Τυχερή που βρήκες αλήθειες να μοιραστείς, και μάτια και άστρα.
Καλημέρα

H ωραιότητα υπάρχει σε κόσμους εσωτερικούς!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ανάσες βαθιές πήρα Καπετάνισσα πολλές και με τις παρακάτω σου αλήθειες, που μας θυμίζεις! τι άλλο να πω?
των Maasai παγούρι, για να βάζεις ρακή, θα σου κρατώ, σαν στην πτρώα γη αφιχθώ.
filos ton Maasai

Νομίζω το ξέρεις κι εσύ και η Αργυρώ, πως είστε πολύ τυχερές που έχετε η μία την άλλη. Κι αυτό είναι μία ευτυχία που ποτέ δε θα διαπράξει προδοσία, μόνο θα ακολουθεί στο κατόπι σας σαν το πιστό το σκυλί.

Να είστε καλά και τα δυο τα κοριτσόπουλα.

μεγαπαρσέκ απέχουν οι ψυχές..
αλλά Καπετάνισσα, εγώ πιστεύω πως οι αποστάσεις υπάρχουν για να τις καλύπτουμε και να ανακαλύπτουμε. κι όσο πιο πολύ απέχει, τόσο πιο πολύ αξίζει. εξάλλου, η απόσταση, όπως και η κίνηση είναι μόνο μέσα στο μυαλό μας, όπως μας αποκάλυψε κάποτε ένας πολύ παλιός κάτοικος αυτού του τόπου.

speira,
"λιγιένουνε" οι αθρώποι, μου'λεγε μια γλυκιά γερόντισσα τις προάλλες.
Κι απ΄τα πιτσιρίκια όμως, ακούω πως η πίστη στον άλλον, είναι ιστορία δύσκολη.
Επομένως: κι ο ένας, πολύτιμος πολύ.

Σε φιλώ κοριτσάκι.



file ton Maasai,
δεν ξέρω τι κάνετε εσείς εκεί εις τας αφρικανικάς εξοχάς, όμως εδώ οι περισσότεροι δρόμοι είναι πλανημένοι.
Και, ναι, συχνά γυρεύουμε το όμορφο έξω από μας, στις εικόνες, στο περιβάλλον, σε πολλά εν πάση περιπτώσει, "φτιαχτά".
Αυτά που κουβαλάμε εντός είναι που μας λένε ότι έχουμε δικαίωμα στην ομορφιά.
Όχι επειδή τη βλέπουμε απέναντι σε μια μυγδαλιά, αλλά γιατί ριζοβολά στη δική μας θέαση και πρακτική.

mindstripper...
Μεγάλη ιστορία κι έχεις δίκιο πολύ.
Στέρεες εκείνες οι σχέσεις που δεν βαφτίζονται έτσι μόνο και μόνο για να καλύψουν μοναξιές.
Κι οι φιλίες οι βαθιές, είναι τέτοιες.
(Ο τσόγλανος ο έρωτας, το ξέρεις, φορά συχνά στολές παραλλαγής).



βλαδίμηρε,
εδώ επικρατεί χαώδης κατάσταση ανάμεσα στις ψηφίδες και τις αναφορές της ίδας ψυχής, πόσο μάλλον μεταξύ άλλων...
Τώρα, η προσέγγιση η δική σου μάλλον αναφέρεται στον εμπλουτισμό που μας προσφέρει το αντάμωμα με άλλους, εξ ορισμού διαφορετικούς.
Καταλαβαίνω καλά;
Σαφώς και το σμίξιμο με κείνον που κοιτάζει άλλη πλευρά του λόφου έχει κέρδος μεγάλο.
Κι ορίζοντες ανοίγει και τρόπους θέασης.
Όμως, η κοινή γλώσσα στα θεμελιώδη, στις αξίες π.χ., είναι πρωταρχικής σημασίας.

Μειδίαμα μπρος στο ότι απόσταση και κίνηση είναι -εν πολλοίς- κατασκευάσματα του νου.
Εδώ η ίδια η πραγματικότητα είναι...

καλά κατάλαβες Καπετάνισσα!
όσο για την ''κοινή γλώσσα στα θεμελιώδη'' συμφωνώ και επαυξάνω και προσθέτω πως αυτός νομίζω πως είναι και ο Πύργος της Βαβέλ. Γιατί για τις ΄΄εθνικές΄΄ γλώσσες έχουμε λεξικά και προγράμματα πλέον. Όμως για τις γλώσσες της ψυχής η αυτόματη μετάφραση είναι αδύνατη χωρίς θέληση και αγάπη και ειλικρίνεια και και και...

Εγώ προτιμώ να ξεκαρφιτσώνω τα αστέρια και να τα καρφώνω στα μαλλιά μου, για να μην σβήσουν ποτέ.

βλαδίμηρε,
αληθινές κουβέντες κι είναι σπουδαίο ότι βγαίνουν από χείλη νεανικά.
Μπουρδουκλωμένοι άνθρωποι σε ασυνάρτητες εποχές.
Όχι να κοινωνήσουνε τα "θέλω" τους δεν μπορούνε, μα ούτε στον εαυτό τους μπροστά δεν αντέχουν να σταθούν και να του κουβεντιάσουνε με ειλικρίνεια.


Καλώς τη Νίνα!
Και πολύ καλά κάνεις θυγατέρα των αστεριών!
Κι αθάνατα μένουν έτσι τ' άστρα κι η λαμπυρίζουσα σκόνη τους φωτίζει τη ψυχή σου.

Είπε κανείς ότι φοβάται τις νυχτιές;

Μπροστά στα λιγοστά άστρα δεν έχω να πω τίποτε. Μα πραγματικά ούτε λέξη. Τα κοιτώ και μιλάει το βλέμμα

Καπετάνισσά μου,
επέτρεψέ μου να σε πάω πίσω 31 Αυγούστου 2007 -σε μελετώ ετεροχρονισμένα- *Υπανάπτυκτες κοινωνίες*. υπογραμμίζω το:...σχεδόν σ΄όλες τις φυλές, κάθε δραστηριότητα, κάθε πολυφωνία, κάθε συλλογικός βηματισμός, κανόνες, πεποιθήσεις, δοξασίες, γιορτές, τελετές, επικοινωνία-, κινείται με πιστή και απαρέγκλιτη συμπόρευση με το περιβάλλον.
Η γραμμή μεταξύ χρόνου και χώρου είναι αδιάσπαστη.
Είσαι αριστούργημα!
Δεν ξέρω αν έχεις βιώματα με *υπανάπτυκτους*, αν όχι, ζείσαι το όνειρο!
filos ton Maasai

island,
στο βλέμμα όλα. Πάντοτε. Η μιλιά μικρή κι αμήχανη μπροστά του.
Έτσι κι αλλιώς τα μάτια τα΄χουμε για να κουρνιάζουν συναισθήματα.

Να ευχηθώ αστροβροχή;



file ton Maasai,
με παρατιμάς και ξεχειλίζουν κοκκινάδι τα μαγουλάκια!
Θερμά σ΄ευχαριστώ για τα περάσματά σου που'ναι βηματισμοί καρδιάς, το βλέπω.
Βιώματα με "υπανάπτυκτους" ρωτας; Καθημερινά! Σε τούτον εδώ τον ταλαίπωρο τόπο που καμώνεται τη μήτρα του πολιτισμού, οι συμπεριφορές που τραυματίζουν την όποια ανάπτυξη (πνευματική πρωτίστως), είναι ο κανόνας.
Τώρα, όσον αφορά στις άλλες κοινωνίες που με την έπαρση του δυτικού χαρακτηρίζονται ως τρίτος κόσμος... ναι, έχω βρεθεί κι εκεί.
Τόποι σοφίας σε αλλιώτικους, ακατέργαστους κι αυθεντικούς χρωματισμούς.
Σ΄ένα μεγάλο μέρος τους, έτσι βλέπω τις διαφοροποιημένες κοινωνίες.

Να περπατάς σε ωραίους τόπους, ε;

"Επέρασα από κόσκινο όσους θαρρούσα φίλους,μα τάξε πώς κοσκίνισα ανάθεμά το, ψυλλους.

Μόνο στα δύσκολα μπορω τους φιλους να μετρησω
και να διαλεξω στην καρδια ποιούς πρεπει να κρατησω"

Τώρα πια..γιατί η ζωή έχει τα δικά της σενάρια και η δική μου παιδική κι αναντικατάστατη φίλη δεν μένει πια εδω.Όμως ήμουν τόσο τυχερή που μοιράστηκα ψυχή μαζί της.
Μεγάλη αρχόντισσα ψυχή οταν μπαινω εδω μέσα είναι σα να μπαίνω στο παρεκκλήσι της καρδιάς.Όμορφο βράδυ και Καλό Σ/Κ με πολλές πολλές χαμογελαστές στιγμές.:))

είναι παλιά η φωτό Καπετάνισσα. Μα τίποτε δεν έχει αλλάξει μέσα μου. Το υπογράφω.

Απόσταση ανθρώπων, μια ανάσα.
Αρκεί το μέσα μας να ομορφαίνουμε.Σε χρόνο εξακολουθητικό.

Μου θύμισες ένα χάραμα στον τόπο σου, σε μια παραλία μετά από ξενύχτι. Εκείνος χιλιόμετρα μακριά, μα στο τηλέφωνο τον άκουσα να ψιθυρίζει:
"Τα άστρα είναι αλλιώτικα, όταν τα κοιτάς παρέα με δυο άλλα μάτια"

Θέλω κι εγώ φεγγιά γιατί από μάτια τα χω δεκατέσσερα και προκοπή δεν είδα

Κι εγώ σαν την Αργυρώ τα λέω, αλλά ευτυχώς που έχω αγκαλιές σαν και τη δική σου! Πολύτιμες οι αγκαλιές από αληθινούς φίλους γλυκιά μου καπετάνισσα! Τα φιλιά μου:)

tetoious ouranous tous filame monaksia

fili ksana

AERIKO,
έχω αγκαλιές να σου δίνω εσένα, για πολλές ζωές!
Ανοίγω την καρδιά μου ν' αλωνίσεις, με τα λόγια-χάδια που λες...
Όλα μοιάζουνε δύσκολα μωρέ. Τώρα πιά, όλα.
Ό,τι έχει να κάνει με ανθρώπινο αλισβερίσι, μυριάκριβο μοιάζει.
Καλά, για τον έρωτα δε θα πω, όλο και λιγοστεύουν οι εκλεκτοί του.
Μα κι η φιλία, θησαυρός μέγας, ακριβοθώρητος επίσης.

Φιλιά σα βροχή!



βλαδίμηρε,
η νιότη έχει αλλιώτικους ορισμούς από κείνους που βάζει η στενομυαλιά μας.
Τη σκέψη και την καρδιά έχει για πατρώα γη.
Την συμπεριφορά, τον τρόπο.
Τη στάση ζωής, απλά.

(Άρα, μπορώ να σε λέω... πιτσιρικά!)

the muppet show girls...
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος να κρατήσει το ίσο στο λόγο σου, αυτός είναι η αφεντιά μου.
Το κοντά και το μακριά, είναι για όσους κρατούν υποδεκάμετρα.
Και τα συναισθήματα δεν ξέρουν απ' αυτά.
Μπορεί να είμαστε μαζί και να απέχουμε χιλιόμετρα, και να'σαι στην άλλη άκρη της γης μα να σ΄"ακούω" εντός μου.
Δίκιο έχεις μικρή μου.

Κι η γλυκιά μνήμη από την σκηνή της παραλίας, ζαχαρωτό καρφί.



Aντώνη,
έλα να κάνουμε παρέα να φοβηθούν οι μοναξιές.
Κείνες, ντε, π' αντιφεγγίζουν στις πιο καθάριες κόρες...

kwlogria!
Αχ βρε γριούλα μου που θες κι εσύ να σμίξεις τους ανθρώπους και να ομορφύνεις τον κόσμο γύρω...
Δυό-τρεις άνθρωποι να βρισκόμαστε και να κάνουμε μοιρασιά τα παράπονα, καλά μας είναι.
Τα δύσκολα, αντέχονται καλύτερα σαν είμαστε με φίλους.


atg,
κορίτσι ονειροπόλο!
Έχουνε τους δικούς τους ουρανούς οι μοναξιές να σουλατσάρουν.
Να κάνουνε τις νύχτες σεντόνι στο κορμί και τ' άστρα προσκεφάλι.
Σαν φωτίζονται τα όνειρα βγαίνουν αληθινά, το ξέρεις;

Φιλί

καλησπέρα... έτσι είναι καπετάνισσα. "Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος να 'ν' ήμερος να 'ν' άκακος". Και οι άνθρωποι, άσπροι μαύροι αυτό όλοι φαντασιώνονται... ένα ξερολίθαρο για αρχοντικό... κι οι ψυχές που πλανώνται στον κόσμο, αλήτισσες αυτές αναζητούν μια βροχή, μια θάλασσα, έναν ουρανό... Έναν αντικοίταγμα με φεγγιά... ένα πρόσωπο που λάμπει κάτω από το υπόλευκο φως των αστεριών...

Και εκεί στον ουρανό, πάντα στα αμέτρητα άστρα αναζητούμε το αστρί εκείνο που μας είπαν κάποτε πως είν δικό μας, ένα αστρί για μας ...

Να έχεις μια όμορφη Κυριακή Καπετάνισσα...

nikiple,
κι είναι κείνο το αστρί που λες, το λαμπυρίζον, ο Σείριος του κάθε ενός πες, εκείνο που γλυστράει σε όνειρα και προσκεφάλια.
Άλλοτε παραδίπλα, να, αρκεί ν' απλώσεις το χέρι για να τ' αρπάξεις, κι άλλοτε τόσο μακρινό... Αιώνες παραπέρα.

Και να σου πω; Θαρρώ πως τα πολυτιμότερα απ' αυτά τ' άστρα, οι θησαυροί δηλαδή, χοροπηδούν στα πόδια μας.
Κολυμπούν στ' απόνερα μιας βροχής, κατρακυλούν σε χωματόδρομους.
Εδώ, δίπλα.
Εντός.

έχω αστέρι που σε βρήκα..
ειδικά εδώ,
σε φιλώ κι ας μην γνωριζόμαστε.

anepidoti,
άστρα στην ποδιά σου για καλωσόρισμα λαμπυρίζον!

Ανοίγω καρδιά μπρος στα λόγια τα ωραία και στρέφω ψυχή προς τους ουρανούς: να σε ραντίζουνε με χαρές. Μόνο.