Goran Begovic....καπετάνισσα...?

ναι, το άδικο απλωνεται πάνω στη γη και φοράει ανθρώπινο κοστούμι...

το clip τα δείχνει όλα τα άδικα...

Καλά ταξίδια να χεις
το δίκιο για οδηγό΄....

Kaπετάνισσα να'ξερες πόσο δένει το clipaki με τη χθεσινη Laurie Anderson!
Οταν η κλωστη δεν ειναι κοκκινη για να αρχιζει παραμυθια, αλλα κοκκινη για να γραφει τους κύκλους του το αιμα το άδικο.

Να'σαι καλα καπ., να γραφεις και να υπογραφεις. Λειπουν οι φωνες καπ., λειπουν οι λεξεις , περισσευει ο φοβος στα μικρα μυαλα μας, ο φοβος του αγνωστου και του διαφορετικου.
Ετσι μας εκανε ο πλαστης μας, μικρους και ασχημους και αδικους και μιζερους.
Να'σαι καλα και να αρμενιζεις,και να μας ταξιδευεις.

Fatale...
Άλλος ο κόσμος που'χουν για κατοικία τα όνειρα, κι αλλιώτικος εκείνος που μας περπατάει.
Βαλκάνια στη μουσική, ναι.
Επίσης χιλιοβασανισμένα.


Speira,
χαίρομαι για την σύνδεση, όλα ένα τελικά, μιά η πηγή τους.
Όμορφο το σχόλιο για την κλωστή, παρά την πικράδα που στάζει.
Βουτηγμένη στο κόκκινο η πορεία τ' ανθρώπου.
Μπας και δει ανασαίνοντας το γαλάζιο τ' ουρανού...


Viz,
ξέρω και γω μωρέ πως μας έκανε ο πλάστης... Αυτή που διαγράφεται θλιβερή είναι η ρότα που ακολουθούμε. Πως στραγγαλίζουμε τον άνθρωπο, πως ποδοπατάμε δίχως στάλα συνείδησης κι ευθύνης κάθε ουσιαστική πανανθρώπινη αξία.

Να ανεχόμαστε, δε πάει πολύ;

Κι ομως ανεχομαστε, τοσα και τοσα.
Βλεπω γυρω μου λογια, εικονες, φωνες που λενε να μην ανεχομαστε.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ τελικα.
Και κλεινουμε το φως το βραδυ και κοιμομαστε πανω στα φρεσκοπλυμενα σεντονια μας.
Και το πρωι παλι φωναζουμε , ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ.
Και περναει η ζωη ,
η δικη μας,
και η δικη τους....
Ετσι,
κι ολοι ανεχομαστε....

μ'αρέσει ο τρόπος που το πολεμάς κάπτεν
μαζί σου

τί λες τώρα ...?

Συγκλονιστικό...Χτύπησε κατευθείαν φλέβα...Καλημέρα μάγισσα Καπετάνισσα!

Δε μου το έπαιζε χθες το κλιπ, αλλά σήμερα που το είδα θα το περιέγραφα με μία μόνο λέξη: συγκλονιστικό... Κι ας μη χώρεσε όλη την αδικία του κόσμου στα δυόμισι λεπτά του

το βιντεακι δεν μπορω να το δω!
ετσι μονο στα λογια θα σταθω...

δεν μπορει να περιοριστει το αδικο σε μια καταγραφη... να περιοριστει σε λεξεις... ιδιως το αδικο της καρδιας... ιδιως αυτο...

ισως να ειναι και εκτος θεματος...
αλλα ετσι με βγηκε...

"Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου; Ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου...

Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια; Στα ηλιοσκαλοπάτια, μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά, ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά;

Πώς να σωπάσω μάνα μου; Πώς;"

Νίκος Ξυλούρης

Γίγας Γκόραν!
Καλησπέρα, καπετάνισσα :)

Ta xamogela allazoun tis rotes kapetanissa, ta filia dinoun anases, oi agkalies dinoun galini kai ta xeria politima apokoumpia. Einai ligoi kai eimaste poloi, alla kai meis eimaste ligoi kai oi alloi einai poloi.
Den ksereis pos mas ekane o plastis? Rikse mia matia stin foto mou kai tha deis.
Tin kalispera mou
Viz

Tolitsa μου...
Ακριβώς έτσι κάνουμε, άλλοι πίσω από ένα ευσυγκίνητο προσωπείο, άλλοι βουλιάζοντας στις προσωπικές μας λιμνοθάλασσες, άλλοι γιατί έτσι είναι μαθημένοι.


Στέφανε,
να μεγαλώνουν οι παρέες αγαπημένο παιδί. Κι ας... παραζεσταινόμαστε καλοκαιριάτικα. Μόνο όταν σμίγουν οι πολλοί, θορυβούνται οι λίγοι.


Misstati,
ανοιχτή αγκαλιά. Σ' εντυπωσίασε να υποθέσω; Χμ... Είδες πως η τέχνη -γιατί τέχνη είναι το κλιπ, μη μου πεις-, ίδιος τοξοβόλος η τέχνη λοιπόν, μας πετάει κατάστηθα την πραγματικότητα;

Tradescadia,
είναι πραγματικά ένας απίστευτος τρόπος, ισχυρός, ναι, να βουτάμε την ολόξερη συνείδησή μας σε κρύσταλλα-νερά.

Φιλιά εσπερινά πλέον κορίτσι γλυκό!


Αδαή μου...
Τι να χωρέσει κι η έρμη η οθόνη! Όλη η πορεία της ανθρωπότητας, ακόμα και του πολιτισμού η μακραίωνη διαδρομή, είναι μια ρότα ντροπής, σ' ένα μεγάλο μέρος της.
Και σαφώς, με παντιέρα υψωμένη την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.


Βασιλική,
τραγούδι λατρεμένο γλυκιά μου.
Και απόλυτα ταιριαστό.
Σωπαίνει και ταράζει τα εσώψυχα τ' ανθρώπου.
Κάνε μια προσπάθεια, γιατί είναι εξαιρετικό το βίντεο. Για δες από εδώ...

Χρήστο μου,
θεριό. Αντρειωμένος κείνος που αγωνίζεται, ούτως ή άλλως. Με όποιο τρόπο, μα για άξιο σκοπό.


Viz,
αχ μωρέ κορίτσι, έχεις έναν τρόπο εσύ... Εγώ λέω πως κι η ομορφιά έχει τόπο να σταθεί, άσχετα με τα καμώματα του πλάστη. Λίγοι, πολλοί, όσα κι αν λέει η αριθμητική, περισσότερα λέει της ψυχής το βάρος, ε;

γεια χαρά!
ξεφτίζουμε... ανθρωπόμορφοι.

πολύ δυνατό το βίντεο!
(Υ.Γ.: το ότι δεν το πέτυχα ούτε μια φορά στην τηλεόραση είναι τυχαίο;)

καλώς σας βρήκα! καλό ταξίδι να 'χουμε!

Monaliza,
έλα τώρα που βγάλαμε τραπεζάκια έξω, στη δροσιά, μπροστά στο θαλασσί το αφρισμένο...
Ναι, δεν έχω ιδέα για την παρουσία του βίντεο στα ελληνικά τηλεοπτικά πράγματα, προφανώς είναι ζήτημα πρωτοβουλίας της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Αμνηστίας. Και δυνατότητας οικονομικής βέβαια, γιατί τα κανάλια θέλουνε λεφτά, γνωστό.

Όρτσα τα πανιά, ε;
Για κεί που γαληνεύει η έρμη ανθρώπινη ψυχή...