Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2006
Και η γνήσια χαρά, λευτερώνεται
απ' τις βιτρίνες των ονείρων μας...


«Γιατί δεν μου είπες ότι είναι Χριστούγεννα; Πού να βρω χρόνο να κοιτάξω το ημερολόγιό μου;» γκρινιάζει ο οργισμένος Σκρούτζ στον έτερο πάπιο, τον ανηψιό του Ντόναλντ, ο οποίος στέκεται αμήχανα, με μάτια γουρλωμένα, ακροβατώντας μεταξύ απορίας και θυμού.
Σκαριφήματα εμπνευσμένα απ΄το πενάκι κορυφαίων δημιουργών κόμικς που μας ανάθρεψαν κι είχαν πάντα τρόπο να μας θυμίζουν πως και που, πάλλεται η γιορτή.


Να'χα κρεμαστό τούτη την κουβέντα θα'θελα, να την καθρεφτίζω στις θεαματικές, απαστράπτουσες βιτρίνες. Να τη φορώ στα μάτια, καρφί ατσάλινο, να κοιτάζονται οι φανταχτερές κοπελλούδες με τις πούλιες και τους αυγερινούς στην ποδιά και την εκθαμβωτική (καθρέφτη-καθρεφτάκι μου) θωριά, κραυγαλέα της βουβαμάρας τους.

Να την περιφέρω στην πόλη που στο όνομα μιας "έξωθεν καλής μαρτυρίας" κανακεύει αναιδέστατα την καταναλωτική κοκεταρία της, γυρίζοντας πλάτη στην ορφάνια, τη σκληράδα της μοναξιάς της, την αγριμάδα των λυσσαλέων ανέμων της.

Να την σπρώξω με το ζόρι να συρθεί στις ιδρωμένες πίστες, να την ταΐσω με μαδημένα γαρύφαλλα και βαλαντωμένους αναποφάσιστους ήχους -νότα, ή ουρλιαχτό;- που'χουν την ίδια τύχη. Να της δώσω καρέκλα να καθίσει σε πράσινο τραπέζι, ν' αποθεώσει τη θεά της τύχης κι έπειτα να την καταβαραθρώσει για την στραβομάρα της.

Να παραμερίσω για να φωλιάσει μέσα σε σπιτικά ώστε ν' αντικρίσει παντόφλες που σέρνονται στο διάδρομο, τείχη που υψώνονται για να κόψουνε γέφυρες χρονιάρες μέρες, αιχμηρά λόγια που ματώνουνε, απόκριση σε επιδέξιες μαχαιριές. Ν' αφουγκραστεί μίζερες κουβέντες για την χρυσοκέντητη περιβολή που'χε τιμή τσουχτερή, για τους κουραμπιέδες που έκατσαν στο ψήσιμο, για τα περίσσια και τα ίσια, για τα θρύψαλλα της αλήθειας μας και τα ψήγματα της φιλοτιμίας μας.

Κι έπειτα, να της μιλήσω ψιθυριστά -όπως μιλάει πάντα η αγάπη- για κείνο το πιτσιρίκι που τουρτούριζε στα φανάρια ξημερώματα και για το άλλο, το βαφτιστήρι, που άνοιξε βιαστικά κι αδιάφορα το πολύχρωμο πληθωρικό πακέτο του. Να της διηγηθώ το "κοριτσάκι με τα σπίρτα" και να σταθώ για ώρα μπροστά στον μόνο που μόνος του σπαράζει και μόνος βουβά συλλαβίζει "βοήθεια"...

Μια γεροντοκόρη με σπίρτα στη χούφτα της η ανθρωπότητα, ζητιανεύει μια σπίθα χριστουγεννιάτικης ζεστασιάς.
Μα καμώνεται τ' αντίθετο. Αντιδρά ως άλλος Σκρούτζ πως δε γιορτάζει με το ζόρι. Ναι, ε; Ο πιο καλά κρυμμένος είναι αυτός που φανερώνεται οικειοθελώς. Κι έχει το δάχτυλο για κάλυψη, γι ασπίδα.
Η "έξωθεν καλή μαρτυρία" αφορμή για πολλούς. Τους περισσότερους μάλλον.
Αχ, η αγάπη της ψυχής να σπάσει τις βιτρίνες και ν' απελευθερωθεί μια στιγμή μόνο!

Δεν είναι φορεμένη η χαρά, εστία είναι. Μαγκάλι, ν' απλώσεις τα χέρια να ζεσταθείς καθισμένος κατάχαμα. Να νιώσεις μέσα και γύρω σου να σαλπίζει η γιορτή. Και σαν αγκάλη π' όλη τη γη χωρά να'ρθει ο γερο-Ντίκενς, να ξαναγράψει πάνω στον καιρό τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του.




[Loreena McKennitt - Dickens' Dublin (The Palace)

Καρόλου Ντίκενς, «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» (σε πολυτονικό)

Το κολάζ, δική μου απόπειρα, με παλιές ζωγραφιές
από το Λογοτεχνικό & Ιστορικό Αρχείο
]
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 20:48 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


20 Ανάσες:


  • Χρόνος: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006 12:19:00 π.μ., Blogger greekgaylolita

  • Χρόνος: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006 9:19:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Αχ, η αγάπη της ψυχής να σπάσει τις βιτρίνες και ν' απελευθερωθεί μια στιγμή μόνο!
    Η καλυτερη ευχη που ακουσα αυτες τισ γιορτες! Και ο,τι επιθυμεις!

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006 12:21:00 μ.μ., Blogger anonymos

    "Μυστήριον μέγα ορώ και παράδοξον..."
    Σάμπως τα λαμπροστόλιστα "θέλω" δεν αναδεικνύονται στις πίστες? Και η αγάπη τα "πρέπει" των ημερών...

    Ποιός είναι αυτός που θα κατηγορήσει τον συνάνθρωπό του ότι δεν πρόσφερε και ένοιωσε αγάπη, όταν η αγάπη δεν είναι τίποτε άλλο από προσφορά ... συναισθημάτων!

    Τα "θέλω" λοιπόν η σύγχρονη προσφορά των ημερών, όπως πετυχημένα αναφέρει η διαφήμιση της ΤΙΜ, το Θέλατο το σύγχρονο παραμύθι, ενώ το κοριτάκι με τα σπίρτα και ο μικρός Χριστός κοιμάται όπως έμείς του στρώσαμε.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006 1:27:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko

    4 ώρες κατεύασμα;!
    Σκρουζοπλάκα;
    Τι είναι;

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006 2:23:00 μ.μ., Blogger George

    "Κι έπειτα, να της μιλήσω ψιθυριστά -όπως μιλάει πάντα η αγάπη- " αχ να μιλούσαμε πάντα έτσι.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006 4:12:00 μ.μ., Blogger soulmates

    xronia polla, kapetannisa...
    kales giortes na exeis...
    polles efxes gia oti kalutero..
    filiaaaaa

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 12:25:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Lolitako μου, πόση ομορφιά! Πολύ σ' ευχαριστώ. Φως μες στη νυχτιά. Μαλακό, ήπιο, σα χαμηλή φωνή που διώχνει την παγωνιά...
    Χέρι ζεστό, σε άδεια τσέπη που χάσκει.


    Pink Panther, πάντα χαρά μου δίνεις! Και νιώθω πως, αν και μανούλα, γλεντάς μια παιδικότητα. Απωθημένη -υποτίθεται- καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, βρίσκει την ευκαιρία τώρα να ξετρυπώσει και να θρονιαστεί για τα καλά εντός μας!


    Ανώνυμε,
    εμείς αυτοεξόριστοι, εμείς και πατριώτες.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 12:31:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Silvia Okaliova,
    δεν γνωρίζω καλή μου για τι πράγμα μιλάς. Το ένα είναι τραγούδι, το άλλο η ιστορία σε word. Για... 4 ώρες, λόγω τιμής, δεν έχω υ΄πόψη μου!


    George,
    αχ και βαχ...
    Φωνασκούμε, κραυγάζουμε, θυμώνουμε, ουρλιάζουμε, διεκδικούμε, επιτιθέμεθα. Να χαϊδέψουμε με τα λόγια, ούτε λόγος. (Εδώ ούτε με τα χέρια...) Καλά, γι αγάπη, άσε! Τούτο κι αν θέλει κόπο και πόνο εσωτερικό.


    Sulmates,
    στη πιο ζεστή γωνιά της καρδιάς μου άραξε! Τρέξε, πέσαν οι θερμοκρασίες...

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 12:51:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    όμορφες εικόνες, παιδικές μνήμες... αυτό μας μένει στην στυγνή και στεγνή καθημερινότητα.

    φιλιά πολλά

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 11:08:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα γλυκιά καπετάνισσα!
    "η"

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 12:46:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko

    Το σύμπαν, καλέ, στο gooogle video! Δεν το έβαλες εσύ;

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 5:17:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Alexandra μου, γιορτινά φιλιά κι απ' τον παγωμένο νότο! Όμορφες εικόνες λες; Εκείνες που διαλέγει η ψυχή για ν' ακουμπήσει, ναι. Βλέπεις κι η Γιορτή σε πανηγύρι μας το γυρίζει κι αλόγιστα ξοδεύεται κάτω από δυνατούς προβολείς και φωταγωγημένα δέντρα...


    "η", αγαπημένη μου!
    Ευχές από μέλι καμωμένες, να γλυκαίνουνε θνητούς και θεούς, να μην ξεκολλάνε απ' τα διψασμένα χείλη! Όλες οι χαρές και της ψυχής οι γιορτές, εντός σου!



    Silvia Okaliova,
    το βιντεάκι είναι η ιστορία του Ντίκενς (Christmas Carol) σε κινούμενα σχέδια του Richard Williams. Αν θέλεις να το έχεις στο αρχείο σου, το gooogle video σου δίνει τη δυνατότητα (4,77 ΜΒ), αλλά μπορείς να το παρακολουθήσεις και χωρίς να το κατεβάσεις!

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 8:36:00 μ.μ., Blogger funEL

    δυστυχώς κυρα καπετάνισσα, εμείς είμεθα ταγμένοι στη ηλιθιότητα και στα σκουπίδια...
    Ξέρετε, ... πολλές φορές μιλώντας σε μακρυές συζητήσεις στα ατέλειωτα ζεστά καλοκαιρινά βράδυα με άλλους τρελλούς μπλογκεράδες λέγαμε όχι χωρίς κάποιο παράπονο...
    αισθανόμαστε σκουπιδιάρηδες. άνθρωποι που παλεύουν με τα σκουπίδια σ' ένα δρόμο που όλοι οι άλλοι κάνουν το κέφι τους, αγαπάνε, μισούν, φωνάζουν ονειρεύονται. Και τι κάνει το σκουπιδιάρικο?
    μαζεύει βρωμιές και ακαθαρσίες όχι γιατί του αρέσει αλλά γιατί ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ...
    ουφ, δε βαριέσαι, καθείς εφ ο ετάχθει...
    γιατί όλα αυτά?

    πολλά θα θέλαμε να πούμε για τα πολύχρωμμα χριστούγεννα και τα παραμύθια του ντίκενς που μας ανοίγουν τη καταπακτή της μνήμης... αλλά ...

    καλή χρονιά
    +καιευτυχεςτο2024+



    ΥΓ. σας παρακολουθούμε αν και σιωπηλοί χωρίς κομμεντ.

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 10:06:00 μ.μ., Blogger Unknown

    Καλησπέρα

    Καπετάνισσα της πιο όμορφης
    συντροφιάς μας

    Σου στέλνω ένα φιλί για νάρθει
    σε σένα την καινούργια χρονιά
    μόλις γυρίσει ο χρόνος

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

    Καλό σου βράδυ
    φιλιά και αγάπη

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006 11:58:00 μ.μ., Blogger onlysand

    Πάντα καλά και όμορφα (όπως είσαι, δλδ;), Καπετάνισσα - με τον εαυτό σου και τους αγαπημένους σου! Και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή του συναρπαστικού ταξιδιού που λέγεται ζωή! Όσα τ' αστέρια τ' ουρανού, τόσες και οι ευχές μου - όμορφη χρονιά!
    Αγάπη και Αρμονία!:)

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 29, 2006 8:45:00 π.μ., Blogger Xνούδι

    μια ομορφιά όπως πάντα.
    Και όπως πάντα, μια αγκαλιά.
    Χρόνια πολλά Μαρία
    Καλή χρονιά

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 29, 2006 1:09:00 μ.μ., Blogger melomenos

    η αγάπη της ψυχής να σπάσει τις βιτρίνες μας και ν' απελευθερωθεί... για πάντα!!!
    Ας αφήσεις πίσω όλα που σε στεναχώρησαν μέχρι σήμερα και ο ανανεωμένος χρόνος να σε στείλει σ'έναν καινούργιο παραμυθένιο κόσμο να αντικαταστήσει τον σημερινό σου μαζί σου οι άνθρωποι που αγάπησες και αγαπάς γύρω σου.
    καλή σου χρονιά νησιώτισσα!!!
    πάντα γαληνέματα στην ζωή σου!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 29, 2006 1:46:00 μ.μ., Blogger kerasia

    Φτιάχνω ένα κολάζ με τις ευχές μου, όμορφο και χαρούμενο, ελπίζω, σαν το δικό σου και στο στέλνω!!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 29, 2006 5:54:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Funel,
    όχι, δεν είναι ότι "κάποιος" πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά. Είναι ότι ορισμένοι μπορούν και βλέπουν απ' την άλλη πλευρά του λόφου. Μόνο που τα σκουπίδια τους φράζουν τη θέα. Και τότε η δυνατή ματιά και τ΄όνειρο και η γραφίδα, γίνονται σκούπα.
    Μαγικό είναι, μη θαρρείς!
    :)
    Με τιμάς, πάντως.
    Από με, μια αγκαλιά ρόγδια, να τα σπάσεις πρωτοχρονιάτικα να'χεις τύχη και χαρά!


    Sailor,
    τρυφερέ Ταξιδευτή!
    Χαρές κι απανεμιά να σου κρατάει με τον ερχομό της η νέα χρονιά. Κι ένα σωρό χαμόγελα να σου φορέσει!


    Only Sand,
    σ' ευχαριστώ πλάσμα όμορφο!
    Άλλο δεν εύχομαι, παρά όλα τα καλά του κόσμου, να σου'χει κρατημένα το 2007! Και το πιο βαθύ, εσωτερικό φως, να χύνεται στα μάτια σου!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 29, 2006 6:03:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Χνούδι μου,
    να πιούμε στα Ωραία. Τα Μεγάλα κι Αληθινά. Εκείνα που έρχονται κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε στιγμή και τα μυριζόμαστε (πιά), τα βλέπουμε, τα ζούμε.
    Οπότε, δεν τα περιμένουμε, ε;


    Μελωμένε,
    στάζουν γλύκα οι ευχές σου κι εγώ θα σταθώ από κάτω να με ραντίσουνε, να με ποτίσουνε, να'ρθουν εδώ και να κολλήσουν χαρές μικρές και γέλια!
    Όμορφη Χρονιά!
    Ας είναι Θεέ μου...


    Κερασιά μου.
    Κρατώ το ζωηρό χρώμα απ' τις ευχές σου, να το φορώ φυλαχτό! Και το σχήμα της καρδιάς έχουν επάνω, ναι;
    Μόνο χαμόγελα να φέρουνε σε σένα τα χρόνια!

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape