να με συμπαθάς γι'αυτό που θα γράψω αλλά υπάρχουν φορές που η ανάγκη να ξορκίσουμε την λύπη που κουβαλάμε μέσα μας,μας οδηγεί να ψάχνουμε χώρους που να μπορούμε να λυτρώνουμε για λίγο τον πόνο.

βλέποντας αυτά τα χέρια,αυτό το άγγιγμα που έχει καρφωθεί στα μάτια μου απο το σάββατοβραδο που πέρασε,προσπαθώ να ισορροπήσω τη λογική με το παράλογο, το ψέμα με την αλήθεια, την αγάπη με την υποκρισία και πιστεψέ με προσπαθώ να μην πέσω απ'όλες αυτές τις "τραμπάλες"..

ευχαριστώ για το χώρο..

Υπέροχος Ύμνος
Ανοιξιάτικος
Για όλα τα εφηβικά ζευγάρια

Όλα τα ζευγάρια του έρωτα
Είναι όμορφα
Όλα τα ζευγάρια του έρωτα
Είναι Άνοιξη
Αλλά τα εφηβικά ζευγάρια του Έρωτα
Έχουν τη μοναδικότητα της Πρώτης φοράς

Καλημέρα Καπετάνισσα
Όμορφο ταξίδι μας χάρισες πάλι

efoudi,
καλώς ήλθες.
Για τούτο είμαστε στα καλώδια και στις οθόνες:
για την ανάγκη της γραφής.
Για την απέναντι φωνή και τη ψυχή που συμπάσχει, που συναισθάνεται, ακόμη κι αν αυτά που αντιλαμβάνεται ως γεγονότα προσωπικά είναι ελάχιστα.

Να έρχεσαι να αλωνίζεις.
Να μουρμουρίζεις και να γελάς.
Όπως. Και όποτε.



Βασίλη,
κρινάκια γλυκοκίτρινα του Μάρτη.
Τα βλέπω στο μπαλκόνι μου να υψώνουν μίσχους και να σκορπούν μυρωμένες καλημέρες.
Ένα ματσάκι λιγνό να σου προσφέρω.
Να καμωθούμε και μεις τους ολάνθιστους πιτσιρικάδες, να παίξουμε και με τον έρωτα αν μας ρίξει κανά βλέφαρο, ν' ανοίξουμε τα μάτια στ' όνειρο -κλείνοντάς τα- αν μας προσπεράσει.

Τα ωραία είναι πάντα μπροστά.
Ακόμα κι όταν κλωτσούν οι μνήμες.
Πάντα.

Μας ταξιδεύεις από τη λύπη στη χαρά, από την απογοήτευση στον έρωτα με περισσή τέχνη. Κολλήσαμε μαζίσου Καπετένισσα. Μαζεύω αγριολούλουδα της ιερής γης των Maasai για σένα.
Χόρεψε με τούτο:www.youtube.com/v
O Karantinis kai h apisteyth gynaika
filos ton Maasai

εσύ καπετάνισσα ξέρεις
γνωρίζεις
γιατί "είσαι"
Θεός ο έρωτας
πόσο μάλλον...

σε φιλώ καλή μου

Στίχοι που αναπλάθουν γλυκές της πρώτης νιότης αναμνήσεις. Πολύ όμορφο. Μέρα καλή

Τι πανέμορφες ξεχασμένες εικόνες είναι αυτοί οι στιχοι?!

Καλώς σε βρίσκω:)

file ton Maasai,
ευχαριστώ την ευγένειά σου, που λέγανε και σε κάτι μακρυνές, ρομαντικές εποχές...
Που λες, η ζωή με τα λαμπυρίσματα και τα τρεμουλιάσματά της, όλα τούτα τα προκαλεί.
Και το γέλιο και τ' άνθισμα και τις νυχτιές και τη λασπουριά.
Κοντά μας η πολυχρωμία, να'χουμε χρώματα να ντύνουμε το "είναι"!

Όμορφες μουσικές μου χαρίζεις και σου αντιγυρίζω χαμόγελα ανοιχτά!


ποιώ-ελένη μου!
"Ξεράδια" ξέρω, που λένε κι οι παντογνώστες αλλά, δε βαριέσαι...
Να παλεύουμε μετράει.
Με σκιρτήματα που 'γιναν συγκινήματα, με εικόνες που βάφονται ώρα δύσης, με έρωτες αδαείς που κάνουν τους πολύξερους.

Νέοι μωρέ είμαστε, τι να σου κάνουμε κι εμείς...
:)
Θα μάθουμε σαν μεγαλώσουμε, που θα πάει...

Λάκη μου,
μπα... Οι μνήμες χώνονται στα συρτάρια κι αναζητούν κι άλλου είδους πατρότητα.
Άγονη εννοώ, αμετακίνητη.
Εμείς; Της εφηβείας και του έρωτα παιδιά. Εσαεί.
Σωστό, θα μου πεις, αφού ο ερωτοχτυπημένος, έφηβος αναδύεται ξανά.

Ο χρόνος κατοικεί εντός. Τα'χουμε πει.


"Ground Control to Major Tom"!
Καλώς τις ομορφιές!
Εικόνες "κλεμμένες" απ΄το παρκάκι απέναντι.
Δάνειες απ' τα προαύλια των σχολείων και τα στενάκια της παλιάς πόλης, εκεί, στην κάτω γειτονιά.
Ζωγραφιές ζωής. Όχι άλλης. Της ίδιας.
Αυτής που σκαλώνει στα δάχτυλα και μας γαργαλάει!

Αγκαλιές φιλόξενες.

Μυθολογία ποτέ!πέραντη όμορφη αλήθεια ναι!! Γλυκιά μου καπετάνισσα! Φιλιά πολλά!!

Αρχη-καπετάνισσα ! Mας ταξίδεψες πάλι κατάστρωμα ,με το πλοίο του Έρωτα ,που Χρόνια δεν κοιτά , ηλικία δεν έχει και τ' αμπάρια του γιομάτα με καρδιές όλων των εποχών,αλλά όλες στο κόκκινο...
Υπέροχο σου λέω !
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

κι όμως ποιά φωνή μυστική να πεταγόταν από μια γωνία και να τους πεί ότι τούτα είναι τα καλύτερά τους χρόνια? Να μην βιαστούν να μεγαλώσουν, αλλά να σταθούν εκεί να χαρούν τα νειάτα και τη φρεσκάδα τους...

Να ξορκήσει στους "μεγάλους" πως είναι η μεγαλύτερη αμαρτία όταν βιάζεις έναν εφηβικό έρωτα?

Πως να τα εξηγήσεις τώρα αυτά τότε που πρέπει? Κι εμείς πλέον φτιασιδωνόμαστε και προσπαθούμε να αισθανθούμε, μα λείπει η φρεσκάδα πια... λείπει εκείνο το baby oil που το οσμίζεσαι για πρώτη φορά...

Δεν πειράζει αρκεί που τα βιώσαμε κάποτε θα μου πείς... κι αυτό κάτι είναι...

Την καληνύχτα μου..

Ταξιδεύεις? Καπετάνισσα και κάτι μου λέει ότι είσαι εδώ τριγύρω στις αγορές του Nairobi. Στη city market θα σε βρω Κυριακάτικα χέρι χέρι με τη χαρά που διάλεξες!
Έχε και συ το νου σου!
Αφρικάνικες μουσικές θα σε παρασύρουν στην παραζάλη και την απογείωση!
filos ton Maasai

Ξέρεις πως ανάβρυζε το ακουστικό
απ' τις σαράντα πηγές κι απ΄το τρεμάμενο σύρμα

αχ, τα μεγαλύτερα ευχαριστώ
να μην τα λέμε
να μην τα λέμε και γεμίζει ο άλλος
και δεν μπορεί καμιά
καμιά πνιγμένη του φωνή για να μιλήσει

μα, γιατί να μην είσαι εκεί...

την αγάπη μου
Σωκ

την

Δεν ξέρω Καπετάνισσα αν θα πρέπει να σε αφήσομε στην ησυχία, που προφανώς έχεις διαλέξει για συντροφιά σου εδώ και μέρες. Αν συμβαίνει αυτό, απόλυτα σεβαστό, μα έλα που ο διάολος σε σκέψεις με βάνει. Στον Ψηλορείτη ανεβαίνω από κει ψηλά να σε καλέσω κι ελπίζω να με αφουκραστείς και αυτό μου φτάνει.
ftM

Υπέροχο γλυκιά μου Καπετάνισσα! Πόσο υπέροχο και πόσο μελαγχολικό!! Τα φιλιά μου αγαπημένη!!!

panta sh plwrh se briskw na koitas mprosta...xairomai

Σχεδία ερωτικής
προς διατριβή εφήβων Έξελαντ!θα έβαζε η της γαλλικής.Χαίρε των ηράκλειων ερωτικών άθλων κυβερνήτρα .

καλησπερα μας
Viz

Μαράκι, Χρόνια Πολλάαα !!! :)))

Όμορφη, πολύχρωμη και συναρπαστική ζωή, σου εύχομαι από καρδιάς, Πολύτιμη !

Σε περιμένει το δωράκι σου στον 'κήπο' (επειδή δεν ξεχνώ τις υποσχέσεις μου... ;)

kwlogria,
και τι'ναι άραγε κείνο που αγκαλιάζει περισσότερη αλήθεια μέσα του, παρά αυτό που γίνεται θεόρατο κι άγιο στ' ανθρώπου τα μάτια και με τον καιρό μυθοποιείται;
Φιλί της άνοιξης!


λυγερή...
Αμάθητοι και σαστισμένοι θα'μαστε μια ζωή εμπρός του.
Για τον έρωτα λέω. Που'χει τη μαγιά τη μαγική να γυρίζει ανάποδα το χρόνο και να μας ντύνει στα εφηβικά, τα ρούχα τα τσαλακωμένα, τα πεταμένα στο πάτωμα, τα αφημένα στ' αεράκια του Μάρτη!

Σ' ευχαριστώ για τα ωραία σου γλυκόπαιδο!


nikiple!
Δεν είναι η ώρα τους θαρρώ...
Να μάθουνε πως είναι θνητοί δηλαδή. Να καταλάβουν πως τώρα βιώνουνε τα μέγιστα.
Αγέρωχοι κι άμυαλοι, σκανδαλωδώς ωραίοι και χυμώδεις, γνωρίζουνε μόνο να λούζονται τη ζωή και ν' αντιπροσωπεύουν την αθανασία.
Τι υπέροχο!
Κι εμείς, που μετράμε λογιών-λογιών απουσίες κατά πως λες, γινόμαστε μια στάλα κλέφτες.
Μες σε βλέμματα δάνεια κι αγγίγματα αντιγραφές, ξαναστήνουμε σκηνικά, σε άλλους, ξένους χρόνους.

Σε φιλώ

file ton Maasai,
τους ανέμους σου οσμίζομαι και τα χώματά σου ζωγραφίζονται μπροστά μου.
Να'τανε έτσι, τι καλά!
Καρδιές και μυαλά γυροφέρνουνε το σύμπαν.
Μια χαψιά οι αποστάσεις εντός μας.
Και στα ονείρατα μέσα, μίλια και χιλιόμετρα.
Αλλά, όχι, εδώ.
Με τα μικρά, τα τόσα δα, που πότε πότε γίνονται βουνά να γρατζουνάνε πόδια...

Τα φιλιά μου


Σωκράτη!
Να΄χω μια καρδιά λυγερόκορμη να στέκεται περήφανα για χάρη σου, να λέει πως βουτά στα λόγια σου και αναγεννάται.
Αυτό θέλω.
Είμαι εκεί και θα'μαι, όπως και όποτε.

Τα πιο καθαρά, τα καλοφυλαγμένα μου ρούχα για σένα.
Τα μοσχομύριστα, τα κυριακάτικα.

Θα'ρθει ώρα που θα'ναι κι η σάρκα εκεί.

Αγάπες κι από δω. Κι ευχές του θεού.


file ton Maasai,
είσαι μεγάλη καρδιά εσύ.
Και με συγκινείς. Και θέλω να ξέρεις πως, τα λόγια σου, πιάνουνε τόπο.
Μπορεί να σκαλώνουνε σε κανά καλώδιο, μπορεί να τρεμοπαίζουνε ανάλογα με τα τερτίπια της οθόνης, αλλά καρδιάς λιμάνι πιάνουνε.
Στα σίγουρα.

kwlogria,
φιλί ζβουριχτό να κολλήσει στο μαγουλάκι το τρυφερό να λουλουδίσει τη καρδιά σου, ως άνοιξη!


Χαρυβδιςς!
Που είσαι κορίτσι του αλλοτινού καιρού;
Κόρη χαμένη στον κόσμο τον πολύ και βαρύ;
Χαίρομαι από καρδιάς που σε νιώθω εδώ γύρω ξανά, και παλεύω να μυριστώ τα νέα σου.
Καλά; Ανοιχτές θάλασσες λαμπυρίζουνε στο φως;
Λέω πως ναι.
Θα μου πεις, ό,τι θέλω λέω, και δίκια θα'χεις.

Φιλιά ίδια κρινάκια του Μάρτη. Κίτρινα και ευωδιαστά.


ector,
χαίρε ποιητή αγαπημένε. Ποιητή που ρέεις, ίδια φλέβα.
Ποτάμια χυμμένα οι λέξεις σου, χτυπιούνται στις όχθες
Ω! Κι αν πλημμύριζαν τη ζωή;

Μέσα να κυλάς.
Κυλάς.


Viz,
γειά σου μικρή. Ποιά γη γαργαλάει τα πόδια σου τώρα;
Άνοιξη να'χει μόνο ε;
Νωχελική, τεμπέλα κι ερωτιάρα!


onlysand...
Σ' άνοιξα αγκαλιές και στο υπαίθριο σπιτικό σου, μα θα σου πω κι από δω:
Είσαι μια αγκαλιά π' ανθίζει.
Η Γη που ανοίγει μήτρα να ριζώσει το βοτάνι της χαράς.
Αυτή είσαι.

Τα φύλλα της καρδιάς μου φάτσα φόρα στους ανέμους.
Στο πιο βαθύ ευχαριστώ.

Θυμήθηκα έναν πίνακα του Λύτρα:
"Το Φίλημα" (π.1878, λάδι σε μουσαμά).

Ακολούθησε το link (με copy-paste είναι πιο εύκολο!):

http://1.bp.blogspot.com/_wP4yFbs-lZs/SZ6bX2VVaUI/AAAAAAAAAJw/AXbMALOZFdY/s1600-h/%CE%9B%CF%8D%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82+%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF+%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1.jpg

Αν το γράψατε εσείς το ποίημα, συγχαρητήρια! Είναι καταπληκτικό!

Υπέροχο ποίημα...
Μια βόλτα στο ιστολόγιό σου...χαμόγελο.

Με φιλιά,
Χαρά