"...Ξημέρωμα ξανά
κι η πόλη ξεκινά.
Μα η ζωή μου
στη νύχτα ξαγρυπνά.
Δεν είσαι πουθενά -
- Δεν είσαι πουθενά"
(σκόρποιοι στίχοι από
μια πολύ βαθιά φωνή.
Χάρις Αλεξίου,[πολύ μεγάλη για το ελληνικό τραγούδι]
από τον καιρό που μάθαινα
να κοιτάω ψηλά).

Λίγοι στίχοι...
Πολλή Αγάπη...
Την Καλησπέρα μου

"Τι κάνεις πάθος
στο βάθος στο μηδέν
μιας θάλασσας μεσόγειας λεκάνης
και νέο ουδέν

άφησε έτοιμο κρίνο
το βλέμμα εκείνο
ένα χάδι
μια μυρουδιά αγάπης
σηκώνει της νύχτας το σκοτάδι
μια δόση αυταπάτης..."

Μαρία, βαριόμουν θανάσιμα
σαν όπως ανάσκελα στων σκέψεων τη χλόη
και δίχως ουρανό

Άνοιξα τα μάτια
στη μουσική
κυβερνώ τη νύχτα ενός δωματίου...

Καληνύχα ομορφιά του λόγου

ένα όμορφο και δροσερό Σαββατοκύριακο κυρά-Καπετάνισσα να έχεις!

Αργοσαλεύει στα εντός μου ο χρόνος
παίρνει από το χέρι μια μνήμη ελάχιστη
κατηφορίζει στην έρημη πια πλατεία
βρίσκει ένα ίχνος δικός σου από εκείνα τα καθώς έφευγες
έδωσε το πρόσωπό σου στη μνήμη
τώρα καθώς η μέρα απλώνει το πιο μεγάλο σώμα της
δείχνει ήλιος που πορεύεται μέσα στα στήθη μου...

η ωρα του δικου μου ηλιου δεν ειναι πια κυκλος...
ειναι βελος...
βελος βουτηγμενο στην καρδια και στο μυαλο...

καλη σου μερα καπετανισσα...

αυτό το καπετάνισσα, μου κάνει κάτι ρε παιδάκι μου......

υγ εξου και το ψυχικό πλεόνασμα ...

Γιάννη μου,
όμορφο πολύ, παρά την πικράδα του.
Στους ορίζοντες το βλέμμα, ναι. Να ξεπλένεται η θαμπάδα.


Τάσο,
καλησπερούδια καλέ μου.
Στο συναίσθημα να'ναι το περίσσιο, λέω. Και τα γράμματα, ας είναι λειψά!


Σωκράτη, αγαπημένε...
Ω, ένα δωμάτιο ο κόσμος όλος!
Κι η νύχτα, έναστρη, ε;
Μα να δεις που βγαίνουνε ακόμα φεγγάρια. Και στάζουνε στους τοίχους φιλιά και χορεύουνε οι έρωτες τριγύρω.
Αυτή τη μυρουδιά της αγάπης πως τη λαχταρώ κάτω απ' τη σάρκα!

Μελωμένε μου
και σε σένα χαρές. Κοχύλια και βότσαλα κι αμμουδιές απάνεμες στο διήμερό σου!


Ήχε,
να'ξερες ετούτη η γραφή πόσα παντρέματα ήχων βγάζει στο φως...
Θαρρείς ακούς την αγάπη να πορεύεται αμίλητη, κόντρα σε στεγνούς καιρούς.
Κι έχει μια προσευχή να λάμπει μες στα μάτια για κείνους π' αγαπούν: ο ήλιος να'χει στήθος για ουρανό, παντοτινά. Εκεί, αριστερά στο στέρνο, λιάζεται η ζωή.

Βασιλική μου,
γνώριμες κι οι σαϊτιές.
Να στάξει κόκκινο, πως αλλιώς.
Μα να'ρθει φρέσκος άνεμος κοντά, γιατί με τον καιρό το κόκκινο γίνεται μαύρο...


tsaperdona,
χε..χε! Τι ψευδώνυμο διάλεξες, γλυκοκόριτσο εσύ! Καλώς μας ήλθες! Να σε πάρω παρέα στ' ανοιχτά, αν λαχταράς. Πανάκι να σηκώσουμε λευκό. Κι όλα τα γκρίζα, στα απόνερα. Οι άγκυρες σηκώνονται στο άψε-σβήσε, ε;

ειν΄όμορφο η ωρα, ο χρονος, να δειχνει παντα εκεινον(η) που ....
ομορφο πολυ...Το τραγουδι διαχρονικα μοναικο σαν τους δημιουργούς του...
Καλη συνεχεια της μερας σου Καπετανισσα

Eimai toso makrya poy lachtarhsa kiolas na ghrisw, koitontaw thn wra. Allos kosmos edo sth Slovakia. Na erxosoyn edw, Kapetaneisa kamia fora, tha soy gnorisa kainoyrgioys anthropoys.
Alla prwta esena...
filia

Μαρίνα,
καλώς ήλθες κορίτσι με το όμορφο όνομα και την έμπυρη -ίσως και έμπειρη- ψυχή. Προτιμώ τη ψυχή απ' τη γνώση, η οποία όταν είναι πλούσια, ανθοφορεί!
Ω, ναι, ο χρόνος πάντα επικεντρωμένος στης αγάπης το τικ-τακ!


Σύλβια, αγαπημένη μου,
τι χαρά μου δίνεις! Πήγες στην πατρίδα σου λοιπόν... Αχ και πόσα θα μας πεις στο γυρισμό σου!
Από καρδιάς σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση και, μάθε το: φεύγω στο λεπτό! Εννοώ πως γίνομαι αστραπή αν είναι για ταξίδια, ανοίγομαι στον άνεμο και πάω! Οπότε, ναι, θα συμβεί κι αυτό, άλλωστε είναι προίκα ζωής οι γνωριμίες με άλλους πολιτισμούς.

Είναι η ώρα η καλή!...

Τρεις προτάσεις μια έννοια, τί καλύτερο για τις μέρες που απλώνονται μπροστά σας..Καλό Σαββατοκύριακο και κυρίως καλοτάξιδο Καπετάνισσά μου :)

σου εύχομαι θάλασσα καπετάνισσα
μπανάκι, και μετά όταν κουραστεί ο ήλιος να σε λούζει,
ρακή με πεπόνι και γγυαλιστερές στην παραλία με όσους αγαπάς

καλημέρα

Στην αγάπη δεν υπάρχουν κύκλοι.

Η αγάπη κινείται σε τεθλασμένη γραμμή.

Πάνω, κάτω, πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά...

Ήλιος, γη, φεγγάρι, θάλασσα...

Όλα τα άλλα γυρίζουν ολόγυρα,
μα Εκείνη το έχει σκάσει.

:)

Βγήκαμε για χνάρια, καπετάνισσα, και απ' όλα το δικό σου πιο βαθύ. Δε σου υποκλινόμαστε, γιατί δε μας πρέπει. Την ευχή σου μόνο γυρεύουμε στο αντάρτικό μας και να μας έρχεσαι ζητάμε. Με τους νοτιάδες σου. Ξέρα πολλή στους αγριότοπους που ιχνηλατούμε. Θας μας βρεις στο http://ixnilasies.blogspot.com

:) Ξανά παρών, χωρίς σχόλιο, καπετάνισσα του λόγου

Απο τις ώρες που το πρόσωπό σου φανέρωναν, ξέφυγε μια στιγμούλα, σε άγνωστο βλέμμα.
Τρομαγμένο απο την απουσία σου, έτρεξε ένα δάκρυ, να προλάβει, αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα..
Καλημέρα

Μα όταν η ώρα δείχνει "εσένα" συνεχώς δεν παύει να υφίσταται; Τουλάχιστον εγώ αυτό παθαίνω;)

Παράλληλε,
ω... ναι, πως αλλιώς;
Πως λέμε "η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα;"

Φιλιά θεατρόπαιδο!


Bebe μου,
κάθιδρος ο νότος, σας καλωσορίζει!
Πύρωσε η ψυχή με τα σκαρφαλωμένα θερμόμετρα, καψαλίστηκε κι η σάρκα! Μα τις ευχές σου, τις κρατώ δροσούλα σ' έναστρη βραδιά!


Στέφανε!
Εικόνες καλοκαιριού που μοσχομεθά κι αλαργεύει! Μια χούφτα άμμο στις τσέπες κρατώ να βγάζω να μυρίζω τα πρωινά, να γλυκοσαλεύει ο νους!
Φιλιά νοτισμένα.

Άγγελε,
κόπιασε. Παραζεσταμένος περιπατητής, ε, λίγη δροσιά, να μην τη θες;
Μας ήρθες και με τα δύσκολα και που να γυρέψουμε σκονάκια τώρα...
:)
Λοιπόν, να σου πω εγώ τον αέναο κύκλο που κάνουν οι δείκτες είχα στο νου κι όχι τον άλλον της αγάπης... Που μπορεί να είναι και κύκλος, ε;
Εξαρτάται πως την βιώνει ο καθείς, τι σχήμα εντός του της δίνει.
Αλλά ναι, ευθεία δεν είναι σίγουρα!


Αφροδίτη,
να'σαι καλά για την ενημέρωση την σημαντική. Εύγε και για την συνέχεια της πρωτοβουλίας.
Εδώ θα'μαστε, να μπήγουμε νύχια βαθιά.


px
πω, πω, χαρές και γλέντια στ' ακροθαλάσσι! Όλα τα καλά του κόσμου μου φέρατε πάλι, λόγια ακριβά και απ' τη καρδιά μελετημένα! Αμ θα'ρθω, μ' ανέμους και νερά, να βάλετε κι εσείς ένα χεράκι με το χώμα, από φωτιά έχουμε μπόλικη -καύσωνα δεν τον είπανε;-, ε, μ' όλα τούτα τα στοιχειά, ν' ανθίσει η δημιουργία!

Κι ευχές; Αστροβροχή!

Serpent eyes,
τι κάνεις τώρα, αλλάζεις φορεσιά και "βαφτίζεσαι" πάλι;
Όπως και να'χει, να σε τρατάρουμε καρπούζι παγωμένο, γλύκα να στάζει και δροσιά, να πάρεις κι απ' τις δύο!


Ανθρακωρύχε,
μα τι ωραίος που είσαι!
Μια στιγμή μονάχη, δραπέτης του χρόνου, μπρος σ' ένα παρόν ολόγυμνο και ξένο...

Αγαπησιάρικο παιδί είσαι.
Κι είναι -λέω- για καλό!


helorus,
ακριβώς! Πως λέμε κόλλησαν οι δείκτες; Άλλωστε κι ο χρόνος, έννοια σχετική, βαραίνει κατά τα βιώματα.
Μια στιγμή να ισούται με ζωή ολάκερη. Και να την ξεπερνάει.

Τι μου θύμισες...
Ένα μικρό μου "ποίημα"
που έλεγε:
"Όπου και να σταθούν
οι δείχτες του ρολογιού
εμάς στοχεύουν..."

Κάποτε απολάμβανα τη δροσιά
που μου 'φερνε το κλιματιστικό
των ματιών της...

Καλή σου μέρα.

"δεν βλέπω την ώρα να σε δω..."

teiresia,
καλοδεχούμενες οι τρυφεράδες σου, να μας δείχνουνε το χρόνο το σπουδαίο κι όχι εκείνον που αλόγιστα ξοδεύεται.
Να μην είναι ο χρόνος της αγάπης γλυκό φιλί στην αιωνιότητα;
Κι ας είναι χρόνος παρελθών.

Αχ, μα η αγάπη ξέρει δρόμους και ξαναγυρνά!
Σ' ανύποπτο χρόνο...


Σπύρο,
έτσι ακριβώς-Κι αλλιώς: Μετρώ τις στιγμές, η κάθε ανάσα του χρόνου κι ένα τικ-τακ πιο κοντά σου!

μακαρι να ειταν ετσι αρχοντισσα γλυκεια η ζωη ξεχνα ο θανατος δεν ξερω ισως

Σάββα,
η λησμονιά έρχεται εκεί που της κάνουμε τόπο.
Εκεί που η βαθιά σκέψη, η αφοσίωση, χάσκει από παντού.
Άρα, καλώς έρχεται.

Κείνοι που αξίζουν, μας θυμούνται.
Τ΄αντίθετο, δεν είναι στο χέρι τους.
Αλήθεια.