καπετάνισσα, βάλε μπροστά τη μηχανή, να φύγουμε.... κι ας πετάξουμε στα φεγγάρια, αντί στα νερά της θάλασσας!

Να προσθέσω λίγο πορτοκαλί, μήπως και τρέξει καμιά σταγόνα να πιούμε;

Καλησπέρα!

Στολισμένο όπως πάντα
με την δροσιά της καπετάνισσας

Αυτή τι φορά πάνω στο κόκκινο
του φεγγαριού της ζωής

Να είσαι σίγουρη καπετάνισσα πως
θα ακούσω την φωνή σου
και θα δω το γραψιμό σου
με τις πιτσιλιές του πιο κόκκινου


Καλό σου πρωινό

Νίκη,
μικρή η διαφορά, πίστεψέ με...
Τα συναισθήματα βρίσκουνε πηγές, στα νερά και στ' άστρα.
Όπου κι αν καθρεφτίζεται η σελήνη...


InvertedLightBlue,
επισκέπτη της νύχτας και της μαγείας της, καλώς ήλθες!
Σωστός!
Εδώ ν' απλώσεις τα χρώματά σου.
Δέσε τα μ' αναπνοές και η μέθη είναι σίγουρη!


Sailor,
χωράει λόγια ψυχής το φεγγάρι, ας είναι και λειψό.
Απ' αυτά να μοιραζόμαστε!

Έφτασε μια πιτσιλιά σου κόκκινη και μέχρι εδώ Κ;απετάνισσα..
Την κρατώ και τη βάζω κάτι από το μαξιλάρι μου για να ονειρευτώ φεγγαράδες.
Καλό βραδυ

Φεγγαραδες...βολτες στον ωκεανο...σε μερος δροσερο...ν'αναπνευσουμε τις ζωες μας...




Φιλι!

Το μέσα μου φεγγάρι αναδιπλούται ετοιμάζοντας έξοδο.

Ανεβοκατεβαίνει μες στο σώμα μου που γίνεται διάφανο εκείνη τη στιγμή.

Ο ορίζοντας τρέμει...ο κόσμος δεν υφίσταται πια όπως τον γνωρίζουμε.

Μετά, όλα επανέρχονται στη φυσιολογική οπτική.

Ματώνουν τις καρδιές κάποια φεγγάρια . Καλημέρα καπετάνισσα .

" κάθε φορά
που `ταν να φύγεις
έψαχνες παράθυρο

έλα
θα σου αγοράσω ένα
κάδρο φεγγάρι
κι ένα πορτοκαλένιο όνομα
που ησυχάζει τα δάση ..."

Το δικό μου φεγγάρι, έτοιμο να δύσει μοιάζει σαν φέτα από καρπούζι, κόκκινο εξίσου σαν το δικό σου…στο προσφέρω. Να προσέξεις μην τρέξουν ζουμιά και λερώσουν το φανελάκι σου απόψε,καθώς θα τρως σκυμμένη πάνω από το κάγκελο του μπαλκονιού μια φέτα φεγγάρι.

Ε, ναι λοιπόν!! Επέστρεψα από την άγρια Ικαρία.Τι νησί!
Των πειρατών.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad,
τα πιο φλογερά φεγγάρια να σε τυλίξουνε. Και να λάμψεις πάνω τους.


Καλώς τον Αφρικάνο!
Φεγγάρι που κρέμεται και στάζει η ζωή μας... Ναι, ν' απλώσουμε χέρι!


The Return αγαπημένε...
Για κείνο το λίγο, το ελάχιστο, το τίποτα σχεδόν, που ο κόσμος δεν υφίσταται πιά, ζούμε... Εκεί πάλλεται τ' όνειρο!


Ελληνίδα γλυκειά,
σωστό... Μπορεί το κόκκινο να'ναι από πληγή. Στάζει κι εκείνη. Και βάφει κι απλώνει...


Sok έχεις φεγγάρια μες στα μάτια, πάω στοίχημα.
Κι η θέα τους, είναι φυγή.
Να μου κρατάς πορτοκαλί σαν θα περνάς...


Candyblue!
Κορίτσι της ζωής! Καλώς μας ήλθες ταξιδιάρικο πουλί! Αναπαμό δεν έχεις...
Η Ικαρία η αναρχική και πεισματάρα, πόσο όμορφη!
Την έχω διαβεί όλη, την ήπια και κάποια βράδια σε στέκια ονειροπόλων, που ριζώσανε εκεί γιατί τους είπανε ψέμματα, πως Ικαρία σημαίνει ο κόσμος όλος.
και το πίστεψαν!
Και καλά κάνουν, να σου πω...

Η γλύκα του καρπουζιού πάνω σου!
(Και σ' όλους μας δηλαδή...)

μόλις κατέβασα τον ερωτόκριτο
τον άκουσα,
τον άκουσα ξανά,
τον άκουσα ακόμη μια φορά

κι ακόμη τον ακούω

ευχαριστώ για το δωράκι...

Καλή μέρα σε όλους ...

Μέσα είσαι, Καπετάνισσα!
Μ` αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν ν` αναποδογυρίζουν τις λέξεις, πολύ!!!

φαντάστηκα πως δάγκωσες τα χείλη σου και έτρεξε σιρόπι βατόμουρο
καλημέρα

Ακούω και το Μανόλη με τον "Αποχαιρετισμό", ε...και
βρίζω μόνος μου, συνήθως , για ν` αποφύγω τα ποτάμια.
Καμιά φορά λίγη στάχτη αφήνουν πίσω τους τα πράγματα και γίνεται τοπίο.

Την αγάπη μου

Τι να πω; Ντρέπομαι και τα ωραία σου ταξίδια - μόνο που το κόκκινο είναι και σήμερα αληθινό αίμα. Τι να πω; Και τα φεγγάρια μου είναι μαύρα (όχι από έρωτα)...
Τι να πω; Θα 'θελα να πετάξω για να φύγω. Απ' την άλλη, δεν είναι κουτό να παραβγαίνω την αρμονία του σύμπαντος παίζοντας τον άγγελο;...
Μπορεί με καταστροφική αγάπη - θα ξανάρθω.

καλησπέρα καπετάνισσα,
σε σένα και στα φεγγάρια σου...

να μας φωτίζουν τις καλοκαιρινές μας νύχτες...
νύχτες, σαν αυτές του περσινού Σεπτέμβρη, στο Θέατρο Βράχων, όπου ο Μίλτος μας τραγούδησε τον Ερωτόκριτο...
και νύχτες σαν αυτές του φετινού καλοκαιριού...
να'σαι καλά...

Τί ποιο ωραίο από μαγικά ζεστά και καλοκαιρινά φεγγάρια και ερωτική διάθεση ανάμεσα σε ταιριαστά ζευγάρια... Πολλές φορές ερωτευόμαστε την ίδια τη φύση, την ίδια τη ζωή...

Παράφωνε,
ντύσου τη μουσική και περπάτα στο κόσμο. Πάντα δώρα να σε προσμένουν στις στροφές της!


Βρωμόγατε,
απ' τις πιό ερωτικές κουβέντες που... θωπεύσανε τ' αυτιά μου.
Είσαι υπέροχος!


Sok αγαπημένε,
εμείς που κάνουμε θάλασσα τη φωτιά, θα πρέπει να το'χουμε κατά νου... Με τις στάχτες και τις αντάρες θα μερεύουμε το φως.
Τραγούδησε. Είναι ξόρκι.


Only sand,
κρατάς όνειρο Κυριακής στο χέρι κι είσαι διπλά ευπρόσδεκτη.
Το βλέπω, μες στο χαλασμό, που δεν ακυρώνει τον Άνθρωπο, μονάχα τις πράξεις του.
Ξέρεις ότι τον είπανε και θεριό,ε;


Γιώργο,
ταξιδεμένος μου μοιάζεις...
Σου ταιριάζουν τα τραγούδια της αγάπης που ορθώνει βουνά. Όψη έρωτα να'χεις πάντα.


Αλεξάνδρα μου,
ένα χέρι μέσα στο δικό σου, τούτο να σου ευχηθώ.
Κι ένα φεγγάρι σαστισμένο από πάνω, να χαζεύει την αγάπη...

Ελπίζω μόνο, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται, να κρατήσεις και σε μένα συντροφιά στη νύχτα χωρίς φεγγάρι που έρχεται. Όταν πρωτοήλθα οι παλαιότεροι μου είπαν ότι να, υπάρχει κάποιος χειμώνας, κάποια νύχτα χωρίς φεγγάρι που είναι ...λίγο πιο σκοτεινή από τις άλλες. Και υστέρα έρχεται μια δεύτερη που ψάχνεις το φεγγάρι ...κι έχει χαθεί! Για μένα μετά από τόσα χρόνια η περσινή χρονιά ήταν αυτή η πρώτη, η πιο σκοτεινή κι ας προσπαθούσε η Δάφνη να τη φωτίσει!!!

Ευχαριστώ!

Εδώ στο Λόγγο όπου βρίσκομαι αυτές τις μέρες, οι ντόπιοι λένε ένα πράγμα: "Αλλάζει το φεγγάρι. Αλλάζει κι ο άνεμος. Άντε, να φυσήξει μαϊστράλι, ν' ανασάνουμε λιγάκι!".
Και φύσηξε ο μαΐστρος, κι ανασάναμε!
Ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου, καπετάνισσα (και στα... δικά μου, ασφαλώς, τώρα που μετράω μέρες μέχρι να σαλπάρω για Σαντορίνη)
:))

Χρηστάκο, αν ξέρει κάποιος να "διαβάζει" τα φεγγάρια αλλά και ν' αφήνεται στο έλεος τους, είναι κείνος που αφουγκράζεται τη φύση.
Και ζεί μαζί της.

Να το 'χεις κατά νου στην -καθόλου ανόθευτη- Σαντορίνη που θα πας.
Κι εκεί, στη φύση θ' ακουμπάς κι αυτό βαραίνει.

Λέω ευχαριστώ, γιατί όλα τα άλλα που νιώθω δεν έχουν λέξεις, μόνο ζωή κι αγάπη, γλυκιά μου!

Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς... ε κι αν κάποτε έρθω στην Κρήτη, μαντιναδομαχίες!

Αγκαλιές Ανδρομέδα μου...

Και μη... τολμήσεις!
Για τις μαντιναδομαχίες λέω!
Εχάθης!

Φύγε, όμως τη σκέψη σου
επάνω μας ν' αφήσεις.
Να πείς πως κάτι ξέχασες
και να ξαναγυρίσεις...