Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009
Υπόσχεση

Δώσε μου να κάτσω μια γωνιά
Μ' ένα μαντήλι να μη βλέπω ό,τι είμαι
Εδώ, στα αίματα που στεγνώνουνε τον ήλιο
Να ΄χω στα χέρια μια μπουκιά καθάριο ουρανό
Κι όλου του κοσμου τις σιωπές
Σ΄έναν λυγμό

Οι φόβοι να περπατούν στα δώματα
Ξυπόλητοι κι ασκητεμένοι
Κι ό,τι υπήρξε κάποτε
Να γεννηθεί ξανά

Να στρώσω χώμα με τα δάχτυλα
Να τσαλακώσω γράμματα και σχήματα και τρόπους
Σχέδια και στρατηγικές
Οι τόνοι, τα σημεία στίξης
Το πλάι
Και το ίσιο
Σε μια κλαγγή
Στο στεναγμό

Ό,τι ειπώθηκε, ό,τι γίνηκε
Ό,τι με θάνατο μετριέται

Δεν θα παίξω, στο υπόσχομαι
Θα τ' ακραγγίζω μόνο
Λέξεις, πράξεις, προστακτικές
Θα 'χω να κρέμονται στα χείλια
Όχι ξανά
Όχι, ποτέ

Και, αν επιτρέπεις
Λέω θ' αφήσουν οι καιροί
Οι άνθρωποι σαν φύγουν
Σαν μείνουν σώα τα παιδιά
Θα τα πω
Αγάπη.
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 10:55 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


13 Ανάσες:


  • Χρόνος: Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009 1:23:00 μ.μ., Blogger librarian

    Όμορφο, με πόνο και συναίσθημα αλλά πιο πιο πολύ μ'αλήθεια.
    Είναι η δύναμη των λέξεων που νικά πάντα.
    Καλώς σε βρήκα.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009 2:37:00 μ.μ., Blogger Aggelos Spyrou

    ...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009 9:59:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Μου έστειλε ένας φίλος ένα ποίημα ενός παλαιστίνιου ποιητή και το ανάρτησα χωρίς να ξέρω την ύπαρξη του δικού σου blog.
    Σήμερα μου έδωσε και την διευθυνσή σου.
    Σου στέλνω και την δική μου.

    http://iltrovator.blogspot.com/

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009 11:07:00 μ.μ., Blogger Vladimiros Papadopoulos

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009 11:09:00 μ.μ., Blogger Vladimiros Papadopoulos

    Όταν τα παιδιά χαμογελούν, η ποίηση δεν μπορεί παρά να είναι αγάπη.
    Όταν συννεφιάζει, η ποίηση είναι γλυκιά μελαγχολία.
    Όταν φεύγει κάποιος, η ποίηση είναι δάκρυ.

    Όταν χτυπούν το δίκιο και σκοτώνουν το αθώο,
    η ποίηση
    γίνεται
    Πόλεμος.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2009 5:31:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    librarian,
    να σε καλοδεχτώ και να σε τρατάρω μικρά δειλά χαμόγελα.
    Με τιμάς με την ανάγνωση.
    Με τον τρόπο δηλαδή.
    Με τα όσα μοιάζεις να αντλαμβάνεσαι.
    Οι λέξεις δάχτυλα που χαϊδεύουν και που ξεσκίζουν σάρκες, ναι.
    Δύναμη, όπως και να'χει.


    Άγγελε!
    Ακροπατείς μα σε ακούω.
    Mαζεύτηκε στη γωνιά η μοναξιά θαρρώ. Κι ας ειν' για λίγο.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2009 5:35:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    trovatore,
    με το καλό να σμίγουμε, λέμε στον νοτιά.
    Και να'χουμε και την ποίηση για λύχνο να διπλωνόμαστε τριγύρω να φοβούνται οι χειμώνες.
    Ωραίο το σπιτικό σου, θα τα λέμε.



    βλαδίμηρε.
    Είσαι τρυφερό παιδί εσύ, από κείνη τη στόφα τη ζεστή, τη μαλακή που φτιάχνονται αγαπησιάρικα πράγματα.
    Η ποίηση μετουσιώνεται, μεταμορφώνεται, γίνεται αγέρας και νερό και φλόγα, όπως θέλεις πες.
    Μόνο να μιλά με γλώσσα αυθεντική για τις ζωές μας, μονάχα αυτό χρειάζεται.
    Κι όπου φτάσει αυτός ο ήχος...

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2009 9:57:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Polemoi mikroi kai polemoi megaloi,
    thytes kai thymata, xamogela klemena kai logia adiana. Ta matia toulaxiston na meinoun soa gia na ksupnisoun oi psyxes.
    Xathike i agapi kai nikisan oi anerastoi.
    H geitonissa

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2009 6:52:00 μ.μ., Blogger Vladimiros Papadopoulos

    έτσι ακριβώς Καπετάνισσα..
    είναι η ποίηση Ιανός και Πρωτέας και παίρνει τη μορφή της κάθε εποχής. μόνο τότε είναι λειτούργημα κι όχι art pour art.
    Λίβας και Σιρόκος είσαι Καπετάνισσα..
    Φύσα ίσαμε το άπειρο.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2009 7:34:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Γειτόνισσα,
    κατά πως αυτοαποκαλείσαι, καλώς μας ήλθες.
    Αντάρα και φευγιό που λες.
    Βομβαρδισμοί και προσφυγιά σε πατρίδες και ψυχές.
    Η αγάπη;
    Αυτό είπες, η αγάπη;
    Ίσα να αρθρώνεται.
    Ούτε καν να μιλιέται.
    Όπως τα ιερά και μυριάκριβα.



    Μωρέ Βλαδίμηρε,
    είσαι μεγάλη παρηγοριά εσύ.
    Με κάνεις και γλυκοχαμογελώ και το'χω και μεγάλη ανάγκη τελευταία...
    Θα στείλω ανέμους χαδιάρηδες να σχεδιάσουν για σε ωραία ταξίδια.
    Και λευκά πανάκια να κρατηθείς.

    Με τιμάς.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2009 8:31:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    "Power said to the world, "You are mine.
    The world kept it prisoner on her throne.
    Love said to the world, "I am thine."
    The world gave it the freedom of her house."

    H agapi prepei na einai eleutheri kai prepei na fonazei, sto kato kato o rolos tis den einai to
    "αγα παν εν ζωην"? To problima einai oti oi anerastoi tin toufekizoun kathe mera Kap.

    Filia
    H geitonissa Viz ;O)

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2009 8:37:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Viz,
    έλα μωρέ κορίτσι, λέω κι εγώ ποιά είναι η έμορφη γειτονοπούλα!
    :)

    Δίκια έχεις και του λόγου σου μα πως να ξεγυμνώσεις τις βαριές φορεσιές, τις αρματωσιές που κρατούνε δέσμιους τους πολλούς, τους ανέραστους κατά πως λες.

    Η ερωτική ψυχή -η επί της ουσίας ερωτική, όχι η ερωτιάρα-, είναι θεμέλιο για τη συλλογική δύναμη, για την κοινωνική προσδοκία για την ειρήνη την πραγματική.

    Σε θολούς καιρούς ζούμε μικρή, το'παμε.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2009 8:43:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Me mia proseuxh "astra min me malonete" kai ena eleos ksegimnoneis ta panta. Sto kato kato o basilias ektos apo anerastos einai idi kai gymnos!
    Viz

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape