Επιθυμώ την επιθυμία. Και πάλι δεν μου φτάνει.

Καλημέρα

island,
καλημερούδια. Η επιθυμία μας περνάει μέσα από τον άλλον, κατά πως λεν. Θες να θέλεις, ακούω σωστά;
Εν κινήσει μονίμως. Ωραίο μοιάζει.
Κι υπερωρίες οι φαντασιώσεις...
:)

... ή, σαν να λέμε,

ΕΝΤΟΣ,
ΕΚΤΟΣ
ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΥΤΑ!!!!!!

Επιθυμία διαφεύγουσα και διαρκώς παρούσα. Του πόθου το αγρίμι.
Δεν είναι όλα προς απόκτηση και κατανάλωση...καμιά φορά είναι αρκετό να επιθυμούμε=είμαστε ζωντανοί.
Έχω λιώσει επιθυμώντας αυτό που λείπει.
Σε γλυκοχαιρετώ

είναι ωραία να επιθυμείς! χορταίνεις και την ανανεώνεις την επιθυμία κι αν δεν ανανεωθεί, αποκτάς νέα επιθυμία...
για να μην βρεθείς χωρίς επιθυμία...
μεγάλη δυστυχία, καπετάνισα!

Π.Κ.,
αχ, η αντρική "τακτοποιημένη" λογική!
Μετρημένα κουκιά, που λένε.
Ας είναι. Γύρω-γύρω πάμε και στα ίδια μένουμε.
Στις βαθιές, κρυφές (;) επιθυμίες μας.

Καλό Τριήμερο!


speira,
μα δεν νοείται αλλιώς η επιθυμία, κορίτσι μου!
Με άλλα λόγια, χάρη χρωστάμε σ' εκείνους που δεν μας "δίνονται" ποτέ!
:)
Έτσι είναι καμωμένος ο ταραχώδης ανθρώπινος ψυχισμός.
Κοιτάζοντας το "πέραν του δυνατού", σαλεύει η ψυχή του.

Μαζί σου πάντως. Σε όλα.


anepidoti!
Ανθρώπινη σάρκα με φλέβα 'ποκάτω δίχως πεθυμιά, δε γίνεται.
Δεν υπάρχει, πως το λένε.
Έξω απ' το χέρι μας καλή μου.
Τα θέλω, δεν τα ορίζουμε.
Τ΄ανάποδα.
Κείνα μας ορίζουν.

Φιλώ σε.

Δώσε στην πίκρα
Απαντοχή
Και την επιθυμία
Σφραγισέ την
Μην αργήσεις μόνο
Έφυγε ο πρώιμος αποστολέας
Κρυφά από εμένα
Σε πεθυμώ...

Σκέφτηκα μια αφιέρωση, αλλά δεν μπορώ να τη βρω. Το εκείνα που δεν έχω της Μπάμπαλη :)

Η ζωή μας όλη είναι η επιθυμία ενός άλλου που είπε κι ο Λακάν... Δλδ η επιθυμία του να είμασταν κάποιος άλλος και όχι εμείς...

Τώρα εγώ νομίζω ότι το σωστό είναι να επιθυμείς πράγματα που τη στιγμή που τα ποθείς δεν τά χεις... αλλά αυτά να είναι άξια, υψηλά... αλλιώς αν είναι χαμηλά, κινδυνεύεις... να τα αποκτήσεις...

και τότε θα καταλάβεις πόσο ευτελείς ήταν οι επιθυμίες σου...

Μιά γεννήτρια παράγει ηλεκτρικό ρεύμα μόνο όταν κινείται. Αν δεν κινείται δεν παράγει. 'Ετσι και ο άνθρωπος. Κινείται προς την κατεύθυνση της απόκτησης αυτού που δεν έχει. Ηδονή είναι να προσπαθείς να αποκτήσεις αυτό που σου λείπει και η στιγμή της απότκησης είναι η κορύφωση. Ο οργασμός της επιδίωξης τότε κορυφώνεται. Από παιδί έβαζα διάφορους στόχους και νόμιζα ότι κάθε στόχος θα μου έφερνε την ευτυχία, αν τον πετύχαινα. Αμ δε! Πάντα κάτι άλλο θέλω που δεν το έχω... Αλοίμονο αν η επίτευξη ήταν αυτόματη διαδικασία. Η ζωή μας θα φτώχαινε πολύ. Ευτυχώς που τα τζίνια και τα λυχνάρια του Λλαντίν βρίσκονται μόνο στα παραμύθια!

"Όλο λέμε ότι θέλουμε ότι να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Αλλά, αν γίνει αυτό, τι στο διάολο θα κάνουμε μετά;" Λόγια δανεικά απ' τη φίλη μου τη Μαρίνα. Μέρα καλή:)

το πιο όμορφο που μπορεί να συμβεί σ’ ένα όνειρο
είναι η πραγματοποίηση του
και το πιο δύσκολο,… γιατί
αυτό σημαίνει ότι συμβιβάζεσαι με την απλή ιδέα ότι, τότε παύει να είναι όνειρο
και είτε είσαι έτοιμος για τιμητική αποστρατεία
…ή είσαι έτοιμος για το επόμενο μπάρκο,…

το μόνο δύσκολο
είναι να συνηθίσεις τους άλλους
στην δύσκολη πραγματικότητα
ότι είσαι τύπος που τον κυνηγούν τα όνειρα
και συχνά πυκνά έρχονται και σε βρίσκουν,…

Καλή Μέρα Καπετάνισσα
Όμορφη Άνοιξη να σε συναντήσει

Χωρίς επιθυμίες η ζωή θα ήταν άδεια, βαρετή, καταθληπτική.Οι όποιες επιθυμίες μας γίνονται αυτόματα στόχοι μας και επιστρατεύονται όλες μας οι δυνάμεις για την πραγματοποίησή τους. "Ο πηγαιμός για την Ιθάκη", όσες δυσκολίες και αν μας επιφυλάσσει, μας χαρίζει ανεκτίμητο πλούτο αισθήσεων και εμπειριών. Αυτό είναι η ζωή.
Εύχομαι να έχεις επιθυμίες, να αγωνίζεσαι και να μαθαίνεις τη ζωή μέσα από αυτές.
Φιλιά και καλή σαρακοστή.

Καλησπέρα Καπετάνισσα με τον εκφραστικό και όμορφο λόγο..

ποιώ-ελένη,
κορίτσι αγαπημένο με τον λόγο τον ανθηρό!
Και κρυφές κι εφτασφράγιστες οι επιθυμίες, όπως και να'ναι, βρίσκουνε τρόπο ν΄ανασαίνουν...
Δεν είναι ασκημένες να σιωπούν, έτσι θαρρώ.
Με ψίθυρο ξεκινάνε μα βρίσκουνε δρόμο γρήγορο να γίνουνε λαλιά δυνατή, κραυγή ολότελα.
Εντός, έστω.


Aντώνη μου,
να μου'ρχεσαι με τραγούδια στα χείλη και θα περνάνε και σε μένα, μη σκιάζεσαι.
Μάθαμε να μιλάμε για θέληση, μα όχι για επιθυμία.
Μας μάθανε δηλαδή, αυτό διδαχθήκαμε.
Ε, έρχεται η ώρα να βγούνε στον αφρό τα πιο βαθιά απ' τα ωραία...


nikiple,
μου φέρνεις κατά νου την περίφημη ρήση του Ρεμπώ: «Εγώ είναι ο Άλλος».
Στα ίδια χνάρια κι ο Πεσσόα: «Ζω, σημαίνει είμαι κάποιος άλλος».
Θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς τον χρόνο τον κατάλληλο για την σάρκωση της επιθυμίας, αλλά θα κρατήσω επιφυλάξεις ως προς το νόημα του Λακάν, ο οποίος εστιαζόταν κυρίως στη σχέση αναλυτή-αναλυόμενου, με την χρήση της φράσης που αναφέρεις.
Όπως και να 'χει, να΄χουμε επιθυμίες, να είμαστε ζωντανοί!

Οχ! Πραγματικά τρομακτικό! Δε γίνεται να επιθυμούμε κάτι που έχουμε κοντά μας; Όχι, λες; :(

Heliotypon,
μοναχική αφήγηση σώματος η κάθε επιθυμία.
Ή μήπως ψυχής;
Για το "όλον" θέλουνε να πουν τα χείλη και, το παράδειγμά σου, πολύ σωστά τα οδηγεί.
"Καταδικασμένοι" να επιθυμούμε.
Εσαεί.
Άνθρωποι, πα'να'πει.
Θνητοί.
Με ό,τι μέσα πάλλει.


Λάκη μου,
να δώσεις φιλί στη Μαρίνα που βλέπει μακριά. Δηλαδή, μέσα της.
Με νυχιές και χάδια σκάβουμε κορμί και ψυχή για να αναθαρρέψει η επιθυμία και να δει το φως.
Κι έπειτα, φτου κι απ' την αρχή.

Βασίλη...
Δεν υποτάσσονται εύκολα οι επιθυμίες μας, ούτε στέκονται στο περιθώριο αγόγγυστα να περιμένουν.
Διεκδικούν, ζητούν, αγριεύουν, σε αρπάζουν από το γιακά να σε σύρουν μέχρι το καθρέφτη.
Μα, το κορυφαίο τους χαρακτηριστικό είναι ότι ξαναγεννιούνται.
Συνεχώς.
Ατέρμονη πορεία, δρόμος δίχως άκρη.

(Άνοιξη είπες ε;
Καλώς την κιόλας!
Μυγδαλιές και κρινάκια στη μέρα σου!)



marianeo,
καλή σαρρακοστή καλή μου κι όμορφη η άνοιξη στη καρδιά σου μέσα!
Τι αν σε κάνω που μου είσαι και σοφή...
:)
Οι επιθυμίες, σάρκα ζωντανή, χτυποκάρδι δυνατό, είναι τα πρωτοπαίδια της ζωής.
Μ' επιθυμίες κι ανάγκες σωρό ερχόμαστε στη ζωή κι έτσι ακριβώς ανοίγει δρόμο κι ο "πηγαιμός" που λες.
Δύναμη να'χουμε ν' ατσαλώνει η ψυχή, αυτό μόνο.
Να ξηλώνει τις παλιές ραφές -ματαιωμένες επιθυμίες πες- και να ομορφοκεντά καινούργιες.

Φιλιά του Μάρτη!

Τάκη,
καλώς ήρθες με τα ανθοστόλιστα λόγια.
Ευχαριστώ για τα μυρωδικά και τα χαμόγελα.

«Αισχροκερδές φάντασμα» αποκαλεί η Δημουλά την απόλαυση, μα εγώ θα σου ευχηθώ να την αγγίζεις και να τη γεύεσαι με όλο το νεύρο των αισθήσεών σου!


Μαριλία μου,
καμμία ταραχή!
Γίνεται μωρέ, αφού αυτό το "κάτι" δεν είναι ποτέ ολοκληρωτικά δικό μας!

Εδώ να είμαστε, με φαντασία μπόλικη και δημιουργικότητα άλλη τόση να σμιλεύουμε συνεχώς νέες επιθυμίες και να τις ρίχνουμε στα νερά της ζωής!

Γιατί δηλαδή φοβόμαστε να σκοτώσουμε την επιθυμία;
Μόνον η επιθυμία υπάρχει;
Ποιος λέει ότι μετά την επιθυμία,το χάος;
Η ευτυχία τι έχει γίνει; Έχει διαγραφεί από την ανθρώπινη υπόσταση;

Αντί να φοβόμαστε το θάνατο της επιθυμίας, μήπως να κλάψουμε τη χαμένη υπόστασή μας;

Καλησπέρα σου καλή μου φίλη.
Φιλιά

Σωτήρη μου,
πολύ χαίρομαι που σε "βλέπω" στις επάλξεις...
:)
Ισχυρίζονται που λες οι μελετητές και... αποκωδικοποιητές της ανθρώπινης ψυχής πως η ευτυχία μας συναντά, όταν σαρκώνεται η επιθυμία μας.
Άρα, σα να'ρχεται κατά πρόσωπο το'να θέμα με τ' άλλο.
Δεν αφουγκραζόμαστε τις βαθύτερες επιθυμίες μας, δεν τις αναγνωρίζουμε καν, λένε οι ειδικοί.
Κι έτσι χάνουμε και ταυτότητα και υπόσταση και συγκρότηση.

Άστα να πάνε στην ευχή.
Ηττημένους πολλαπλώς, αλλά πεισματάρηδες μαχητές• έτσι (θέλω να) μας βλέπω.

Ευχές για τη μέρα σου!

Ναι, θυμίζει λίγο το διάλογο μεταξύ Σωκράτη και Αγάθωνα, στο Συμπόσιο:
“Άραγε το έχει αυτό, που επιθυμεί και αγαπά και όμως το επιθυμεί και το αγαπά ή δεν το έχει;”

Ορίστε και ένας ακόμα πίνακας του Λύτρα (Η Προσμονή, λάδι σε μουσαμά):

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/bc/Lytras_Nikiforos_prosmoni.jpg