Είπα απόψε να σφιχτοδέσω στους ανέμους μήνυμα σφραγισμένο.
Και να του δώσω μιά να πέσει στα κύματα.
Ν' αμπαρώσω μέσα γλυκόπικρες τσιγγάνικες δοξαριές, κήπους ολάνθιστους και μυρωμένους και γεύσεις ακριβές, ανατολίτικες.
Να γλυστρήσω μπόλικα από
Τι θα μπορούσε ν' αγγίξει τις χορδές της ανθρώπινης ψυχής, να τις χαϊδέψει, να τις κάνει να πάλλονται.
Τι θα γεφύρωνε αποστάσεις, θ' άφηνε δρόμους ανοιχτούς, θα έβαζε μιλιά στον χτύπο της καρδιάς.
Περίεργο και μαγικό είναι που το άγνωστο αρχίζει να ντύνεται την όψη του γνωστού!
Κι ακόμα πιο παράξενο φαντάζει ετούτο το αντάμωμα, σ'αυτές τις γειτονιές με τα καλώδια...
Άραγε εδώ, βγαίνουνε φεγγάρια;
Το στριμώχνω σε μπουκάλι και το ρίχνω στα πέλαγα!)
Το τσίμπησα Σ;)))))
καληνύχτα σύντεκνη