Κυριακή, Φεβρουαρίου 01, 2009
Αλκοτέστ

-Ένα παλιό ινδιάνικο παραμύθι λέει ότι αν την ώρα που σηκώνεις το ποτήρι δεις την εσώτερη σκέψη σου, την πιο βαθιά σου επιθυμία να καθρεφτίζεται στην επιφάνεια, τότε αυτή θα πραγματοποιηθεί...
Αρκεί βέβαια να καταφέρεις να πιείς όλη την επιφάνεια με μια γουλιά.
Πρέπει να σου πω βέβαια ότι κατά το παραμύθι, αυτός είναι ο λόγος που οι ινδιάνοι μεθάνε τόσο πολύ!
-Θες να πεις ότι έχουν πληθώρα επιθυμιών, ή, ότι δεν καταφέρνουν το "μια κι έξω" με την πρώτη;
-Και τα δύο προφανώς.
-Μάλιστα. Και... δε μου λες; Έχει πέραση και στον δυτικό κόσμο το παραμύθι;
-Πολύ πιθανόν! Λες να το ξενυχτήσουμε απόψε;
-Ευτυχώς που'ναι ακόμα μεγάλες οι νύχτες...
-Οι επιθυμίες να δεις!
-Άντε εβίβα μας!






Η φωτογραφία είναι από το deviantart.com
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 23:37 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


25 Ανάσες:


  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 01, 2009 11:55:00 μ.μ., Blogger Aggelos Spyrou

    Χικ! :)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009 12:04:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Άγγελε,
    για την καλή σου:
    πίνω κρασί και δεν μεθώ
    ρακί και δεν με πιάνει
    το σκέρτσο και το νάζι της
    θα μ' αποκουζουλάνει!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009 1:21:00 π.μ., Blogger Vladimiros Papadopoulos

    κάτι ήξεραν λοιπόν οι πρώτοι κάτοικοι αυτού του τόπου και έβαζαν νερό στο κρασί τους.. ήθελαν ίσως να δουν όσο το δυνατόν περισσότερες επιθυμίες τους ή και να πιουν περισσότερο. ποιος ξέρει; το hangover το είχαν σίγουρο πάντως
    στην υγειά όλων

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009 1:36:00 π.μ., Blogger snikolas

    Το παραμύθι διευκρινίζει αν πρέπει να είναι αποκλειστικά με νερό που καίει το όλο τελετουργικό, η μπορεί να το κάνει κανείς με μπύρα, κρασί, vodka;

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009 2:36:00 π.μ., Blogger mindstripper

    Ραντεβού στο αυτόφωρο Καπετάνισσα. :)
    Καλό ξημέρωμα.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009 12:13:00 μ.μ., Blogger Unknown

    Εγώ άντως μόνο τη φάτσα μου βλέπω να καθρευτίζεται... από επιθυμίες... γιοκ :(

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 02, 2009 5:03:00 μ.μ., Blogger filos ton Maasai

    θαφήσω για λίγο τους φιλήσυχους Μαασαι για να ρθω απόψε στο λιμάνι να πιω ρακί με τους δικούς μας κι ελπίζω να σε βρω εκεί! μπροστάρισσα να κερνάς ανόθευτη ρακή

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 9:14:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Εδώ είναι που λένε "σε βλέπω στο ποτήρι μου και πίνοντας σε πίνω;"

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 9:18:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    βλαδίμηρε,
    νερωμένο ή όχι, ευφραίνει καρδίαν!
    Όσο για τις επιθυμίες;
    Καμιά φορά είναι τόσο ισχυρές που... θέλουν αραίωση για να τις αντέξεις!
    Πόσο μάλλον να... τις πιείς στο ποτήρι!


    snikola,
    θα σε μαλώσω! Σωστή ιεροτελεστία έχουμε εδώ και δεν θα υπάρχει ένα ευγενές υγρό να γλυκάνει τα εντός που καίνε;
    :)
    Ελεύθερος αγαπητέ.
    Ό,τι σας εξυπηρετεί.


    mindstripper!
    Για τα κεί το πάω αγαπημένο παιδί.
    Με τούτα και με τ' άλλα, πως τη γλύτωσα ακόμη απορώ.
    Είναι που εμπνέω εμπιστοσύνη στο τιμόνι!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 9:25:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Darthiir the Abban,
    δηλαδή τώρα τι λες; Πως οι επιθυμίες πήγανε στον... πάτο;
    Ψυχή δίχως "θέλω" γίνεται;
    Λίγο πιο καθαρό βλέμμα αδερφέ!
    Εκτός κι αν... παραήπιες!


    file ton Maasai,
    μωρέ συ! Κοινή πατρίδα μας ενώνει;
    Ένα-ένα μου τα ξεφουρνάς!
    Μια δρασκελιά λοιπόν από τον πέρα νότο, τον καυτό, βουτιά στο Λιβυκό κι έφτασες!
    Αγρότισσα δεν είμαι, αλλά μια βόλτα στο λιμάνι θα την πάω για δυό γουλιές ρακή (ανόθευτη, είναι δυνατόν άλλη, εδώ;) και μια μπουκιά τραγούδι!


    S.R.,
    καλώς σε.
    Ακριβώς όπως τα λες.
    Πίνονται κι οι άνθρωποι και τα συναισθήματα.
    Το θέμα είναι να μη γίνονται... γαργάρα!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 10:10:00 π.μ., Blogger Unknown

    Όι...
    Με παρεξήγησες,
    Εγώ θέλω!
    Αυτά αρνούνται να καθρεπτιστούν! :)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 10:19:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Darthiir the Abban...
    Α, ρε Καμηλιέρη!
    Ό,τι δε βλέπουμε, δεν πάει να πει πως δεν υπάρχει!
    Κούνα λίγο το ποτήρι.
    Λέω.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 10:55:00 π.μ., Blogger Unknown

    Μα φυσικά και το κουνάω.
    Πέρα δώθε!
    Τραπέζι-στόμα-τραπέζι-στόμα, μέχρι ν' αδειάσει...
    Ε τί, κι άλλο;

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 9:53:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    καλώς σε βρίσκω καπεττάνισσα κυρά κάτι ξέραν αυτοί αν δεν σε ελευθερώσει το πνεύμα του οινοπνεύματος οι επιθυμίες οι πραγματικές δεν βγένουν απο τα σωθικά του μυαλού μας.Πάντα είναι η πόρτα σου ανοιχτή, ελπίζω να πήρες τις ευχές μου ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ. Σάββας.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Φεβρουαρίου 03, 2009 11:36:00 μ.μ., Blogger AERIKO

    Ήτανε θαύμα η ζωή και παραμένει νά'ναι κάθε φορά που οι καρδιές γλεντίζουν κι αγαπάνε.! Με πεντακάθαρη καρδιά και πάντα άσπρο πάτο.! Καλο Ξημέρωμα μεγάλη Αρχόντισσα Ψυχή.!:))

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009 6:57:00 π.μ., Blogger lakis

    Και καλή καρδιά:) Μέρα καλή

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009 10:07:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Darthiir the Abban,
    εσύ μπορεί να κάνεις τ' ανατολίτικα κόλπα σου -εκείνα τα ζόρικα, που κάνουν στην Ινδία, Αραβία δεν ξέρω που-, όμως λέω πως αν αλλάξεις θέαση στο περιεχόμενο του ποτηριού, θα βγούνε όλες οι επιθυμίες στον αφρό!



    Σάββα!
    Με το καλό να σμίγουμε, πολύ χαίρομαι που σε "ξανανταμώνω"!
    Ελπίζω τα καλύτερα και ναι, τιμή μου οι ευχές σου και σ' ευχαριστώ.
    Πάντα μέλι έχεις στα λόγια.
    Και δίκια έχεις. Το άτιμο οινόπνευμα ανοίγει πύλες που κρατάμε κλειδαμπαρωμένες εντός.
    Να μη μαρτυρήσουμε επιθυμίες, αδυναμίες, λαχτάρες.
    Κι άρχονται δυό γουλιές παραπάνω να βγάλουνε στο φως τα καλά κρυμμένα μας.
    Ν' ανοιγόμαστε -λέω- είναι χαρά και ανακούφιση. Ή όχι;

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009 10:11:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    AERIKO,
    κορίτσι των ανέμων και των φεγγαριών!
    Αυτό το "γλεντίζουν" πολύ μου άρεσε μια και ακούγεται γνήσια κρητικό!
    Μαντινάδες της στιγμής και της αλήθειας... Και της ζωής!

    Φιλιά, που μεθάνε από μόνα τους!


    Laki μου,
    η ταλαίπωρη καρδιά μας έμεινε, ορθάνοιχτη στους αέρηδες και στις λιακάδες και στων ανθρώπων τις ορέξεις.
    Καλή να'ναι.
    Κι η καρδιά κι η μέρα κι η διάθεση!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009 11:18:00 π.μ., Blogger speira

    Τώρα κοντά δεν ήταν που κεραστήκαμε εμεις λόγια,και τραγούδια; Με τις επιθυμίες μας συγγενεύουμε πιο ζεστά και απ'τις εξ αιματος συγγενειες, κάποιες άγιες φορές.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 04, 2009 7:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    γεια μας!
    Viz

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 05, 2009 9:40:00 π.μ., Blogger marilia

    Οχ! Τι βλέπω εδώ, πρωί πρωί; Το ρίξαμε στο... χυμό σταφυλιού; Χικ;!

    καλημεροφιλί, καλέ! :D

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 05, 2009 10:33:00 π.μ., Blogger just me

    "Μ' αγαπάς ή τσάμπα πίνω;"
    :) :) :)

    Εβίβα μας! Με τσικουδιά και με επιθυμίες (κάνουν και τα δυο υπέροχο μεθύσι).

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 05, 2009 11:43:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    speira μου,
    να συγγενεύουμε είναι το ζητούμενο.
    Να ρέουν εντός -πιο σωστά-, και ν' αφουγκραζόμαστε την παρουσία τους.
    Τον παλμό τους.
    Για τις επιθυμίες λέω.
    Αυτές τις... γνωστές-άγνωστες!



    Viz,
    άντε να γλυκαθεί μια στάλα η ψυχή να παραπατήσει!
    Μπας και μιλήσει κατά πως πρέπει δηλαδή...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 05, 2009 12:04:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    marilia μου,
    οι μερακλήδες κατά πως ξέρεις, δε φοράνε ρολόγια ούτε ορίζονται από τέτοιες... λεπτομέρειες!
    Άσε που για μας, η μέθη είναι αποτέλεσμα πολλών διαδικασιών & ενεργειών!
    Ας πούμε, ένα ζουμερό φιλί, πολλά μπορεί να προκαλέσει!



    just me!
    Έλα μου ντέ! Εδώ σε θέλω. Σωστός ο αοιδός. Γιατί, αν δε μ' αγαπάς, μη κατεβάζω καραφάκια στο άσχετο, αλλά κι αν μ' αγαπάς, κόπιασε δώθε να πιούμε αντάμα!

    Μέσα και στα μεθύσια κοριτσόπουλο!
    Με τις πεθυμιές θα βάλω αρχή, για να'ρθουν και τα ρακοπότηρα!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Φεβρουαρίου 08, 2009 12:37:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καπετάνισσα αν με ρωτάς ναι πρέπει να ανοιγόμαστε και αυτά κομμάτι του εαυτού μας είναι που τα κουβαλάμε από παιδιά.Και όπως είπε και ο Φρόυντ το εγώ είναι ανάμεσα στο υπέρ-εγώ και την πραγματικότητα. Τα όνειρα λοιπόν είναι το υπέρ-εγώ μας όλες αυτές οι φανταστικές καταστάσεις που κουβαλάμε από παιδιά για τον εαυτό μας, χωρίς αυτά είμαστε μισοί, χωρίς αυτά είμαστε οι άλλοι. Με αγάπη ο θαυμαστής του μυαλού σου Σάββας.

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape