ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!

Θυμήθηκα τα επιγράμματα της Παλατινής...
Έξοχη και η φωτό και ο τίτλος της ανάρτησης...
ΟΛΑ σοφά συνδυασμένα...
ΜΠΡΑΒΟ, Καπετάνισσα....!!!!!

Καλημέρα Υδάτινη

Καλημέρα Καπετάνισσα!
μας ταξιδεύεις στην αγαλίαση του νου και των αισθήσεων.
εικόνα αφρικάνικη, Αιθιοπικά ακριβώς και η μαντινάδα τρέλα!
ευχές και φιλιά ζεστά αφρικάνικα
filos ton Maasai

Και με τόσους θανάτους χάνει και τη ζέση σιγά σιγά.

Εξαιρετικό τραγούδι.

Δανάη,
ειν' ο χυμός της κρητικής ψυχής τούτες οι κουβέντες.
Κι ίσως, ναι, δεν έχεις άδικο, η πυκνή τους γνώση -που'ναι πρώτα συναίσθημα κι έπειτα σκέψη-, ίσως λέω να φέρνει στο νου την παλατινή ανθολογία και τα λόγια-μυρωδικά της.

Αγκαλιά απ' τον ανεμοδαρμένο νότο...


file ton Maasai!
Εσύ μου'ρχεσαι μ' ένα σωρό καλούδια στην αγκάλη. Κι άνθη και γέλια και λιακάδες καυτερές!
Θερμά σ' ευχαριστώ.

Βάλε καμιά δοξαριά κρητική να μερακλώσεις εκεί, στη ξένη γη!


island,
άκου τώρα τι άλλο γράφει ο ίδιος ποιητής και μαντιναδολόγος:

Θρέφει η ελπίδα τη ζωή, τ’ όνειρο τη στολίζει
κι ο έρωντας την πιο βαθιάν αλήθεια τση χαρίζει.

Τώρα, θα μου πεις, "παρηγοριά μεγάλη", μα, δε βαριέσαι...
Είναι τροφή και τα όνειρα.
Γι' αυτό το λίγο, το παραπέρα...

Χαίρομαι πολύ που σ' άγγιξε το κρητικό μελωδικό παράπονο.
Ψυχή που μιλάει είναι.

Πόσοι μπορούν να πουν "ζωή" και να φουσκώσουν χορτάτοι;

Μας καταδιώκει η ίδια μας η λογική.

Τα όνειρα δεν είναι παρηγοριά. Οι ονειροπωλήσεις οι συνεχόμενες είναι. Τα όνειρα είναι η ζωή μας ολάκαιρη. Και δεν το λέω εγώ. Ο σιγμούδος ο Φρόυντ το λέει.

Τα μελωδικά παράπονα σχεδόν όλα με αγγίζουν. Ηπειρώτης γαρ... εκεί να δεις παράπονο.

Άγγελε,
τη λογική την έχουμε περί πολλού, θαρρώ.
Μα, αν δε χάσω το μυαλό, πως θα'βρω την καρδιά σου- που λέει κι ο τραγουδοποιός...

Εν ολίγοις, ό,τι νιώθουμε είναι που ορίζει όλα τ' άλλα.
Κι εμάς, πρωτίστως, ορίζει.


island...
Ωραία σκέψη. Και ορθή.
Ο παππούς Φρόυντ, άλλο δεν έκανε παρά να ντύσει με αλλιώτικα ρούχα τη κουβέντα του Πόε:
"Ο,τι ζεί ο άνθρωπος, όνειρο, μες στο όνειρο".

Επιπλέον, τα όνειρα -ως σχέδια και προσδοκίες- δεν είναι για να τα διαπραγματευτείς με το ρεαλισμό.
Δηλαδή... τον θάνατό τους μελετάς;
Αντάρτες ολκής του λόγου τους.
Ότι, όπως και όποτε γουστάρουν.

Κι εγώ, το'χω ξαναπεί: Πιο αληθινό απ’ τα όνειρα δεν ξέρω άλλο.

(Υπόκλιση στον τόπο σου που ξέρει από πόνο.)

κανέναν....

Πολύ μου άρεσε κι ας μην το τολμώ.Ετσι με λόγια λυγερά να ' βρει η ψυχή το θάρρος..

Δωσ'μου το φως κι ας κάνω πως δεν είδα
δωσ' μου νερό να σβήσω τα βαριά
ό,τι έχει μείνει μέχρι εδώ απ' το κερί μου
είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά
...και πόσα λένε τα ερωτευμένα μάτια. Λαχτάρα και ζέση μαζί.

Φιλί καληνύχτας

ποιώ-ελένη...
Δε ψυχορραγεί λες;
Δε ματώνει;
Ζωή ανέραστη μωρέ Ελένη μου, ποιά ψυχή να την σηκώσει...


Carpe diem,
καλώς το κορίτσι το έμορφο.
Βράχος είναι η ψυχή σα λογαριάζει τ'άγρια περάσματα της ζωής.
Να΄σαι βέβαιη.
Και μπρος στα καλέσματα του έρωτα άμμο στρώνει στα πόδια μας να'χει να κυλιέται η ίδια ψυχή.

Οι φόβοι μακριά. Λέω πως μπορούμε.


the muppet show girls...
Παλμέ, σώπασε μην αποκάμω, θα ψελίσει η σάρκα.
Κι αυτά τα μάτια που λες, τα ακριβοθώρητα, θα πούνε δίχως φωνή, τα πάντα.

Φιλί μικρή μου.

Φοβερό!!!

Λάκη μου,
έλα για πάρτη σου που'σαι κεί στις ξενιτιές και καλογλεντάς:

Τα νιάτα που δε γλεντιστούν
δίχως χαρά περνούνε,
μοιάζουν πουλιών που δε λαλούν,
δεντρώ που δεν αθούνε.

(Του Καράτζη επίσης)

O.... χωρίς έρωτα,
είναι ένας ζωντανός-νεκρός!

Σήμερα έπινα καφέ με τον Ψαραντώνη και σε θυμήθηκα νησιώτισσα!

φιλιά απ΄την φτενή ΑΘήνα

VITA MI BAROUAK,
μη φωνάζεις!
Κυκλοφορεί κόσμος εδώ γύρω...
:)


Ελεύθερε & Σκοπευτή,
φιλί χαράς από το νότο κι αγκαλιά σφιχτή.
Εύγε για τις παρέες σου!

Κι όταν χωρέσει ο καιρός, εδώ είμαστε. Μια δρασκελιά πάνω απ' το πέλαγος.

Για αυτό στην Κρήτη οι ανθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ! γιατί πάντα ερωτεύονται!

Anastasia!
Λεβεντιά είσαι και του λόγου σου, παίρνω όρκο!
Ε, λοιπόν, ναι:
Αν έχει η Κρήτη δυο ψυχές,
η μια ψυχή ‘ναι η λύρα,
κι είναι γεμάτη έρωντα,
ήλιο, φωθιά κι αρμύρα.

Επίσης μαντινάδα του Καράτζη και τούτη εδώ, τη ρίχνω στα κύματα τ΄αφρισμένα να φτάσει κοντά σου δώρο ιδιαίτερο και χιλιοτραγουδισμένο απ' τον Νοτιά!

I hold it true, whate'er befall;
I feel it when I sorrow most;
'Tis better when you loved and lost
than never to have loved at all'

Alfred, Lord Tennyson (1809-1892)

Ioulita,
καλώς ήλθες μες στις ομορφιές του Μάρτη...
Όμορφος λόγος και αληθινός μαζί.
Να΄χεις την αγάπη εντός σου, έστω και ματωμένη, είναι πολύ.
Πόσοι αξεδίψαστοι τριγύρω, για σκέψου...

Να΄σαι πάντα καλά.

Δεν είναι η αγάπη που είναι ματωμένη αυτό που με φοβίζει. Είναι η πληγή που κλείνει μετά και σκληραίνει, όλο και πιο γρήγορα.

Ioulita,
κλείνει άραγε, πατώντας στον καιρό;
Κλείνει, ωραία.
Κι απομένει μια ουλή, ένα κομματάκι σάρκα που ταράσσεται σε κάθε άγγιγμα νέο, που ξυπνά σε κάθε πλησίασμα.
Έτσι θαρρώ.
Δεν ξέρω αν σκληραίνει.
Νομίζω μένει πιο εύθραυστο κι από γυαλί.
Κι αυτό είναι που κάνει να ξεθωριάζει σιγά-σιγά η πίστη στους ανθρώπους, αν αυτό εννοείς.

Αυτό εννοώ... Αλλά μάλλον έχεις δίκιο. Σκληραίνει πολύ, προσωρινά όμως μόνο. Μετά είναι όπως τα λες, φλουδίτσα σαν γυαλί, που ξυπνά στο κάθε άγγιγμα ή υποψία αγγίγματος... Καλημέρα...