Και πια δεν είναι...και άραγε πότε ήταν αληθινά;

Που πάει ο χρόνος που φεύγει...

(Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα
και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα)

χρόνια παλιά,
χρόνια γλυκά,
χρόνια πλέον μακρινά...

Και το μουσικο πανηγυρι συνεχιζεται! Ξετρυπωσα το cd της Λιλιπουπολης και προβλεπεται ενα Σαββατοκυριακο....μελωδικα μενεξεδενιο,μες στο ροζ λουκουμι βουτηγμενο,κι απο αχνη ζαχαρη πασπαλισμενο ,λαε της Λιλιπουπολης, καπετανισσα της bloggoλιλιπουπολης!!!!




Μια τρελή βραδιά στην Λιλιπούπολη,
στην μενεξεδένια Λιλιπούπολη
και στο ζαχαροπλαστείο του Γλυκόσαυρου
σου πετούσα στον αέρα λουκουμάδες
με πασάλειβες και συ με μαρμελάδες
κι ετοιμάσου γιατί έρχομαι ξανά στη Λιλιπούπολη.

Θα σε ξαναβρώ στην Λιλιπούπολη
κι αχ εμείς τα δυο στην Λιλιπούπολη
μες τις κρέμες και τα μέλια θα βουτάμε
μπλαφφφ και με ζάχαρη βροχή πασπαλισμένη
μέσα σ' ένα ροζ λουκούμι βουλιαγμένη
θα περάσουμε αξέχαστα τρελά στη Λιλιπούπολη.

Ήταν Candyblueμου, ήταν...
Όταν ατενίζαμε τη ζωή αλλιώτικα.
Όταν ψάχναμε το πιο ψηλό σημείο της πόλης κρατημένοι χέρι-χέρι, τραγουδώντας την... Χαρχουδιάδα.
Και τα φώτα στα πόδια μας, μικροί γαλαξίες, αναποδογύριζαν τον ουρανό.
Και το χρόνο.


Η μνήμη Αλεξάνδρα, είναι λέω για καλό. Για να πατάει πάνω της το τώρα -που μήτε φαντασία έχει, μήτε χρώμα- και να βγάζει μέχρι και φτερά.


Χε, χε Τολίτσα!
Γλέντια μεγάλα, μπλογκολιλιπουλίστικα!
Μωρέ δε βάζουμε κανά μεγάφωνο στην κεντρική πλατεία, να βρέξει κι ο θεός ζάχαρη και μέντα -κατά πως λέει κι ο Νικολής-, να κάνουμε τ' όνειρο γιορτή;

Τι το θελες ?Θυμασαι..καναμε επανασταση με το χαρχουδο και το χοντρο μπιζελι κι ηταν στα αληθεια ''επανασταση'' τις μερες εκείνες οταν ακομα και μια σταγονα διαφορετικου ξεχείλιζε ...Οχι δεν ειναι νοσταλγια...

Αχχχ, κάτι ψιλά πρόλαβα κι εγώ, τουλάχιστον τα τραγούδια.
Εγώ είμαι παιδί των "Ντενεκεδούπολη" και "Φρουτοπία" (φυσικά και δεν υπάρχει σύγκριση).

Πανένορφες νότες, ό,τι πρέπει να ξεφύγουμε λίγο από τη μιζέρια..
:)

11 Ιανουαρίου 1979 ε;
Μετά από 8 ημέρες γινόμουν για .. δεύτερη φορά μπαμπάς...
Μεγάλος για να ακούω Λιλιπούπολη, νωρίς για να συντροφεύω τους γιους στα ακούσματά τους :)))

γεια σου ρε Καπετάνισσα....

Ένα χαμόγελο πλατύ και τίποτε άλλο
:)))

Χάρυβδις, καλή μου...
Είναι τ' όνειρο που προσπαθεί να ανασάνει.
Είναι το γλέντι της ψυχής που ασφυκτιά.
Είναι η φαντασία που θα πάρει εκδίκηση. Απογειώνοντας την Τέχνη και τη δημιουργία!


confused,
ευρηματική κι αγαπημένη Φρουτοπία. Σπουδαίος παραμυθάς ο Τριβιζάς, γιορτή της σκέψης και του λόγου.
Άκου λοιπόν την εκδοχή του "τότε"!
Και στόλισε τη μέρα σου.


Citronella,
η μιζέρια και η κατήφεια των καιρών, αυτός ο ύπουλος δράκος που βγάζει φωτιές, θέλει επίθεση συντονισμένη. Αλύπητο κονταροχτύπημα. Κι η μουσική, είναι γερό όπλο.

Marko,
είδες οι αναφορές στα προσωπικά μας πως χρωματίζουν αλλιώτικα το χρόνο; Γλυκές μνήμες! Κι εσύ, ούτε μεγάλος, ούτε μικρός. Αρκετός. Για να μην πω παραπανίσιος σε ψυχή κι αισθητική και φαντασία, για να χαρείς τον ραδιοφωνικό Χαρχούδα, σε... νέες περιπέτειες!


Sigmataf!
Γειά σου και σένα ομορφονιέ που μου'ρχεσαι με χαμόγελα και κέφια στολισμένος να μας ανοίγεις τη ψυχή διάπλατα να μπαίνουνε τα ρόδα!


Γειά σου και σένα γλυκειά μου
2 Shots of Happy,
που φοράς πρασινάδες της δροσιάς και της γαλήνης, των ξωτικών και των παραμυθιών!
Αντοχές να'χεις στα μουντά 'ξωτερικά!

Μήπως μπορείς να βάλεις και το αγαπημένο μου Λαέ της Λιλιπούπολης σήκωσε πια παντιέρα με τον Χαρχούδα δήμαρχο δεν θα δεις άσπρη μέρα;
(Ο δικηγόρος πάντοτε με τους διαφωνούντες)

"οι στάλες το παράπονο ένα με τη βροχή, για κείνα τα ωραία, τ' αληθινά, που΄χαν πνοή ονείρου και φέγγισμα αστεριών και πιά, δεν είναι..."

Να το κάνω κορνίζα; Μού επιτρέπεις;

Φιλιά, γλυκιά μου.

Να'σαι καλά που μου (ξανα)θύμησες τα παιδικά μου χρόνια! Το ξέρεις πως έχουν κυκλοφορήσει τα σκετσάκια σε cd? Ευκαιρία να τα μάθω γιατί τότε που με έβαζε η μαμά μου να τα ακούω δνε καταλάβαινα πολλά κι απλώς χαζοτραγουδούσα τα τραγουδακια.

"Στη ροδοζαχαρένια παραλία, μιλούσαν όλοι για τη Ρόζα Ροζαλία..."

καλησπέρα στη Λιλιπούπολη της καρδιάς μας...
τουλάχιστον εκεί, έχουμε τον Χαρχούδα για δήμαρχο...

καλησπέρα καπετάνισσα...

advocatus diaboli,
ο ύμνος ο επαναστατικός ο μέγας, εμπεριέχεται στο επειδόδιο "ο δήμαρχος Χαρχούδας αναχωρεί για το εξωτερικό"! Οπότε, μπορείς να το απολαύσεις! Άλλωστε, το'χω πασπαλίσει και με ζάχαρη άχνη -αν πρόσεξες-, οπότε είναι σκέτο κέρασμα!


Serenity,
λόγια παραπανίσια, που'χουν για οδηγό τους την αγάπη -λέω-, οπότε, καλοδεχούμενα είναι, τι άλλο;
Φιλιά να σε ζώνουνε!

Krotkaya,
σάμπως και τα ξεχνάμε ποτέ, τα χρόνια της αλήθειας, της άγνοιας, της πληθωρικής ζωής;
Μόνο που να... Κάποιες ζωηρόχρωμες πιτσιλιές από τα παλιά έρχονται απρόσμενα κάτι στιγμές-καλή ώρα- και μας ξαναπάνε πίσω με τρόπο μαγικό!
Ω, ναι! Όλα τα σκετσάκια θα φτάσουν γρήγορα στα χέρια μου!


Γιώργο,
αυτό είναι! Τ' αφεντικά της καρδιάς μας -εκεί που γίνονται τα μεγαλύτερα κουμάντα δηλαδή-, τα επιλέγουμε και τα ορίζουμε ευθύς αμέσως!
Κι άντε να μας πούνε πως λαθέψαμε!
Τ' αρχιγιλίκια στις δικές σας καρδιές αγαπητοί!

Καλησπερούδια σου!

εδώ λιλιπούπολη, εδώ λιλιπούπολη και μας άρεσε ν'ακούμε.

ούτε τότε έλειπε η αθλιότητα όμως, μην το ξεχνάμε.

Τι να ξεχάσουμε Roidi αγαπημένε...
Η αθλιότητα είναι πάντα εδώ και μας κάνει σαν τον μπαμπούλα της παιδικότητάς μας... μπουουου, κάθε φορά που πάμε να σκάσουμε μύτη στα ωραία της ζωής.