απλώνονται, ποτέ δεν περισσεύουν.
    Φιλί απ' το Νότο.
    Γι αυτό αντέχεται μάλλον τούτος ο κόσμος... Ο Νότος κρατά μπόλικη ζεστασιά ακόμα.

    Sailor,
    σ' ευχαριστώ για τις ευχές. Όπως έγραψα παραπάνω ήταν επιβεβλημμένες. Αχ μωρέ καπετάνιε μου... Ίντα να πω κι εγώ που ακόμα δεν την κατέχω! (Ζωή κι Αγάπη).

    Citronella μου ναι;
    Χαίρομαι που βρίσκεις ομορφιά και στον... σκηνογράφο!
    Έχουμε λοιπόν το κατάλληλο κλίμα, ε, ας περιμένουμε και κανένα καβαλλιέρο να μας προτείνει: "Χορεύετε";

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 2:23:00 π.μ., Blogger Unknown

    Αχ μωρέ καπετάνιε μου....
    Ίντα να πω κι εγώ που ακόμα
    δεν την κατέχω!(Ζωή και αγάπη)

    Με έκανες και αισθάνθηκα
    πολύ όμορφα καπετάνισσα
    και χαμογέλασα διαβαζοντάσε

    Γι αυτό σου στέλνω το όμορφο
    χαμογελό μου

    καλό σου πρωινό

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 3:11:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    σε ζηλευω που ζεις στο Ηρακλειο.. να ζηλευα και μενα που ειμαι στο Λονδινο..

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 12:31:00 μ.μ., Blogger Νίκος Παργινός

    Η ποίηση χορεύεται κι εσύ, ομολογώ, πως ξέρεις πολύ καλά να την χορεύεις. Συγχαρητήρια και για το ποστάκι αλλά και για το νέο template του blog.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 1:43:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Πολύ μου ξενυχτάς Sailor θαλασσοδαρμένε!
    Κάτσε να σκαντζάρεις λιγουλάκι...
    Καλημερούδια κι από νοτιά μεριά.


    Κοκ,
    θα χώσω το χέρι σε άμμο ζεσταμμένη απ' τον ήλιο να στην κλείσω σε φάκελλο. Να'χεις να παρηγοριέσαι στη Λόνδρα.


    Νίκο,
    αγάπη κι από δω.
    Μπορεί και να κάνουμε κόντρες κάποια ώρα. Στις γυροβολιές, ναι.
    Αν και οι Κρητικοί...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 2:06:00 μ.μ., Blogger SILIO D'APRILE

    Διάβασα χθες το βράδυ ένα ωραίο σολωμικό επίγραμμα. Νομίζω ότι θα σου αρέσει, ως χαιρετισμός, από εμένα:

    "Η πρώτη που σ' αγάπησε του κόσμου φαντασία"...

    Ωραία η νέα σου εμφάνιση, ζηλευτή. (ευτυχώς, δεν είναι "μπλε" - εδώ χαμογελώ πειραχτικά...), Silio

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 5:22:00 μ.μ., Blogger ηω-λιθικός

    καλησπέρα καπετάνισσα

    εντυπωσιακό γούστο και εντυπωσιακές αλλαγές στο σπίτι σου..
    φιλια στο νότο ...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 6:45:00 μ.μ., Blogger Θεοδόσης Βολκώφ

    Μπαίνω κι εγώ με το δεξί
    στο νέο σου το σπίτι,
    του στρατοκόπου απαντοχή
    κι απάγκειο του ερημίτη.

    Ασύντριφτο το πύργωσες
    με δάκρυα και με γέλια,
    έχει ρυθμούς στα δώματα
    και στίχους στα θεμέλια.


    Ο στιχοπλόκος Βολκώφ

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 7:00:00 μ.μ., Blogger advocatus diaboli

    Εντυπωσιακές αλλαγές, υψηλής αισθητικής. Ούτε στο σπίτι της οδού Λέψιους 10 τέτοια ατμόσφαιρα!

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 9:43:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Silio D' Aprile,
    καλοδεχούμενος ο χαιρετισμός σου, μα πως να τον αρνηθώ.
    Να με κακομάθεις λες και να σου γυρεύω λόγια που σταλάζουν ομορφιές κάθε που σε "βλέπω";

    Μπλε; Για των κυμάτων την αντάρα λες, ναι; (Χαμόγελο ανταποδοτικό)


    Ηω-λιθικέ!
    Πέρνα, μη νοιάζεσαι, τη βρεγμένη άμμο τη θέλω στο σπιτικό μου.
    Πάνω της να πατώ.
    Και να γέρνω. Και να γερνώ.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 9:49:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Βολκώφ,
    πως να'βρω τη λαλιά μετά απ' όλα τούτα!
    Αγκαλιά θα σου δώσω κι όλα τα καλούδια π' αγαπάς.
    Να γλυκαίνεσαι και να μου λες.
    Κι εγώ ξανά τα ίδια...

    advocatus diaboli,
    σχόλιο τιμητικό, ολάνθιστο.
    Υπόκλιση από δω. Να σε υποδεχτώ κατά πως πρέπει!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006 2:24:00 π.μ., Blogger Μαύρος Γάτος

    Για μένα, καλή μου Καπετάνισσα κ λοιπή παρέα, το πιό συγκλονιστικό είναι αυτό:

    "Δάκρυσι μυρωμένη
    Μεμνημένη σου
    Ου διαλείπω
    Μητρός της γλυκερής
    Πλείον εγώ
    Σε ποθώ"

    "Μυρωμένη με δάκρυα, δεν σε ξεχνώ στιγμή... κι από την γλυκιά σου μητέρα αλόμα, πιό πολύ σε ποθώ"....


    Επιθανάτια επιγραφή από νεκρική στήλη, Αιγές, 1ος αιώνας π.Χ.
    Όλβιος ο νέος που ενέπνευσε και γνώρισε τόση αγάπη…

    Το μελοποίησε ο Λουδοβίκος.

    Την καληνύχτα μου

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006 11:27:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Μαυρόγατε,
    μας ράντισες με τη γλυκειά θλίψη του έρωτα, πόσο όμορφα, πόσο λιτά!

    Κορυφαίο, ναι.
    Στα μοιρολόγια που μετράει ο καθείς.

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape