Μ' ένα μαντήλι να μη βλέπω ό,τι είμαι
Εδώ, στα αίματα που στεγνώνουνε τον ήλιο
Να ΄χω στα χέρια μια μπουκιά καθάριο ουρανό
Κι όλου του κοσμου τις σιωπές
Σ΄έναν λυγμό
Οι φόβοι να περπατούν στα δώματα
Ξυπόλητοι κι ασκητεμένοι
Κι ό,τι υπήρξε κάποτε
Να γεννηθεί ξανά
Να στρώσω χώμα με τα δάχτυλα
Να τσαλακώσω γράμματα και σχήματα και τρόπους
Σχέδια και στρατηγικές
Οι τόνοι, τα σημεία στίξης
Το πλάι
Και το ίσιο
Σε μια κλαγγή
Στο στεναγμό
Ό,τι ειπώθηκε, ό,τι γίνηκε
Ό,τι με θάνατο μετριέται
Δεν θα παίξω, στο υπόσχομαι
Θα τ' ακραγγίζω μόνο
Λέξεις, πράξεις, προστακτικές
Θα 'χω να κρέμονται στα χείλια
Όχι ξανά
Όχι, ποτέ
Και, αν επιτρέπεις
Λέω θ' αφήσουν οι καιροί
Οι άνθρωποι σαν φύγουν
Σαν μείνουν σώα τα παιδιά
Θα τα πω
Αγάπη.
Όμορφο, με πόνο και συναίσθημα αλλά πιο πιο πολύ μ'αλήθεια.
Είναι η δύναμη των λέξεων που νικά πάντα.
Καλώς σε βρήκα.