Δυναμίτης!!!!!!!!
Αφρικάνικο δίκωπο μαχαίρι!!!!!!
Sawubona
filos ton Maasai

ton latreuw !

Έξοχη μουσική,
εξαιρετικές εικόνες.

χτυπάς εκεί που πονάει με τον Λειβαδίτη Καπετάνισσα...
έξοχο

Για κάτι τέτοια σε πάω πολύ...

Μαγικό αέρα φύσηξες στα πανιά μας Καπετάνισσα...

file ton Maasai,
από το κρυσταλλιασμένο Ηράκλειο, που μόλις άρχισε δειλά-δειλά να ρουφάει μικρές αχνές ηλιαχτίδες μεσημεριού, ανοίγω αγκαλιά.
Να΄χεις μουσικές όμορφες και λόγια ποιητών εκεί στην αφρικάνικη γη.

Sawubona!
(Καλωσόρισμα στη γλώσσα των Ζουλού, ε;)


atg...
Μέγιστη παρηγοριά οι ποιητές. Μέγιστη.
Το πολύτιμο της έμπνευσης και της δημιουργίας τους, σωτηρία.


Πόντιε,
θερμά ευχαριστώ.
Μελωδίες και μιλιές να ραγίζουνε τα κρύσταλλα εκεί στο Βορρά.

βλαδίμηρε,
ο πόνος, σημαιοφόρος των καιρών.
Συμφιλίωση το να μαζευόμαστε γύρω του και να κραδαίνουμε μνήμες.


kyriaz...
Να' σαι εδώ τριγύρω, ε;
Βάζω φωνή κάποιες στιγμές. Να ξέρω...


Νίνα μου,
η ζωή μας είναι που ανεμίζει μες στους στίχους του Λειβαδίτη.
Και η παγωνιά παραμερίζει.
Μόνο μέσα στα γράμματα, μπορεί και στη ψυχή, σα να πέρασε η άνοιξη.

Yπέροχο..!! "Γιατί η ψυχή μας είναι το παν κι ο νούς μια κούφια βέβηλη πράξη.Γιατι ζωή είναι οι άλλοι και η ζωή είναι όταν οι άλλοι σ'αγγίζουν."
Γιώργος Χειμωνάς.

Όμορφο βράδυ εύχομαι όμορφο σαν και τον κήπο της ψυχής σου. :))

Καπετάνισσα
Καλησπέρα από το Βόρειο Δυτικό άκρο

Νιώθω πολύ τυχερός
Που η πρώτη μου επίσκεψη στο σπιτικό σου
Συνδυάζεται
Με αυτή την ξεχωριστή ανάρτηση

Τέχνη γροθιά
Τέχνη εφιάλτης
Τέχνη αλήθεια

Τέχνη

Είναι «η συνθηκολόγηση με τις μέρες»
Και η υποδούλωση στις νύχτες
Η αλήθεια μας

Πολύ δυνατό!

Κι η αχόρταγη δίψα για το Μήλο
Είναι που μας κάνει θνητούς
Και η αδιάκοπη μάχη με τον εαυτό μας
Μας χρίζει ανεπαίσθητα αθώους

Καλώς Σε Βρίσκω Μαρία

Τυχερός πολύ τυχερός

AERIKO μου,
με άλλους ή χωρίς, εμείς να χαϊδολογούμε τη ψυχή μας ζητάμε, κι ας βγάζουμε με τα ίδια δάχτυλα νύχια να χαράζουμε φλούδες πάνω της.

Πάντα σ' ευχαριστώ για το μέλι που μου κουβαλάς και αργοκυλά για μέρες απ΄τη γωνίτσα του κάτω χείλους...



Βασίλη,
μ' αγκαλιές ρόδα μου'ρθες και του λόγου σου και πως τώρα να μην ανοίξω αγκαλιά;
Άνεμοι τρυφεροί να σε φυ(ι)λάνε.

Και, ναι. Μες σε μια στείρα εποχή, τι άλλο παρά τέχνη.
Που αλλού η ουσία δηλαδή... Που η παρόρμηση, ο αυθορμητισμός, ο πόνος που γεννοβολά, που η γλυκειά τρέλλα, η αζύγιστη χαρά, και το ανέξοδο γέλιο;
Που αλλού αλήθεια.

Τιμή μου Βασίλη. Όλα τα ωραία σου.

Δεύτερη φορά, αν δεν κάνω λάθος, που απονέμεις τιμή στον ποιητή. Απ' ό,τι φαίνεται, μοιραζόμαστε κοινές εμμονές. Μόνο που οι δικές μου κινδυνεύουν να γίνουν ιδεοληπτικές: προσπαθώ να αξιοποιήσω κάποιους στίχους του σε κατιτί που γράφω αλλά είναι πολλοί πλατιοί για να χωρέσουν.

Ασπρο μέτρημα, μαύρο άθροισμα που έλεγε και ο άλλος μεγάλος μας ποιητής.Ναι, το πήραμε το μήνυμα, να είσαι καλά, καλό σου βράδυ.
Υ.Γ.Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές

px,
ορθώς θυμάσαι Παναγιώτη.
Αγάπες βαθιές, εμμονές, όπως θέλεις πες τις.
Ακονίζουνε καρδιά και σκέψη και δίνουνε γραφή στ' αμίλητα.
Να το σμιλέψεις με πείσμα το υλικό σου να πάρει μορφή αυτόνομη με τον καιρό.
Νομίζω, θα το μπορέσεις.



Carpe diem,
το ν' αφουγκράζεσαι εικόνες και, κατά κάποιον τρόπο να συνομιλείς, δεν είν' απλό.
Όσο για τις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις, κοινός τόπος για όλους.
Άρα, καλά κάνει και αποφεύγει τ' αριθμητήρια η καρδιά.
:)

Την αγάπη μου.

να λες...
όπως λες
να κλαις
και μαζί σου κι εγώ
Μαρία.

σε φιλώ

Σαν σύνολο "προσκυνά"
τον λόγο του Λειβαδίτη μπράβο
Είσαι καταπληκτική Μαρία

"Η ποίηση είναι ο ακίνητος ήχος ανάμεσα στις χορδές του λαού του"

Φαιδρα Φις...
Στραγγίζουνε τα μάτια κι έπειτα γεννάνε πάλι υγρασίες.
Και ξανά μες στις μπόρες και τους κατακλυσμούς.
Δρόμος χιλιοπατημένος, δρόμος γνώριμος.

Ζωή, τι άλλο...

Φιλί νυσταγμένου πρωινού



ποιώ-ελένη,
γλυκιά και ζεστή, σαν αγκαλιά και χάδι απρόσμενο...
Έτσι μου'ρχεσαι να χαίρεται η καρδιά, να καμαρώνει που τα ωραία πληθαίνουν σαν έχεις μάτια μόνο γι' αυτά.

Ο Λειβαδίτης, αγαπημένος πολύ.
Για πολλά, και για κείνη τη χαρακιά:
"Κι η μητέρα φορούσε πάντα φαρδιά φορέματα, για να σκεπάζει ίσως κι εκείνον που δεν γίναμε. "

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

"...ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος..."

(Χαίλντερλιν)

Κι όπως γράφει ο ποιητής Λειβαδίτης:

«Ναι, αγαπημένη μου
Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε
για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,
ένα σκαμνί
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,
ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε…»

καλή σου ημέρα καπετάνισσα

Κι όμως, αυτή η απογύμνωση είναι πολύ όμορφα ντυμένη. :)

καφεδοφιλάκι

Τί ντουέντε! Εσύ το έφτιαξες;

Αν και βρίσκομαι σε φάση "νινανάι νάι", πάντα λατρεύω τον υπέροχο Λειβαδίτη.

Καλησπέρα Καπετάνισσα ψυχή μου!!!!

Σ;ο))))

Αν γράψω απλά υπέροχο, αυτό που θέλω να πω θα χάσει το πάθος και την ένταση με την οποία θέλω να το διατυπώσω.

Ελένη μου,
δεν έχω καλύτερο ουρανό.
Στέγη και σκέπη.
Η ποίηση η καθάρια, σαν έρωτας που δεν λερώνεται, ναι, σαν τραγούδι που'χει φωνή και φως.

Ανοίγω χέρια και καρδιά σαν αγκαλιά και σαν γνώριμο γέλιο.


marilia!
Είσαι κορίτσι της χαράς εσύ και μακάρι εντός σου να ριζοβολούν μόνο τα ωραία!
Λέω -που λες-, πως είναι ώρα να γδυνόμαστε.
Τα περίσσια, τα βαριά, τα από χρόνια φορεμένα.
Τα φθαρμένα.
Τα χιλιομπαλωμένα κι άβολα.
Αν δεν εκτεθούμε στο φως πως θα βγούμε από τις νύχτες;

Μαύρε Γάτε,
οι νοτιάδες να πιάσουν την τρεχάλα να σου φέρουν τα φιλιά μου στο βορρά!
Να΄σαι καλά μωρέ. Γερός μέσα-έξω.
Κι ό,τι διαβάζεις ή ακούς να'ναι αυθεντικό.
Να βαράει στο δόξα πατρί, αυτό δε μετράει;


Aντώνη μου,
ευχαριστώ από καρδιάς.
Να ΄χουμε λόγια ποιητών τριγύρω μας, στο προσκεφάλι, όχι στο ράφι, να ταρακουνάνε σκέψεις και συναισθήματα.