Μαυρο σε Ολους.

Απλά θα γράψω κάτι που είχα ξαναγράψει κάποτε κάπου..
"Δεν φταίει ο κόσμος που αλλάζει αλλα εμείς που τον αλλάζουμε!"

Εμείς την έχουμε καταντήσει την Ελλάδα.. Ελλαδίτσα με τις επιλογές μας!

Μαύρο σε όλους... και το πιστόλι στο κρόταφο;!
Τέτοιες συμπεριφορές είναι βούτυρο πάνω στον Ψωμιάδη καθώς οι «συντηρητικοί» δεν έχουν τέτοια διλλήματα και ψηφίζουν δαγκωτό ΒΑΡΒΑΤΑΝΤΡΕΣ σαν τον Μπους, τον Μπερλουσκόνη, τον Ψωμιάδη...
Έ βρε και το τι έχει να γίνει, αν όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερα προσοδευτικά μυαλά δηλώσουν αποχή…

Πρέζα tv,
αντιλαμβάνομαι ότι η αγανάκτηση χτυπάει πλέον κόκκινο (εξ ού και το... μαύρο), αλλά δεν θεωρώ ότι όλοι το αξίζουν. Υπάρχουν απόψεις που διαφοροποιούνται και βεβαίως οι έντιμοι πολιτικοί είναι υπαρκτά πρόσωπα. Από την άλλη, η δική μας στάση ("όλοι ίδιοι είναι", "δεν πάω να ψηφίσω" κλπ), πιστεύω ότι ευνοεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και ενισχύει -ως ανοχή- απόψεις συντηρητικές.


r3b3t0skil0,
έμείς βέβαια, αμ ποιός; Το αόρατο χέρι απ' τον ουρανό, ή οι όποιες ξένες δυνάμεις;
Κι εμείς είμαστε, που μπορούμε να φέρουμε τα πράγματα τούμπα.
Μπορούμε, ναι.


VITA MI BAROUAK,
δεν θα δηλώσουν, πιστεύω πως όχι. Θα'ναι εδώ να ρίχνουν φως στα σκοτάδια και να γιγαντώνουν ελπίδες και δράσεις για το καλύτερο. Το ουσιαστικά καλύτερο. Απλά, ξέρεις, η απόγνωση πολλές φορές, αυτό το μπούχτισμα, μας οδηγεί σε ακρότητες. Μόνο και μόνο για να χρωματίσουμε δυνατά την ουσία.

Να κατι που ταιριαζει γαντι!!
Αφιερωμενο σε ολους τους υποψηφιους στις ερχομενες εκλογες.


Καλημέρα Ελλάδα,
Σου μιλάει ο Νίβο
όλα σου τα λέω τίποτα δεν κρύβω
πολύ με υποτίμησες, εγώ μονάχα λίγο
Σκέφτηκα Ελλάδα να σ'αφήσω, να φύγω
Δεν το 'βαλα κάτω και προσπάθησα κι άλλο
ν' ανεβάσω σαν κι εσένα πιο πολύ το καβάλο
Να πετάξω καπέλα και το rap ντύσιμό μου
Και ν'αλλάξω τη ζωή και το φέρσιμό μου

Καλημέρα Ελλάδα
Να μου ζήσεις για πάντα
Να τιμάς με παρελάσεις το έπος του 40
Να κρατάς το κεφάλι ψηλά στον αγώνα
Και να βγάζεις για κυβέρνηση το ίδιο κόμμα

Να μου ζήσεις Ελλάδα και όλοι οι βουλευτές σου
Με τ' αυθαίρετά τους όλοι στις ακρογιαλιές σου
Με τους Χριστιανούς σου που κάνουν νηστεία
και ό,τι περισεύει στέλνουν στην Ελβετία

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη πρέπει και συ να μάθεις ν' αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Καλημέρα Ελλάδα,
Νίβο στο μικρόφωνο
Στα λεω μέσα στους δίσκους
Στα λεω και στο ραδιόφωνο
Στα 'πα απ'την καλή
Στα λεω και απ' την ανάποδη
Σου 'χω μαζέψει άπλυτα απο δω μέχρι τη Νάπολι

Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευταί
Πριν πάτε στο γραφείο, σας κάνω εγώ σεφτέ
Διαλέγω ένα τραγούδι αντί να στέλνω γράμματα
Δε ψάχνω για μ***, δεν περιμένω θαύματα
Παράτα και γραφείο και χαρτοφυλάκιο
Ελάτε μια βόλτα μέχρι τη Βαρβάκειο
Κατέβα στο λιμάνι, μίλα στους εργάτες σου
Πάρε την ευθύνη μιά φορά πάνω στις πλάτες σου

Ποια δημοκρατία, μου μιλάτε, ποια προγράμματα;
Ποια πανεπιστήμια, ποια Ευρώπη, και ποια γράμματα;
Πού είναι η παιδεία, πού είναι η υγεία σας;
Κύριε υπουργέ... τα υπουργεία σας

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη
πρέπει και'συ να μάθεις ν' αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Κύριε Πρόεδρε,
Παίρνω το θάρρος σήμερα
Αφού όλα τα προβλήματα είναι θέματα εφήμερα
Προκαταβολικά συγγνώμη μα έχω όνειρα
Σαν αυτά που κάποιοι ονομάζανε ανώνυμα
Εγώ τους δίνω όνομα και δεν κάθομαι φρόνημα
Γιατί εγώ κι εσύ διαφέρουμε στο φρόνημα
Ζητάω τα προβλεπόμενα, δεν τα ζητιανεύω
Σ'αντίθεση με σας έχω μάθει να δουλεύω

Ελλάδα σε βιάζουν και'συ φτιάχνεις τα νύχια σου
Όχι να με δεις
Όχι για να βρεις τα δίκια σου
Αυτοί σε ξεπουλάνε όση ώρα καλοπίζεσαι
Είστε μια παρέα και μονάχη ξεφτιλίζεσαι

Καληνύχτα Ελλάδα,
Σ'αφήνω παω για ύπνο
Όσο εσύ μ' αυτούς ετοιμάζεσαι για δείπνο
Εγώ θα κάνω στίχους, κάθε σκέψη στο τετράδιο
Και θα στ' αφιερώσω απ' το ράδιο μάλλον αύριο

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη
πρέπει κι εσύ να μάθεις ν' αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Goin'Through

Δε φταίει η χώρα, αλλά οι άνθρωποι... :(
Το "μαύρο" δεν είναι λύση. Να είμαστε πιο προσεκτικοί στις επιλογές μας, όσο γίνεται!

Μα να σου πώ κατι,δεν είναι αυτές οι εκλογές, σαν ένα κακό και αποτυχημένο προξενιό;
Παντού χαμένες φάτσες.Ανέραστες,άσχημες,και τόσο σκληρές, σαν μαστουρωμένες.Με ποια να πας για να ψηφίσεις Ελλάδα;

Tolitsa,
πως λέμε "πες το κι έγινε";
Έτσι ακριβώς!
Και να φανταστείς, ούτε καν στο υποσχέθηκα! Η επιθυμία σου ανταμώνει με την πραγματικότητα στο λεπτό! Το τραγούδι στη διάθεσή σας, εμπρός, στη... βιτρίνα, σμίγει περίτεχνα με το "ράβε ξήλωνε" (που αγαπήσαμε με τον Ξυλούρη), το οποίο τώρα βάζει στα χείλη μας ο Μάνος Πυροβολάκης.
Καλέ!
Μίλησε κανείς για λόγια και για έργα;
:)


Ε, ναι μωρέ confused, καλή μου! Εμείς πατάμε τα χώματα, εμείς τα κάνουμε και πονάνε!
Από ευθύνες, άλλο τίποτα σαν κάτσεις να λογαριάσεις...


candyblue,
απ' τις πιο σωστές παρατηρήσεις, η δική σου. Έπιασε η κατάρα του Τσακνή!
"...κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν"!
Ε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αρκετοί από τους υποψήφιους, με την προδοσία φλερτάρουν. Θες σε σχέση με τα όνειρα και τις ιδέες τους, θες όσον αφορά τα πεπραγμένα τους, ένα χάλι μαύρο είναι!
Ακόμα κι οι "ωραίοι" της υπόθεσης, μοιάζουν αλαβάστρινοι, άοσμοι και άχρωμοι, δίχως ψυχή...

Και ποια ακριβώς είναι η Ελλάδα;
Ποιοι είναι οι Βουλευτές κι οι Υπουργοί της;

Είναι άλλοι από εμάς;

Στ΄αλήθεια τώρα. Αυτό το "τραγούδι" το θεωρώ μια από τις πλέον προβοκατόρικες ενέργειες.

"Ελλάδα συγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη .."
Ε όχι φίλε, εσυ που έγραψες το τραγούδι. Δε θέλω να αλλάξεις γνώμη.
Να στρώσεις ΚΑΙ ΕΣΥ τον πισινό σου να δουλέψεις.
Να πάψεις να ζητάς και να μάθεις να δίνεις.
Να ξεφύγεις από την παιδική συμπεριφορά του εγωκεντρισμού και να μεγαλώσεις.

Αν θέλεις να αλλάξω γνώμη για σένα.
Αν θέλεις να μη με βρίσκεις αντίπαλό σου ....


(Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο ρυθμός του ... μαρέσει :) )

Καλησπέρα

η ελλάδα μας πληγώνει... όσο μεγαλώνουμε περισσότερο.

Εντάξει με τις δηλώσεις παιδιά...αλλά τελικά τι μένει μετά το μαύρο;;Πιστεύω ότι μόνο βγαίνοντας απο το καβούκι μας κάτι θα γίνει. Αλλιώς μην τα ρίχουμε σε όσους κάνουν για εμάς χωρίς εμάς. Η ασφάλεια της ουδετερότητας μας έφερε σε αυτά τα χάλια. Αλλάξτε τα όλα κι εσείς!

Η Ελλάδα είναι υπέροχη.
Οι ΄Ελληνες είναι το πρόβλημα μερικές φορές.

Θα ήθελα, μέσα απ' αυτήν την ιστοσελίδα, να κάνω μια πρόταση προς τους συνυποψηφίους μου:

Στην επόμενη εκλογική περίοδο ας αποκτήσουμε φιλοπεριβαλλοντολογική συνείδηση. Ας χρησιμοποιούμε γκοφρέ ανακυκλωμένο χαρτί για τα ενημερωτικά μας φυλλάδια!
Θα έχουν τότε μια χρησιμότητα... τουλάχιστον ως κωλόχαρτο.
(Έχει προσπαθήσει κανείς να σκουπιστεί με γυαλιστερό χαρτί? Ανέφικτο...)

Μπόρα είναι και θα περάσει
εκτός αν κρατήσει λίγο παραπάνω
και γίνει όπως στον Άγιο Κωνσταντίνο !

Πάντως το πιο ώραιο είναι της
Candyblue !

Καλό ξημέρωμα καπετάνισσα

Σιχαμάρα. Αηδία. Αποστροφή. Δε θέλω πια ούτε την ύπαρξή τους να γνωρίζω. Γέμισαν την πόλη μου με τις ασχημόφατσές τους, έφτιαξαν λάβαρα με τη μούρη τους, έκαναν όλες τις πλατείες μας "κάμπριο" με συντριβάνι και αυτό λέγεται έργο? Όχι κύριοι! Απορρίπτεστε!

Δυστυχώς πάλι κακός θα γίνω. Μην ξεχνάτε όλοι αυτοί που μας κυβερνούν ή μας κυβέρνησαν εμείς τους ψηφίσαμε. Που είναι αυτές οι αντιστάσεις μας του στύλ "όλοι ίδιοι είναι" κλπ. όταν μπαίνουμε στο παραβάν της επιλογής; Και γιατί παραβάν; Ντρεπόμαστε για τις επιλογές μας;

Αν υπάρχει τόσος προβληματισμός για λευκό ή άκυρο ή αποχή, πώς γίνεται και τελικά όλοι κάτι ψηφίζουμε; Τελευταία στιγμή «αλλάζουμε ζωή;».

Για ποιά Ελλάδα μιλάμε;
Θα μου πεις;
Μπορείς;
Φιλί Καπετάνισσά μου
Καλή σου μέρα

Το "μαύρο σε όλους" ισοδυναμεί με ψήφο στην αδιαφορία...
Η αγανάκτηση που δεν έχει αποδέκτη
γίνεται ανοχή για την οποία χαίρονται όλοι οι αποδέκτες.

Καλή σου μέρα καπετάνισσα...

Μάρκο,
καλά, σ' όλα τούτα συμφωνώ, πως αλλιώς;
Δεν ξέρω βέβαια αν ανασύρονται μέσα από το τραγούδι, δεν αντιλαμβάνομαι τους στίχους με μια διάθεση γενικώς επιθετική προς τους άλλους και λιβανίσματος προς τον εαυτό μας.
Μια θυμωμένη αντίδραση μου βγάζει, που δεν ακυρώνει την όποια συμμετοχή του τραγουδοποιού στην ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης.
Όπως και να'χει, ναι. Η προσωπική προσφορά, το δόσιμο, κάνει και το δέσιμο, την ισχυροποίηση των δομών μιας κοινωνίας.


Alexandra,
μας πικραίνει, μας θλίβει τούτος ο τόπος.
Κι είναι πιο βαθύ τούτο το συναίσθημα, πιο γκρίζο.
Μας πεισμώνει κιόλας -ελπίζω-.
Να πάμε κόντρα στις σειρήνες της αδιαφορίας και να γυρέψουμε τύχη καλύτερη και δρόμο πιο φωτεινό.


SALOME,
δεν έχω αντίρρηση. Για την όποια εξουσία, ο αδρανής πολίτης, είναι μεγάλη ευλογία.
Η καραμέλα του "όλοι τα ίδια είναι" και, "που να βρεις το δίκιο σου", μας οχυρώνει πίσω από μια δήθεν ανικανότητα και άνευ όρων παραδοχή, απολύτως εξυπηρετική για όσους σε ξέφραγα αμπέλια αλωνίζουν...

Johny B.Good,
καλώς ήλθες στο... "καφενείον η Ελλάς"!
Άντε να βάλουμε μυρωδάτο καφέ στη χόβολη να κάτσουμε παρέα ν' απολαύσουμε, να πούμε και τους καημούς μας!
Η Ελλάδα είναι υπέροχη, ποιός αντιλέγει;
Οι λιακάδες και τα λιόδεντρα μας ανακόπτουν την πορεία;
Οι ακρογιαλιές και τ' αμπέλια, οι ανοιχτοί ουρανοί και τα μάρμαρα των προγόνων;
Οι πράξεις μας, σαφώς.
Οι δράσεις μας.
Και οι μη δράσεις μας.


Ανώνυμε,
έβγα στο μπαλκόνι, εδώ κρατάμε χρώμα παραδοσιακό!
Κάνε τον αγώνα σου ανοιχτά, μόνο πες κι άλλες προτάσεις.
Και, ναι, είσαι πρωτοπόρος!
Ευρηματικότατος!
Και οικολογική συνείδηση και ανέξοδη λογική. Πραγματική προσφορά για τον κάθε δημότη!
Που δεν έχει μάθει να κάθεται και στα μαλακά, να πάρει ευχή.
Και χρειάζεται λίγη παραπάνω φροντίδα...


Sailor,
όλα περνάνε, το ξέρουμε.
Το ζήτημα είναι να μην καθόμαστε να τα βλέπουμε να περνούν.
Και από παρατηρητές, να νιώσουμε και να γίνουμε πρωταγωνιστές.
Φιλώ σε!

Tradescadia, γλυκειά μου.
Αυτήν ακριβώς την αισθητική, να τους την γυρίσουμε πίσω, να την δούν στον καθρέφτη τους.
Να αντιμετωπίσουν έναν πολίτη συνειδητοποιημένο, αποφασισμένο, ενεργό. Γίνεται;


George,
καλώς μας ήλθες αγαπητέ! Σίμωσε κι εσύ που λένε, σύρε την καρέκλα σου κοντά να βρούμε παρέα και τις λύσεις!
Καλός ή κακός, άδικο δεν έχεις. Σαφώς και σε μια δημοκρατία η ευθύνες βαραίνουν το λαό.
Την πλειοψηφία, άρα τη λαϊκή βούληση. Εκείνη υποδεικνύει κι αποφασίζει. Εμμέσως πλήν σαφώς.

Όσο για το παραβάν, ουδεμία σχέση με ντροπές. Η ψηφοφορία είναι μυστική και καλώς είναι.
Συνταγματικά κατιχυρωμένο δικαίωμα.
Το να διαλαλώ την επιλογή μου δεν με κάνει περισσότερο δημοκράτη ή λεβέντη.
Το παραβάν δηλώνει αυτό ακριβώς: Το δικαίωμα στην μυστικότητα.


advocatus diaboli!
Έλα μου ντε!
Κι άσε με μένα ν' αναρωτιέμαι "που΄ναι η μέρα η δίκοπη που'χε τα πάντα αλλάξει"...
Η πολιτική συνείδηση είναι μεγάλη ιστορία. Και ζητούμενο.
Σπάνιο, άρα πολύτιμο. Αξία. Και προϋπόθεση για την εφαρμογή των δημοκρατικών θεσμών. Λένε...

Alkyoni,
καλημερούδια καλή μου!
Μα... για την άλλη. Την καλύτερη. Της αξιοπιστίας, της αξιοκρατίας, της εντιμότητας, του ήθους, του προγραμματισμού,
της παραγωγικότητας, της αποτελεσματικότητας, του σεβασμού, της ποιότητας ζωής.
Λογικό ν' αναρωτιέσαι.
Αν δεν την βλέπεις πουθενά...


teiresia,
καλημέρα μάντη σπουδαίε.
Η ενοχή κι η ανοχή είναι πολύ κοντά. Μιλάς σωστά, η σκέψη-οδοστρωτήρας δεν ωφελεί.
Η δύναμη της ψυχής είναι που θα μας βγάλει μπροστά.
Και η αναγνώριση των άξιων μέσα στο γενικό χάλι.
Ανοιχτά μάτια να'χουμε. Και μυαλό.


Pythia,
τούτο εδώ το σύνθημα, θα το ζήλευαν πολλοί καλοστημένοι, αποστειρωμένοι, μαρμάρινοι υποψήφιοι!
Δικαίωμα στο όνειρο κι ευθύνη μαζί!
Και ναι και λίγο χρώμα για να ομορφύνει η ζωή!
Να ζεσταθεί μια στάλα!

χαχαχαχαχαχα!!!!
Τέλειο το σύνθημα!!!
:^)

Δεν θα διαφωνήσω αλλά θα πώ και τον αντίλογο. Το "παραβάν" με την σκέψη του "δεν το έκανα εγώ οι άλλοι τους βγάλανε" όταν υπάρχουν λάθος επιλογές, ενώ στις σωστές "μα και βέβαια και εγώ τους ψήφισα φανερά κιόλας".

προσωπικά, ένα ξέρω:
ζω στην ωραιότερη χώρα του κόσμου,
πουθενά τέτοιος ήλιος και τέτοια θάλασσα,
και την έχουμε κάνει να μην αντέχεται...

όλοι φταίμε...
είτε από έλλειψη σεβασμού, είτε από αδιαφορία...
εύχομαι, τα παιδιά μας να αγαπήσουν περισσότερο αυτή τη χώρα από ότι εμείς...

καλημέρα καπετάνισσα...

Υπάρχει μία Ελλάδα που μας θέλει και την θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να βρούμε το σημείο επαφής να επικοινωνήσουμε. Που θα πάει; Κάποτε θα το βρούμε!
Φιλιά πολλά!

Από φροντίδα και ιδέες άλλο τίποτα, Καπετάνισσα. Πόσοι όμως είναι αυτοί που θα ακολουθήσουν κουζουλά οράματα? Πόσοι είναι αυτοί που αντέχουν την φιλική αλλά ειλικρινή και σκληρή κριτική?

Πέρα από τ' αστεία - που κι αυτά χρειάζονται διότι έτσι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την σοβαρότητα μιας κατάστασης - ο Μάρκος και ο Γιώργος τα είπαν όλα!
Θα επεκτείνω λίγο τον λόγο τους μόνο και μόνο για να θέσω το θέμα πιο συγκεκριμένα.

Πόσοι από εσάς, που παραπονιέστε και γκρινιάζετε, έχετε αντιμετωπίσει με κριτικό λόγο κάποιον μπαλκονάτο υποψήφιο, άμεσα και κατά πρόσωπο την στιγμή της ομιλίας του?
Πόσοι από εσάς, που κατηγορείτε τις ύποπτες χρηματοδοτήσεις υποψηφίων, έχετε προσεγγίσει κάποιον που δεν διαφημίζεται από ΜΜΕ για να ακούσετε τις ιδέες του?
Πόσοι είστε ικανοί να κόψετε ένα κομματάκι απ' το εγώ σας και να το προσφέρεται στο χτίσιμο της συλλογικής προσπάθειας?
Πόσοι έχετε παρευρεθεί σε συνελεύσεις δημοτικών συμβουλίων για να ελέγξετε αυτούς που ψηφίζετε?
Πόσοι ελέγχετε τους αντιπροσώπους σας κατά πρόσωπο και δεν σας δένεται η γλώσσα όταν τους αντικρύζετε?
Πόσοι έχετε καταθέσει ένα σχέδιο δράσης ανεξάρτητα αν είστε ή όχι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι?
Πόσοι δείχνετε με το δάκτυλο και απομονώνετε κοινωνικά όλους αυτούς που βρίζετε στα καφενεία και στις παρέες σας?
Πόσοι ενδιαφέρεστε ουσιαστικά για τα κοινά προβλήματα και σχηματίζετε γνώμη ανατρέχοντας στις πηγές, χωρίς να παρασύρεστε από αδέσποτες γνώμες?

Κι όμως υπάρχουν ανώνυμοι που το κάνουν. Χθες ήταν 10, σήμερα είναι 100, αύριο θα είναι 1000. "Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι"

Ο Νικος Βουρλιωτης ειναι πολυ καλος.

ζερο.

ο Ελληνας δεν υπαρχει στους δρομους,αλλα ζει μονος του στη σιωπη,αυτο εκει εξω ειναι η πιο κακοκυγυρισμενη τσοντα με ντουμπλαρισμενες στασεις και φωνες ,κακες μιμησεις ποζας,και Θε ε μου ζαιχνει πατσουλια απο απλυτα και ακαμπτα κακογουστα κορμια ,ανδρων που δεν κοιταζουν τις γυναικες, περιμενουν στην ουρα για να γινουν δοτες σπερματος μπας και πληρωσουν την καρτα τους,και γυναικων που τρεχουν στις εκπτωσεις για να δοκιμασουν απο το πατωμα, τα χιλιοφορεμενα σκατορουχα,απο τις προηγουμενες,μπας και τους κανουν,μπας και φαινονται λιγοτερο νεκρες στην ανυδρη και ανυγρη φιλαρεσκεια τους-αν θες να γινεις μαεστρος σημερα,πρεπει να σπουδασεις πιγκουινος της vogue.agrammatoi,ζω σε πολεμικο καθεστως πολιτισμων,οχι εθνων-κρατων.agrammatoi ξανα,trade feels a lot in her ''aporiptesthe'',(γραφω both ways πια),ειμαι Ελληνας μονο μεσα στο σπιτι μου..

Mpampaki αγαπημένε, ναι!
Την ευρηματικότητα των πολιτών, τη δημιουργική τους φαντασία και το ευφυές χιούμορ τους, ούτε στο δαχτυλάκι τους δεν το φτάνουν οι πολιτικοί...
Ούτε στο τόσο δα.


George,
αναρωτιέμαι αλήθεια σε τι ωφελούσε το να ξεμπροστιάζουμε και να υποδεικνύουμε τους χαμαιλέοντες πολίτες, που δεν έχουν σαφή πολιτική τοποθέτηση και είναι του στυλ "τα καλά και συμφέροντα".
Το ζήτημα είναι ότι υπάρχουν. Κι η στάση τους δηλώνει υποκρισία. Μπορεί ν' ανατραπεί αυτή η στάση και να φωτιστούν μυαλά;
Τούτο είναι το ζητούμενο.


Γιώργο μου,
έχει γίνει πολύς λόγος γι αυτό που λές. Για το "όλοι φταίμε". Η συλλογική υπευθυνότητα είναι συνέπεια της συλλογικής συνείδησης.
και τέτοια, στην εποχή μας, δεν υπάρχει. Θα μπορούσε να είναι και αποτέλεσμα ισχυρών και απαράβατων στις αρχές τους κρατικών μηχανισμών.
Και τούτοι δεν υπάρχουν. Η κριτική στάση, η άποψη, ο λόγος ο ανοιχτός, η ουσιασυτική πολιτικοποίηση καλλιεργούνται.
Αλλά, σε εποχές θεοποίησης του κέρδους, της ευκολίας, του εγωκεντρισμού, δεν συμφέρουν.
Άδηλον το μέλλον κατά τα άλλα...

Ελπίδα αγαπημένη,
λες να καθρεφτίζεται σ' όλο αυτό, στην σχέση Έλληνα-Ελλάδας, η δυσκολία των σημερινών ζευγαριών για επικοινωνία;
Και ερωτική προσέγγιση;
Πιθανόν! Βλέπεις, η άδολη αγάπη, παρελθόν...



Ανώνυμε,
οι μπροστάρηδες των οραμάτων, οι κουζουλοί, οι φωτισμένοι, ήταν πάντα μια χούφτα άνθρωποι.
Εκείνο όμως που μετέδιδαν στους πολλούς ήταν πίστη. Σε ιδέες, σε αγώνες, σε πρόσωπα, σε ανατροπές.
Τώρα, ούτε κι αυτούς έχουμε.
Μόνοι μας λοιπόν. Δον Κιχώτες. Κι όπως κι όπου αντέχει ο καθείς. Με τον τρόπο του, απ' τον τόπο του.
Δεν ξέρω αν ωφελεί το δεικτικό ύφος στο να ραγίσουν καλοβολεμένες πεποιθήσεις και να πέσουνε μάσκες.
Τον νιώθω τον θυμό σου, την οργή σου πιο σωστά και αναρωτιέμαι αν τώρα πια οι κραυγές φέρνουν αποτέλεσμα.
Οι πιο πολλοί ανώνυμε, γυρίζουνε την πλάτη, σφαλίζουν τ' αυτιά. Διπλοκλειδώνονται.
Ξέρω. Οι ίδιοι που αδιαφορούν λένε "πως έγινε έτσι ο κόσμος βρε παιδί μου"...
Βασικό χαρακτηριστικό κοινωνίας που νοσεί.
Αξίες διάτρητες, τρόποι ανάπηροι.

Και ναι. Κι εγώ πιστεύω το "λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος".
"Αν δε σωθεί η γης εγώ φταίω", έλεγε ο Καζαντζάκης.

zero μου,
το δικαίωμα της επιλογής στα μουσικά ακούσματα, αναφαίρετο.
Όπου μιλάει η ψυχή του καθενός, εκεί αυτός πάει.


anastasio,
λόγος απόγνωσης τούτος εδώ. Λίγο πριν τη χρήση... πτυελοδοχείου (μα ούτε κι αυτό χρειάζεται πιά).
Πονάει ο λόγος σου. Είναι πόνος. Συγκλονίζει, πραγματικά. Αυτό το "είμαι Έλληνας μόνο μέσα στο σπίτι μου", χαρακιά στο στέρνο.
Όνειρα που σέρνονται για χρόνια και που βιάζονται μπροστά στο φιλοθεάμον κοινό... Αρένες στην άσφαλτο, βιτρίνες καλογυαλισμένες με την αισθητική της πλαστικής καρέκλας παραδίπλα. Βλέμματα που ρουφάνε τις ζωές μας. Ελπίδες τσαλακωμένες στις γωνιές.

Καλώς ώρισες πουλί μου. Μοναξιά Ελληνική μου...
Πόσα χρόνια πριν το τραγούδησε ο Νιόνιος;
Σίγουρα προτού γυρέψει παρέα αφεντάδων ώστε ν' "ανηφορίσει" αφήνοντας πίσω τη μοναχική πορεία του...

Δεν με κατάλαβες Καπετάνισσα! Και ελπίζω να μην κατανόησαν κι άλλοι λανθασμένα την διάθεσή μου.
Δεν ήθελα να δείξω θυμό ούτε να κατηγορήσω κανέναν.
Ήθελα μόνο να σας δώσω να καταλάβετε ποιός είναι ο τρόπος της ενεργής συμμετοχής του πολίτη. Διότι ο ρόλος του πολίτη στην διαμόρφωση της κοινής μας μοίρας δεν σταματάει στις εκλογές. Είναι δυναμική και συνεχής διεργασία που αρχίζει από την αυτοκριτική και καταλήγει στις δράσεις.
Είναι κρίμα να πετάμε στα σκουπίδια μια δημοκρατία που κάποιοι έφτυσαν αίμα για να την αποκτήσουμε απαξιώνοντάς την.

Με απλά λόγια. Πως θα καταλάβουν τα νέα παιδιά τι εννούμε όταν λέμε μην αδιαφορείς, πρέπει να συμμετέχεις, πολέμησε?
Με αερολογίες και αφορισμούς, με γενικόλογες αναφορές σε αγώνες δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Και η εμπειρία μας έχει δείξει ότι τον πλουμιστό λόγο χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο τον χρησιμοποιούν αυτοί που θέλουν να μας έχουν υποτελείς.

Η συμμετοχή λαμβάνει χώρα στην γειτονιά, στο χωριό, στην πόλη, όπου μπορεί ο καθένας και με ότι ικανότητες και δυνατότητες έχει. Είναι απλά τα πράγματα. Ας τα εξηγήσουμε και με απλό τρόπο.

Και δεν κάνουμε και τίποτα σπουδαίο. Παίζουμε. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι που γίνεται όμορφο όταν όλοι συμμετέχουν και περνάνε καλά.

Ποιά Ελλάδα ρε παιδιά;
Απο καθαρή σύμπτωση γεννηθήκαμε εδώ,
μην τρελαθούμε κι όλας...

είμαστε πολίτες όλης της γης.
Τόσο απλά-τόσο ήρεμα.

Όσο για το post, είναι πολύ όμορφο.

Καπετανισσα, καλημερα. Με αφορμη το ζευγαρωμα των δυο τραγουδιων, περασα ενα υπεροχο διημερο, ακουγοντας "Το μεγαλο μας τσιρκο". Αχ αυτη η φωνη του Ξυλουρη. Σε ταξιδευει. Νασαι καλα.

Ανώνυμε,
σε κατανοώ και συμπορεύομαι.
Σ΄ευχαριστώ για τον καθάριο λόγο.


Sigmataf,
μιλούνια της ανθρωπότητας, όλοι μας. Το πως βιώνει ο καθείς την ταυτότητα την εθνική, μέγα θέμα.
Πολίτες της γης, σωστό.
Ήρεμο, τάχα;
Να'τανε λέει...
Για κείνους που'χουνε το εθνοκράτος σημαία και σπαθί...


Τολίτσα,
φιλιά κι αγάπη.
Αθάνατος ο Ξυλούρης.
Το πρόσωπο κι η φωνή της Κρήτης.
Τ' ανάστημα.
Τέρμα.

Aloha!

Σιγά την γκόμενα έλεγαν κάποιοι και για τη Χαβάη μας και τους πετάξαμε στο ηφαίστειο μαζί με τους αρχηγούς των χωριών μας και από τότε βρήκαμε την ησυχία μας. Επίσης στείλαμε τη Χαβάη στα καλύτερα SPA και ξανάνιωσε η κοπέλλα.

Πάω στον Πρέζα τώρα

Ο Καθ'όλα Άκακος
Κανάκα Μακούα

kanaka makua!
Καλώς την Χαβανέζικη λεβεντιά!
Μ' αρέσουν οι προτάσεις σου.
Και εφικτές τις βρίσκω.
Κι εδώ, από ηφαίστεια, έχουμε και περρίσευμα. Από αρχηγιλίκια, δεν το συζητώ!

Μ' αρέσει που χαρτογραφείς τις μπλογκοδιαδρομές σου και δίνεις καθαρά τις συντεταγμένες σου!

Άκακα φιλιά αγαπητέ!