Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006
Ας παίζαμε, έστω...


Ο μπαμπάς Φρόϋντ έλεγε πως ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος,
θέλει τρία πράγματα:



  • να αγαπάει


  • να αγαπιέται


  • να παίζει


Τουλάχιστον να παίζαμε...



[Μελοποιημένο το "σ κ ά κ ι" (έλα να παίξουμε)
του Μανόλη Αναγνωστάκη, από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου,
τρέχει στα χείλη του Γεράσιμου Ανδρεάτου.


Η φωτογραφία είναι του Skip Hansen ]


 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 02:12 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


24 Ανάσες:


  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 2:36:00 π.μ., Blogger άρχοντας Κώστας

    ναι... ας παίζαμε... ας γελούσε το χειλάκι μας... έστω και για λίγο...

    να προσέχεις τον εαυτό σου...
    εγώ σαλπάρω σε λίγο...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 8:59:00 π.μ., Blogger Νίκος Παργινός

    Τι εκπληκτική φωτογραφία μας χάρισες σήμερα, και τι αλήθειες μας παράθεσες. Ίσως το κακό με μας να είναι πως όλα τα βλέπουμε ως παιχνίδια. Ακόμα και τον έρωτα, ακόμα και τον πόλεμο.
    Καλή σου μέρα, καπετάνισσα.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 10:09:00 π.μ., Blogger candyblue

    Δεν υπάρχουν πια παιχνίδια να παίξεις
    Δεν υπάρχουν πια μυαλά για να τα επινοήσουν
    Τα μόνα παιχνίδια που υπάρχουν είναι ο πόλεμος και ο άνθρωπος
    Τίποτα απο τα 2 δεν γνωρίζω για να παίξω.

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 10:24:00 π.μ., Blogger Marina

    Και γιατί δεν παίζετε? Πάντα θα υπάρχει λίγος χρόνος για να αφεθούμε, να γίνουμε παιδιά, να αφήσουμε τις έγνοιες μακριά, να αισθανομαστε ελεύθεροι.
    Το λούνα πάρκ δεν σου δίνει μιά αίσθηση ελευθερίας, σαν να πετάς στα σύννεφα?

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 11:11:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Αρχοντοκώστα,
    καλώς ήλθες στη δική μας τη στεριά κι ώρα σου καλή. Να'χεις πρίμα το καιρό μέσα-έξω.
    Κι οι άγκυρες, να'ναι στα δικά σου χέρια.


    Νίκο,
    χαμόγελα από καρδιάς για τα λόγια σου.
    Ξέρεις ότι δεν είχα βρώμικα, ανέντιμα παιχνίδια κατά νου. Ούτε την αλαφρότητα, την επιπόλαιη βιασύνη που'χουν μερικοί όταν καταπιάνονται με πράγματα που'χουν βάρος.
    Τίποτα πιο σοβαρό από ένα παιχνίδι.
    Τελικά.


    Candyblue,
    αγαπημένη. Κι εγώ, δεν είμαι παίκτης καλός σ' αυτά. Το ξέρεις.
    Ανύπαρκτα τα παιχνίδια μου.
    Και όχι μόνο αυτά.
    (Η έλλειψη. Αυτήν δε φωνάζουνε τα λόγια μου;)


    Μαρίνα,
    τι χαρά να μας γλυκαίνεις με την ανεμελιά των λόγων σου!
    Καλώς μας ήλθες.
    Ω, ναι! Είναι όμορφα τα λούνα-παρκ κι ό,τι χρωματιστό τα συνοδεύει!
    Έστω και πρόσκαιρα, σε παίρνουν μακριά απ' όσα σε καρφώνουνε στη γη...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 1:13:00 μ.μ., Blogger Kallioph

    ευχαριστούμε για το τραγουδάκι :)
    καλημέρα παιχνιδίζουσα

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 1:34:00 μ.μ., Blogger nonplayer

    Τουλάχιστον να παίζαμε αγάπη...

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 1:34:00 μ.μ., Blogger 2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad

    Κάπου είχα διαβάσει αυτό: Αν σ'αγαπάνε, αξίζεις. Αν αγαπάς, ζεις. Αν αγαπάς και σ'αγαπάνε τότε αξίζει να ζεις.
    Απ' της καρδιάς μου την παιδικη χαρά πιάσε μια γελαστή χρωματιστή καλημερα Καπετάνισσα! :)

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 3:22:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Poreia,
    ήρθες γενναιόδωρα, κρατάς στα χέρια σου παιχνίδια, ε;
    Γεμάτη η χούφτα σου! Μα πως μοιάζεις με παιδί!


    InvertedLightBlue,
    ναι και πάλι ναι.
    Να παίζαμε αγάπη.
    Να παίζαμε μ' αγάπη.
    Να παίζαμε την αγάπη...


    2 Shots of Happy,
    πιτσιρίκα μου εσύ!
    Ολόφωτος ο δρόμος που περπατάς.
    Γέμισε μουσικές η καρδιά μου κι ήλιους η οθόνη μου!
    Τα παιχνίδια της παιδικότητάς μου, δικά σου!

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006 3:59:00 μ.μ., Blogger Unknown

    Γιατί όχι και τα τρία
    Καπετάνισσα μου γλυκιά ?

    Δεν θέλω απαισιοδοξίες
    Και γλυκόπικρα
    Δεν ταιριάζει σε κανέναν μας

    Καλό σου απόγευμα
    Με το πιο γλυκό μου
    Χαμόγελο το θαλασσινό

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 4:26:00 π.μ., Blogger GLOBAL

    ναι και ναι και ναι και ναι και ναι ..............αλλά.......

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 9:27:00 π.μ., Blogger ellinida

    4 ευχές θα σου αφήσω .
    Ν'αγαπάς
    Ν'αγαπιέσαι
    Να παίζεις
    Να γελάς
    Καλημέρα .

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 10:10:00 π.μ., Blogger Θεοδόσης Βολκώφ

    Την καλημέρα μου, Καπετάνισσα. Το παιχνίδι είναι από τα σοβαρότερα και σημαντικότερα πράγματα που κάνουμε οι άνθρωποι. Ο Σίλλερ δεν είχε πει εκείνον τον βαρυσήμαντο λόγο, ότι και η τέχνη είναι παιχνίδι?????

    Να είστε όλοι σας παιδιά!!!!!

    Βολκώφ

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 11:04:00 π.μ., Blogger Afrikanos

    Τα παιδία παίζει.....

    Μακαριοι οσοι κρατησαν, κρατουν και θα κρατουν το παιδι μεσα τους.....

    Στο ευχομαι Καπετανισσα να το ξαναβρεις, στο βαθος-βαθος κανεις μας δεν το'χασε.....απλα το βαλαμε για υπνο νωρις και ξεχασαμε να το ξυπνησουμε.....

    ΕΠ! ΞΥΠΝΑ! ειναι ωρα!

    :-)))

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 11:21:00 π.μ., Blogger SILIO D'APRILE

    Καπετάνισσα του Χάνδακα, μόλις σε διάβασα και μου ήρθε στον νου ο Γιώργος Σαραντάρης. Μην ρωτήσεις πώς, απλώς σου στέλνω ένα ιταλικό του ποίημα (από αυτά τα αμετάφραστα με τα οποία καταπιάνομαι) που πιστεύω ότι ταιριάζει:

    ADAGIO
    Ένα ποίημα σιωπηλό
    Πλασμένο από δάκρυα
    Απ’ τον θάνατο
    Με αποτρέπει
    Ένα ποίημα αλγεινό
    Σαν την καρδιά
    Και τον έρωτα
    Εκείνου που έσφαλε
    Δίχως φταίξιμο
    Κι ακόμη στενάζει
    Ένας απόκρημνος βράχος
    Ορατός πάντα απ’ τη θάλασσα.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 3:27:00 μ.μ., Blogger Sokxenos

    Είναι μεγάλος του Θεούλη ο χειμώνας
    και τα νοίκια των σωμάτων απλήρωτα ακόμα.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 4:08:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    λέω να αδειάσω το μυαλο και ν αγορασω καμποσα επιτραπεζια παιχνίδια... ετσι μπορει ν αγαπηθω κι ολας... ..σταθηκες αφορμη να τρεξουν πλούσια τα δακρυα μου... νασαι καλα

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 4:52:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Παίζουμε αγαπαμε και αγαπιόμαστε. Όχι;
    Τότε γιατί γράφουμε;

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 5:06:00 μ.μ., Blogger Eleni63

    Ας μην μείνουμε στον αφορισμό του Φρόιντ όπως αναφέρεται. Διότι θα τεθούν εύλογα τα ερωτήματα
    και τα τρία θα συντρέχουν ταυτόχρονα ή όχι?
    γιατί αν όχι το κάθε ένα μόνο του ή ανά διάδες διασφαλίζει δυστυχία!
    Καλό καλοκαιρι Καπετάνισσα!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 6:08:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Sailor,
    ταξιδευτή!
    Αντιγυρίζω το χαμόγελο, πυρακτωμένο απ' τον ήλιο της Μινωϊκής γης.
    Κι η μελαγχολία γλυκειά.
    Κι ανθρώπινη.

    global ,
    καταλαβαίνω μικρή!
    Εκείνο το "αλλά" στις προτάσεις, στις σκέψεις, στους δισταγμούς,
    έναρθρο ή όχι, είναι που ορίζει το περιεχόμενο.
    Και το χρωματίζει ανάλογα, ε;

    ellinida,
    καλή μου...
    Να μην είναι -τάχα- το τέταρτο συνέπεια των παραπάνω;
    Το γέλιο το βαθύ, τ' ανόθευτο, ναι!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 6:15:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Βολκώφ,
    παιχνιδίσματα στο λόγο και στην τέχνη και στη ζωή.
    Στο μυαλό μας παρτίδες, που παίζονται για χρόνια.
    Στα σοβαρά, αλλοίμονο!
    Τι πιο σημαντικό.
    Σε μια παιγνιοφάγο εποχή, ποιός θα μας δώσει πίσω τους βώλους;


    Αφρικάνε,
    το καλονανουρίσαμε το από μέσα παιδί.
    Το πιό βαθύ φιλί ζητάει για αφύπνιση.
    Μα εμείς, του βάζουμε του κινητού το ξυπνητήρι!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 6:23:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Silio D' Aprile,
    καλώς εσμίξαμε. Χαρά μας από δω.
    Κάτσε σε σκιερή μεριά, έρχεται κι αύρα πελαγίσια να σε νοτίσει.
    Όμορφα τα λόγια. Λογαριάζουν αδυναμίες, ε;
    Στη θάλασσα, στη θάλασσα πιο καλά.
    Ή στα ποτήρια. Να πάμε παρακάτω.
    Καταπίνεται η σιωπή;

    Sok,
    καλέ μου...
    Να μου θυμίσεις ξανά τις εποχές. Να μου τις μάθεις.
    Στην επανάληψη η γνώση. Και η θύμηση.
    Τα χρέη, τι; Ούτε επί πιστώσει;

    Ανώνυμε,
    να πω πως αναβαπτίστηκες;
    Γι αυτό δεν άφησες όνομα, ναι;
    Τιμή μου.
    Έχε κατά νου πως έχεις εθελοντή συμπαίκτη.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006 6:32:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Άσε με dr.Uqbar,
    και δεν μπορώ βουτιές στα βαθιά.
    Έμεινα παραπάνω στο νερό και μούλιασα...
    Θαρρώ όμως πως ο πόνος είναι που γεννοβολά.
    (Μπορεί και να γράφουμε για τ' ανάποδα, ε;)


    Ελένη μου,
    ο μπαμπάς μιλάει με συμβολισμούς.
    Αλλά εδώ ξεκάθαρα.
    Ναι, έχοντας αγάπη και χαρά, ευτυχείτε...
    Να συντρέχουν, σημαίνει ολοκλήρωση.
    Αλλά, μη σκιάζεσαι, με ελλείματα είμαστε όλοι.
    Το 'ξερε καλά ο Φρόϋντ.

    Δυστυχία; Όχι ακριβώς.
    Λιγότερη ευτυχία εν ολίγοις.

    Να΄χεις καλοκαίρια μέσα σου Ελένη!

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006 10:25:00 μ.μ., Blogger Scholiast

    Χρειάζομαι περισσότερο καιρό για να διαβάζω τα ποστ σου - αλλά αυτό κατάλαβα χωρίς λεξικό... Έχω και ένα τρόπος, πως να είναι ευτυχισμένα.. (Αν θες, μπορείς να το διαβάσεις στο μπλογκ μου.)

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape