λ-έξεις

Λεωφορείον:
Ο Λόγος

Οι λέξεις φταίνε…
Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν
(Κ.Δημουλά)

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις.
Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.
(Μ.Αναγνωστάκης)

Κάτω απ΄όλες τις λέξεις
δύο σώματα ενώνονται
και χωρίζουν...
Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα
απ' τα δάχτυλα. Ενώνεται.
(Γ.Ρίτσος)

Να φτιάξουμε έναν ουρανό
με λίγες λέξεις
(Ν.Βρεττάκος)

Σκυθρωπή περηφάνεια που είχαν
εκείνες οι λέξεις,
κρατώντας με πείσμα στον ήχο
ένα κόσμο άδειων σχημάτων.
Εσύ έλεγες ονομάζομαι ουρανός.
Εγώ έλεγα τίποτα.
(Τ.Σινόπουλος)

Τις λέξεις κουρταλώ
και δε μου ανοίγουν
Γιατί πια δεν τις κατοικούν
τα βάσανά μας
Τις εγκατέλειψαν σάμπως να επίκειται σεισμός ή έκρηξη
Ανάσα και χειρονομία καμμιά
μεσ’ στα αδειανά φωνήεντα
κι ούτε ένα τρίξιμο απ’ τα σύμφωνα
(Β. Λεοντάρης)

Δε γράφω λέξεις
Φωνάζω με μέταλλα
μ’ αράχνες με ομόχρονα
Από βαθιά σ’ ένα χρώμα χειρονομώ
Και πλάστηκα
να ερωτεύομαι τη σύμπτωση
(Δ.Π.Παπαδίτσας)

Δώστε στις λέξεις σχήματα
Δώστε στα σχήματα λέξεις
(Shakespeare)

Η ποίηση είναι σκέψεις
που αναπνέουν
και λέξεις που καίνε
(Edgar Allan Poe)

Χρησιμοποείτε μόνο λέξεις μάνταλα, μαντέμια και ματσούκια
λέξεις γρανάζια, λέξεις ψηφιδωτά
λέξεις ανεμόσκαλες, λέξεις χαρταετοί
λέξεις διαλέξεις,λέξεις γυναικείες
λέξεις φαντάσματα
λέξεις μεζέδες, μπαξέδες,
μενεξέδες και αμανέδες
λέξεις ορτύκια
λέξεις ορμητήρια και παροράματα
λέξεις σταυρόλεξα.
(Ν.Βαλαωρίτης)

Να `ρθω λίγο και γω
εκεί που σταυροπόδι οι λέξεις του Ανθρώπου
και πίνουν τον πικρό καφέ
((Σωκράτης Ξένος)

Ποια είν΄ η γλώσσα που μιλάς, θάλασσα εσύ;
Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.
Και σε ποια γλώσσα απαντάς, ουρανέ;
Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.
(R.Tagor)

Η ψυχή μου,
ο κόσμος που γίνεται λόγος.
Η ψυχή μου,
ο λόγος που γίνεται κόσμος
(Ν.Βρεττάκος)

Έτσι που μιλάς ανοίγεις τα όνειρα πέρα απ' τα μάτια σου σε πόλεις Ελληνικές και σε ταξίδια τραγουδιών στον ήλιο
ή στο χιόνι.
Έτσι που μιλάς σταματάς τα νερά κι ακούω το τρίξιμο του κόσμου.
(Δ.Καρατζάς)

Πολλοί μιλούν. Μην τους αφήσεις έτσι στα δύο ποτάμια μόνους τους-δεν ξέρουν τι να κάνουν.
(Μ.Κατσαρός)

"Μα με το γράψιμο δεν γίνεται κανείς πιο ωραίος;"
"Κάποτε ήμουν πιο άσχημος ξέρετε..."
(Ζαν Ζιροντού)

Φρίττεις κι ερμηνεύεις πως όλα είναι βγαλμένα τάχα απ' της γραφής το άρρωστο μυαλό. Σε λιγοστεύει σε ταπεινώνει να παραδεχτείς πώς ολ' αυτά τα ανίδεα που γράφουμε γνωρίζουνε για μας περισσότερα και πιο αβυσσαλέα απ' όσα μισοξέρουν όσα ζήσαμε
(Κ.Δημουλά)

Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτα και να μη συγκινούμαι
από τίποτα,
ξεθάρρεψε ο χρόνος και μ' απόλυσε
καταμεσής του Κρητικού πελάγους.
Έγινα χιλιάδων ετών και ήδη χρησιμοποιώ τη μινωική γραφή με τόση άνεση που ο κόσμος απορεί και πιστεύει στο θαύμα.
Το ευτύχημα είναι ότι δεν καταφέρνει να με διαβάσει.
(Οδ.Ελύτης)

Ο καιρός είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Δεν έχει δρέπανο, δεν έχει δόντια
(Κ.Καβάφης)

Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός
(Γ.Σεφέρης)

Κι αύριο είναι πρωί
μα εμείς σήμερα θα καλπάσουμε προς τις κρυψώνες του ήλιου
(Οδ.Ελύτης)

Αν ρίχναν ένα καράβι μες το μυαλό μου θα ναυαγούσε
(Τ.Λειβαδίτης)

Φίλεργος. Σ’ όλο το βίο μου έφτιαχνα στάχτη
(Ν.Βρεττάκος)

Για το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί. Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει
(Ν.Καββαδίας)

Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ
και όνειρο σημαίνει
να έρθει κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ...
(Κ.Δημουλά)

Απ' όλα θέλω λεύτερος να πλέω στα χάη του κόσμου
(Κ.Καρυωτάκης)

Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον ήλιο.
Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον άνθρωπο.
(Γ.Σεφέρης)

...φαρσί εγκόσμιος
φαρσί δακρυσμένος
εσαεί χορογράφος
του λεκτικού μου
κι ανερώτηγα ίασμος.
(Ν.Καρούζος)

Παρατήρησε, επί τη ευκαιρία,
ότι οι λέξεις αρχίζουν συνήθως με κεφαλαίο,
η πικρή πείρα τις υποβιβάζει μετά ν' αρχίσουν με μικρό γράμμα,
μέχρι που μια ακόμη πικρότερη εμπειρία τις βάζει σε εισαγωγικά
(Ernesto Sabato)

Μη με γυρέψεις αλλού
μονάχα εδώ να με γυρέψεις
μόνο σε μένα
(Τ.Πατρίκιος)

Απ’ ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος,
τα λόγια έχουν τη χάρη
να κάμουσι κάθε καρδιά
παρηγοριά να πάρει.
Κι οπού κατέχει να μιλεί
με γνώση και με τρόπο,
κάνει και κλαίσι και γελούν
τα μάτια των αθρώπω.
(Ερωτόκριτος,Α΄,887-890)

Δε λευτερώνουμε μονάχα Θεό παλεύοντας τον ορατό γύρα μας κόσμο, δημιουργούμε Θεό.
(Ν.Καζαντζάκης)

Δε με θωρείς, δε σε θωρώ,
πώς να σου ροζονάρω;
Μήλα σου πέμπω, ψύγουνται,
κυδώνια, μαραγκιούνε
Δαμάσκηνα με τα κλαδιά
κι εκείνα να μαδιούνε.
Μα θα σου μπέψω μια γραφή
γλυκά λόγια να λέει
Να βρεις καλό γραμματικό
να σου τηνε διαβάσει.
(Παραδοσιακό της Κρήτης)

Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006

Απαγορεύεται το οράν

Ώρες-ώρες καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που έμαθα να βλέπω -

δε μου 'φτανε και μένα μόνο να κοιτώ;

Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 22:01

| Πανάκι ξεδιπλωμένο |

16 Ανάσες:

Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 11:00:00 μ.μ., γιώργος

είδες και οίδες...
η γνώση φέρνει πάντα προβλήματα...
είτε για σένα είτε για τους άλλους...
καληνύχτα καπετάνισσα...
Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 11:59:00 μ.μ., kyriaz

Να βλέπεις μέσα στα μάτια του άλλου,τα μάτια σου...
Ίσως τότε κάτι να μάθεις για τον εαυτό σου-μα και για τον άλλον.
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 12:13:00 π.μ., neraida

Συχνά μου συμβαίνει το αντίθετο... Λυπάμαι που είμαι ανίκανη να δω εκεί που κοιτώ.

Καλώς σε βρήκα Καπετάνισσα!
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 1:46:00 π.μ., Afrikanos

ωρώ,κοιτώ,ξανοίγω...μα δε βλέπω

θωρώ,ακούω,γροικώ...μα δε καταλαβαίνω

κι όμως συνεχίζω

τα μάτια ν'αντικρίσω

να δω...να ζήσω...

την ζωή του άλλου

και να κατανοήσω

την δική μου

μέσα από τα μάτια του...

Τα μάτια μου, η ματιά μου για σένα, Λεβέντισα!
:-)
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 2:33:00 π.μ., Unknown

Με το να κοιτάς μόνο δεν βλέπεις
τίποτα καπετανισσα μου.

Μόνο οι άνθρωποι της γνώσης έχουν
αποκτήσει την ικανότητα να βλέπουν
αντι απλώς να κοιτάζουν.

Καλή σου πρωινό
καλοκαιρινό
και θαλασσινό
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 3:05:00 π.μ., THE_RETURN

Και όμως...όσο πόνο και αν μας προκαλεί μερικές φορές το οράν,
ποτέ δεν πρέπει να μετανοιώνουμε γι'αυτό.

Κάποια στιγμή,
γινόμαστε περισσότερο ...γαιδούρια (πρέπει)
και αντέχουμε :-))
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 3:12:00 π.μ., Giramondo

Τις ψυχές δεν μπορούμε απλά να τις κοιτάμε...Καπετάνισσα...και εσύ έχεις μάθει...να μιλάς, να βλέπεις και να ακούς ψυχές...

σε φιλώ
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 12:49:00 μ.μ., Καπετάνισσα

Γιώργο μου καλέ...
Άλλοι ξεχνιούνται κοιτάζοντας τοπ φως, άλλοι ξεχνούν να κοιτάξουν το φως.
Ποιοί νιώθουν καλύτερα, δεν μπορώ με σιγουριά να πω.

Καθρέφτης τα μάτια των άλλων kyriaz αγαπημένε, ούτως ή άλλως.
Του Άλλου εν προκειμένω.
Έλα όμως που ο Άλλος είναι συνήθως Ξένος;
Έλα που σε σένα δεν βλέπει παρά την Εικόνα σου κι αυτή καθρεφτίζει στα μάτια του μετά;
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 12:55:00 μ.μ., Καπετάνισσα

Νεράιδα καλή.
Χαίρομαι πράγματι που είσαι εδώ.
Σε γνωρίζω από καιρό.
Οι Νεράιδες βλέπουνε αλλιώτικα θαρρώ.
Το κοίταγμα, γι αυτές είναι μάλλον προετοιμασία.

Όμορφο Αφρικάνε.
Ναι! Ναι! Ξανοίγω!
Έξω-ανοίγω.
Να μην είναι το βλέμμα άνοιγμα;
Άνοιγμα της ψυχής προς τα έξω.
Θέα. Αποκάλυψη. Διείσδυση.
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 1:02:00 μ.μ., Καπετάνισσα

Κατέχω το Sailor, κατέχω το.
Μόνο που κάποιες φορές, θα δινα κομματάκια ψυχής, για να μην ξέρω -όπως λέμε οι Κρητικοί- πράμα. Ούτε το ελάχιστο.

Τhe_return, πιάσε καρέκλα.
Μια ρακί για πάρτη σου.
Κάτσε να με πείσεις, αν και τα δίκια τα'χεις, με βολεύει να τα'χεις..

Giramondo, δεν ξέρω ειλικρινά, τι 'ναι κατάρα και τι ευχή.
Ακόμα αναρωτιέμαι.
Αδίκως ίσως, μια και δεν υπάρχουν δρόμοι για πισωγυρίσματα.
Είμαστε, αυτό που έχουμε γίνει.
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 1:26:00 μ.μ., Ανδρομεδα

αλιενοματιά και φιλί!
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 2:50:00 μ.μ., Gordon

Τα μάτια και η ψυχή είναι ελεύθερα μόνο που το αγνοούμε επιδεικτικά πολλές φορές...
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 4:14:00 μ.μ., Xνούδι

πιο ύπολες είναι οι ωταπάτες.

Πολύ πιο.

σε φιλώ
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 4:47:00 μ.μ., Καπετάνισσα

Ανδρομέδα μου πιο εισβολέα-ματιά, δεν... ματαείδα!

Σα να'χεις δίκιο Gordon.
Ό,τι μας βολεύει βλέπουμε.
Κι η ψυχή μας, ό,τι αντέχει.

Τ' αναρωτιέμαι κι αυτό Χνουδάκι μου.
Να σφαλίσω αυτιά, ή μάτια;
Σαν ποιό θέλει λιγότερο να γλυκαθεί (=ν' απατηθεί;)
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 6:40:00 μ.μ., apousia

Δεν γίνεται!
Έχεις ''φορέσει'' στα μάτια σου Ζωή,κι έτσι δε γίνεται..
Δεν σε αφήνουν μόνο να κοιτάζεις.
Ούτε θα σε αφήσουν ποτέ....

Μια αγκαλιά!
Χρόνος: Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006 8:28:00 μ.μ., Καπετάνισσα

Μια αγκαλιά κι απο εδώ Απουσία μου!

Γεμάτη Ζωή ναι!
Παρούσα, όσο ποτέ!