Σάββατο, Ιουνίου 24, 2006
Να ταξιδεύουμε πάντα! Για όπου... Για όσο.. Γι αυτό είμαστε ταγμένοι.
Η θερμοκρασία πήρε τον ανήφορο, 35άρια σήμερα κι εγώ γυρεύω ήλιους να κρεμαστώ πάνω τους...
Θωρώ την την ανοιχτάδα τριγύρω, παρόλο που με πιάνουν και οι θλίψεις της "καλοκαιρίας".
Ναι.
Σταθερά και σίγουρα έρχεται η έκρηξη της ζωής και δεν της αντιστέκομαι...
Kαι βλέπω την άνθηση μέσα σε ένα μουτρωμένο παιδικό πρόσωπο,
στ' άνθη της μπουκαμβίλλιας που σκορπίσανε στο μπαλκόνι μου,
στο άρωμα της θάλασσας που αναδύεται μέσα από τα φρέσκα χτένια καθώς τα τρως ωμά,
στις πτυχώσεις του φορέματος της μελαχρινής γυναίκας που λικνιζόταν στα φανάρια πουλώντας χαρτομάντιλα,
σε υγρά αντρικά βλέμματα τις νύχτες που μαγνητίζουν κάθε ζωτική ορμή και την αιχμαλωτίζουν για όσο...,
στο θρόισμα των φύλλων κάτι δροσερές βραδιές,
στο νωθρό κυμάτισμα του Κρητικού πελάγους,
στα τραγούδια των παραδοσιακών χωριών με τα στενά δρομάκια και τα υπέροχα σπίτια με τις εσωτερικές αυλές και τα σιντριβάνια και τις καγκελόπορτες με τα πουλιά και τα παγώνια,
στην μεθυστική γεύση ενός χρυσόξανθου ντόπιου κρασιού,
στην αργώ που συνεχίζει τον πλου της,
στη μυρωδιά της γης που πότε το ρίχνει στο ραχάτι και πότε ετοιμάζεται για τη μεγάλη γέννα,
στο βλέμμα αποχαιρετισμού που ξέρεις ότι είναι το τελευταίο,
στο γέλιο του σκηνοθέτη καθώς ενώνει χέρια πάνω στη σκηνή,
στα σύννεφα που κατέβηκαν και ακούμπησαν τα σπίτια και τα έκρυψαν με το υφαντό τους,
στα κύματα που σκέπασαν και ξέπλυναν τις μυρωδιές της αγάπης στο μώλο,
στην κόρη με τους βοστρύχους που βγήκε ξημερώματα βόλτα στην προκυμαία να υποδεχτεί τα καίκια...
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 16:52 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


8 Ανάσες:


  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 12:12:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Υπέροχο το κείμενο και η φώτο επισης...
    Καλό ξημέρωμα!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 2:32:00 π.μ., Blogger NIKH

    Με γέμισες εικόνες....
    Και η φωτογραφία πολύ ωραία.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 5:28:00 π.μ., Blogger Ανδρομεδα

    άλλοι την είπανε ζωή
    μα εγώ τη λέω ταξίδι
    παίρνω βαθιά αναπνοή
    και πάλι έχω φύγει...

    Ώρα σου καλή!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 11:34:00 π.μ., Blogger george.pirgaris

    Τη καλημέρα μου. Ωραίο κείμενο...

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 11:58:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Τις Κυριακές, τα πρωινά, σαν κάνουνε σουλάτσο οι λιακάδες, βγαίνουν οι νοικοκυρές στα μπαλκόνια κι απλώνουνε σεντόνια κάτασπρα ν' αεριστούν.
    Και χορεύουνε τα πανιά με
    τ' αεράκια και κάθονται κι οι ήλιοι πάνω τους να λάμψει η ζωή.

    Έτσι ακούγονται τα λόγια σας.
    Κάτασπρα σεντόνια στο Κυριακάτικο πρωινό.

    (Κι αν στην Αθήνα τα σεντόνια ζουν στα σκοτεινά, εδώ ακόμα λιάζονται...)


    Όμορφη γνωριμία με τη Μίρκα, τη Νίκη και τον Πύργαρη.

    Ανδρομέδα, ανάσα ταξιδιάρικη!

    Καλή Κυριακή!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 2:10:00 μ.μ., Blogger Xνούδι

    εμείς εδώ τα βλέπουμε όλα μπλε (ακόμα και τα σεντόνια) :)
    Ομορφη θάλασσα για θέα και ένα αεράκι που φυσάει μέσα μας και κάνει τα άσχημα να σαλπάρουν για αλλού.

    Τα φιλιά μου.

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 25, 2006 7:51:00 μ.μ., Blogger kyriaz

    Μας καθιστάς θεατές μιας παρέλασης υπέροχων εικόνων-μας τσούζουν τα μάτια από την τόσην ομορφιά.Κι αυτά δε στα λέει ένας οπτιμιστής.
    Υπέροχή μου καπετάνισσα,μας ταξιδεύεις σε μέρη μισοξεχασμένα και καθιστάς αξέχαστο το συναίσθημα που αποκομίσαμε από τη γνωριμία μας μ' αυτά...

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 10:14:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Είναι η αλμύρα που πέφτει στα μάτια kyriaz.

    Δεν φταίω εγώ...
    Εσύ στέκεσαι στη κουπαστή...


    Τιμή μου να 'χω τέτοιους συνταξιδιώτες.

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape