Ωδή στη βροχή.

Ή μήπως στη ζωή;

Καλησπέρα! :)

Άγγελε,
άγγιγμα πες το.
Ακροπάτημα μες το σκοτάδι και μικρό χάδι δειλό σ' ό,τι συχνά-πυκνά μας τσαλακώνει.
Με βροχή, ή χωρίς.
Απλώς η εξοχότης της έχει τρόπους και δρόμους να στήνει το κατάλληλο σκηνικό.

Αλί σε μας...

Ευστοχίες ηδυπάθειας και λόγος εύλογος!
Τον παν του πάντοτε ήταν πρόφαση κ' έξεις οι λέξεις, όσο αντέξεις!!!!

Χαίρε!

Σκέψη μου ανεμοφτέρουγη
κι αντάρτη λογισμέ μου
δε θα μ' αφήσετε ήσυχη
να κοιμηθώ ποτέ μου ?


Μην την πληγώνεις τη σιωπή
με λόγια που πονούνε
άσε τα μάτια να μιλούν
που ξέρουν τι θα πούνε..


Εγώ ζηλεύω του κεριού
για την υπομονή του,
στέκει όρθιο και καίγεται
κι ας λιώνει το κορμί του.

Μοιάζεις με τη γλυκιά αυγή
Ωρα που ο ήλιος βγαίνει
Και γίνεται η αγάπη σου
Δροσούλα και με βρέχει


Αντάρα πιάνει στην καρδιά μου
και βρέχει στη ψυχή μου
κι οι ψυχαλίδες πέφτουνε
και γρένουν το κορμί μου


Και στο τέλος μια απίστευτη του Γ.Χουρδάκη μαζί με την Καλημέρα την αγάπη μου και την απο καρδιάς ευχή μου για μια όμορφη συνέχεια στη μέρα σου.:))


Νά'σουν ανέφαλο βροχής
να'ρθείς να σταματήσεις
εκειά που είμαι τη φωθιά που μ'άναψες να σβήσεις.



:) :) :))

Τι όμορφα που ιεραρχείς τις αλήθειες των αισθήσεων, ποιες μας εξαπατούν και ποιες μας οδηγούνε.

Έχει γεύση αυτό το ποστ, το ξέρεις;

Dolcisimma Καπετάνισσα

Δές τον Ερωτόκριτο σε μια πολύ παλιά μελωποίηση και πές μου την γνώμη σου.
Αν θέλεις πές το και σε άλλους συμπατριώτες σου.
Καταφέραμε να το σώσουμε και είναι κρίμα να το ξέρουν μόνο καμιά δεκαπενταριά άνθρωποι που ασχοληθήκαμε.

Π.Κ.!
Καλώς τον επτανησιώτη με το παιχνίδισμα στον τρόπο και το λόγο.
Χαιρετισμοί με λύρες και λαούτα απ' τον νότο-άρχισαν τα όργανα λόγω Τσικνοπέμπτης!
Αλλά και σείς κατά Ιόνιο μεριά καλά-καλά μερακλήδες και τραγουδιστάδες μου είστε...

Ευτυχής να'σαι.



AERIKO μου,
είσαι άπιαστη, πίστεψέ με και δεν είναι επειδή ως ξωτικό είσαι γοργοφτέρουγη!
Είναι που η ματιά σου ανοίγει κι αγκαλιάζει τόσα ωραία!
Χαμόγελα ολάνθιστα και κουβέντες του σεβντά:

Ό,τι του λείπει το'χω γω
κι ό,τι μου λείπει το΄χει
είμαι το χώμα που διψά
κι είναι το πρωτοβρόχι...

mpampaki μου,
σε γαργάλησε ο ουρανίσκος, αλήθεια;
Γεύση! Δεν λογάριασα τ΄απρόβλεπτα!
Μα, θα μου πεις τι δεν έχει γεύση...
Ακόμα κι η βροχή όταν πίνεται, όταν γλείφει τη γη, όταν για στιγμή κλείνεται σε μια τόση δα παλάμη...

Όλα τα ωραία να' χεις κοντά. Μόνο.


il trovatore!
Θα'ρθω στο σπιτικό σου για τούτα τα πολύτιμα και ξεχωριστά και θα σου πω.
Να σε γυροφέρνουν έρωτες θα ευχηθώ και να καλοπερνάς στην καθημερινότητά σου!

καλησπέρα...
κι όταν τις αγγίξεις και νιώσεις τη δροσιά τους, άσε τις να φύγουν μακριά να βρουν τη θάλασσα... τι εκεί είναι ο προορισμός τους... σαν τη ζωή... μικρές μικρές οι στιγμές μας σαν τις σταγόνες ενώνονται και γίνονται χείμαροι, ποταμός και τέλος θάλασσα...

Βρέχει
Φορώ τα μαύρα γυαλιά
Κρατούν τα βρεγμένα μου μάτια
Μακριά απ’ τα άνυδρα βλέμματα
Βρέχει
Δε βλέπεις που βρέχει;

Πίσω η αρχαία μοίρα
Στεγνή και ράθυμη για χρόνια
Ξεκλειδώνει μοναξιές
Πετάει τ’ αδιάβροχο
Θαύμα ντύνεται
Και ζαχαρώνει
Μέλι με δάκρυ
Νερό μ’ αναστεναγμό
Βροχή με κόκκινο δαδί
Αντάρα με φευγιό

Ακούς, καταιγίδα
Βλέπεις, φορτίζει αστροπελέκι
Αγγίζεις, πελώριος σταυρός,
ανοίγεις αγκαλιά
Γεύεσαι, Μεθάς
Πονάς και θέλεις,…

Κρυμμένη η Άνοιξη
πόθου ανάχωμα
ξεδιψά, και περιμένει,…
……………………………………
Καλησπέρα Καπετάνισσα
Στον υπέροχο κήπο των αισθήσεων αφήνω
Μια μικρή σταγόνα,…

Αφέντρα των αισθήσεων,
Κρητικιά καπετάνισσα,

Άνοιξαν και απόψε οι ουρανοί στα Επτάνησα.Στη Ζάκυνθο χόρτασε για τα καλά η ευλογημένη γη.
Όμως ξέρεις κάτι γλυκιά μου καπετάννισα ;
H Άνοιξη είναι τόσο κοντά.
Μπορούμε να ελπίζουμε.
Αντέχουμε και κοιτάμε μόνο μπροστά.
Καλό είναι να ονειρευόμαστε.

Πολλά-πολλά φιλιά.

Μπορεί για σας νάναι η βροχή καθαρτήριο ή ξυπνητήρι των ασθήσεων! για μας εδώ στη χώρα των Maasai είναι πηγή ζωής! τραγουδούμε, χορεύουμε για τον ερχομό της. Σάλπαρε κατά δω!!!!!
Ζεστή Αφρικάνικη Καλημέρα

filos ton Maasai

nikiple,
άλλο δε θωρώ στις μέρες μου παρά άνυδρες ψυχές.
Καλοστημένα χαμόγελα, σχεδόν πετρωμένα, και ξηρασία στον τρόπο και στη σκέψη.
Λέω λοιπόν να τρέξει η βροχή, να τρέξει.
Πέρα από τα χώματα, να την πιούνε και τα σώματα.



Βασίλη μου,
κλωτσιά γερή στα μαύρα γυαλιά. Το κλάμα θέλει τη βροχή σε συμπνοή, συμφωνώ.
Αλλά δίχως παραπετάσματα και διαχωριστικά.
Σμίξιμο κοντά ερωτικό.
Έτσι γεννιέται η άνοιξη.
Η όποια...

Να γελάς.

Παναγιώτη - Μαρία!
Με καλοσυμπαθάει το Ιόνιο, θαρρώ.
Αντιγυρίζω τα ωραία βουτηγμένα σε δροσιές κρητικής γης.
Η ελπίδα, μόνιμος συνοδός μα και βραχνάς.
Συνοδοιπόρος, ναι.
Μόνο δυο βήματα παραδίπλα, γιατί βάζει συχνά τρικλοποδιές!

Φιλιά ανθοφορίας σ' ανθρώπους που φέρουν και φορούν την άνοιξη.



file ton Maasai,
μη μου λες πολλά αφρικανόπαιδο γιατί καβαλώ τα κύματα με τη μία!
Βροχοποιός γίνομαι και χορεύω ως μαινάδα μες στο δικό σου σκηνικό!

Ζεστή καλημέρα κι από δω, με λίγη ψυχρούλα παραπάνω.
:)

«-Τρέχω. Πάω να τραβήξω τη θάλασσα κοντά.»

μια καπετάνισσα έτσι τραβά κατά τη θάλασσα...

όλο το κείμενο νοτισμένο, βιάβηκα κι εγώ εδώ να νοτιστώ...

φιλί, τριανταφιλί!

Νιώθω, ό,τι έχω.
Τι μας απέμεινε να νιώσουμε καπετάνισσα αρχόντισσα κυρά ? έπεσαν πάνω μας σαν τα τσακάλια , με την κρίση με τα χρηματοπιστωτικά και τρόμαξαν τους ανθρώπους αύριο δεν θα έχετε δουλειά, αύριο δεν θα έχετε να φάτε αύριο δεν θα αναπνέεται και μεθαυρίο δεν θα ζείτε. Ποιος από μας μπορεί άραγε να ξανανιώσει την απόλαυση της βροχής του υγρού αέρα πάνω του εγώ όχι πέρασε πολύς καιρός αρχόντισσα. Έγινα πολύ φτωχός μέσα στον πλασματικό αγώνα της σημερινής επιβίωσης γιατί οι άνθρωποι επιβίωναν και πριν χιλιάδες χρόνια αλλά με μια διαφορά τότε το βραδύ μαζεύονταν όλοι γύρω από την φωτιά και ένιωθαν την ζέστη ο ένας του άλλου ένιωθαν πως δεν είναι μονοί τους. Το ίδιο και πριν 40 χρόνια τα βράδια οι άνθρωποι μαζεύονταν σε ένα συγγενικό σπίτι και λεγανε ιστορίες και παραμύθια αλλά ήταν όλοι μαζί σήμερα που να μαζευτείς και τι να πεις αρχόντισσα κυρά ? Σε λίγο θα μας πουν πως η όξινη βροχή θα μας σκοτώσει. Πάλι καλά που είσαι και εσύ αρχόντισσα με τα γραφτά σου είσαι μια ανοιξιάτικη δροσιά.

Ο θαυμαστής του μυαλού σου Σάββας

Genna,
να΄σαι πάντα αγκαλιά ανοιχτή, σα θάλασσα!
Με βυθούς-άλλους κόσμους και δροσεράδα ίδιο χάδι.

Βουτώ στα πέλαγα να στείλω φιλί να σ΄ανταμώσει.


Σάββα...
Ευγενής ως ιππότης-θα πω. Τόσο που ξενίζει πιά, έτσι που έχει λιγοστέψει στις μέρες μας.
Δίκιο σε όλα• θα συμφωνήσω.
Αποκομμένοι απ' τους συνανθρώπους: ξεριζωμένοι απ' την ψυχή μας είμαστε. Αλλιώτικοι, αλλόκοτοι, αλλοπρόσαλλοι.
Εποχές ξένες όπου, ναι, δε σμίγουν πια οι άνθρωποι απλά, αυθεντικά, γνήσια...
Κι εμείς, το χυμό της ψυχής τον γυρεύουμε σε μουσικές, σε γράμματα, σε πλήκτρα, σε καλώδια.

Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς, για ό,τι είσαι.