λ-έξεις

"Κι οι λέξεις φλέβες είναι
μέσα τους αίμα τρέχει
όταν σμίγουν οι λέξεις
το δέρμα του χαρτιού ανάβει κόκκινο
όπως την ώρα του έρωτα
το δέρμα του άντρα και της γυναίκας." (Γ.Ρίτσος)

Να'μουνα -λέει- Καπετάνισσα
Είμαι όμως η Μαρία Παναγιωτάκη
Πατρίδα Κρήτη
"...δεν είμαι πάντα Ωκεανός που συνεχώς βογγά αλλά και θάλασσα αυγουστιάτικη που σπαρταρά στον ήλιο." Α.Εμπειρίκος

Έκθεσις ιδεών

"Ο άνθρωπος είναι πάντοτε αφηγητής ιστοριών, ζει περιτριγυρισμένος από τις δικές του ιστορίες και τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, βλέπει όλα όσα του συμβαίνουν με όρους αυτών των ιστοριών και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του σαν να την αφηγούνταν..."
Jean-Paul Sartre, Οι Λέξεις

Παλαιοπωλείον

Έλεγχος επιδόσεως

Εξοχικόν κέντρον
"Τραπεζάκια έξω"

Λεωφορείον:
Ο Λόγος

Οι λέξεις φταίνε…
Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν
(Κ.Δημουλά)

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις.
Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.
(Μ.Αναγνωστάκης)

Κάτω απ΄όλες τις λέξεις
δύο σώματα ενώνονται
και χωρίζουν...
Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα
απ' τα δάχτυλα. Ενώνεται.
(Γ.Ρίτσος)

Να φτιάξουμε έναν ουρανό
με λίγες λέξεις
(Ν.Βρεττάκος)

Σκυθρωπή περηφάνεια που είχαν
εκείνες οι λέξεις,
κρατώντας με πείσμα στον ήχο
ένα κόσμο άδειων σχημάτων.
Εσύ έλεγες ονομάζομαι ουρανός.
Εγώ έλεγα τίποτα.
(Τ.Σινόπουλος)

Τις λέξεις κουρταλώ
και δε μου ανοίγουν
Γιατί πια δεν τις κατοικούν
τα βάσανά μας
Τις εγκατέλειψαν σάμπως να επίκειται σεισμός ή έκρηξη
Ανάσα και χειρονομία καμμιά
μεσ’ στα αδειανά φωνήεντα
κι ούτε ένα τρίξιμο απ’ τα σύμφωνα
(Β. Λεοντάρης)

Δε γράφω λέξεις
Φωνάζω με μέταλλα
μ’ αράχνες με ομόχρονα
Από βαθιά σ’ ένα χρώμα χειρονομώ
Και πλάστηκα
να ερωτεύομαι τη σύμπτωση
(Δ.Π.Παπαδίτσας)

Δώστε στις λέξεις σχήματα
Δώστε στα σχήματα λέξεις
(Shakespeare)

Η ποίηση είναι σκέψεις
που αναπνέουν
και λέξεις που καίνε
(Edgar Allan Poe)

Χρησιμοποείτε μόνο λέξεις μάνταλα, μαντέμια και ματσούκια
λέξεις γρανάζια, λέξεις ψηφιδωτά
λέξεις ανεμόσκαλες, λέξεις χαρταετοί
λέξεις διαλέξεις,λέξεις γυναικείες
λέξεις φαντάσματα
λέξεις μεζέδες, μπαξέδες,
μενεξέδες και αμανέδες
λέξεις ορτύκια
λέξεις ορμητήρια και παροράματα
λέξεις σταυρόλεξα.
(Ν.Βαλαωρίτης)

Να `ρθω λίγο και γω
εκεί που σταυροπόδι οι λέξεις του Ανθρώπου
και πίνουν τον πικρό καφέ
((Σωκράτης Ξένος)

Ποια είν΄ η γλώσσα που μιλάς, θάλασσα εσύ;
Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.
Και σε ποια γλώσσα απαντάς, ουρανέ;
Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.
(R.Tagor)

Η ψυχή μου,
ο κόσμος που γίνεται λόγος.
Η ψυχή μου,
ο λόγος που γίνεται κόσμος
(Ν.Βρεττάκος)

Έτσι που μιλάς ανοίγεις τα όνειρα πέρα απ' τα μάτια σου σε πόλεις Ελληνικές και σε ταξίδια τραγουδιών στον ήλιο
ή στο χιόνι.
Έτσι που μιλάς σταματάς τα νερά κι ακούω το τρίξιμο του κόσμου.
(Δ.Καρατζάς)

Πολλοί μιλούν. Μην τους αφήσεις έτσι στα δύο ποτάμια μόνους τους-δεν ξέρουν τι να κάνουν.
(Μ.Κατσαρός)

"Μα με το γράψιμο δεν γίνεται κανείς πιο ωραίος;"
"Κάποτε ήμουν πιο άσχημος ξέρετε..."
(Ζαν Ζιροντού)

Φρίττεις κι ερμηνεύεις πως όλα είναι βγαλμένα τάχα απ' της γραφής το άρρωστο μυαλό. Σε λιγοστεύει σε ταπεινώνει να παραδεχτείς πώς ολ' αυτά τα ανίδεα που γράφουμε γνωρίζουνε για μας περισσότερα και πιο αβυσσαλέα απ' όσα μισοξέρουν όσα ζήσαμε
(Κ.Δημουλά)

Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτα και να μη συγκινούμαι
από τίποτα,
ξεθάρρεψε ο χρόνος και μ' απόλυσε
καταμεσής του Κρητικού πελάγους.
Έγινα χιλιάδων ετών και ήδη χρησιμοποιώ τη μινωική γραφή με τόση άνεση που ο κόσμος απορεί και πιστεύει στο θαύμα.
Το ευτύχημα είναι ότι δεν καταφέρνει να με διαβάσει.
(Οδ.Ελύτης)

Ο καιρός είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Δεν έχει δρέπανο, δεν έχει δόντια
(Κ.Καβάφης)

Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός
(Γ.Σεφέρης)

Κι αύριο είναι πρωί
μα εμείς σήμερα θα καλπάσουμε προς τις κρυψώνες του ήλιου
(Οδ.Ελύτης)

Αν ρίχναν ένα καράβι μες το μυαλό μου θα ναυαγούσε
(Τ.Λειβαδίτης)

Φίλεργος. Σ’ όλο το βίο μου έφτιαχνα στάχτη
(Ν.Βρεττάκος)

Για το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί. Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει
(Ν.Καββαδίας)

Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ
και όνειρο σημαίνει
να έρθει κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ...
(Κ.Δημουλά)

Απ' όλα θέλω λεύτερος να πλέω στα χάη του κόσμου
(Κ.Καρυωτάκης)

Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον ήλιο.
Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον άνθρωπο.
(Γ.Σεφέρης)

...φαρσί εγκόσμιος
φαρσί δακρυσμένος
εσαεί χορογράφος
του λεκτικού μου
κι ανερώτηγα ίασμος.
(Ν.Καρούζος)

Παρατήρησε, επί τη ευκαιρία,
ότι οι λέξεις αρχίζουν συνήθως με κεφαλαίο,
η πικρή πείρα τις υποβιβάζει μετά ν' αρχίσουν με μικρό γράμμα,
μέχρι που μια ακόμη πικρότερη εμπειρία τις βάζει σε εισαγωγικά
(Ernesto Sabato)

Μη με γυρέψεις αλλού
μονάχα εδώ να με γυρέψεις
μόνο σε μένα
(Τ.Πατρίκιος)

Απ’ ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος,
τα λόγια έχουν τη χάρη
να κάμουσι κάθε καρδιά
παρηγοριά να πάρει.
Κι οπού κατέχει να μιλεί
με γνώση και με τρόπο,
κάνει και κλαίσι και γελούν
τα μάτια των αθρώπω.
(Ερωτόκριτος,Α΄,887-890)

Δε λευτερώνουμε μονάχα Θεό παλεύοντας τον ορατό γύρα μας κόσμο, δημιουργούμε Θεό.
(Ν.Καζαντζάκης)

Δε με θωρείς, δε σε θωρώ,
πώς να σου ροζονάρω;
Μήλα σου πέμπω, ψύγουνται,
κυδώνια, μαραγκιούνε
Δαμάσκηνα με τα κλαδιά
κι εκείνα να μαδιούνε.
Μα θα σου μπέψω μια γραφή
γλυκά λόγια να λέει
Να βρεις καλό γραμματικό
να σου τηνε διαβάσει.
(Παραδοσιακό της Κρήτης)

Pannasmontata clock
Pannasmontata Calendar

βλέμμα/τα τώρα στις λ-έξεις

Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006

Και πέταγμα και τραγούδι και απούσες ζώνες ασφαλείας!

Και λοιπόν;
Τι πως μοιάζουν η πτήση και η πτώση; Θες κάτι να μου πείς;
Για όσους έρπονται αγκιστρωμμένοι στα γήινα, τα ευτελή κι επουσιώδη;
Μήπως για κείνους που περιφέρουν το σαρκίο τους σε ομιχλώδεις δρόμους, μακριά από αχτίδες κι αέρηδες και νέφη κι απλωσιές;
Έλα. Άνοιξε το βήμα. Πάρε φόρα λέμε!
Σου 'χω απογειώσεις μελωδικές. Τα 'μαθα τα "κόλπα". Βγες στις ανοιχτάδες των καιρών και μύρισε τον κόσμο. Για να στο πω αλλιώς,
μύρισε τον έρωτα, τραγούδησέ τον!
Άσε που μπορεί και να σ' ακούσει κιόλας και να'ρθει κατά δω...

Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 01:11

| Πανάκι ξεδιπλωμένο |

10 Ανάσες:

Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 8:45:00 π.μ., Xνούδι

α, δεν ξέρω εγώ από αυτά. Εγώ φου και χάνομαι :)

Να έρθει κι αυτός. Γιατί να μην έρθει;;;;

Καλημέρες
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 9:34:00 π.μ., Καπετάνισσα

Κι εγώ, ένα φου, βρε χνουδάκι...

Αλλά αυτός, όλο φτού και φτού!
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 3:22:00 μ.μ., Xνούδι

στον συγκεκριμένο κάνε ένα ξου τότε να τελειώνεις. Δεν μπορώ άλλο τους δύσκολους. Να πάνε στο καλό και να μη μας ξαναρθούν. Πάω να κατεβάσω το κομμάτι και thnx :)))
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 4:29:00 μ.μ., 0comments

Μήπως πέρασε από δω καμιά καλή ανάσα;
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 4:40:00 μ.μ., Μαύρος Γάτος

Όρτσα τα πανιά, Καπετάνισσα!

Ζώνες ασφαλείας;;; Τι είναι αυτό, "ασφάλεια;;;;" Ποτέ μου δεν θα μάθω. Ποτέ μου δεν θα φοβηθώ να είμαι λεύτερος κι ανασφαλής.

Σ΅:))))))))
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 5:05:00 μ.μ., Giramondo

Τι άκουσα;;"Αλλά αυτός, όλο φτού και φτού! "!!!

Άμα δεν θέλει αυτός μία...δεν θέλουμε εμείς δέκα!!

Υπάρχουν κι αλλού αεροδρόμια για πτήσεις!!!

φιλιά
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 5:40:00 μ.μ., Jason

giramondo... Καπετάνισσα είναι. Σαλπάρει, δεν πετάει.
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 11:00:00 μ.μ., Καπετάνισσα

Ο... "αυτός", Χνουδένια μου και Giramondo, είναι ο έρως αυτοπροσώπως, ο έχων υπό μάλης τις μεγάάάάάλες απογειώσεις, ντε! Τον τσαχπίνη φτερωτό θεούλη είχα κατά νου, που...αχ και να γινόμουν ξανά θύμα του!

0 Comments... τούτες οι ανάσες φέρνουνε πνοή, κατά πως λένε κι οι ποιητές. Άρα, δεν μπορεί! Καλές είναι.

Α, ρε μαυρόγατε...Άκου σιγουριά! Τι αυταπάτη! Κι εγώ, μήτε που γνώρισα ποτέ τις άγκυρες...

Jason, μη σκιάζεσαι...
Τι φτερούγες, τι πανιά.
Διαφορά καμμία.
Και τα δυό, αλλού σε πάνε.
Ή, αν προτιμάς, χρωματίζουν αλλιώς, το "εδώ".
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 11:16:00 μ.μ., kyriaz

Το πιο όμορφο όνειρο που έχω δει ποτέ μου είναι να πετώ....Απερίγραπτη αίσθηση και βεβαιότητα πως όντως πετούσα.
Κρίμα να ξυπνάς την άλλη μέρα και να σέρνεις το κουρασμένο βήμα σου ως την κουζίνα για...τον πρωινό καφέ.
Χρόνος: Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006 11:19:00 μ.μ., kyriaz

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.