Λέω να σκαρφαλώσω στο φεγγάρι απόψε να βάλω φωνή.
Να γράψω καληνύχτα πιό καλά, να την δείς...
Κι αν το φεγγάρι είναι θολό, δε σκιάζομαι.
Θα πιτσιλίσω κόκκινο στο μαύρο της νύχτας.
Ναι, το πιο κόκκινο, το πιο βαθύ για χρώμα...
Να μένουν ξύπνια τα φεγγάρια σου, όπου κι αν πας.
Κι εμείς εδώ, μέχρι να βάψουμε τα χείλη μας με ό,τι η ζωή μας τάζει
Στολισμένο με μουσικές, διπλοφιλημένο και αφιερωμένο στην Ανδρομέδα που μαζεύει αστραποσκευές κι ανοίγεται σε άλλους ουρανούς.
Σας το χρωστάω -νιώθω- και μαζί με το "ώρα καλή" της Ανδρομέδας, όλο δικό σας:
Ε ρ ω τ ό κ ρ ι τ ο ς από τον Μίλτο Πασχαλίδη.
καπετάνισσα, βάλε μπροστά τη μηχανή, να φύγουμε.... κι ας πετάξουμε στα φεγγάρια, αντί στα νερά της θάλασσας!