Λες να τάβαλε ο Θεός μαζι μας ?
Λες καπετανισσά μου

Αν είσαι αέρας
μπορείς να πας να του το πεις
να δούμε θα σε ακούσει ?

Εγώ πάντως στα πέλαγα, στους
Ωκεανούς μιλούσα με τον αγέρα
και όχι με τον Θεό.
Μέσα στον χαλασμό του πέλαγους
του Ωκεανού. που ήταν ο Θεός,
εκεί μονάχα ήταν ο αγέρας ΚΑΙ ΕΓΏ!

Καλό σου πρωινό

Καπετάνισσα με την άξια πένα, μπούσουλα της ψυχής σου, σε ευχαριστώ πολύ για τα απολαυστικά κείμενα και τα μαγικά ταξίδια που μου προσφέρεις. Οι μουσικές που συνοδεόυν τα ταξίδια είναι επίσης υπέροχες. Ομορφαίνει τις στιγμές μας το λογοτεχνικό ταλέντο σου και δροσίζει τους ανώνυμους ταξιδιώτες του διαδικτύου. Είθε το όνειρο και η έμπνευση να σου δείχνουν την πορεία στα πέλαγα των αισθήσεων.

....και οδηγήθηκα σε στενά σοκάκια και υγρά υπόγεια, όπου η πόλη πια δεν είναι γκρίζα, γιατί είναι οι ένοικοι τυφλοί και δεν βλέπουν χρώματα.

Και τ' αεράκι ξεκινά απ' τα σώματα και τις ψυχές που λικνίζονται μα που κι αν φτάνει στους μεγάλους δρόμους οι ταξιδιώτες δεν το νιώθουν, αφού είναι πια χωρίς αφή.

Ζεις σε ένα υπέροχο τόπο της Ελλάδας κάπταιν. Κατά τη γνώμη μου ίσως και τον καλύτερο.
ΥΓ:Γράφεις τόσο τραγουδιστά που θα ήθελα όταν σε διαβάζω να βρέχει για να συμπληρώνεται η αρμονία.

Μόνο η Κρήτη λοιπόν λογαριάζεται για σύμπαν, ε;

εκείνη την αίτηση για ανεξαρτητοποίηση και ίδρυση αυτόνομου Κράτους της Κρήτης θέλετε ακόμα να την κάνετε;

:)))))

Καπετάνισσα, εγώ πάλι λέω ότι είδε ο ουρανός τη σκέψη σου και ζήλεψε, γιαυτό μπουμπούνισε...

"Ομορφιά
ακεραιότητα του κύκλου μου
των κρυφών γωνιών μου συμπιεσμένη ύλη
μόνο ένα πέταγμα της παλάμης
στον ορίζοντα της έλλειψης
και δίχως αφερέγγυα φτερά
να μάζευα τα λόγια τα μάτια σου
τη θέση σου στο παράθυρο
τις κινήσεις των τρικυμιών
ας ήταν μόνο κι αυτό
αυτό μόνο
στάλα βαριά στο ξαπλωμένο μέτωπο
αργά να πέφτει
τόνοι αγάπης..."

Στην αγαπημένη καπετάνισσα

Από παντού φυσάει άμα θες.
Εμένα μου αρέσουν πολύ τα ονόματα που έχουν οι άνεμοι.
Μαιστράλι...

Φιλιά Μαρία. Πολλά σε εσένα.

Απ'όλα όσα είπες .....ζήλεψα εκείνο το χωριουδάκι πριν τα Χανιά!
Ας ήμουν εκεί για λίγες μέρες.....
Κάτι έχω πάθει αυτό το ΣΚ με το "σύμπαν"...και όπου σταθώ το σκέφτομαι!!!! Έγραψα γι'αυτό χθες το μεσημέρι, μπαίνοντας στο αμάξι σήμερα ο πρώτος σταθμός στο ράδιο έπαιζε το "πάντα θλιμένη χαραυγή" και μια φίλη από Ρέθυμνο με πήρε τηλέφωνο μετά από αρκετό καιρό.
Μάλλον είναι ώρα να κατέβω πάλι.....πάει 1 χρόνος σχεδόν που δεν ταξίδεψα....."εκεί στο Νότο"!!!
Φιλιά πολλά Μαριώ,
Καλή βδομάδα!!

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Sailor,
γιός του ανέμου και της θάλασσας είσαι, εσύ έχεις τα... μεγάλα μέσα! Και τον Αίολο για φιλαράκο και με τον Ποσειδώνα πρωτοξάδελφα!
Όσο για τον Θεό;
Ξέρω και γω μωρέ Sailor.
Είδε κι απόειδε κι αυτός...


Ωρίωνα,
είν' όμορφες τις αγκαλιές και δεν τις αρνούμαι. Κι από φίλους, όσοι κι αν μου γελούν, δεν τους χορταίνω. Απ' αυτούς σε λογαριάζω και σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ. Δεν θέλει και πολύ για να πυρώσει η μέρα. Δυό λόγια ζεστά κι αλήθεια στα βλέμματα. Κι ας μην σμίγουνε κιόλας.


Ω, Ανώνυμε!
Πόσες φορές δεν τριγύρισα σ' εκείνα τα σοκκάκια που προστάζεις. μα θ' ανταμωθήκαμε, δεν μπορεί!
Με χρώματα και μουσικές κι αέρηδες στους ώμους, μια ανάσα απ' τη ζωή, μια ανάσα στη ζωή.

Κι οι διαβάτες. Θα δούνε λέω και θα νιώσουνε.
Τόσοι κουζουλοί ψιθυρίζουν και παραμιλάνε...

Κολοκυθάκι μου,
τι περιμένεις τάχα να σου πω;
Πως ψάχνω τον Παράδεισο σκαλίζοντας το ίδιο του το χώμα;
Ευλογία ναι.
Κι η Κρήτη κι οι ανοιχτοί της ουρανοί, ακόμα κι όταν πυκνώνουνε τα νέφη.

Μα πιο πολύ μετράνε οι άνθρωποι, το ξέρεις.
Πατρίδες οι καρδιές.
Ευχαριστώ σε για τον λόγο τον καλό.
Χαρά και τιμή.


Μαίανδρε!
Δεν σοβαρομιλείς!
Τάχα δεν είναι ανεξάρτητη η Κρήτη;
Άκου αυτονομία! Είμαστε υποτακτικοί κανενός και δεν το μάθαμε πρώτοι;
Για πράγματα κερδισμένα λες.
:)

Σε φιλώ μ' αγάπη. Το νιώθεις, ε;



Sok,
δεν ξέρω στ' αλήθεια στο λέω, δεν γνωρίζω πιά, πως να σταθώ αντίκρυ σου. Δεν είναι βέβαια θέμα γνώσης, μα, ανακατεύεται επικίνδυνα η ψυχή. Σαστίζει, σαν να μην καλόμαθε απ' αγάπη.
Είσαι πολύτιμος.
Τόσο, όσο μια γέννα.
Γιατί αυτό ακριβώς νιώθω σε κάθε τι που γράφεις.
Πως κρατώ στα χέρια μου τρυφερό ξεπεταρούδι.
Κι είναι κι από δίπλα οι Μοίρες με λογια ασήμια και καρδιές μυρωδικά.
Ομορφαίνεις τον κόσμο Σωκράτη.
Αγάπη.
Μόνο.

Αν το νιώθω λέει...

Χνούδι,
ονόματα απίστευτα στους αέρηδες, ναι. Σορόκος, Όστρια, Ζέφυρος, Γραίγος...
Να 'ρθουνε να σαρώσουνε τη μούχλα που έκατσε στις γωνιές.
Να σκουπίσουνε τα κρίματα.
Κι ας φέρουν καθώς λες -με τσάκισες σήμερα-, "κανέναν και καθόλου".


uneverknowinlife,
άντε, ντε! Ξεκούνα.
Οι ομορφιές δεν έχουν τελειωμό εδώ κάτω. Πρόβαρμα λέγεται ο τόπος.
Κατοικία μαγισσών λέω.
Ή ξωτικών, ποιός ξέρει...
Μια φευγαλέα μυρωδιά κι όλος ο άλλος κόσμος "βλέπεται" αλλιώτικα.

Τι κάθεσαι;
Ένα "τσακ". Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος.

.....κριτικιά δεν είσαι?...όμορφες φωτιές θα βάλεις....έστω και μέσα από blog?:-)))))))))))
Μάλλον θα ψάξω σε μάγισες και ξωτικά να βρω κατανόηση γιατί με τους ανθρώπους κάπου κολλάει το θέμα.... :-))))))

'νεραϊδεμένη' καπετάνισσα!

ο καιρός δεν σε πειράζει... παίζει μαζί σου... και η βροχή σας επισκέπτεται σε εκείνο τον ευλογημένο τόπο, μόνο που εμφανίζεται φορές, φορές αγριεμένη και κείνη από την αμυαλιά του ανθρώπου και την σοφία του Θεού...

καλημέρες συννεφιασμένες και με μερικά δάκρυα βροχής, από την Αθήνα

φιλιά πολλά!

Ποιές μια ρακή και για μας που' μαστε μακριά από τη θάλασσα και τον αγέρα...

Αέρα στα πανιά σου ΠΑΝΤΑ, καπετάνισσα!

Τι τυχερός ο ανθρωπος (οχι που θα βρεθει εκεί) αλλά που θα σταθεί για να παρατηρήσει!
Πόσο τυχερή είσαι που έχεις το "μάτι"

uneverknowinlife,
με κολακεύεις, γλυκό παιδί!
Να σου πω κι εγώ πλάσματα άλλης διάστασης γυρεύω, μυθικά, αλλιώτικα...
Που να'βρεις καλιμέντο μ' όσα σε περιτριγυρίζουνε σε τούτη εδώ την σκοτεινιά...


Αλεξάνδρα,
όλα καλοδεχούμενα!
Κι όλα αρμονικά ταιριασμένα.
Μόνο τη φύση δε φοβούμαι στα μετρήματα.
Που να λαθέψει αυτή...
Σέβας και αγάπη της πρέπουν.


Κερασιά,
πιες από δω, πιες από κει, για την Ελλάδα όλη, φαντάζεσαι το αποτέλεσμα!
Μα είναι γλυκόπιοτη η ευχή "να'ναι καλά και γελαστοί οι φίλοι"!

Γούρι πολυπόθητο!
Φύσα αεράκι, φύσα με!
Κι άμα το φέρει ο καιρός, γλυκομίλησέ μου.
Να΄τανε να μάθω κι εγώ τα μυστικά της αγάπης απ' του ανέμου τη βουή...


Δόκτωρα,
βλέπω, θωρώ πιο σωστά -τι λέξη!-, δεν κοιτώ μοναχά...
Κι είναι ζητούμενο και των καιρών, τι λες;
Των οπτικοποιημένων.
Με τις εικόνες τις πολλές, τις γρήγορες, τις εντυπωσιακές, τις βουβές, τις άδειες...
Που μέσα σ' αυτές, βουλιάζουν και τα λίγα, τα όμορφα και διαλεχτά.

Αυτή η θάλασσα τάξε πως σιγοβράζει. Αχ πόσο συχνά το σκέφτομαι. Σαν να μας ετοιμάζει υποχθόνια φουσκοθαλασσιές. Αλλά μη μασάς μωρέ Καπετάνισσα. Νησί ο τόπος μας, ζωσμένος από θάλασσα κι εμείς μάθαμε να τηνε κουλαντρίζουμε.

Αυτή η θάλασσα τάξε πως σιγοβράζει. Αχ πόσο συχνά το σκέφτομαι. Σαν να μας ετοιμάζει υποχθόνια φουσκοθαλασσιές. Αλλά μη μασάς μωρέ Καπετάνισσα. Νησί ο τόπος μας, ζωσμένος από θάλασσα κι εμείς μάθαμε να τηνε κουλαντρίζουμε.

Μαγική εικόνα, να την βλέπουμε κι εμείς εδώ στα μακρυά και να χορταίνουμε ομορφιά...

Και μιλώντας για φουστάνια :
"τι να μάς περιμένει αύριο το πρωί
ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί"

Πάντα όμορφες βόλτες Καπετάνισσα :)

Σε φαντάζομαι καπετάνισσά μου να περπατάς μ΄ένα λευκό φόρεμα, σαν νεράιδα στη στεριά.Ε! ρε καρδιές που έχεις κάψει εσύ!Αν μιλάς κι έτσι ποιητικά όπως γράφεις, πάνε οι Κρητικοί! Τους τελείωσες!
Φιλιά απο πλημμυρισμένο Βόλο. Να προσέχετε γιατί έρχεται κατά κει το κύμα, λένε.

Αγαπημένη καπετάνισσα, πόσο σε ζηλεύω.. Το νησί σου είναι γεμάτο τόπους αγνούς κι ανήμερους.. Τυχερή κι ευλογημένη η ψυχή που μπορεί και τους γεύεται.. Οι άνεμοι, συνταξιδιώτες σου..:!)

Φέρνεις ανέμους και ήλιους μαζί σου φρέσκους και να που γενναιόδωρα τα μοιράζεσαι, καπετάνισσα. Είμαι μαζί σου σήμερα.

Οίστρε μου!
Μαθαίνεται -τάχα- ποτέ η θάλασσα;
Ίδια Γυναίκα! Να'ρθουν οι άνεμοι, αντάρα και φευγιό στα σπλάχνα και στην όψη, να γίνουν οι ανατροπές.
Αν δεν σαλέψουν τα υγρά στοιχειά, δεν θα χυθούν στο βλέμμα οι ορίζοντες.


Citronella,
για γεννητούρια να μας βλέπω καλή μου! Τον έρωτα που σπαρταρά ν' ανοίξει δρόμο προς το φως αναζητάμε!
Οι άλλοι, που λυγίσανε, ας πάνε καλιά τους.

Και δε μου λες, σε σχέση με τα πρώτα σου:
Η ομορφιά, χορταίνεται;


Ελπίδα μου,
τι να σου πω!
Καρδιές τσουρουφλισμένες στο κατώφλι μου κι εγώ με φλογοβόλο!
Μ' αυτό είναι τάχα που μετρά;
Τη μιά καρδιά, που'χει την σπίθα τη μαγική και μ'ένα βλέμμα λαμπαδιάζει, αυτήν να 'χω (αυτήν να'χα), μου φτάνει.

Αγκαλιές κι από δω. Ναι. Βαρύς σήμερα ο ουρανός μα ακόμα με πέδιλα στο δρόμο!

Πυθία μου,
δεν το'νιωσα θαρρείς;
Μα πως αλλιώς θα γλυστρούσε έτσι το σκαρί της ψυχής μου...


Μαζί τους έχω weirdo, γλυκειά. Για τους ανέμους λέω. Στο καλό και στ' ανάποδο. Λύτρωση τρυφερή και φύσημα χαδιάρη αγέρα σε ώρες ήρεμης πορείας, αντάρα και χαλασμός, θύελλα και βουητό, εκεί που λες πως φτάνει η απανεμιά, καλή κι η άλλη όψη...
Να τα ζηλεύεις και τα δυό. Ή μάλλον, όχι. 'Άσε παράμερα τις ζήλιες κι έλα κοντά!


Helorus,
τι καλά που είσαι εδώ! Χαρά και φως φέρνεις. Ούριοι άνεμοι να σε οδηγούν πάντα σε όποια γειτονιά. Και σε τούτη!
Θα σ' έχω κατά νου νιώθοντας τις ψιχάλες της πόλης. Και του νότου τα μουρμουρητά...

Γλυκιά καπετάνισσα το διαβάζω και το ξαναδιαβαζω και δεν ξέρω τι να γράψω. Από το πρωί χιονίζει στη Λαπωνία και μέχρι στο Σαβατοκύριακο το περιμένουμε να έρθει κι εδώ. Ο ηλιος απλά ...εξαφανίστηκε και η μέρα κρατάει κάποιες ώρες πιά, η θερμοκρασία έχει πέσει στου 4 με 6 βαθμους το μεσημερι και ...πολλά πάρα πολλά φιλιά!!!

ΥΓ Στην επόμενη παράσταση είσαι καλεσμένη, ...ψήνεται!!! ;D

Ovi,
πόσες αγκαλιές ζεστές να φτάνουνε αναρωτιέμαι...
Αλλά, θα μου πεις, η αγάπη των ανθρώπων δεν είναι ποτέ αρκετή.
Εκεί, στη λευκή μακρινή χώρα, των μύθων και των ξωτικών, να 'ρθουνε ευχές βροχή να πέσουν πάνω σου.
Να κάνουν όμορφο, θερμό το χειμώνα και λαμπερή την σκοτεινιά.
Χάρη στην αγάπη!


Υ.Γ.:
Μα δεν κατάλαβες θαρρώ! Κι εγώ παίζω! Οπότε, κάνε τα κουμάντα σου!

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Γλυκιά καπετάνισσα εγώ εχω παίξει απο ...ατύχημα καθε φορά... απλά γράφω και εχει τύχει κάποιοι αξιόλογοι φίλοι να με τιμήσουν!!!