Kαλωσορίσματα καλοκαιρινά... Ιδρωμένα. Αφημένα έτσι σκόρπια, παράταιρα -θαρρείς-, σε γειτονιές καλωδίων, ταχυτήτων, κόσμων αταίριαστων και κόσμων που απρόσμενα σμίγουν.Καλώς ήρθα- θα πω. Μαζί με το πανάκι μου, το λευκό κι αλήτικο, μαζί και με τις λέξεις μου, τις έξεις μου, βρεγμένες, θαλασσοδαρμένες, πολυταξιδεμένες, ηλιοκαμμένες.
Ήρθα καλοκαιριάτικα, μαζί με γεύσεις, μνήμες, εικόνες, ήχους, μυρωδιές και χρώματα.
Από αλλιώτικα καλοκαίρια.
Των νησιών, της πόλης, της εξοχής, της εξερεύνησης, της ραστώνης...
Της κουπαστής του πλοίου, της ηλιοψημμένης αλμύρας, του σκιερού καφενέ, του αφρού της μπύρας που ξαπλώνει στα χείλη, του λαδερού φαγητού που μοσχοβολάει μυρωδικά, του καρπουζιού που ξεδιψάει λυτρωτικά, της εκδρομής που δεν φοράει ρολόι.
Της βρεγμμένης άμμου, του αλήτη γλάρου, του ασβεστοβαμμένου τοίχου και του γενναιόδωρου μπλέ, του βράχου και του κύματος, της βάρκας και της πετονιάς, της Ελλάδας που σηκώνει πανάκι λευκό, της Κρήτης που ξέχασε τις άγκυρες και πάει...
Το καλοκαίρι είναι εδώ! Κι η παρουσία του φωνάζει...
Καλοκαίρι της ξυπολησιάς, της ελευθερίας, της βεγγέρας, του χρυσοκόκκινου δειλινού, της νωχελικής ανάγνωσης, της "στρωματσάδας" στα μπαλκόνια, των εφηβικών ερώτων, των υποβρύχιων -και άλλων- αναζητήσεων...
Το καλοκαίρι και η σημειολογία του.
Μέσα απ' όσα ζούμε, νιώθουμε, αντικρύζουμε.
Μέσα από μνήμες και προσμονές.
Καλοκαίρι, Χαίρε!
