Κυριακή, Απριλίου 15, 2007
Commandante «El Hombre»

Έχει κι η επιστροφή ξωτικές μυρουδιές και περιπέτειες και μιλιές τραγουδιστές και χρώματα ζωηρά που αξίζει να ιστορηθούν, δεν έχει;
Καλώς σας βρήκα. Και στάλες επιείκεια στις ανοιξιάτικες τσέπες σας, αγάλι-αγάλι που λένε, γιατί είμαι βουτηγμένη σε μεθύσι σπάταλο κι αλλαφιασμένο. Παραπατώ. Εντός πρώτα. Κι έχω να λέω για μέρες. Όρκο πως θα το κάνω. Ποτισμένη με τη ψυχή του τόπου που λάτρεψα, αγκαλιασμένη απ' τα χνώτα των ανθρώπων του, ζεστή, πρόσφορη σε χαρίσματα και χάρες, θ'αρχίσω διηγήσεις μπόλικες.




Προτού δώσω σπρωξιά στο ιστορικό, να ξετυλιχτούν οι στιγμές και να ξαναζυμωθούν τα βλέμματα, θα δώσω πρωτιά στους ανθρώπους. Έτσι κι αλλιώς, εκεί είναι τα σημαντικά. Τα ουσιώδη. Από κεί αναβλύζει η ζωή, σε ματιές και συναισθήματα χτίζεται και αναπλάθεται η μορφή του τόπου, τα κτίρια και τα χώματα, ο ουρανός και το κύμα, οι ήχοι κι οι σιωπές. Στους ανθρώπους πάλλεται η Κούβα. Εκεί κατοικεί ο σφυγμός του χρόνου σαν πορεία ιστορική και σαν ελπίδα που αρπάζει τ' αύριο.




Μακριά από τις γυαλιστερές φυλλάδες των τουριστικών πρακτορείων, έξω από περιχαρακωμένες διαδρομές που πάνε καταπάνω σε βιτρίνες και υποκλίσεις, περιπλανήθηκα σε ζωές. Κάθησα σε ξεχαρβαλωμένες καρέκλες σπιτιών, ήπια τον καφέ-δυναμίτη που σμίγει όλη την οικογένεια το σούρουπο, άκουσα τσιριχτές φωνές παιδιών, τραγούδησα σε ντόπια στέκια, περπάτησα σέρνοντας κουβανέζικα παράπονα, γέλασα σε φτωχογειτονιές, βρέθηκα συνοδηγός σε σαραβαλιασμένες σκουριασμένες μαούνες, χύθηκα σε χώματα και σε άμμο λευκή, ήπια μοχίτος μέχρι σκασμού, γνώρισα μουσικές ενός ζωηρόχρωμου κόσμου, χόρεψα τόσο, μα τόσο, που ξεπέρασα πατήματα παιδιού. Ξελογιασμένη. Κι άμυαλη.



Ψιχάλισμα στα χείλη και σταγόνα κρεμασμένη στη γωνία του ματιού η κουβέντα του Όσκαρ. Στα εικοσιοκτώ, φοιτητής Νομικής, φτωχός μα με καρδιά "πάρε κόσμε", μιλάει για μια πατρίδα που λαχταρά να δει ν' αναπνέει αλλιώτικα. Δίχως στόμα σφαλιστό, χωρίς κλεφτιές ματιές τριγύρω μην και οι αρχές ταραχτούν και γυρέψουν εξηγήσεις, δίχως και το παράνομο κυνήγι λίγων παραπάνω τουριστικών πέσος -που'ναι αλλιώτικα και πολύ μεγαλύτερης αξίας από τα ντόπια νομίσματα-, απαραίτητα όμως ώστε να στρωθεί κάπως το τραπέζι και να ψευτοχορτάσει το λιτοδίαιτο όνειρο.





Καμαρώνει για τη χώρα του ο πενηντάρης Αρμάντο, λέει και ξαναλέει για τους αγώνες, για τον εθνικό ήρωα, τον Τσε, για τον Φιντέλ και τον Ραούλ που θα πάρει μετά την εξουσία, για την Αμερική και τον ιμπεριαλισμό, για το όραμα του σοσιαλισμού και τις προδοσίες των ηγετών, για τα λόγια και τα έργα, για το μπέρδεμα που υπάρχει εντός του. Κι ο Μάιλερ από δίπλα, με τα μισά χρόνια του Αρμάντο, δείχνει ένα αυλάκι στην άκρια του δρόμου που κυλάει αργοπορημένο λες... "Να η ζωή για μένα. Τρέχει. Φεύγει. Και θέλω να τη ζήσω με χαρά. Με λευτεριά. Να τρώω, να πίνω. Ανθρώπινα. Να πάρω δεύτερη μπλούζα. Να χορέψω τη νιότη μου μια βραδιά. Να σε κεράσω. Ναι, γελώ. Μα θέλω να μπορώ να γελάσω με πιο ανοιχτό στόμα. Χορταίνεται ποτέ η χαρά";





Ο Εμμάνουελ είναι κούκλος. Θεός. Μια του και μόνο ματιά, φτάνει να σου αλλάξει τον αδόξαστο. Μοιάζει να μη το ξέρει. Κι αυτό, τον βουτάει σε μια αγνότητα μοναδική. Κάθεται πλάι στον Πάολο που είναι ζωγράφος. Μιλούν για χρώματα μα το βλέμμα τους πιάνεται σε θηλυκούς αστραγάλους που πηγαινοέρχονται ολόγυρα. Σκαρφαλώνει η ματιά, ανιχνεύει, μοιράζει γέλιο και τραγούδι. Δε θέλουν και πολύ. Να σ' αρπάξουν απ' το μπράτσο και να σε γυροφέρουν στο κέντρο της παλιάς Αβάνας. Λογής-λoγής μπάντες παραμονεύουν στις γωνιές. Και στη Plaza de la Revolucion γίνεται salsa festival. Να μην έχει και το γλέντι σπιτικό; Εδώ, ακριβώς!




Ο Εμίλιο έχει στήσει μια ντόπια μπάντα που σ' αποτρελλαίνει με τους ρυθμούς της και την νιώθεις να κυλά στα μύχια της ύπαρξής σου. Ένα κουβάρι οι πατρίδες, μια χαψιά ο κόσμος κι όλα τα κοινά, όλα τα ίδια, χάδι στο δέρμα, γράμμα κεφαλαίο στο μνημονικό. Στα τύμπανα ο Τζερεμάια, φλέβα Τζαμαϊκανού, ψιλοράστα το μαλλί, μα το πάθος, σημαία. Και λένε. Και τραγουδούν λαίμαργα. Και -καλά να΄ναι-, που με βαφτίσανε σε μουσικές σωρό. Που κουβάλησα και σιγά-σιγά τις ξεκλειδώνω:
Polo Montanez, Adalberto Alvarez, Charanga Habanera και...και...






Λόγια σαν τους ανθούς της νερατζιάς να'χα να λέω για τις κοπελλιές της Αβάνας, τις σκανδαλιάρες, να κολάζουν άγιο που λες, με τους γοφούς που λικνίζονται επιδέξια στους ξελογιάρηδες ρυθμούς! Κι άλλα τόσα για τις κυράδες με τα χυμώδη κορμιά και τη ζηλευτή νοικοκυροσύνη μες στη φτώχεια ναι, πίσω από τις πόρτες από χαρτοκούτια που γενναιόδωρα χαμογελούν και λάμπει παραδεισένια ο τόπος. Να μουρμουρίσω και για τα παιδιά -πόση υγεία χωρίς ανάγκης υλικά!- που κλωτσοβολούν καρύδες και παθιάζονται με το μπέιζμπωλ κι όλο δίψα και γλέντι σε κοιτούν. Για τους άντρες να'χω μιλιά να λέω που βγάζουν τραπέζια στα πεζοδρόμια και παίζουν ντόμινο θαρρώ και αρπάζονται και χειρονομούν και σου κλείνουν μάτι σαν περνάς. Για τα μελαμψά πρόσωπα πίσω από τις σιδεριές που... προφυλάσσουν τα πορτοπαραθύρια, για τους καλόχαρους οδηγούς των τρίκυκλων, για τα ποδήλατα που βαράνε το κλάξον, για το μεθύσι που το λένε η Αβάνα κι η ζωή της!









Τα πρώτα γραφτά, τα πλανεμένα απ' τ' άρωμα το κουβανέζικο, τα πρωτοψιθυρισμένα, τα σφίγγω στη χούφτα και τα φυσώ στους ανέμους του κόσμου να φτάσουν πίσω στους ανθρώπους που αγάπησα. Τον Όσκαρ και τον Μάιλερ, τον Εμμάνουελ και τον Τζερεμάια, τον Αρμάντο, τον Εμίλιο και τον Πάολο, τη Σύλβια και τη Μπάρμπαρα, τη Ρέιτσελ και την Ιζαμπέλ και τόσους ακόμα που αντάμωσα, ένιωσα φωνή απ' τη ψυχή μου, αγκαλιά αδιαπραγμάτευτη και ναι, που με προσμένουν να ξαναγυρίσω.











 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 20:25 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


52 Ανάσες:


  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 15, 2007 8:48:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Βρε καλώς την! Θέλεις να μας στείλεις μ' όλα τούτα που μας λες και μας δείχνεις; Καλά που είναι άνοιξη και θα παρηγορηθούμε κι εμείς που δεν κάναμε ταξίδια μακρινά!
    Καλώς ήρθες στην πατρίδα καπετάνισσα!
    "η"

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 15, 2007 8:52:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    "η", αγαπημένη μου,
    καλώς σας βρήκα.
    Σταυρό κάνω, ιδέα δεν έχω ποιά είναι πατρίδα πιά! Όλος ο κόσμος μια αγκαλιά σαν το μπορείς. Και για με, πατρίδα εκεί που αγαπάς και σ' αγαπάνε. Πέρα από ορισμούς χαρτών και διεθνή δίκαια.
    Μα να δεις που μας αγαπούν κι αλλού! Έναν σάλτο να κάνουμε, σε όμορφες καρδιές θα πέσουμε, λόγω τιμής στο λέω!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 15, 2007 9:04:00 μ.μ., Blogger BeBe

    Σαν να έζησα ό,τι έζησες βρε Καπετάνισσα! Έχω που έχω την μανία με αυτή τη χώρα, με αποτελείωσες. Μαγικές οι φωτογραφίες σου, το κείμενό σου και προφανώς και η ίδια η Κούβα!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 15, 2007 9:40:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    "Μα να δεις που μας αγαπούν κι αλλού! Έναν σάλτο να κάνουμε, σε όμορφες καρδιές θα πέσουμε, λόγω τιμής στο λέω!"

    Κι εγώ το συνυπογράφω. Αχ ρε συνταξιδιώτισσα, μου κανες την καρδιά κομμάτια...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 15, 2007 10:11:00 μ.μ., Blogger kyriaz

    Στο ...κεφαλόσκαλο του μπλογκ σου λοιπόν σε υποδέχομαι κι εγώ...
    Χαίρομαι που επέστρεψες καλά και ανανεωμένη...
    Οι εμπειρίες απ' ό,τι καταλαβαίνω,πολλές.Το μυαλό θ' αδυνατεί να τις ξεφορτώσει σε ποστ μεμιάς...Σιγά-σιγά,πάρε μιαν ανάσα...Το φωτο-ρεπορτάζ,αδιάψευστος μάρτυς των λόγων σου...
    Να προτείνω κάτι για τις επόμενες μέρες;...Πες μας 2-3 ιστορίες συγκεκριμένες κι από κει θα βγάλουμε περισσότερα συμπεράσματα για τη χωρα...
    Να 'σαι καλά!
    Και...Χρόνια Πολλά...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 15, 2007 11:10:00 μ.μ., Blogger tolitsa

    Καλως μας ηρθες πισω. Οι ξωτικες μυρωδιες μας εχουν ηδη αγκαλιασει και περιμενουμε λαιμαργα να ρουφηξουμε, οσο πιο πολυ Κουβανεζικο αρωμα μπορουμε!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 12:53:00 π.μ., Blogger Socrates Xenos

    Καλώς ήρθες, καλή μας!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 2:14:00 π.μ., Blogger Ο Καλος Λυκος

    και κανόνισε, την επόμενη φορά να το ξέρω on time...

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 8:41:00 π.μ., Blogger Mantalena Parianos

    hey, απ' το ένα αρχιπέλαγος στο άλλο νησιώτισσα

    :)

    οι θάλασσές σου στραφταλίζουν μαθαίνω αυτή την εποχή , ε;

    μουτς

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 9:27:00 π.μ., Blogger Tradescadia

    Καλώς μας ήρθες μάγισσα Καπετάνισσα! Μόλις στον πρόλογο είσαι και με ταξίδεψες τόσο...Πανέμορφες φωτογραφίες, ταξιδιάρικα τα λόγια...Περιμένω τη συνέχεια!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 10:59:00 π.μ., Blogger advocatus diaboli

    Γλυκειά μου, καλή μου Καπετάνισσα! Τι είδαν τα μάτια της ψυχής σου; Τόσο υπέροχα πράγματα! Είναι ένα ταξίδι που ονειρεύομαι, που το έχω κάνει συχνά με μάτια άλλων, αλλά ποτέ με μάτια σαν τα δίκά σου. Να είσαι καλά!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 11:34:00 π.μ., Blogger stefanos

    αστείρευτο από εμπειρίες το χωριό μας

    καλώς γύρισες captain

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 12:20:00 μ.μ., Blogger scalidi

    καλώς ήρθατε, Κυρία μου...

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 12:37:00 μ.μ., Blogger just me

    Καλώς ήλθες και ευχαριστούμε τόσο πολύ για τη μοιρασιά!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 12:45:00 μ.μ., Blogger Lion

    Καλωσωρισματα κι απο μενα καπετανισσα.

    Στα εγραφα και στο αποχαιρετηστηριο σχόλιο πριν φυγεις και δεν με πιστευες ;-)

    Περιμενω τις ιστοριες σου.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 2:09:00 μ.μ., Blogger Kwlogria

    Ο Παράδεισος είναι μέσα μας κούκλα μου!! Καλώς ήρθες!!!!!!!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 2:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καλωσόρισες!
    Μας ταξίδεψες... συνέχισε...
    :)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 3:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καλώς ήθρες Καπετάνισσα, απίστευτες εικόνες - ταξίδι ζωής, μας κερνάς. Νάσαι καλά..

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 3:55:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Bebe,
    δε βάζει ο λογισμός σου...
    Έχω να διηγηθώ πολλά, μη σκιάζεσαι. Μανία; Μανία μόνο; Έρωτας βαρύς και βαθύς. Να σου πίνει τη ψυχή και μαζί να τη μεθάει...


    Ευγενία!
    Αυτή η απλωσιά και μαζί το σμίξιμο του κόσμου είναι η ουσία του. Κι η αγάπη πέρα από χάρτες. Πατρίδα εντός. Και όπου...


    Kyriaz, αγαπημένε μου,
    δε θα σε δυσαρεστήσω, το υπόσχομαι. Από το χέρι θα σε πάρω -παιδί και γω- κι η ιδρωμένη μου παλάμη θα σε οδηγήσει σε μπαλκόνια, χώματα κι αυλές!
    Να σεργιανάμε και να λέμε.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 4:05:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Tolitsa,
    αρώματα που πλανεύουν έχεις ματαδεί; Μάγισσα του κόσμου η Κούβα, γλεντοξωτικό της ζωής και του ερωτισμού της. Ν' αγαπάς που ζείς, ν' αγαπάς που έχεις κι άλλα να ζήσεις!


    Σωκράτη, καλέ μου...
    Γνωστές μυρουδιές ολόγυρα!
    Μα έχει και μια γλύκα το γνώριμο και το οικείο, ε; Άνεμοι της πατρίδας σηκώστε με!


    Καλόλυκε,
    ξέρω... Το'χω κατά νου. Κράτα λογαριασμό. Γωνιά στο σεντούκι σου να΄ναι γεμάτη, γιατί η ώρα θα'ρθει. Ξέρω τι λέω.

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 4:15:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Μανταλένα, κουκλί μου!
    Φιλιά να σε φυλάνε απ' τις κακοτοπιές και τις γκρίνιες των καιρών και των ανθρώπων! Μόνο τέτοια στάση ζωής δε θα συναντήσεις στη Κούβα! Η μιζέρια που μας περιλούζει τους... "δυτικούς", ούτε κατά διάνοια εκεί!
    Πως να μη λαμποκοπούν οι υγρασίες των ματιών λοιπόν...


    Tradescadia,
    "άλλος" λογαριασμός τα ταξίδια! Ούτε σάλτο στο κατάρτι δε λογαριάζεις. Μόνο η καρδιά να τραγουδά. Κι αν είναι σε ρυθμό σάλσα, ακόμα καλύτερα!


    advocatus diaboli,
    αν δε σε ξελογιάσω κορίτσι περιπλανώμενο και πλανημένο, να μη με λένε κρητοκουβανή! Τι το ένα, τι το άλλο... Σαν αγαπάς ένα τόπο, χύνεσαι στις θάλασσες για πάρτη του, ναι;

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 4:26:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Στέφανε!
    Κι είναι οι ομορφιές του κόσμου τόσες, που... πως να τις προλάβεις θέ μου! Να ζήσω -τάχα- κι άλλες τόσες κι ακόμα πιο πολλές εικόνες; Εικόνες μουσκεμένες απ' τον αφρό της πλεύσης της μιάς και μαγικής, εκείνης που'χει για σκάφος τη ματιά την από μέσα;


    Σταυρούλα μου!
    Πω, πω, να χυθώ στα πατώματα με τόσες τιμές! Και να σου κλείσω στα χέρια αρώματα καπνού μυρωδάτου και πελαγίσιας αύρας, να΄χεις να μυρίζεσαι!


    just me,
    ευχαριστώ σε για την υποδοχή. Μοιράσματα να πολλαπλασιάζονται: στους φίλους έτσι πρέπει. Μια και των ταξιδιών η ορμή, ανάγκη δεν έχει από αποσκευές και μεταφορικά μέσα...

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 4:36:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Dralion, αγαπημένε μου,
    εσένα τον μέγα ταξιδευτή να μη πιστέψω; Να'τανε να ζωγραφίσω τη ζωηρή ατμόσφαιρα, το κλίμα το μοναδικό, το απίστευτο ταπεραμέντο των ανθρώπων, τ' όνειρό τους που το ζεσταίνουν μ' αγάπη περισσή, αχ και να'τανε να το μπορούσα...
    Θα αναπλάσω ό,τι μπορώ.
    Για να το δω, να ανασαίνει πάλι!


    kwlogria,
    φιλιά σβουριχτά να τρέξουν πάνω σου με κουβανέζικο ρυθμό!
    Και για τη ζάλη, στη ταξιδιάρα φίλη σου το φταίξιμο!
    Αναλαμβάνω!


    dreamerland,
    στην άκρη της γης θα σε πάω.
    Τώρα που έμαθα το δρόμο για τον τροπικό του καρκίνου, θα φέρω βόλτα ισημερινούς και ξετινάξω ημισφαίρια!


    Mist,
    από κεράσματα, να'χετε να λαμβάνετε! Με μαεστρία τα μοχίτος -τεχνήτρα σου λέω- και στις θαλασσινές λιχουδιές, αστακοί, οστρακοειδή κι άλλα τινά, αμέσως στο πιάτο σας!
    Εμ, του ταξιδιού η γεύση είναι ξεχωριστή!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 5:31:00 μ.μ., Blogger kerasia

    Καλώς ήρθες! Μεθυσμένη από αρώματα, χρώματα, ακούσματα κι ανθρώπους σε βλέπω. :)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 5:56:00 μ.μ., Blogger Κολοκύθι

    Tί είπες?Σχόλιο?Πλάκα θα κάνεις.

    Φιλιά!Πολλά!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007 9:34:00 μ.μ., Blogger marilia

    Επ!!! Γύρισες!!! :D Αγκαλιά τόοοοοοοοοοοοση!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 1:10:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Kerasia!
    Και ορθώς θωρείς! Κι αν το παρακάνω με τραγούδια και μιλήματα κι αν το τέμπο ξεφεύγει ολίγον τι από το μέτρο το σωστό, κάνε πως ξεχνιέσαι κι εσύ! Τα πιο ωραία, σ' όλα τα "παρά"! Παραστρατήματα, παρακαμώματα και πόσα ακόμα -τάχα μου- παραπανίσια!


    Κολοκύθι,
    μου'λειψες περήφανο λαχανικό!
    Να'χεις λόγους να γελάς.
    Σχολιάζοντας και μη.
    Και φιλιά, απλόχερα να μοιράζεις.
    Άντε... Στα ταξίδια της ζωής!


    Μαριλία,
    μια αγκαλιά να πέσω, ναι!
    Μα να'ναι τόσο μεγάλη, να πιάνει Καραϊβική!
    Χαρές παντού. Τις χρειαζόμαστε.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 1:32:00 π.μ., Blogger George

    Καλωσήρθες καπετάνισσα. Μας έφερες εικόνες υπέροχες . Βγαλμένες απο ένα κόσμο τόσο διαφορετικό μα και τόσο ίδιο με μας. Νάσαι καλά.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 10:17:00 π.μ., Blogger THE_RETURN

    Καλώς ήλθατε πίσω, κυρία μου.

    Έχω την εντύπωση ότι βρεθήκατε στο στοιχείο σας εκεί...

    ΥΓ. Μια διόρθωση μόνο, το commandante γράφεται με δύο m.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 1:43:00 μ.μ., Blogger aeipote

    Καλώς ήλθες!
    Όμορφες φωτογραφίες, όμορφο κείμενο, πανέμορφη η ζωή εκεί κι εδώ!

    Υγίαινε.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 8:24:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    άφησες το ίχνος σου καπετάνισσα
    καλως μας επέστρεψες
    "η"

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 8:30:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Να με συγχωρείς γιά την κατάχρηση χώρου και το "η", τώρα το είδα.
    Ανωνυμη ήθελα να τυπώσω.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 9:21:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καλώς μας ήρθες καπετάνισσά μας.
    Αναμένω τις ιστορίες και τα πρόσωπα :))

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 17, 2007 10:02:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Τα χρώματα, Καπετάνισσα, του καινούργιου μονοπατιού που ανακάλυψε στον κόσμο-πατρίδα ο ταξιδευτής, μόνο ξελογιασμένος κι άμυαλος μπορεί να τα μυρίσει.

    Ν.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007 1:21:00 π.μ., Blogger Alexandra

    τώρα τι να σου πω...

    ότι ήθελα να πάω και γω, ότι με ζάλισες, ότι λάτρεψα τις φωτογραφίες και τα κείμενα...

    όλα αυτά μαζί...

    καλώς όρισες... αναμένουμε συνέχεια

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007 2:16:00 π.μ., Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

    Άσχετο, αλλά
    δείτε αν θέλετε, αυτό!

    Σας προειδοποιώ όμως πως θα σοκαριστείτε... Φροντίστε να έχετε χρόνο στη διάθεσή σας, γιατί είμαι βέβαιη πως θα θελήσετε να διαβάσετε & τα προηγούμενα posts.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
    ΥΣ: ΣΥΓΝΩΜΗ αν σας ψυχοπλάκωσα, μα αυτά συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας...

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007 11:11:00 μ.μ., Blogger fish eye

    καλως μας ηρθες..σε χαιρομαι..τοσο γεματη απο εικονες κι εμπειριες..να εισαι καλα να ξαναπας..και σε αλλα πολλα ταξιδια ευχομαι..φιλια..

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007 11:15:00 π.μ., Blogger ΠΡΕΖΑ TV

    Πραγματικα ομορφες εικονες!!!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007 4:47:00 μ.μ., Blogger nosyparker

    Σαν να φυλάκισες μέσα στις φωτογραφίες όλη τη ζωή, τις πνοές, τα όνειρα, τις λύπες και τις ελπίδες των αθρώπων μιας χώρας. Πανέμορφα!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007 6:21:00 μ.μ., Blogger ci

    Kαλώς ήρθες, με την ομορφιά που κουβάλησες μέσα σου και .. un monton de estrellas;)

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007 6:53:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καλώς τηνα την ταξιδιάρα! Γέμισε το μάτι μου χρώμα απ' τις φωτογραφίες σου, θα με πιάσει ζήλεια αστραφτερή και καταπράσινη από τις ιστορίες.. ;) Μα δε πειράζει..

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 6:49:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    διάβασα αυτό και το προηγούμενό σου ποστ, έπρεπε να το κάνω νωρίτερα αλλά με το ιστολογείν ποτέ δεν ξέρεις...Γίναμε πολλοί, πότε να διαβάσω όλους, έπειτα ξεχνάω.

    Μας ταξίδεψες αγαπητή μου Καπετάνισσα, τώρα μου φαίνεται ότι θα επισπεύσω το ταξίδι μου στη Κούβα, βέβαια εσύ την Κούβα την στόλισες με τις διαλεγμένες λέξεις σου, αλλά τίποτα εξάλλου δεν υπάρχει χωρίς λέξεις.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 11:40:00 π.μ., Blogger Ιωαννα

    Σαν τα χελιδονια λοιπον γυρισες .

    Και να ξερες πως τις μερες του Πασχα τις περασα στην Κρητη .
    Και δη , στα Χανια ....
    Και γευτηκα τις λιχουδιες στις Βρυσες , στου Μανουσου.
    Με εναν αερα γεματο μπαλωθιες .

    Γυρισες λοιπον αγαπημενη στα μερη σου τα παλαια ...


    Την αγαπη μου


    Ιωαννα

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 4:46:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    George, καλέ μου.
    Ένας ο κόσμος, σε μια ψυχή η ρίζα του, σωστά το λες. Και συνάμα, αλλιώτικος κάθε φορά. Γιατί έχουνε τα μάτια μας άλλη κοψιά, γιατί φέρνει νέες μυρουδιές ο αέρας, γιατί δεν έχει τέλος τούτος ο ουρανός.


    the_return,
    τα δίκια δικά σου, τώρα τι να πω... Πως το΄χα στην αρχή διπλό και φίλος ισπανόφωνος με διόρθωσε;
    Φτου κι απ' την αρχή!
    Όσο για τ' άλλα, αγκάλη ίσαμε το κόσμο. Ίδια η αγάπη που λες...


    aeipote,
    πάντα διψασμένοι καλέ μου, για τις ομορφιές της γης. Και πάντοτε λειψοί. Να'χει η χαρά χώρο, να'ρχεται και να θρονιάζεται παντοτινά!


    Ανώνυμη, ή όπως αλλιώς,
    όπως θέλεις τέλος πάντων να σου ανοίγω αγκαλιά, καλοδεχούμενη είσαι! Σιγά την κατάχρηση, ιδίως εδώ που αλωνίζουμε και κλωτσάμε κουβέντες με γόνατα ματωμένα! Αρμένιζε και μη το συζητάς!
    Φιλιά πολλά κι άλλα τόσα.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 4:57:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    confused,
    ετοιμάζομαι γλυκόπαιδο! Πως λένε "πάρε αμπάριζα και βγες"; Παίρνω φόρα κι εγώ κι ανοίγω ματιά σε κόσμους καλύτερους κι απ' όνειρο!


    Νεφελόεσσα,
    κόρη με τ' όμορφο όνομα, καλώς μας ήλθες. Κοινή πνοή αναγνωρίζω στα λόγια σου. Τα όμοια, πέφτουν το ένα πάνω στ' άλλο. Και δίχως περισσευούμενες συστάσεις, λένε περισσότερα, δίχως να πουν πολλά.


    Alexandra, αγαπημένη μου,
    να πας. Οπωσδήποτε. Να κυνηγήσεις τον καιρό και να σταθείς σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο γυμνή από έγνοιες, ίσα στο φως.


    φεγγαροαγκαλιασμενη,
    εκεί, κορίτσι όμορφο, εκεί λέω, σίγουρα θα ξαναπάω. Φυσάει μέσα μου φωνή. Με λόγο, χρώμα και θέρμη. Κάλεσμα, αν θες. Πίσω, στα ωραία. Που υπάρχουν παντού, δε λέω. απλά, κάπου, είναι πιο διάφανα.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 5:13:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Ηλιαχτίδα,
    καλά έκανες και μας πληροφόρησες καλή μου. Τέτοιες ιστορίες ακυρώνουν τον κόσμο εντός μου. Και με πάνε στον τοίχο να γίνω ένα με τη βουβαμάρα. Ανήμπορη εγώ, με τα τόσα τριγύρω, να σταθώ πλάι σε τέτοιο ανάστημα. Σπουδαία κοπέλλα.
    Οργή και όνειδος στο κράτος που ακατάσχετα αιμορραγεί και καμώνεται σκληράδες.


    teiresia!
    Γιατί εμένα τώρα όλο τούτο δε με ξενίζει διόλου; Η αποχαύνωση διαφεντεύει καιρούς κι ανθρώπους, εξουσίες και λαό. Κι οι φορεσιές οι υποκριτικές, συνήθεις.
    Τόσο, που λες και δεν αναγνωρίζονται πιά.
    Όμως, έρχεται η ώρα της κραυγής, δε συμφωνείς; Γιατί ο ξύλινος λόγος παραπήγε κι η οργή ξεχείλισε κι η δημοκρατία βαρέθηκε τα τόσα πανωφόρια.
    Πόση αθλιότητα θεέ μου!
    Θα ταραχτούν ποτέ τα λασπωμένα νερά;

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 5:31:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    ΠΡΕΖΑ TV,
    αγάπες και ζήλειες μαζί για όσους δεν πήγαν (ακόμα) μα και για όσους έφυγαν από κεί!
    Μα και ευχές. Σιγουριές μάλλον.
    Για τα ταξίδια που ανοίγονται εμπρός και που'χουν όλα τα μάγια του κόσμου κρυμμένα!


    nosyparker...
    Και πόσα ακόμα έχω! Όχι σε πίξελ, όχι. Με της καρδιάς τον παλμό -αν μπορώ- θα τα μετρήσω, μ' έναν χτύπο στο τύμπανο να σπάσει η σιγή, μ' ένα γέλιο ηχηρό μες στα στενά να φλογιστεί τ' απόγευμα.
    Πόσα έχω, να'ξερες!


    Citronella!
    Ομορφιά κιόλας να δουν τα μάτια σου! Σ' άστρα κι αμμουδιές, σε ηλιοκαμμένα μεσημέρια και δροσερά βράδια, σε πλατείες πολυσύχναστες και δρόμους επαρχακούς. Και βέβαια, σε μουσικές που τόσο αγαπάς! Μια ολόχαρη αγκαλιά οι μελωδίες του λατινόκοσμου!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 5:40:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    sadmanivo,
    λύσε τους κάβους λοιπόν!
    Άνοιξε ήδη ο καιρός κι είναι γλυκά τα καλέσματα των ανέμων!
    Μία και μόνη ζωή και λες, δεν της πρέπει το καλύτερο;
    Ο αφρός απ' τα πράγματα, το πιο βαθύ φιλί απ' τους ανθρώπους!


    Ροΐδη,
    θα γράψω μπόλικα καλέ μου.
    Η ψυχή ζορίζει τα χείλη, θέλει να πάρει λόγο πρώτο να δέσει εικόνες και θύμησες, ν' αρχίσει περιγραφές. Να πας. Θα πας, το σωστό. Λίγο άρωμα θα σου τυλίξω, να το΄χεις για προεταοιμασία.


    Jo-Anna,
    θα ξανάρθεις, ε;
    Θα τρέξω τότε, δίνω λόγο.
    Να δεις την αγάπη μου και χειροπιαστή. Ασορτί με τον τόπο!
    Λοιπόν, πουλί ξενιτεμένο η χαρά, να φτερουγίζει λεύτερη στους ουρανούς του κόσμου, ε;
    Κι άμα σου φέρει γλυκομουρμούρισμα στ' αυτί, θα'ναι απ΄ τη Κρητικιά σου φιλενάδα, οκ;

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 6:25:00 μ.μ., Blogger desprh

    Επέστρεψες λοιπόν με τα όμορφά σου... απέκτησες και καινούρια εκεί, στα μέρη που πήγες τα παραμυθένια... Και τελικά φάνηκε πώς μας έλειψες, έτσι; Καλώς να ξαναπάς - όλοι να πηγαίνουμε...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 24, 2007 5:50:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    desprh,
    πηγαίνουμε αγαπημένη μου, πορευόμαστε...
    Ανοίγουμε πανιά στο φως, να γίνονται πιο λευκά να παρασέρνουν τις ψυχές μας, να 'στραφταλίζουν πάνω τους και τα όνειρά μας τα παιδιάστικα.
    Μου λείψανε πολλά και μένα.
    Οι κουβέντες μας απ' τα πρώτα.
    Και μου δίνει χαρά ο λόγος σου.
    Πάει να πει δεθήκαμε, ε;
    Μ' αυτούς τους αλλοπρόσαλλους τρόπους που ανταμώνουνε σήμερα οι άνθρωποι, έστω...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 29, 2007 2:45:00 π.μ., Blogger unapatatras

    ομορφιές τρελές! να σαι καλά να γυρίσεις πάλι εκεί σου εύχομαι!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 13, 2013 9:50:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Αυτό είναι το τέλειο blog για όποιον θέλει να μάθει για αυτό το θέμα. Ξέρετε τόσο μεγάλο μέρος σχεδόν σκληρός του να υποστηρίξει με σας (όχι ότι εγώ πραγματικά θα ήθελα ... Haha). Βάζετε σίγουρα μια νέα εκδοχή σχετικά με ένα θέμα thats που έχουν γραφτεί εδώ και χρόνια. Μεγάλη πράγματα, απλά υπέροχα!

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape