Ο πατέρας παιδί, να θυμάται τις παραστάσεις Καραγκιόζη σε μιαν αυλή με ένα κερί και ένα σεντόνι.
Εσύ παιδί, να διαβάζεις Καραγκιόζη ανελλιπώς, αν και κορίτσι, και να ξεκαρδίζεσαι.
Το παιδί- παιδί να βλέπει παράσταση και να χτυπά η καρδιά του από την αγωνία, αν θα γλυτώσει ο Καραγκιόζης. Μεγάλες στιγμές! Να είσαι καλά, Καπετάνισσα, που μας τις έφερες ξανά στη μνήμη.

Εγώ Καραγκιόζη έβλεπα στην τηλεόραση, αλλά, ακόμα κι έτσι, τον αγαπάω πολύ!

Καλησπέρα, Καπετάνισσα! :)

advocatus diaboli...
Είναι η ζωή μας, καλή μου.
Η μνήμη μας, η Μάνα μας.
Κι είναι κι ο πατροπαράδοτα κακομοίρης εθνικός μας καραγκιόζης, φιγούρα που μνημονεύει μια άλλη (;) Ελλάδα.


Marilia,
καλησπερούδια κορίτσι!
Είναι ευλογία και μελαγχολία μαζί.
Να μαθαίνεις έναν τρόπο, ένα σύμβολο, έναν καιρό, με σύγχρονο ντύμα. Τουλάχιστον, έχεις βίωμα. Γυάλινο, εντάξει, δίχως την ιεροτελεστία και την ευλάβεια του μπερντέ, αλλά, παρά ολότελα...

ανάσα νοσταλγίας...

Έβλεπα Καραγκιόζη παλιά, πολύ παλιά στην λευκάδα, κάποια καλοκαίρια... Και ντρέπομαι που το λέω, αλλά μόλις διάβασα το post σου συνειδητοποίησα πως το παιδί μου δεν έχει δει ποτέ Καραγκιόζη live... Κρίμα είναι... Και φοβάμαι πως δεν διορθώνεται γιατί τώρα είναι σε μια ηλικία που αν του πως για Καραγκιόζη θα το θεωρήσει βλακεία, και όταν θα μεγαλώσει αρκετά για να το εκτιμίσει από μια άλλη σκοπιά, δεν ξέρω αν θα υπάρχουν παραστάσεις του Καραγκιόζη πια...

Οι Χαϊνηδες ξεκίνησαν χτες τις παραστάσεις τους μαζί με τον Άθω Δανέλλη, με αφετηρία το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης και της Ελλάδας, την Γαύδο, και σιγά σιγά θα ανηφορίσουν προς τα πάνω..
Ο Αθως Δανέλλης θα στήσει τον μπερντέ και θα παρουσιάσει το έργο των Χαϊνηδων "Ο Καραγκιόζης στη Γιουροβίζιον".

Καπετάνισσα, θα πάμε ;; ;)

πρωτη υλη για τη ζωη..το γελιο..
κι ομως υπαρχουν ανθρωποι που τοσο σπανια γελουν..!!φιλια..

Πραγματικά πολύτιμο εξώφυλλο, να'σαι καλά! Πολυαγαπημένο το βιβλίο του Βερν, πολυαγαπημένος Καραγκιόζης.
Και για μια ακόμα φορά κλείσαμε θέση για μαγικά ταξίδια..;)

Μα τί λέτε; Η εποχή μας είναι η βασιλεία του Καραγκιόζη! Η αποθέωση του Καραγκιόζη. Καλά, δεν παρακολουθείτε τηλεόραση;

Sosta ta len ta blogo-filarakia sou Kap.
Ton zileuo ton karagkiozi, toulaxiston autos den einai upoxreomenos na foraei maska.Einai autos pou einai kai poreuetai. Mauromatis kai ellinas, dixos maska. Mia zoi, apli kai grammiki.
filia polla

Καπετανισσα ο καραγκιοζης ειταν και ειναι η συνειδηση του τοπου αυτου
δεν μας ειπες ποια ειναι η παρασταση;
Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗΝ ΟΝΕ
Η
Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ;

θυμάμαι και εγώ τις παραστάσεις του καραγκίοζη και τώρα δα μου ήρθε και η άλλη του ΄θεάτρου των σκιών η σουβλίτσα και ο ....... δυστυχώς το θυμήθηκα λειψό.
Πάντως και τώρα νομίζω αρέσει ακόμα στα παιδιά και όπου τον συναντούν το ευχαριστιούνται.
Το κακό βέβαια είναι ο Καραγκιόζης στην καθημερινή σύγχρονη Ελληνική εποχή.

Κοιτάζω το εξώφυλλο που έχεις βάλει.
Το είχα αυτό το τεύχος!!!
Τι απέγινε, δεν θυμάμαι πια. Πιθανόν σε κάποια ανταλλαγή να το άλλαξα με κάτι άλλο, (ενδεχομένως με καμιά 20αρια χαρτάκια ποδοσφαιριστών της εποχής) ή και να πετάχτηκε μαζί με πολλά άλλα, σε εποχές που δεν μπορούσε κανείς να κατανοήσει πόσο πολύτιμα θα ήταν...
Δεν λέω για τον Καραγκιόζη καθ' αυτόν γιατί, όπως είναι φανερό μεγάλωσα με αυτόν...

Καλή εβδομάδα να έχεις..

Η σουβλίτσα και ο κλούβιος george-rose :) :)
Αν και ήμουν αρκετά μεγάλος τότε :)

Σπύρο,
αυτό, ναι. Και συμπληρωματικά: Ο Καραγκιόζης μοιάζει να'ναι εδώ, ανάμεσά μας. Μα κανείς δε φαίνεται πιά, να τον παίρνει σοβαρά...


fevis,
σημάδι δυνατό αυτό που λες, πως οι καιροί είναι πιά κατά πολύ διαφορετικοί. Να του δώσεις τη μαγεία μιας τέτοιας εμπειρίας μες στο καλοκαίρι. Στα πλαίσια των διαφόρων πολιτιστικών φεστιβάλ που διοργανώνουν οι κατά τόπους δήμοι, όλο και γίνονται παραστάσεις καραγκιόζη. Έχε τον νου σου!


φεγγαροαγκαλιασμενη!
Στον τόπο μου λένε "άνθρωπο που γελά, μη τον φοβάσαι". Μεγάλη αλήθεια. Και καρδιά ανοιχτή στις λιακάδες πίσω απ' τα χαχανητά. Άρα, δεκτική στους ανθρώπους. Δίχως καχυποψίες και κρυπτοπαιχνιδάκια.

Estrella, καλή μου!
Στη Γαύδο δεν θα πάω τώρα σύντομα, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μη δω την παράσταση στο Ηράκλειο ή αλλού! Να΄μαστε παρέα, τι καλά!
Και, καλά κάνεις και τονίζεις την παράλειψη:
Το κομμάτι των Χαίνηδων που μοιράζομαι μαζί σας, είναι από αυτόν ακριβώς τον δίσκο. Εκπληκτικός!
Ξέρετε, ε; Μ' ένα κλικ στο... δίσκο σας!


Citronella,
ευκαιρία δε χάνουμε εμείς! Ανεμόσκαλα μη δούμε, βουρ καταπάνω της! Έστω κι αν αυτή, μας οδηγεί σε καιρούς μακρινούς, σκονισμένους, εν πολλοίς ξεχασμένους...


Mambo Tango!
Α, ναι, αυτή είναι η άλλη διάσταση. Δανειστήκαμε τη μορφή του καραγκιοζάκου, του εθνικού συμβόλου που αξίζει μόνο δόξες, για να χαρακτηρίσουμε γελοιότητες!
Από κάπου κρυφοκοιτάει όμως νομίζω, και προετοιμάζει εκδίκηση. Συνηθισμένος στο θέατρο σκιών, θα'ρθει η ώρα που θα βγει στη σκηνή και θα μας τα πει απ' την καλή και την ανάποδη!

Viz,
γλυκόπαιδο, έτσι είναι. Τον βλέπουμε, ακόμα ναι, τον καραγκιόζη, μέσα στον εκσυγχρονισμένο μπερντέ της καθημερινότητάς μας, να περιφέρει τη φιγούρα του απλός βέβαια, τετραπέρατος δίχως άλλο, αλλά και τόσο αμήχανος πιά...



Σάββα μου, ακριβώς!
Συνείδηση και ψυχή και σύμβολο και
ιστορία. Με την καμπούρα του και την πείνα του και τον πόνο του, στέκεται ακόμα απέναντι από τον έλληνα τον γκρινιάρη, τον ανήσυχο, τον ονειροπόλο.
Η παράσταση;
Ναι, δίκιο έχεις, το αναφέρει παραπάνω η Εστρέλλα, είναι η έναρξη από το έργο των Χαϊνηδων "Ο Καραγκιόζης στη Γιουροβίζιον", με τον καραγκιοζοπαίχτη Αθω Δανέλλη.
Μ' ένα κλικ, τ΄ακούς!
Όσο για τις δικές σου προτάσεις;
Χε, χε!
Γιατί όχι;
Όλους μας χωράει ο μπερντές!

George-Rose,
στο γράφει ο Μάρκος κι είναι και σωστό! Αχ, η Σουβλίτσα και ο Κλούβιος, τι μορφές! Με τελειωμένο πιά το παραμύθι τους στη σκηνή, με ξεκούρδιστα τα όργανα, μόνο κάτι θολές μνήμες ξύνουν.
Οι εποχές, βλέπεις!
Μα κυρίως, οι άνθρωποι.
Που κάνουν τις εποχές, κατά τα γούστα τους.


Μάρκο,
το ότι είσαι τυχερός άνθρωπος, με προίκα μοναδική σε βιώματα και μνήμες, το έχεις αντιληφθεί. Κι είναι όλα τούτα, ανάκατα, μύθοι και μορφές και παιχνίδια και σύμβολα, είναι που καθορίζουν σε βαθμό σημαντικό την στάση των ανθρώπων, τη κουλτούρα τους, τη σκέψη τους, την εσωτερική δομή τους.
Τέλος πάντων, ας μην πάω παρακάτω...

Καλή βδομάδα σε όλους μας!

Είχα χρόνια να δω Θέατρο Σκιών ...φέτος πήγα...αγκαλιά με την κόρη μου και ποπ κορν...ε ρε γλέντια...

Φιλιά καλή εβδομάδα...

Μου φαίνεται περίεργο που ο γιος μου ξέρει απ' έξω όλο το καστ του Νέμο, αλλά δεν έχει δει ποτέ του Καραγκιόζη.

Από την άλλη, κι εγώ μικρός είδα περισσότερο Ποπάϊ παρά Θέατρο Σκιών. Και λογικά δεν έχει διαφορά αν βλέπω Καραγκιόζη στην τηλεόραση ή Ντόρα η εξερευνήτρια. Η ουσία ήταν να το δω στην πλατεία.

Kαλησπέρα

Σε λίγο αρχίζει η παράσταση

Τα κοπίδια τα φτιάχναμε στις
γραμμές όταν περνούσε το Τραμ

Τώρα άρχιζε η εποχή μας
είμασταν έτοιμοι, μόνο την ομάδα
περιμέναμε να μαζευτεί

Να είσαι καλά που μας γυρνάς
τόσα χρόνια πίσω

Καλό σου βράδυ
Φιλιά και αγάπη

Η Mambo Tango με κάλυψε! Δυστυχώς.

Αρχόντισσα της πένας, κεντήστρα της γραφής,
σήμερα ζωγράφισες περίτεχνα αλλοτινές εποχές, που φευγαλέα θυμάμαι, σε μιαν αυλή με το σεντόνι κάτω από ένα τραπέζι, είχε και φως πίσω του, έτσι για να διαγράφονται οι αγαπημένες φιγούρες...

Γλαρένια....μμμμμ Κρινιώ

Fatale!
Γλέντια κιόλας! Έτσι απλά, λιτά, όπως κάποιους άλλους καιρούς ξέρανε να κοινωνούν χαρές οι άνθρωποι και να μεθούν με δυό μόνο φιγούρες: ατίθασες σαν όνειρο!


Μπαμπάκη μου, σαφώς.
Πλατεία. Χωριού κατά προτίμηση. Η καλοπέραση όπως την αντιλαμβάνεται η παραπονιάρα νοσταλγία μας. Στη λήθη οι έγνοιες και το θέατρο σκιών με την υπόσχεση του χειμαρρώδους γέλιου!


Sailor!
Αγάπη θαλασσινή κι από δω!
Αγάπη που βγαίνει τσάρκα τα πορτοκαλί δειλινά του καλοκαιριού και ξεγελάει το σήμερα βλέποντας καραγκιόζη.
Πόσο πολύτιμες οι μνήμες σου καλέ μου!

snikola,
αχ και πως να τα φέρει βόλτα το απεχθές του πολιτικού μας θιάσου με τις αλήθειες τις βαθιές του θεάτρου σκιών. Η ίδια λέξη κι εδώ κι εκεί, αλλά... πόση διαφορά!


ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ!
Καλώς το κορίτσι!
Δηλαδή... εσύ είσαι η Κρινιώ η γλυκομίλητη που περνούσες απ'΄τα δικά μας πέλαγα;
Αγκαλιές και φιλιά-φυλαχτά.
Να μαγέψουν και τους καιρούς, να μας προκύψουν και πιο γενναιόδωροι!
Την αγάπη μου, πάντα.

αγαπημένη παράδοση αξέχαστη
και δεν χάνω παράσταση ακόμα και τώρα σαν μικρό παιδι κι εγώ!!!
ωραίο να θυμόμαστε!

Melomene!
Τι σαν! Μικρά παιδιά είμαστε, φωνάζει η καρδιά μας!
Μικρά και τα όνειρά μας, για τέτοιες, μεγάλες -στο δόσιμό τους- παραστάσεις!

Πάντα να χαιρόμαστε, ε;