Ήρθε στο νου, έτσι αναπάντεχα -πλημμυρίδα από περίτεχνα καμωμένες ζωγραφιές όπως λιθογραφίες αγιασμένες από χέρια παιδικά-, καθώς στεκόμουν μπροστά στις προθήκες αγαπημένου βιβλιοπωλείου. Ανήμπορη να επιλέξω κι ολότελα παραδομένη στη μέθη των μύθων.Αερικό γίνεται ο χρόνος σαν ξεφυλλίζω βιβλία παιδικά, τα οποία αλήθεια, είναι ζηλευτά στα χρώματα, στα λόγια, στις φιγούρες που αναδύονται μέσα από τις σελίδες και πιάνουνε χορό τριγύρω και "φέρνουνε τους μάγους στην καθημερινή σκηνή" με μιά αναπνοή! Μα τι αξολάτρευτα που είναι και πόσο εμπνευσμένοι οι δημιουργοί τους!
Ιστορίες γεμάτες εξαίσιους συμβολισμούς που'χουν θαρρείς για στόχο πιότερο τους μεγάλους, παρά τη φαντασία των πιτσιρικάδων, την οποία σαφώς και τέρπουν, ποιός αμφιβάλλει...
Παραμύθια-έργα τέχνης συχνά, που ανοίγουν διάπλατα τις πύλες αλλιώτικων, ολόφωτων κόσμων κι εσύ ο ενήλικος νιώθεις πως βουτάς δάχτυλα και ψυχή σε τόνους ζάχαρη άχνη και σε τεράστια δοχεία με μελοκάρυδο... Ναι, έτσι ακριβώς!
Τώρα, αλλού κίνησα και αλλού μ' έβγαλε ο δρόμος... Λοξοδρόμησα έτσι που αφέθηκα στις λέξεις και στ' αναγνώσματα. Λοιπόν, η θύμηση σας έλεγα, βγήκε πάλι μπροστά σα νοσταλγία που κραδαίνει τη γιρλάντα της χαράς. Φυλλομετρώντας παιδικά εικονογραφημένα ένα ολόκληρο απόγευμα, ακινητοποιημένη μέσα στο παραμυθοπανηγύρι, γύρεψα ένα βιβλίο που με είχε ταξιδέψει πολλά χρόνια πριν. Θυμάμαι τις απίστευτες ζωγραφιές του που με μάγεψαν, ήταν του Errol Le Cain, ενός μοναδικού καλλιτέχνη που δε ζεί πιά.
(Εικονογράφηση του Errol Le Cain για το Μαγεμένο Αυλό)Απελπισμένος και βαθιά πικραμένος που ο κόσμος του φαντάζει ξένος πιά, αποφασίζει να μη ξαναμοιράσει τα δώρα του. Τα ξωτικά και τα νεραϊδόπουλα, οι τάρανδοι και το γερασμένο του έλκηθρο, όνειρο κι ανάγνωσμα, εικόνα και ελπίδα, βρίσκονται εν αχρηστία. Ο πλανήτης των ανθρώπων δεν τον χωράει. Οι απαιτήσεις τους σε τεχνολογικά επιτεύγματα και σύγχρονες κατασκευές, δε γίνεται να ικανοποηθούν. Τα καημένα τα ξωτικά νυχθημερόν κοπιάζουν στο δωροεργοστάσιο σμιλεύοντας το μέταλλο και σφυροκοπώντας το ξύλο. Από καλώδια και ασύρματα δίκτυα και τσιπάκια και "άλλης φύσεως υλικά", δε χαμπαριάζουν. Μα δεν εκπαιδεύτηκαν με στόχο κάποια... ηλεκτρονικά κατορθώματα αλλά για να σκορπούν τη μαγεία του παραμυθιού!
Έπειτα, το πανανθρώπινο ταξίδι του σκοντάφτει στα σημεία! Νέες ταυτότητες από δω, καινούργια βίζα από κει, έγγραφα, πιστοποιήσεις, διαβατήρια, έξτρα φόροι για τα δώρα, έλεγχος εξονυχιστικός από ειδικευμένα σώματα ασφάλειας... Άσε τα πάρε-δώσε με τους πύργους ελέγχου! Ακριβής τοποθέτηση του έλκηθρου, περιγραφή του συγκεκριμένου σημείου, των άστρων και των ουράνιων σωμάτων, χαρογραφημένη εναέρια διαδρομή για την αποφυγή αεροπλάνων και... και...
Οι άνθρωποι δε κάτω, στο έδαφος, καχύποπτοι και επιθετικοί. Αλλού τον κυνηγούν κακοποιοί, με μαχαίρι τον απειλούν "τη ζωή σου ή τον σάκκο σου", σε κάποια μέρη μάλιστα δεν πιστεύουν ότι είναι ο πραγματικός και τον φυλακίζουν ως απατεώνα! Άσε τη κόκκινη στολή που κινεί του κόσμου τις υποψίες!
Η τροφή των ταράνδων ως ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσχεται, τα ξωτικά χαρακτηρίζονται βαποράκια (!), κλήση για παράνομο παρκάρισμα τον περιμένει στο έλκηθρο, ντροπή και μοναξιά τον ακολουθεί.
Κι έτσι, αγαπητά μου παιδιά (που θα'λεγε κι η θεία Λένα), παίρνει την απόφαση να κάτσει στα... σύννεφά του και ν' αντικρίζει τον κόσμο της ορθής λογικής και των μετρημένων συναισθημάτων, από μακριά.
Λυπηρό; Άλλο τόσο συμβολικό. Για τις ζωές μας. Και τις καρδιές μας.
Άλλο δεν έχω, παρά να τις ζεστάνω με ευχές:
Χρόνια λαμπερά σαν το χριστουγεννιάτικο αστέρι.
Φλογερά, όπως η κατακόκκινη ερμίνα του μυθικού παππούλη.
Να ‘χουν μια στάλα μέλι για γλύκα και απαλό αεράκι να τα ταξιδεύει.
Να ‘χουν το βλέμμα και το χαμόγελο ενός παιδιού…
Που θέλει κι αντέχει και κρατάει μέσα του την πίστη όπως το λευκό πανάκι της ειρήνης. Όπως η φιγούρα της καλής Νεράϊδας και οι λατρεμένες μορφές των ηρώων μιας αγέραστης παιδικότητας, από τα κλασικά εικονογραφημένα!
Φλογερά, όπως η κατακόκκινη ερμίνα του μυθικού παππούλη.
Να ‘χουν μια στάλα μέλι για γλύκα και απαλό αεράκι να τα ταξιδεύει.
Να ‘χουν το βλέμμα και το χαμόγελο ενός παιδιού…
Που θέλει κι αντέχει και κρατάει μέσα του την πίστη όπως το λευκό πανάκι της ειρήνης. Όπως η φιγούρα της καλής Νεράϊδας και οι λατρεμένες μορφές των ηρώων μιας αγέραστης παιδικότητας, από τα κλασικά εικονογραφημένα!
Σε ένα κόσμο με τόσες πολλές αλλαγές και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, τα πρώτα που ρίχνονται στην πυρά είναι τα παραμύθια για να καούν μαζί με τα όνειρα.
Ευτυχώς, υπάρχουν μεγάλα παιδιά που τα έχουν κρυμμένα στην καρδιά και το μυαλό και θα τα ξαναφέρουν στα μάτια των παιδιών, που αυτά ακόμα θέλουν παραμύθια και ξέρουν να ονειρεύονται.
Έτσι δεν είναι καπετάνισσα;
Χρόνια Πολλά
γεμάτα όνειρα και όμορφα Παραμύθια